วันแห่งภัยพิบัติ
1แล้วพระดำรัสขององค์พระผู้เป็นเจ้ามาถึงข้าพเจ้าความว่า 2“เจ้าอย่าแต่งงาน อย่ามีลูกชายหรือลูกสาวในที่แห่งนี้” 3เพราะองค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสเกี่ยวกับลูกชายลูกสาวที่เกิดในดินแดนนี้และชายหญิงผู้เป็นพ่อแม่ของเขาว่า 4“พวกเขาจะตายด้วยโรคร้าย ไม่มีใครไว้ทุกข์หรือฝังศพให้ พวกเขาจะเป็นเหมือนกองขยะที่พื้น พวกเขาจะพินาศเพราะสงครามและการกันดารอาหาร ร่างของพวกเขาจะเป็นอาหารแก่นกในอากาศและสัตว์ป่าต่างๆ บนแผ่นดิน”
5เพราะองค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสดังนี้ว่า “อย่าเข้าไปในบ้านที่มีงานศพ อย่าไปไว้ทุกข์หรือแสดงความเห็นใจ เพราะเราได้ถอนพร ความรัก และความสงสารไปจากชนชาตินี้แล้ว” องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนี้ 6“ทั้งผู้ใหญ่ผู้น้อยจะตายในดินแดนนี้และไม่มีใครฝังศพให้ ไม่มีใครไว้ทุกข์ ไม่มีใครเชือดเนื้อเถือหนังหรือโกนศีรษะเพื่อไว้อาลัยให้พวกเขา 7จะไม่มีใครให้อาหารหรือเครื่องดื่มเพื่อปลอบโยนผู้ที่คร่ำครวญอาลัยถึงผู้ตาย แม้ว่าผู้ตายเป็นบิดามารดาก็ตาม
8“และอย่าเข้าไปในบ้านที่มีงานเลี้ยงและไปนั่งกินดื่มกับพวกเขา 9เพราะพระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์ พระเจ้าแห่งอิสราเอลตรัสว่า ในช่วงชีวิตของเจ้าและต่อหน้าต่อตาเจ้านี่แหละ เราจะยุติเสียงเฮฮา เสียงรื่นเริงบันเทิงใจ และเสียงเจ้าบ่าวเจ้าสาวในดินแดนนี้
10“เมื่อเจ้าบอกสิ่งทั้งปวงนี้แก่พวกเขา และพวกเขาถามเจ้าว่า ‘เหตุใดหนอองค์พระผู้เป็นเจ้าจึงทรงมีประกาศิตให้เกิดหายนะอันยิ่งใหญ่เพียงนี้แก่พวกเรา? พวกเราทำผิดอะไร? เราได้ทำบาปต่อพระยาห์เวห์พระเจ้าของเราอย่างไร?’ 11เจ้าจงบอกพวกเขาว่า องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนี้ว่า ‘เพราะบรรพบุรุษของพวกเจ้าได้ละทิ้งเราไปปรนนิบัตินมัสการพระต่างๆ พวกเขาได้ทอดทิ้งเราและไม่ได้รักษาบทบัญญัติของเรา 12แต่พวกเจ้าประพฤติเลวทรามยิ่งกว่าบรรพบุรุษเสียอีก ดูเถิด เจ้าต่างก็ทำตามใจดื้อดึงถือทิฐิชั่วของตนแทนที่จะเชื่อฟังเรา 13ฉะนั้นเราจะเหวี่ยงเจ้าออกจากดินแดนนี้ ไปยังดินแดนซึ่งเจ้าและบรรพบุรุษไม่เคยรู้จักมาก่อน ที่นั่นเจ้าจะปรนนิบัติพระอื่นๆ ทั้งกลางวันและกลางคืน เพราะเราจะไม่มีความโปรดปรานใดๆ ให้เจ้า’ ”
14องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศว่า “อย่างไรก็ตาม เวลานั้นจะมาถึง เวลาซึ่งคนทั้งหลายจะเลิกปฏิญาณโดยอ้างว่า ‘องค์พระผู้เป็นเจ้าผู้ทรงนำชนอิสราเอลออกมาจากอียิปต์นั้นทรงพระชนม์อยู่แน่ฉันใด’ 15แต่จะอ้างว่า ‘องค์พระผู้เป็นเจ้าผู้ทรงนำชนอิสราเอลออกมาจากดินแดนทางเหนือและจากทุกประเทศที่พระองค์ทรงเนรเทศพวกเขาไปนั้นทรงพระชนม์อยู่แน่ฉันใด’ ทั้งนี้เพราะเราจะนำพวกเขากลับมายังดินแดนซึ่งเรายกให้แก่บรรพบุรุษของเขา”
16องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศว่า “แต่บัดนี้เรากำลังส่งชาวประมงหลายคนมาจับพวกเขา หลังจากนั้นเราจะส่งพรานมากมายมาตามล่าพวกเขาจากภูเขา เนินเขาทุกลูก และจากซอกหิน 17เราจับตาดูทางทั้งปวงของเขา ไม่มีสิ่งใดซ่อนเร้นจากเรา บาปของพวกเขาไม่อาจถูกปิดบังไว้จากสายตาของเรา 18เราจะลงโทษเขาเป็นสองเท่าเพราะความชั่วช้าและบาปของพวกเขาที่ทำให้ดินแดนของเราแปดเปื้อนมลทินด้วยรูปเคารพต่ำช้าไร้ชีวิต ทำให้กรรมสิทธิ์ของเราเต็มไปด้วยรูปเคารพอันน่าเกลียดชังของพวกเขา”
19ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า ผู้ทรงเป็นพละกำลัง เป็นป้อมปราการ
และเป็นที่ลี้ภัยในยามทุกข์ลำเค็ญของข้าพระองค์
ประชาชาติต่างๆ จากสุดโลก
จะมาเฝ้าพระองค์และกราบทูลว่า
“บรรพบุรุษของข้าพระองค์ทั้งหลายไม่ได้ครอบครองสิ่งใดนอกจากเทพเจ้าจอมปลอม
เป็นรูปเคารพอันไร้ค่าที่ไม่ได้ทำประโยชน์อะไรให้
20มนุษย์จะสร้างพระเจ้าให้ตนเองได้หรือ?
