เยเรมีย์ 12 – TNCV & HLGN

Thai New Contemporary Bible

เยเรมีย์ 12:1-17

คำร้องทุกข์ของเยเรมีย์

1ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า พระองค์ทรงชอบธรรมเสมอ

เมื่อข้าพระองค์นำความมากราบทูล

ถึงกระนั้นข้าพระองค์ก็ขอกราบทูลเรื่องความยุติธรรมของพระองค์

เหตุใดหนทางของคนชั่วจึงเจริญรุ่งเรือง?

เหตุใดบรรดาคนอสัตย์อธรรมจึงสุขสบายดี?

2พระองค์ทรงปลูกเขา เขาก็หยั่งรากลึก

เจริญงอกงามและเกิดผล

เขามักพูดถึงพระองค์ติดปาก

แต่ใจของเขาห่างไกลพระองค์

3ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า แต่พระองค์ทรงรู้จักข้าพระองค์

ทรงเห็นและทรงทดสอบความคิดของข้าพระองค์เกี่ยวกับพระองค์

ขอทรงลากพวกเขาออกไปเหมือนแกะสำหรับฆ่า!

ขอทรงแยกเขาไว้สำหรับวันประหาร!

4ดินแดนนี้จะต้องแตกระแหง12:4 หรือคร่ำครวญไปนานเท่าใด?

และทุ่งหญ้าทุกแห่งจะเหี่ยวแห้งไปนานเท่าใด?

เนื่องจากผู้ที่อาศัยในดินแดนนี้ชั่วร้าย

บรรดาสัตว์และนกทั้งหลายจึงพินาศไป

ยิ่งกว่านั้นเหล่าประชากรพากันพูดว่า

“พระองค์ไม่เห็นหรอกว่าเกิดอะไรขึ้นกับเรา”

คำตอบจากพระเจ้า

5“หากเจ้าวิ่งแข่งกับมนุษย์

แล้วเขายังทำให้เจ้าหมดแรง

แล้วเจ้าจะวิ่งแข่งกับม้าได้อย่างไร?

หากเจ้าสะดุดล้มในดินแดนที่ปลอดภัย12:5 หรือถ้าเจ้าไว้วางใจในแผ่นดินที่ปลอดภัย

เจ้าจะทำอย่างไรในป่าที่ลุ่มแม่น้ำจอร์แดน?12:5 หรือเจ้าจะทำอย่างไรเมื่อแม่น้ำจอร์แดนเอ่อท่วม?

6แม้แต่พี่น้องและคนในครอบครัวของเจ้า

ก็ยังทรยศเจ้า

พวกเขาร้องเสียงดังให้ร้ายเจ้า

อย่าเชื่อใจเขา

แม้เขาจะพูดดีกับเจ้า

7“เราได้ทิ้งนิเวศของเรา

เราได้เหวี่ยงมรดกของเราทิ้ง

เราได้ปล่อยผู้ที่เรารักดั่งดวงใจ

ไว้ในมือของศัตรู

8มรดกของเรากลับกลายเป็นสิงโตในป่าสำหรับเรา

เขาคำรามใส่เรา

ดังนั้นเราจึงเกลียดเขา

9มรดกของเรา

กลับกลายเป็นนกสีสดใสสะดุดตา

นกอื่นๆ จึงรุมล้อมเล่นงานมันไม่ใช่หรือ?

ไปเถิด ไปรวบรวมสัตว์ป่าทั้งหลาย

มาเขมือบกินมัน

10คนเลี้ยงแกะมากมายจะทำลายสวนองุ่นของเรา

เหยียบย่ำท้องทุ่งของเรา

พวกเขาจะทำให้ท้องทุ่งอันรื่นรมย์ของเรา

กลายเป็นที่ทิ้งร้าง

11มันจะกลายเป็นถิ่นร้างแตกระแหง

และถูกทิ้งร้างต่อหน้าเรา

แผ่นดินทั้งสิ้นถูกทิ้งร้าง

เพราะไม่มีใครเอาใจใส่ดูแล

12ผู้ทำลายกรูกันเข้ามาเหนือที่สูง

อันถูกทิ้งร้างในถิ่นกันดาร

เพราะดาบขององค์พระผู้เป็นเจ้าจะทำลายล้าง

จากสุดเขตแดนด้านหนึ่งไปจดอีกด้านหนึ่ง

จะไม่มีใครหนีรอดปลอดภัย

13พวกเขาได้หว่านข้าวสาลี แต่เก็บเกี่ยวหนาม

จะตรากตรำทำงาน แต่ไม่ได้อะไร

ดังนั้นเขาจึงเก็บเกี่ยวได้แต่ความอับอาย

เนื่องจากพระพิโรธอันรุนแรงขององค์พระผู้เป็นเจ้า”

14องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสว่า “ดูเถิด เราจะถอนรากถอนโคนชนชาติเพื่อนบ้านผู้ชั่วร้ายทั้งปวงออกจากดินแดน ผู้ซึ่งยึดสมบัติที่เราให้ประชากรอิสราเอล และถอนรากถอนโคนพงศ์พันธุ์ยูดาห์จากหมู่พวกเขา 15แต่หลังจากที่เราถอนรากถอนโคนพวกเขาแล้ว เราจะเอ็นดูสงสาร และนำพวกเขาแต่ละคนกลับสู่ทรัพย์สินและดินแดนของตนอีกครั้งหนึ่ง 16และหากพวกเขาเรียนรู้วิถีทางของประชากรของเราและปฏิญาณโดยอ้างนามของเราว่า ‘องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงพระชนม์อยู่แน่ฉันใด’ เหมือนที่พวกเขาเคยสอนประชากรของเราให้ปฏิญาณโดยอ้างพระบาอัล เมื่อนั้นเขาจะได้รับการสถาปนาไว้ท่ามกลางประชากรของเรา 17แต่หากชาติใดไม่ยอมเชื่อฟัง เราจะกำจัดและทำลายชาตินั้นให้สูญสิ้นไป” องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนี้

Ang Pulong Sang Dios

Jeremias 12:1-17

Ang mga Reklamo ni Jeremias

1O Ginoo, kon may reklamo ako kontra sa imo, nagaguwa nga husto ka. Pero karon may pamangkot ako parte sa imo hustisya: Ngaa bala nga nagauswag ang mga malaot? Ngaa nagakabuhi nga matawhay ang mga tawo nga nagaluib sa imo? 2Ginpakamaayo mo sila pareho sang kahoy nga nakapanggamot, nga nagtubo kag nagpamunga. Ginadayaw ka nila sa ila lang baba kag indi halin sa ila tagipusuon. 3Pero kilala mo ako, O Ginoo. Nakita mo ang akon mga ginahimo kag nahibaluan mo kon ano ang akon pagkilala sa imo. Guyura ini nga mga tawo pareho sang mga karnero nga ilihawon. Paina sila para ihawon. 4Hasta san-o pa bala ang pagmala sang duta kag ang pagkalaya sang mga hilamon? Nagakalamatay ang mga sapat kag ang mga pispis tungod sa kalautan sang mga katawhan nga nagaestar sa sini nga duta. Nagasiling pa sila, “Wala nagapahilabot ang Dios sa aton madangatan.”

Ang Sabat sang Dios

5Nagsabat ang Ginoo, “Jeremias, kon ginakapuyan ka gani sa pagpalumba sa mga tawo, ano pa ayhan sa mga kabayo? Kon nagakadasma ka gani sa mahawan nga lugar, ano pa ayhan sa kagulangan nga malapit sa Suba sang Jordan? 6Bisan ang imo mga utod nga lalaki kag mga paryente nagluib sa imo. Nagreklamo sila kag nagplano sing malain kontra sa imo. Indi ka magsalig sa ila bisan maayo pa ang ila ihambal sa imo.

7“Sikwayon ko ang akon katawhan, ang nasyon nga akon ginapanag-iyahan. Itugyan ko ang akon hinigugma nga katawhan sa kamot sang ila mga kaaway. 8Nagbato sila sa akon pareho sang nagangurob nga leon sa kagulangan, gani ginakaugtan ko sila. 9Nangin makangilil-ad sila sa akon pareho sang pispis nga nagapangdagit. Kag sila mismo ginalibutan sang mga pispis nga nagapangdagit. Ipatipon ko ang tanan nga mapintas nga mga sapat sa pagkaon sa ila. 10Laglagon sang madamo nga mga pangulo ang Juda nga ginakabig ko nga akon talamnan sang ubas. Tasak-tasakon nila ining matahom ko nga duta kag himuon nga kamingawan. 11Himuon nila ini nga isa ka mamingaw nga lugar kag wala na sing pulos sa akon atubangan. Mangin kamingawan ini, kay wala na sing may magakabalaka sini. 12Magaabot ang mga manuglaglag sa mahawan nga mga bukid sa desierto sa paglaglag sang bug-os nga duta, kag wala gid sing may makapalagyo. 13Magatanom ang akon katawhan sang trigo, pero magaani sila sang mga tunok. Magapangabudlay sila sing tudo-tudo, pero wala sila sing may makuha. Magaani sila sang kahuy-anan tungod sa akon puwerte nga kaakig.”

14Nagsiling pa gid ang Ginoo, “Amo ini ang himuon ko sa tanan nga malaot nga nasyon sa palibot sang Israel, nga nagahingabot sa duta nga ginhatag ko sa akon katawhan bilang ila palanublion: Pahalinon ko sila sa ila duta, subong nga pahalinon ko ang mga taga-Juda sa ila duta. 15Pero sa ulihi, kaluoyan ko liwat ini nga mga nasyon kag ibalik ko sila sa ila kaugalingon nga duta. 16Kag kon batunon nila sing tinagipusuon ang pagtuluohan sang akon katawhan kag magsumpa sa akon ngalan, subong nga gintudluan nila sadto ang akon katawhan sa pagsumpa sa ngalan ni Baal, mangin bahin man sila sang akon katawhan. 17Pero kon may ara nga nasyon nga indi magtuman sa akon, pahalinon ko gid sila sa ila duta kag laglagon. Ako, ang Ginoo, ang nagasiling sini.”