1โอ ถ้าศีรษะของข้าพเจ้าเป็นเหมือนแหล่งน้ำ
และตาของข้าพเจ้าเป็นเหมือนบ่อน้ำพุแห่งน้ำตา!
ข้าพเจ้าจะได้ร่ำไห้ทั้งวันทั้งคืน
เพื่อพี่น้องร่วมชาติซึ่งถูกสังหาร
2โอ ข้าพเจ้าอยากมีที่พักแรม
สำหรับคนเดินทางในถิ่นกันดารนัก
เพื่อข้าพเจ้าจะได้ไปให้พ้น
จากพี่น้องร่วมชาติของข้าพเจ้า
เพราะพวกเขาล้วนเป็นคนล่วงประเวณี
เป็นฝูงชนที่ไม่ซื่อสัตย์
3“พวกเขาโก่งลิ้นเหมือนคันศร
เพื่อยิงคำโกหกออกมา
ความเท็จจึงมีชัย
เหนือความจริง9:3 หรือพวกเขาไม่ได้ยืนหยัดอย่างกล้าหาญเพื่อความจริงในแผ่นดิน
พวกเขาทำบาปอย่างหนึ่ง
แล้วก็แล่นไปสู่บาปอีกอย่างหนึ่ง พวกเขาไม่ยอมรับเรา”
องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนั้น
4“จงระวังเพื่อนของเจ้า
และอย่าไว้ใจพี่น้องของเจ้า
เพราะว่าพี่น้องทุกคนเป็นคนหลอกลวง9:4 หรือเป็นยาโคบผู้หลอกลวง
และเพื่อนทุกคนเป็นนักใส่ร้ายป้ายสี
5เพื่อนหลอกลวงเพื่อน
และไม่มีใครพูดความจริง
พวกเขาฝึกลิ้นตัวเองให้โกหก
ทำให้ตัวเองเหนื่อยล้าด้วยการทำบาป
6เจ้า9:6 คือ เยเรมีย์ (ในภาษาฮีบรูคำนี้เป็นคำเอกพจน์)อาศัยอยู่ท่ามกลางการหลอกลวง
เพราะความหลอกลวงของพวกเขา พวกเขาจึงไม่ยอมรับเรา”
องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนั้น
7ฉะนั้นพระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์ตรัสว่า
“ดูเถิด เราจะถลุงและทดสอบพวกเขา
เพราะนอกจากนี้เราจะทำสิ่งอื่นใดได้อีก
เนื่องจากบาปที่ประชากรของเราได้ทำ?
8ลิ้นของพวกเขาเป็นลูกศรคร่าชีวิต
พูดจาตลบตะแลง
ทุกคนพูดอย่างเป็นมิตรกับเพื่อนบ้านของเขา
แต่ในใจคิดวางแผนเล่นงานเขา
9ไม่ควรหรือที่เราจะลงโทษพวกเขาเพราะเหตุนี้?”
องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนั้น
“ไม่ควรหรือที่เราจะแก้แค้น
ชนชาติที่เป็นเช่นนี้?”
10ข้าพเจ้าจะร้องไห้คร่ำครวญเพื่อภูเขาทั้งหลาย
และเปล่งคำคร่ำครวญเรื่องทุ่งหญ้าเลี้ยงสัตว์ที่ถูกทิ้งร้าง
มันถูกทอดทิ้ง ไม่มีใครสัญจรไปมา
ไม่ได้ยินเสียงสัตว์ร้อง
ทั้งนกในอากาศและสัตว์ทั้งปวง
ก็หนีไปหมด
11“เราจะทำให้เยรูซาเล็มกลายเป็นซากปรักหักพัง
เป็นถิ่นที่อยู่ของหมาใน
และเราจะทำให้หัวเมืองต่างๆ ของยูดาห์เป็นที่รกร้าง
เพื่อจะไม่มีใครอาศัยอยู่ที่นั่น”
12ใครหนอฉลาดพอที่จะเข้าใจเรื่องทั้งหมดนี้? ใครบ้างที่องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงสอนและอธิบายได้? เหตุใดดินแดนจึงถูกทำให้ย่อยยับและถูกทิ้งร้างเหมือนถิ่นกันดารที่ไม่มีใครผ่านไปมา?
13องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสว่า “ก็เพราะพวกเขาละทิ้งบทบัญญัติของเรา ซึ่งเราตั้งไว้ตรงหน้าพวกเขา พวกเขาไม่ได้เชื่อฟังเรา หรือทำตามบทบัญญัติของเรา 14พวกเขากลับทำตามใจดื้อดึงของตน เขานมัสการพระบาอัลตามที่บรรพบุรุษสอน” 15ฉะนั้นพระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์พระเจ้าแห่งอิสราเอลตรัสว่า “ดูเถิดเราจะทำให้ชนชาตินี้กินอาหารขมและดื่มน้ำซึ่งมีพิษ 16เราจะทำให้พวกเขากระจัดกระจายไปตามชนชาติต่างๆ ซึ่งพวกเขาเองหรือบรรพบุรุษไม่เคยรู้จักมาก่อน เราจะถือดาบไล่ล่าพวกเขาจนกว่าเราจะได้ทำลายล้างพวกเขาให้สิ้น”
17พระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์ตรัสว่า
“บัดนี้จงพิจารณาดู! จงตามนางร้องไห้มา
เรียกคนที่ชำนาญที่สุดมา
18จงให้พวกนางรีบมาโดยเร็ว
มาร่ำไห้เพื่อพวกเรา
จนน้ำตาท่วมตาของเรา
และธารน้ำหลั่งรินจากนัยน์ตาของเรา
19ได้ยินเสียงร่ำไห้ดังจากศิโยนว่า
‘เราพินาศย่อยยับแล้ว!
