คำพยากรณ์กล่าวโทษกษัตริย์ไทระ
1พระดำรัสขององค์พระผู้เป็นเจ้ามาถึงข้าพเจ้าว่า 2“บุตรมนุษย์เอ๋ย จงกล่าวแก่ผู้ปกครองเมืองไทระว่า ‘พระยาห์เวห์องค์เจ้าชีวิตตรัสดังนี้ว่า
“ ‘ด้วยความหยิ่งผยองในจิตใจ
เจ้ากล่าวว่า “ข้าคือเทพเจ้า
ข้านั่งเหนือบัลลังก์ของเทพเจ้า
ที่ใจกลางห้วงสมุทร”
แต่เจ้าเป็นเพียงมนุษย์ ไม่ใช่เทพเจ้า
แม้เจ้าจะคิดว่าตนเองเฉลียวฉลาดเสมอเทพเจ้า
3เจ้าฉลาดกว่าดาเนียล28:3 หรือดาเนลตามตัวสะกดภาษาฮีบรู อาจหมายถึงผู้เผยพระวจนะดาเนียลหรือคนอื่นก็ได้หรือ?
ไม่มีความลับใดซ่อนเร้นจากเจ้าหรือ?
4โดยสติปัญญาและความเข้าใจ
เจ้าหาทรัพย์สมบัติมาให้ตนเอง
และสะสมเงินทอง
ไว้ในคลังของเจ้า
5โดยความช่ำชองในการค้าขาย
เจ้าทำให้ทรัพย์สมบัติของตนทวีขึ้น
และเนื่องจากความมั่งคั่งของเจ้า
จิตใจของเจ้าก็หยิ่งผยองขึ้น
6“ ‘ฉะนั้นพระยาห์เวห์องค์เจ้าชีวิตตรัสดังนี้ว่า
“ ‘เนื่องจากเจ้าคิดว่าตัวเองฉลาด
มีสติปัญญาเสมอเทพเจ้า
7เรากำลังจะนำคนต่างชาติมาสู้รบกับเจ้า
เป็นประชาชาติที่อำมหิตที่สุด
พวกเขาจะชักดาบห้ำหั่นความงามและสติปัญญาของเจ้า
และทำลายความโอ่อ่าตระการตาของเจ้า
8คนเหล่านั้นจะผลักเจ้าลงสู่เหวลึก
และเจ้าจะถูกฆ่าอย่างโหดเหี้ยม
ที่ใจกลางห้วงสมุทร
9ถึงตอนนั้นเจ้าจะพูดไหมว่า “ข้าคือเทพเจ้า”
ต่อหน้าบรรดาผู้สังหารเจ้า?
เจ้าจะเป็นเพียงมนุษย์ไม่ใช่เทพเจ้า
ในเงื้อมมือของผู้ที่ปลิดชีวิตเจ้า
10เจ้าจะตายอย่างคนที่ไม่ได้เข้าสุหนัต
โดยน้ำมือของชาวต่างชาติ
เราได้ลั่นวาจาไว้ พระยาห์เวห์องค์เจ้าชีวิตประกาศดังนั้น’ ”
11พระดำรัสขององค์พระผู้เป็นเจ้ามาถึงข้าพเจ้าว่า 12“บุตรมนุษย์เอ๋ย จงคร่ำครวญเกี่ยวกับกษัตริย์ไทระและกล่าวแก่เขาว่า ‘พระยาห์เวห์องค์เจ้าชีวิตตรัสดังนี้ว่า
“ ‘เจ้าเป็นแบบฉบับของความสมบูรณ์
เปี่ยมด้วยสติปัญญาและความงามเพียบพร้อม
13เจ้าอยู่ในเอเดน
ในอุทยานของพระเจ้า
มีอัญมณีล้ำค่าประดับประดา
ได้แก่ ทับทิม บุษราคัม มรกต
เพชร เพทาย โกเมน
มณีโชติ ไพฑูรย์ และเบริล28:13 ในภาษาฮีบรูอัญมณีเหล่านี้บางชิ้นไม่สามารถระบุได้ชัดเจน
ทั้งเรือนและหนามเตย28:13 ในภาษาฮีบรูวลีนี้มีความหมายไม่ชัดเจนทำด้วยทองคำ
สิ่งเหล่านี้จัดเตรียมไว้พร้อมสรรพในวันที่สร้างเจ้าขึ้นมา
14เจ้าได้รับการเจิมตั้งให้เป็นเครูบผู้พิทักษ์
เพราะเราได้กำหนดเจ้าไว้เช่นนั้น
เจ้าอยู่บนภูเขาศักดิ์สิทธิ์ของพระเจ้า
และดำเนินอยู่ท่ามกลางอัญมณีอันส่องประกายโชติช่วงดุจไฟ
15ตั้งแต่วันที่เจ้าถูกสร้างขึ้น
ความประพฤติของเจ้าก็ปราศจากที่ติ
จนกระทั่งพบความชั่วร้ายในตัวเจ้า
16การทำมาค้าขึ้น
ทำให้เจ้าเต็มไปด้วยความอำมหิต
และเจ้าได้ทำบาป
ฉะนั้นเราจึงขับไล่เจ้าไปจากภูเขาของพระเจ้าด้วยความอดสู
เครูบผู้พิทักษ์เอ๋ย เราจึงไล่เจ้าไป
จากท่ามกลางอัญมณีอันส่องประกายโชติช่วงดุจไฟ
17จิตใจของเจ้าหยิ่งผยอง
เพราะความงามของเจ้า
และเจ้าได้ทำให้สติปัญญาของตนเสื่อมทรามไป
เพราะความโอ่อ่าตระการของตน
ฉะนั้นเราจึงเหวี่ยงเจ้าลงบนแผ่นดินโลก
ทำให้กษัตริย์ทั้งหลายตกตะลึง
18เจ้าได้ทำให้สถานนมัสการทั้งหลายของเจ้าตกต่ำ
เพราะบาปหนาและการค้าอันทุจริตของเจ้า
ฉะนั้นเราจึงบันดาลไฟออกมาจากเจ้า
เผาผลาญเจ้า
และทำให้เจ้าเหลือแต่เถ้าถ่าน
กองอยู่ที่พื้นต่อหน้าคนพบเห็น
19มวลประชาชาติที่รู้จักเจ้า
ก็ตกตะลึงเพราะเจ้า
เจ้ามาถึงจุดจบอันน่าสยดสยอง
และไม่มีเจ้าอีกต่อไป’ ”
คำพยากรณ์กล่าวโทษไซดอน
20พระดำรัสขององค์พระผู้เป็นเจ้ามาถึงข้าพเจ้าว่า 21“บุตรมนุษย์เอ๋ย จงประณามไซดอน กล่าวพยากรณ์แก่เมืองนั้นว่า 22‘พระยาห์เวห์องค์เจ้าชีวิตตรัสดังนี้ว่า
