เยรูซาเล็มล่ม
(2พกษ.25:1-12; ยรม.52:4-16)
นี่เป็นเรื่องราวที่เยรูซาเล็มถูกยึด 1ในเดือนที่สิบปีที่เก้าของรัชกาลกษัตริย์เศเดคียาห์แห่งยูดาห์ กษัตริย์เนบูคัดเนสซาร์แห่งบาบิโลนยกทัพหลวงมาสู้รบและล้อมกรุงเยรูซาเล็มไว้ 2กำแพงเมืองถูกพังลงในวันที่เก้า เดือนที่สี่ ปีที่สิบเอ็ดของรัชกาลเศเดคียาห์ 3บรรดาแม่ทัพนายกองของบาบิโลนก็เข้ามานั่งอยู่ที่ประตูกลาง ได้แก่เนอร์กัลชาเรเซอร์แห่งสัมการ์ นายทัพเนโบสารเสคิม39:3 หรือเนอร์กัลชาเรเซอร์ สัมการ์เนโบ สารเสคิม เนอร์กัลชาเรเซอร์ผู้เป็นขุนนางชั้นผู้ใหญ่ และเจ้านายคนอื่นๆ ทั้งหมดของกษัตริย์บาบิโลน 4เมื่อกษัตริย์เศเดคียาห์แห่งยูดาห์และทหารทั้งปวงเห็นคนเหล่านี้ ก็ลอบหนีออกจากกรุงในเวลากลางคืนทางอุทยานหลวง ผ่านประตูระหว่างกำแพงทั้งสอง และมุ่งหน้าไปยังอาราบาห์39:4 หรือหุบเขาจอร์แดน
5แต่กองทัพบาบิโลน39:5 หรือชาวเคลเดียเช่นเดียวกับข้อ 8ไล่ตามมาและจับกุมเศเดคียาห์ไว้ได้ในที่ราบเยรีโค แล้วคุมพระองค์มาให้กษัตริย์เนบูคัดเนสซาร์แห่งบาบิโลนซึ่งประทับอยู่ที่ริบลาห์ในเขตฮามัท และเนบูคัดเนสซาร์ได้ตัดสินลงโทษเขาที่นั่น 6ที่ริบลาห์นี้ กษัตริย์บาบิโลนก็ประหารบรรดาโอรสของเศเดคียาห์ต่อหน้าต่อตาเศเดคียาห์ และประหารขุนนางทั้งปวงของยูดาห์ด้วย 7แล้วควักพระเนตรของเศเดคียาห์ออกและจับเศเดคียาห์ตีตรวนทองสัมฤทธิ์ เพื่อคุมตัวไปยังบาบิโลน
8ทัพบาบิโลนจุดไฟเผาพระราชวัง บ้านเรือนของประชาชน และทลายกำแพงเยรูซาเล็ม 9เนบูซาระดานผู้บัญชาการทหารรักษาพระองค์นำประชากรที่เหลือพร้อมทั้งบรรดาผู้ออกมาสวามิภักดิ์ต่อตนนั้นไปเป็นเชลยที่บาบิโลน 10แต่เนบูซาระดานผู้บัญชาการทหารรักษาพระองค์เหลือคนกลุ่มหนึ่งไว้ในยูดาห์ ซึ่งเป็นคนยากไร้ไม่มีสมบัติอะไร พร้อมทั้งยกที่นาและสวนองุ่นให้พวกเขา
11กษัตริย์เนบูคัดเนสซาร์แห่งบาบิโลนได้บัญชาเนบูซาระดานผู้บัญชาการทหารรักษาพระองค์เกี่ยวกับเยเรมีย์ไว้ว่า 12“จงรับตัวเขาไว้และคอยดูแลเขา อย่าทำอันตรายเขา แต่จงทำทุกอย่างตามที่เขาขอ” 13ดังนั้นเนบูซาระดานผู้บัญชาการทหารรักษาพระองค์ นายทัพเนบูชัสบาน เนอร์กัลชาเรเซอร์ ขุนนางชั้นผู้ใหญ่และขุนนางอื่นๆ ของกษัตริย์บาบิโลน 14จึงส่งคนไปนำตัวเยเรมีย์ออกมาจากลานทหารรักษาพระองค์ ให้เกดาลิยาห์บุตรอาหิคัมซึ่งเป็นบุตรชาฟาน นำเยเรมีย์ไปยังบ้านของเขา เยเรมีย์จึงยังคงอาศัยอยู่ท่ามกลางพี่น้องร่วมชาติ
15ขณะที่เยเรมีย์ยังถูกคุมตัวอยู่ที่ลานทหารรักษาพระองค์ มีพระดำรัสขององค์พระผู้เป็นเจ้ามาถึงเขาว่า 16“จงไปบอกเอเบดเมเลคชาวคูชว่า ‘พระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์พระเจ้าแห่งอิสราเอลตรัสดังนี้ว่า เรากำลังจะทำตามที่ลั่นวาจาไว้กับกรุงนี้ ซึ่งเป็นความหายนะ ไม่ใช่ความเจริญรุ่งเรือง เมื่อถึงเวลานั้นทุกอย่างจะเป็นไปอย่างครบถ้วนต่อหน้าต่อตาเจ้า 17แต่เราจะช่วยเจ้าในวันนั้น องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนี้ว่า เจ้าจะไม่ตกอยู่ในเงื้อมมือของบรรดาผู้ที่เจ้ากลัว 18เราจะช่วยเจ้า เจ้าจะไม่ตายด้วยดาบ แต่จะรอดชีวิตเพราะเจ้าไว้วางใจเรา องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนั้น’ ”
La prise de Jérusalem
1La neuvième année du règne de Sédécias, roi de Juda, au dixième mois39.1 En janvier 588 av. J.-C., Nabuchodonosor, roi de Babylone, vint avec son armée à Jérusalem et il en fit le siège39.1 Pour les v. 1-10, voir 2 R 25.1-12 ; Jr 52.4-16.. 2La onzième année de Sédécias, le neuvième jour du quatrième mois39.2 Juillet 587 av. J.-C., une brèche fut ouverte dans le rempart de la ville. 3Tout l’état-major du roi de Babylone entra dans la ville et s’installa à la porte Centrale39.3 Probablement une porte menant de la ville basse à la forteresse de Sion. Sédécias s’enfuit par une porte opposée, au sud, menant aux jardins du roi près du confluent du Cédron et de la vallée de Hinnom.. C’étaient Nergal-Saretser, Samgar-Nebou, Sarsekim, le chef des officiers de la cour, Nergal-Saretser, le général en chef, et tous les autres officiers supérieurs du roi de Babylone39.3 La traduction des titres de ces officiers ou fonctionnaires est incertaine..