เราอัปยศอดสูนัก!
เราต้องทิ้งดินแดนไป
เพราะบ้านเรือนของเราปรักหักพัง’ ”
20บัดนี้ หญิงเอ๋ย จงฟังพระวจนะขององค์พระผู้เป็นเจ้า
จงเปิดหูฟังพระดำรัสจากพระโอษฐ์ของพระองค์
จงสอนลูกสาวทั้งหลายของเจ้าให้ร่ำไห้
และจงสอนเพลงคร่ำครวญให้เพื่อนบ้านของตน
21ความตายได้ปีนเข้ามาทางหน้าต่างของเรา
มันทะลวงป้อมต่างๆ เข้ามา
คร่าเอาเด็กๆ ไปจากท้องถนน
และคร่าคนหนุ่มๆ ไปจากลานเมือง
22จงบอกเขาว่า “องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศว่า
“ ‘ซากศพจะระเนระนาดเหมือนขยะอยู่ในทุ่งโล่ง
เหมือนข้าวที่ถูกตัดเก็บไว้ข้างหลังผู้เกี่ยว ไม่มีใครมาเก็บรวบรวม’ ”
23องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสว่า
“คนฉลาด อย่าโอ้อวดสติปัญญาของตน
คนแข็งแรง อย่าโอ้อวดพละกำลังของตน
คนรวยก็อย่าโอ้อวดทรัพย์สมบัติของตน
24แต่ให้ผู้ที่อวดจงอวดเรื่องนี้
คือที่เขามีความเข้าใจและรู้จักเรา
รู้ว่าเราเป็นพระยาห์เวห์ผู้ผดุงความเมตตากรุณา
ความยุติธรรมและความชอบธรรมในโลกนี้
เพราะเราปีติยินดีในสิ่งเหล่านี้”
องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนั้น
25องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศว่า “เวลานั้นจะมาถึง เมื่อเราจะลงโทษคนทั้งปวงที่เข้าสุหนัตแต่เพียงทางกาย 26คือชาวอียิปต์ ชาวยูดาห์ ชาวเอโดม ชาวอัมโมน ชาวโมอับ และคนทั้งปวงที่อาศัยในถิ่นกันดารในที่ห่างไกล9:26 หรือถิ่นกันดารและผู้ที่ขริบผมที่หน้าผากของเขา เพราะชนชาติทั้งหมดนี้ยังไม่ได้เข้าสุหนัตอย่างแท้จริง และแม้แต่พงศ์พันธุ์ของอิสราเอลก็ไม่ได้เข้าสุหนัตทางใจ”
1Ao, sɛ me etiri yɛ asutire,
na mʼaniwa yɛ nisuo abura a,
anka mɛsu awia ne anadwo
ama me nkurɔfoɔ a wɔakunkum wɔn no.
2Ao, sɛ mewɔ akwantufoɔ asoeɛ
wɔ anweatam no so a,
anka mɛgya me nkurɔfoɔ hɔ
na mafiri wɔn nkyɛn;
ɛfiri sɛ wɔn nyinaa yɛ awaresɛefoɔ,
nnipa kuo a wɔnni nokorɛ.
3“Wɔsiesie wɔn tɛkrɛma
te sɛ agyan de di atorɔ;
Ɛnyɛ nokorɛ so na wɔnam
di yie wɔ asase yi so.
Wɔyɛ bɔne toatoa so;
na wɔnnye me nto mu,”
Awurade na ɔseɛ.
4“Monhwɛ yie wɔ mo nnamfonom ho;
monnnye mo nuammarima mpo nni.
Ɛfiri sɛ onuabarima biara yɛ ɔdaadaafoɔ,
na adamfo biara yɛ osekuni.
5Adamfo daadaa adamfo,
na wɔn mu biara nka nokorɛ.
Wɔn tɛkrɛma akokwa atorodie mu,
na wɔde bɔneyɛ ha wɔn ho.
6Wote nnaadaa mfimfini;
na wɔn nnaadaa mu wɔmpɛ sɛ wɔgye me to mu,”
sɛdeɛ Awurade seɛ nie.
7Ɛno enti, sei na Asafo Awurade seɛ,
“Hwɛ, mɛnane wɔn asɔ wɔn ahwɛ,
na ɛdeɛn bio na mɛtumi ayɛ
ɛsiane me nkurɔfoɔ yi bɔne nti?