“ ‘ไซดอนเอ๋ย เราเป็นศัตรูกับเจ้า
และเราจะได้รับเกียรติสิริจากสิ่งที่เราจะทำกับเจ้า
เจ้าจะรู้ว่าเราคือพระยาห์เวห์
เมื่อเราลงอาญาเจ้า
และสำแดงความบริสุทธิ์ศักดิ์สิทธิ์ของเราแก่เจ้า
23เราจะส่งภัยพิบัติมาเหนือเจ้า
และทำให้เลือดหลั่งนองตามถนนหนทาง
ผู้ที่ถูกสังหารจะล้มตายในเจ้า
ด้วยดาบซึ่งฟาดฟันอยู่รอบด้าน
เมื่อนั้นเจ้าจะรู้ว่าเราคือพระยาห์เวห์
24“ ‘ประชากรอิสราเอลไม่ต้องพบกับเพื่อนบ้านที่ชั่วร้ายซึ่งเป็นหนามทิ่มแทงให้เจ็บปวดอีกต่อไป เมื่อนั้นพวกเขาจะรู้ว่าเราคือพระยาห์เวห์องค์เจ้าชีวิต
25“ ‘พระยาห์เวห์องค์เจ้าชีวิตตรัสดังนี้ว่า เมื่อเรารวบรวมชนชาติอิสราเอลออกมาจากชาติต่างๆ ที่เขาถูกทำให้กระจัดกระจัดกระจายไปนั้น เราจะสำแดงความบริสุทธิ์ศักดิ์สิทธิ์ของเราผ่านพวกเขาต่อหน้าชนชาติทั้งหลาย จากนั้นพวกเขาจะอาศัยอยู่ในดินแดนของตน ซึ่งเรามอบให้ยาโคบผู้รับใช้ของเรา 26พวกเขาจะอาศัยอยู่ที่นั่นอย่างปลอดภัย จะสร้างบ้านเรือน ทำสวนองุ่น จะอาศัยอยู่อย่างสงบสุข เมื่อเราลงทัณฑ์บรรดาประเทศเพื่อนบ้านผู้ประทุษร้ายเขา เมื่อนั้นพวกเขาจะรู้ว่าเราคือพระยาห์เวห์พระเจ้าของพวกเขา’ ”
Gottes Botschaft an den Fürsten von Tyrus
1Noch einmal empfing ich eine Botschaft vom Herrn. Er sprach zu mir: 2»Du Mensch, geh zum Fürsten von Tyrus und richte ihm meine Worte aus:
Du bist hochmütig und behauptest voller Stolz: ›Ich bin ein Gott und throne wie ein Gott auf meiner Insel mitten im Meer!‹ Doch auch wenn du dich selbst für einen Gott hältst, bist und bleibst du nur ein Mensch! 3Zwar bist du weiser als Daniel, kein Geheimnis ist zu dunkel für dich. 4Weisheit und Verstand haben dich sehr reich gemacht, deine Schatzkammern sind voll mit Silber und Gold. 5Durch kluge Geschäfte hast du deinen Besitz immer weiter vergrößert. Doch all dies hat dich stolz und überheblich gemacht, 6und nun glaubst du, selbst göttlich zu sein. Darum sage ich, Gott, der Herr:
7Du wirst schon sehen, was du davon hast: Ein grausames Heer aus vielen Völkern lasse ich über dich herfallen. Mit ihren Schwertern werden sie deine ganze Pracht zerstören und alles Schöne in den Schmutz treten, das du mit deiner Weisheit erworben hast. 8Sie werden dich in den Tod stoßen, und das Meer wird dein Grab sein. 9Wenn du dem Tod ins Auge blickst, wirst du dann immer noch behaupten, ein Gott zu sein? Du bist ja doch nur ein vergänglicher Mensch und kannst nichts gegen deine Mörder ausrichten! 10Durch die Hand von Fremden wirst du sterben wie ein unbeschnittener Heide, denn so habe ich es beschlossen. Ja, darauf gebe ich, Gott, der Herr, dir mein Wort.«
11Weiter sprach der Herr zu mir: 12»Du Mensch, stimm ein Klagelied an über das Unglück, das den König von Tyrus erwartet! Richte ihm aus, was ich, Gott, der Herr, ihm zu sagen habe:
Du warst der Inbegriff28,12 Wörtlich: das Siegel. der Vollkommenheit, voll Weisheit und vollendeter Schönheit. 13Du lebtest in Eden, dem Garten Gottes, und trugst Edelsteine jeder Art: Karneol, Topas und Jaspis, Türkis, Onyx und Nephrit, Saphir, Rubin und Smaragd. Sie waren kunstvoll verarbeitet und in feinstes Gold eingefasst.28,13 Der hebräische Text ist nicht sicher zu deuten. Ich schmückte dich mit ihnen an dem Tag, als ich dich schuf.