4Lorsque Sédécias, roi de Juda, et tous les soldats virent cela, ils s’enfuirent et s’échappèrent de la ville de nuit par le chemin du jardin du roi, par la porte entre les deux remparts, et sortirent sur le chemin de la vallée du Jourdain. 5Mais l’armée des Chaldéens se lança à leur poursuite et rattrapa Sédécias dans la plaine de Jéricho ; ils le firent prisonnier et l’amenèrent à Nabuchodonosor, roi de Babylone, à Ribla dans le pays de Hamath39.5 Ribla est situé sur l’Oronte, un fleuve de Syrie passant au nord du Liban. Le pays de Hamath correspondait à la Syrie actuelle.. Celui-ci prononça son jugement contre lui. 6Le roi de Babylone fit égorger à Ribla les fils de Sédécias sous les yeux de leur père. Il fit aussi égorger tous les notables de Juda. 7Puis il fit crever les yeux à Sédécias et le fit lier avec une double chaîne de bronze, pour le déporter à Babylone.
8Les Chaldéens mirent le feu au palais royal et aux maisons des particuliers et ils démantelèrent les remparts de la ville. 9Nebouzaradân, chef de la garde royale, déporta à Babylone le reste de la population qui était demeurée dans la ville, ceux qui s’étaient déjà rendus à Nabuchodonosor et ce qui restait du peuple. 10Mais il laissa dans le pays de Juda une partie des pauvres de la population, des gens qui ne possédaient pas de biens, et il leur donna alors des vignes et des champs.
Jérémie libéré
11Nabuchodonosor, roi de Babylone, confia Jérémie à Nebouzaradân, chef de la garde royale, en lui ordonnant : 12Prends-le en charge, veille sur lui, ne lui fais aucun mal, mais au contraire, agis à son égard comme il te le dira.
13Alors Nebouzaradân, le chef de la garde, Neboushazbân, le chef des officiers de la cour, Nergal-Saretser, le général en chef, et tous les généraux du roi de Babylone 14firent prendre Jérémie dans la cour du corps de garde ; ils le confièrent à Guedalia, fils d’Ahiqam, petit-fils de Shaphân, qui le laissa rentrer chez lui ; Jérémie demeura donc au milieu du peuple39.14 Guedalia: fils d’Ahiqam qui avait protégé Jérémie pour qu’il ne soit pas livré au peuple qui voulait le tuer (26.24)..
Dieu se souvient de ceux qui ont eu pitié
15L’Eternel adressa la parole à Jérémie pendant qu’il était encore emprisonné dans la cour du corps de garde.
16Va parler à Ebed-Mélek, l’Ethiopien39.16 Voir 38.7-13., et dis-lui : Voici ce que déclare le Seigneur des armées célestes, Dieu d’Israël : Je vais accomplir ce que j’ai annoncé pour cette ville : des malheurs, et non des choses heureuses, et cela se produira sous tes yeux lorsque cela arrivera. 17Mais ce jour-là, je t’épargnerai – l’Eternel le déclare – et tu ne seras pas livré aux hommes que tu redoutes. 18Oui, je te ferai échapper et tu ne mourras pas par l’épée. Tu auras la vie sauve, telle sera ta part pour avoir mis ta confiance en moi – l’Eternel le déclare.
