1“‘องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศว่าเมื่อถึงเวลานั้นกระดูกของบรรดากษัตริย์และขุนนางของยูดาห์ กระดูกของเหล่าปุโรหิตและผู้เผยพระวจนะ และกระดูกของชาวเยรูซาเล็มจะถูกขุดออกมาจากหลุมฝังศพ 2และถูกทิ้งกระจัดกระจายไว้กลางแจ้งภายใต้ดวงอาทิตย์ ดวงจันทร์ และมวลหมู่ดาวแห่งฟ้าสวรรค์ซึ่งพวกเขารักและปรนนิบัติ ติดตามขอคำปรึกษาและนมัสการ กระดูกของพวกเขาจะไม่ถูกเก็บรวบรวมขึ้นมาอีกหรือถูกฝังไว้ แต่จะเป็นเหมือนขยะที่ทิ้งไว้บนพื้น 3และบรรดาผู้ที่ยังเหลือรอดอยู่ในหมู่ประชาชาติชั่วร้ายนี้ จะเรียกหาความตายมากกว่ามีชีวิตอยู่ในที่ซึ่งเราจะเนรเทศพวกเขาไปนั้น พระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์ประกาศดังนี้’
บาปและโทษทัณฑ์
4“จงไปบอกพวกเขาว่า ‘องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสดังนี้
“ ‘เมื่อคนล้มลง เขาจะไม่ลุกขึ้นหรือ?
เมื่อเขาไปผิดทาง เขาจะไม่ย้อนกลับมาหรือ?
5แล้วทำไมประชากรเหล่านี้หันไปทางอื่น?
เหตุใดเยรูซาเล็มจึงหันไปทางอื่นเสมอ?
พวกเขายึดติดกับความหลอกลวง
พวกเขาไม่ยอมหันกลับมา
6เราตั้งใจฟัง
แต่พวกเขาไม่ได้พูดสิ่งที่ถูกต้อง
ไม่มีใครกลับตัวกลับใจจากความชั่วร้ายของตน
และกล่าวว่า “ข้าได้ทำอะไรลงไป?”
แต่ละคนไปตามทางของตนเอง
เหมือนม้าทะยานออกศึก
7แม้แต่นกกระสาในท้องฟ้า
ยังรู้กำหนดฤดูกาล
เช่นเดียวกับนกพิราบ นกกระเรียน และนกนางแอ่น
ยังรู้จักสังเกตว่าได้เวลาอพยพ
แต่ประชากรของเรา
ไม่รู้ข้อกำหนดต่างๆ ขององค์พระผู้เป็นเจ้า
8“ ‘เจ้าพูดออกมาได้อย่างไรว่า “เราเฉลียวฉลาด
เพราะเรามีบทบัญญัติขององค์พระผู้เป็นเจ้า”
ในเมื่อปากกามุสาของเหล่าอาลักษณ์
ได้บิดเบือนบทบัญญัตินั้น?
9คนฉลาดเหล่านั้นจะต้องอับอายขายหน้า
พวกเขาจะหวาดกลัวท้อแท้และติดกับ
เนื่องจากได้ละทิ้งพระวจนะขององค์พระผู้เป็นเจ้า
เขามีสติปัญญาประเภทไหนกัน?
10ฉะนั้นเราจะยกภรรยาของพวกเขาให้ชายอื่น
และยกที่นาของพวกเขาให้เจ้าของคนใหม่
ตั้งแต่ผู้น้อยที่สุดจนถึงผู้ใหญ่ที่สุด
ล้วนโลภมุ่งกำไร
พวกผู้เผยพระวจนะและปุโรหิตก็ไม่ต่างกัน
ล้วนโกหกหลอกลวง
11พวกเขาทำแผลให้ประชากรของเรา
ราวกับว่าไม่สาหัสรุนแรงเท่าไร
พวกเขากล่าวว่า “สันติสุข สันติสุข”
ทั้งๆ ที่ไม่มีสันติสุข
12พวกเขาละอายใจในความประพฤติอันน่าขยะแขยงของตนบ้างหรือเปล่า?
เปล่าเลย พวกเขาไม่ละอายสักนิด
ไม่รู้เลยว่าการมียางอายนั้นเป็นอย่างไร
ฉะนั้นพวกเขาจะล้มลงในหมู่ผู้ที่ล้มลง
เขาจะตกต่ำลงเมื่อเราลงโทษเขา
องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสดังนั้น
13“ ‘องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศว่า
เราจะริบผลิตผลของเขาไป
จะไม่มีผลองุ่นติดอยู่บนเถา
ไม่มีมะเดื่อบนต้น
ใบของมันจะเหี่ยวเฉาไป
อะไรที่เราให้พวกเขาไว้
จะถูกยึดไป8:13 ในภาษาฮีบรูประโยคนี้มีความหมายไม่ชัดเจน’ ”
14“เราจะมานั่งรอความตายอยู่ที่นี่ทำไม?