ได้สิ แต่สิ่งเหล่านั้นไม่ใช่พระเจ้าเลย!”
21“ฉะนั้นเราจะสั่งสอนพวกเขา
คราวนี้เราจะสอนให้เขารู้ถึง
ฤทธานุภาพและฤทธิ์อำนาจของเรา
แล้วพวกเขาจะรู้ว่า
นามของเราคือพระยาห์เวห์
Повеления Аллаха для Иеремии
1Вечный сказал мне:
2– Не женись и не заводи себе ни сыновей, ни дочерей в этой стране.
3Ведь так говорит Вечный о сыновьях и дочерях, родившихся в этой стране, и о матерях, родивших их, и об отцах, давших им жизнь:
4– Они погибнут от страшных болезней и не будут ни оплаканы, ни похоронены; они будут, как навоз, лежать на земле. Поразит их меч, и погубит голод; их трупы станут пищей для небесных птиц и земных зверей.
5Ведь так говорит Вечный:
– Не входи в дом, где устраивают поминальные обеды; не ходи ни плакать, ни соболезновать, потому что Я лишил этот народ Своего благословения, любви и жалости, – возвещает Вечный. – 6В этом краю умрут и знатные, и бедные, и не похоронят их, и не оплачут, и не будут делать на себе надрезов и брить голов в память о них. 7Никто не преломит хлеба для плачущих, чтобы утешить их об умершем; никто не подаст им утешительной чарки, чтобы выпили в память об отце и матери. 8Не входи и в дом пира и не садись с ними есть и пить.
9Ведь так говорит Вечный, Повелитель Сил, Бог Исраила:
– На ваших глазах, в ваши дни, Я положу конец звукам веселья и радости, голосам жениха и невесты на этой земле. 10Когда ты возвестишь им всё это, и они станут спрашивать тебя: «За что Вечный предрёк нам великое горе? В чём мы провинились? Что за грех совершили перед Вечным, нашим Богом?» – 11отвечай: «Потому что ваши отцы оставили Меня, – возвещает Вечный, – и пошли за чужими богами, и служили им и поклонялись, а Меня оставили и не сохранили Мой Закон. 12А сами вы поступаете хуже ваших отцов, каждый поступает по упрямству своего злого сердца и отказывается слушать Меня. 13За это Я изгоню вас из этой земли в землю, которой не знали ни вы, ни ваши отцы, и вы будете днём и ночью служить там чужим богам, потому что Я не пожалею вас».
Обещание о возвращении из плена
14– Но непременно настанут дни, – возвещает Вечный, – когда больше не будут говорить: «Верно, как и то, что жив Вечный, Который вывел исраильтян из Египта», 15а будут говорить: «Верно, как и то, что жив Вечный, Который вывел исраильтян из северных земель и из всех стран, куда Он изгнал их», потому что Я верну исраильтян в ту землю, которую дал их предкам.
16А ныне Я посылаю за множеством рыболовов, – возвещает Вечный, – и они переловят их. После этого Я пошлю за множеством охотников, и они будут охотиться на них на всех горах, на всех холмах и в расщелинах скал. 17Все их пути – перед Моим взором; они не скрыты от Меня, и их вина не утаится от Моих глаз. 18Я воздам им двойной мерой за их вину и грех, потому что они осквернили Мою землю своими безжизненными изваяниями и наполнили Мой удел своими мерзкими идолами.
19О Вечный, сила моя и крепость,
моё убежище в день беды,
к Тебе придут народы
от края земли и скажут:
«У наших отцов были лишь ложные боги,
ничтожные идолы, в которых нет пользы.
20Может ли человек сделать себе богов?
Ведь это не боги!»
21– Вот Я и научу их,
на этот раз научу их
Моей власти и Моей мощи,
и узнают они, что Моё имя – Вечный.