8Wɔn tɛkrɛma yɛ agyan a ano wɔ borɔ;
ɛka nnaadaasɛm.
Obiara kasa asomdwoeɛ mu kyerɛ ne yɔnko,
nanso nʼakoma mu deɛ, ɔsum no afidie.
9Ɛnsɛ sɛ metwe wɔn aso wɔ yei ho?”
Sei na Awurade seɛ.
“Ɛnsɛ sɛ mʼankasa metɔ
ɔman a ɛte sei so awere anaa?”
10Mɛsu na mɛtwa adwo ama mmepɔ no,
mɛbɔ abubuo a ɛfa anweatam adidibea ho.
Ayɛ fo na obi mfa hɔ bio,
na wɔnte anantwie su wɔ hɔ.
Ewiem nnomaa no atutu kɔ
na mmoa no nso adwane kɔ.
11“Mɛyɛ Yerusalem mmubuiɛ sie,
sakraman atuo;
na mɛma Yuda nkuro ada mpan
sɛdeɛ obiara ntumi ntena hɔ.”
12Onipa bɛn na ɔnim nyansa ara sɛ ɔbɛte yei ase? Hwan na Awurade akyerɛkyerɛ no a ɔbɛtumi akyerɛ aseɛ? Adɛn enti na wɔasɛe asase no ama ada mpan sɛ anweatam a obiara ntumi mfa soɔ?
13Awurade kaa sɛ, “Esiane sɛ wɔapo me mmara a mehyɛ maa wɔn no enti, wɔanyɛ ɔsetie amma me na wɔanni me mmara so. 14Mmom, wɔadi wɔn akoma asoɔden akyi, wɔadi Baalnom akyi sɛdeɛ wɔn agyanom kyerɛɛ wɔn no.” 15Ɛno enti, deɛ Asafo Awurade, Israel Onyankopɔn no seɛ nie: “Hwɛ, mɛma saa nnipa yi adi aduane a ɛyɛ nwono na wɔanom nsuo a wɔde awuduro afra. 16Mɛbɔ wɔn ahwete amanaman a wɔn anaa wɔn agyanom nnim so, na mede akofena bɛtaa wɔn kɔsi sɛ mɛsɛe wɔn.”
17Sɛdeɛ Awurade tumfoɔ seɛ nie:
“Dwene ho! Frɛ mmaa agyaadwotwafoɔ no,
frɛ wɔn a wɔakwadare mu pa ara.
18Ma wɔmmra ntɛm
mmesu ngu yɛn so
kɔsi sɛ yɛn ani so bɛtaataa nisuo
na nisuo adware yɛn.
19Wɔte agyaadwotwa nnyegyeeɛ firi Sion sɛ,
‘Wɔasɛe yɛn!
Yɛn anim agu ase yie!
Ɛsɛ sɛ yɛtu firi yɛn asase so
ɛfiri sɛ, yɛn afie abubu.’ ”
20Afei, Ao mmaa, montie Awurade asɛm;
monyɛ aso mma nsɛm a ɛfiri nʼanom.
Monkyerɛ mo mmammaa sɛdeɛ wɔtwa dwo;
monkyerɛ mo ho mo ho abubuo bɔ.
21Owuo aforo afa yɛn mpomma mu
ahyɛne yɛn aban mu;
apamo mmɔfra afiri mmɔntene so
ne mmeranteɛ afiri ɔman adwaberem.
22Ka sɛ, “Sei na Awurade seɛ,
“ ‘Nnipa afunu bɛdeda hɔ
te sɛ sumina a ɛgugu petee mu,
te sɛ aburoo a otwafoɔ atwa agu nʼakyi
a obiara mmoaboaa ano.’ ”
23Yei ne deɛ Awurade seɛ:
“Mma onyansafoɔ mfa ne nyansa nhyehyɛ ne ho
anaa ɔhoɔdenfoɔ mfa nʼahoɔden nhyehyɛ ne ho
anaa ɔdefoɔ mfa nʼahonya nhyehyɛ ne ho.
24Mmom ma deɛ ɔhyehyɛ ne ho nhyehyɛ ne ho sɛ
ɔwɔ nhunumu, na ɔnim sɛ,
me ne Awurade a ɔyɛ adɔeɛ,
na ɔbu atɛntenenee na ɔyɛ adetenenee wɔ asase so
ɛfiri sɛ yeinom na ɛsɔ mʼani,”
sɛdeɛ Awurade seɛ nie.
25“Nna bi reba,” Awurade na ɔseɛ, “A mɛtwe wɔn a wɔatwa twetia wɔ honam fam nko ara no nyinaa aso: 26Misraimfoɔ, Yudafoɔ, Edomfoɔ, Amonfoɔ, Moabfoɔ ne wɔn a wɔtete anweatam a ɛwɔ akyirikyiri nsase so nyinaa. Na nokorɛm, saa aman yi nyinaa yɛ momonotofoɔ na mpo Israel fiefoɔ nyinaa yɛ akoma mu momonotofoɔ.”