มาเถิด ไปด้วยกัน!
ให้เราหนีไปยังหัวเมืองป้อมปราการต่างๆ
ไปตายเสียที่นั่น!
เพราะพระยาห์เวห์พระเจ้าของเราได้กำหนดให้เราพินาศย่อยยับแล้ว
และทรงยื่นถ้วยยาพิษให้เราดื่ม
เพราะเราได้ทำบาปต่อพระองค์
15เรามุ่งหวังสันติสุข
แต่มันก็ไม่เกิดอะไรขึ้น
เรามุ่งหวังเวลาแห่งการเยียวยารักษา
ก็มีแต่เพียงความสยดสยอง
16เสียงหายใจฟืดฟาดของม้าฝ่ายศัตรู
ได้ยินมาจากเมืองดาน
ทั่วทั้งดินแดนสั่นสะท้าน
ด้วยเสียงม้าศึก
ศัตรูกำลังมาเขมือบ
ทั้งดินแดนนี้และทุกสิ่งที่นี่
ไม่ว่านครหรือผู้คนที่อาศัยอยู่ในนั้น”
17“ดูเถิด เราจะส่งงูพิษมาในหมู่พวกเจ้า
งูพิษซึ่งไม่มีใครสะกดได้
จะมาฉกเจ้า”
องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนั้น
18โอ ข้าแต่องค์ผู้ทรงปลอบโยน8:18 ในภาษาฮีบรูคำนี้มีความหมายไม่ชัดเจนข้าพเจ้าในยามโศกเศร้า
ดวงใจของข้าพเจ้าอ่อนระโหยอยู่ภายในข้าพเจ้า
19ฟังเสียงร่ำไห้ของพี่น้องร่วมชาติของข้าพเจ้า
จากแดนไกลโพ้นเถิด
พวกเขาถามว่า “องค์พระผู้เป็นเจ้าไม่ได้ประทับอยู่ในศิโยนหรือ?
องค์กษัตริย์แห่งศิโยนไม่ได้อยู่ที่นั่นแล้วหรือ?”
“ทำไมหนอพวกเขาจึงยั่วโทสะเราด้วยรูปเคารพ
และด้วยเหล่าเทวรูปต่างชาติอันไร้ค่า?”
20“ฤดูเก็บเกี่ยวผ่านพ้นไป
ฤดูร้อนก็หมดไป
และยังไม่มีใครช่วยเราให้รอด”
21เพราะว่าพี่น้องร่วมชาติของข้าพเจ้าถูกบดขยี้ ดวงใจของข้าพเจ้าจึงแหลกสลาย
ข้าพเจ้าคร่ำครวญอาดูรและความสยดสยองเกาะกุมข้าพเจ้า
22ในกิเลอาดไม่มียาหรือ?
ที่นั่นไม่มีแพทย์เลยหรือ?
ทำไมจึงไม่มีการเยียวยาบาดแผล
ของพี่น้องร่วมชาติของข้าพเจ้าให้หาย?
1A ce moment-là, l’Eternel le déclare, on sortira de leurs tombeaux les ossements des rois de Juda, ceux de ses ministres, ceux des prêtres, ceux des prophètes et ceux des habitants de Jérusalem. 2On les exposera face au soleil, à la lune et à tous les astres du ciel, ces astres qu’ils ont adorés, auxquels ils ont rendu un culte, qu’ils ont suivis, qu’ils ont consultés et devant lesquels ils se sont prosternés8.2 Le culte des astres s’est répandu en Israël à l’époque des rois sous l’influence de la Mésopotamie (voir 2 R 17.16).. Ces ossements ne seront pas recueillis de nouveau pour être ensevelis ; ils deviendront du fumier sur le sol. 3Tous ceux de ce peuple mauvais qui subsisteront dans les divers lieux où je les aurai dispersés, préféreront la mort à la vie, l’Eternel le déclare, le Seigneur des armées célestes.
Vraie et fausse sagesse
Une obstination incompréhensible
4Tu leur diras : Voici ce que déclare l’Eternel :
Si quelqu’un tombe ╵ne se relèvera-t-il pas ?
Si quelqu’un se détourne du chemin, ╵n’y reviendra-t-il pas ?
5Alors pourquoi ╵ce peuple de Jérusalem ╵se détourne-t-il du chemin ?