14Auf meinem heiligen Berg ließ ich dich wohnen, ein Kerub schützte dich mit ausgebreiteten Flügeln,28,14 Oder: du warst ein Kerub mit ausgebreiteten Flügeln. und zwischen feurigen Steinen gingst du umher.
15Als ich dich schuf, warst du untadelig und vollkommen, doch dann fingst du an, Unrecht zu tun. 16Dein Handel blühte, und der Erfolg verführte dich zu üblen Machenschaften und Gewalttaten.
Darum vertrieb ich dich von meinem Berg, und der Kerub stieß dich28,16 Oder: und ich stieß dich, du Kerub. von den feurigen Steinen fort in den Untergang. 17Deine Schönheit ist dir zu Kopf gestiegen, deine prachtvolle Erscheinung ließ dich handeln wie ein Narr. Darum habe ich dich zu Boden geworfen, ich habe dich erniedrigt vor den Augen anderer Könige; voller Verachtung blicken sie nun auf dich herab. 18Durch betrügerischen Handel hast du große Schuld auf dich geladen und deine Heiligtümer entweiht. Darum ließ ich mitten in deiner Stadt ein Feuer ausbrechen, das sie vollkommen niederbrannte. Wer sie jetzt sucht, findet nur noch einen Haufen Asche. 19Alle Völker, die dich kannten, sind entsetzt. Ein Bild des Schreckens bist du geworden, es ist aus mit dir für alle Zeit!«
Gott straft die Stadt Sidon
20Da gab der Herr mir eine weitere Botschaft. Er forderte mich auf: 21»Du Mensch, blick in die Richtung, wo die Stadt Sidon liegt, und kündige ihr mein Gericht an! 22Ich, Gott, der Herr, sage: Sidon, jetzt bekommst du es mit mir zu tun! Wenn ich Gericht über dich halte, werden alle sehen, dass ich ein heiliger Gott bin. Ja, ich werde mein Urteil an dir vollstrecken und dadurch meine Macht und Herrlichkeit zeigen. Jeder soll erkennen, dass ich der Herr bin. 23In deinen Häusern wird die Pest ausbrechen, und in deinen Straßen wird Blut fließen. Von allen Seiten bedrängen dich deine Feinde, und viele deiner Einwohner werden dem Schwert zum Opfer fallen. Dann erkennst du, dass ich der Herr bin.«
Israel wird zurückkehren und Frieden haben
24»Jetzt noch verachten die feindlichen Nachbarvölker die Israeliten und fügen ihnen Schmerzen zu wie Dornen und Stacheln. In Zukunft aber werden die Israeliten vor ihnen Ruhe haben. Dann werden sie erkennen, dass ich Gott, der Herr, bin. 25Ich verspreche, sie aus allen Völkern zurückzubringen, unter die sie jetzt noch zerstreut sind. Dann werden auch ihre Feinde sehen, dass ich der heilige Gott bin. Mein Volk wird wieder in dem Land wohnen, das ich vor langer Zeit meinem Diener Jakob gegeben habe. 26Dann können sie in Ruhe und Sicherheit leben, Häuser bauen und Weinberge anlegen. Doch ihre Nachbarvölker, die nur Verachtung für sie übrig hatten, werde ich richten. So wird mein Volk erkennen, dass ich, der Herr, ihr Gott bin.«