Pourquoi persiste-t-il ╵dans l’infidélité ?
Fermement, les gens de ce peuple ╵s’attachent à leurs illusions
et ils refusent ╵de revenir à moi.
6J’ai, attentivement, ╵écouté ce qu’ils disent :
je n’ai pas entendu ╵une parole dans ce sens !
Il n’y a parmi eux ╵personne qui renonce ╵au mal qu’il a commis,
en disant : « Qu’ai-je fait ! »
Tous poursuivent leur course
comme un cheval qui fonce ╵dans la bataille !
7La cigogne elle-même, ╵dans le ciel, connaît bien ╵le temps des migrations,
la colombe, la grue ╵et l’hirondelle
observent l’époque de leur retour ;
mais mon peuple ne connaît pas ╵les lois que l’Eternel a établies.
8Comment pouvez-vous dire :
« Nous, nous sommes des sages
et nous avons la Loi de l’Eternel » ?
Car, en réalité, ╵le stylet mensonger ╵des spécialistes de la Loi
l’a changée en mensonge.
9Les sages sont couverts de honte,
ils sont pris de terreur ╵et emmenés captifs,
car ils ont rejeté ╵la parole de l’Eternel.
Que peuvent-ils encore ╵avoir comme sagesse ?
10Aussi, je donnerai ╵à d’autres leurs épouses,
et les champs qu’ils cultivent ╵à ceux qui les prendront,
car tous, petits et grands,
sont avides de gains,
tous, du prophète au prêtre
pratiquent la duplicité.
11Ils guérissent superficiellement
mon peuple du désastre
en disant : « Tout va bien ! ╵Tout va vraiment très bien ! »
alors que rien ne va8.11 Voir Ez 13.10..
12Sont-ils honteux ╵d’avoir commis ╵des abominations ?
Ils n’ont aucune honte,
et ils ne savent pas rougir,
et c’est pourquoi ils tomberont ╵avec ceux qui succombent
et ils s’écrouleront ╵au moment où je leur ferai ╵rendre des comptes,
l’Eternel le déclare.
Attente déçue
13Je leur ôterai leurs récoltes,
déclare l’Eternel,
et il n’y aura plus ╵de raisin sur la vigne,
et il n’y aura plus de figues ╵sur le figuier,
le feuillage est flétri !
Car je donnerai tout
à ceux qui passeront sur eux.
14Pourquoi rester sur place ?
Rassemblez-vous,
rallions nos villes fortifiées
et là, nous périrons !
Puisque l’Eternel notre Dieu ╵nous fait périr
et veut nous abreuver ╵d’une eau empoisonnée,
puisque nous avons péché contre lui.
15Nous espérions la paix,
mais rien de bon n’arrive,
un temps de guérison,
en fait c’est l’épouvante.
16On entend depuis Dan ╵les chevaux qui hennissent.
En entendant hennir ╵les fougueux étalons,
toute la terre tremble.
Les voici, ils arrivent, ╵dévorant le pays
et tout ce qu’il contient,
la ville et tous ses habitants.
17Je vais envoyer contre vous
des serpents venimeux
que nul ne peut charmer :
ils vous mordront,
l’Eternel le déclare,
18ce sera sans remède.
La souffrance du prophète
La douleur8.18 ce sera sans remède. La douleur… Autre traduction : et sans qu’il y ait de remède, la douleur… me submerge,
mon cœur est affligé.
19La communauté de mon peuple ╵pousse des cris plaintifs
depuis un pays éloigné.
L’Eternel, gémit-elle, ╵n’est-il plus en Sion ?
Son roi n’est-il plus là ?
– Ah ! pourquoi m’ont-ils irrité ╵par leurs statues taillées,
par ces dieux inutiles ╵et étrangers ?
20– La moisson est passée, ╵l’été est terminé
et nous ne sommes pas sauvés.
21Elle est brisée, ╵la communauté de mon peuple, ╵j’en suis brisé,
oui, j’en suis accablé, ╵en proie à la consternation.
22N’y a-t-il pas ╵de baume en Galaad8.22 La région de Galaad à l’est du Jourdain était célèbre pour ses balsamiers. Avec sa résine, on fabriquait un baume pour guérir les plaies (voir 46.11 ; Gn 37.25 ; 43.11 ; Ez 27.17). ?
N’y a-t-il pas de médecin ?
Pourquoi ne voit-on pas guérir ╵la communauté de mon peuple ?
23Je voudrais que ma tête ╵soit changée en fontaine
et que mes yeux deviennent ╵une source de larmes ;
que, nuit et jour, je pleure
sur les victimes ╵de la communauté ╵de tout mon peuple.
