3 ในภาษาฮีบรู บทนี้เป็นบทกวีที่แต่ละข้อขึ้นต้นด้วยตัวอักษรฮีบรูเรียงตามลำดับ ทุกสามข้อขึ้นต้นด้วยตัวอักษรตัวเดียวกัน 1ข้าพเจ้าคือผู้ที่เห็นความทุกข์ลำเค็ญ
จากไม้เรียวแห่งพระพิโรธของพระองค์
2พระองค์ทรงขับไล่ข้าพเจ้าออกมาเดิน
ในความมืดมนแทนที่จะเดินในความสว่าง
3อันที่จริงพระองค์ทรงหันมาเล่นงานข้าพเจ้า
ครั้งแล้วครั้งเล่าตลอดวันคืน
4พระองค์ทรงกระทำให้เนื้อและหนังของข้าพเจ้าเหี่ยวย่นไป
ทรงหักกระดูกของข้าพเจ้า
5พระองค์ทรงล้อมกรอบข้าพเจ้าไว้
ด้วยความขมขื่นและความทุกข์ลำเค็ญ
6พระองค์ทรงทำให้ข้าพเจ้าอยู่ในความมืด
เหมือนคนที่ตายไปนานแล้ว
7พระองค์ทรงล้อมข้าพเจ้าไว้ไม่ให้หนีไปได้
พระองค์ทรงถ่วงข้าพเจ้าด้วยโซ่ตรวน
8แม้เมื่อข้าพเจ้าทูลวิงวอนขอความช่วยเหลือ
พระองค์ไม่ทรงรับฟังคำอธิษฐานของข้าพเจ้า
9พระองค์ทรงวางศิลากั้นทางของข้าพเจ้า
ทรงทำให้หนทางของข้าพเจ้าคดเคี้ยว
10พระองค์ทรงเป็นดั่งหมีที่คอยตะครุบ
ดั่งสิงโตที่ซุ่มอยู่
11พระองค์ทรงลากข้าพเจ้าออกจากทางและฉีกข้าพเจ้าเป็นชิ้นๆ
แล้วทิ้งข้าพเจ้าโดยไม่มีใครมาช่วย
12พระองค์ทรงโก่งคันธนู
เล็งข้าพเจ้าเป็นเป้า
13ลูกธนูจากแล่งธนูของพระองค์
เสียบทะลุหัวใจของข้าพเจ้า
14ข้าพเจ้าตกเป็นขี้ปากให้พี่น้องร่วมชาติหัวเราะเยาะ
เขาร้องเพลงล้อเลียนข้าพเจ้าวันยังค่ำ
15พระองค์ทรงให้ข้าพเจ้ากินผักรสขมจนอิ่ม
และทำให้ข้าพเจ้าเข็ดขมด้วยบอระเพ็ด
16พระองค์ทรงเลาะฟันของข้าพเจ้าด้วยกรวด
ทรงเหยียบย่ำข้าพเจ้าจมฝุ่นธุลี
17สันติสุขถูกพรากไปจากใจของข้าพเจ้า
ข้าพเจ้าลืมไปแล้วว่าความเจริญรุ่งเรืองเป็นอย่างไร
18ข้าพเจ้าจึงกล่าวว่า “ศักดิ์ศรีของข้าพเจ้าสูญสิ้นเสียแล้ว
และทุกสิ่งที่ข้าพเจ้าคาดหวังจากองค์พระผู้เป็นเจ้าก็พังทลาย”
19โปรดระลึกถึงความทุกข์ลำเค็ญและการระหกระเหินของข้าพเจ้า
ระลึกถึงความขมขื่นและบอระเพ็ดที่ข้าพเจ้าได้รับ
20ข้าพเจ้าจดจำสิ่งเหล่านี้ได้ดี
และจิตใจของข้าพเจ้าก็หดหู่อยู่ภายใน
21ถึงกระนั้นข้าพเจ้าก็หวนคิดถึงเรื่องนี้ขึ้นมาได้
ข้าพเจ้าจึงมีความหวัง
22เพราะความรักใหญ่หลวงขององค์พระผู้เป็นเจ้าเราจึงไม่ถูกผลาญทำลายไป
เพราะพระเมตตาของพระองค์ไม่เคยยั้งหยุด
23มีมาใหม่ทุกเช้า
ความซื่อสัตย์ของพระองค์ยิ่งใหญ่นัก
24ข้าพเจ้ากล่าวกับตนเองว่า “องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงเป็นทั้งหมดที่ข้าพเจ้ามี
ฉะนั้นข้าพเจ้าจะรอคอยพระองค์”
25องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงดีต่อผู้ที่ฝากความหวังไว้กับพระองค์
ทรงดีต่อผู้ที่แสวงหาพระองค์
26เป็นการดีที่จะสงบรอคอย
ความรอดที่องค์พระผู้เป็นเจ้าประทาน
27เป็นการดีที่คนเราจะแบกแอกไว้
ขณะยังหนุ่มสาว
28ให้เขานั่งเงียบๆ อยู่แต่ลำพัง
เพราะพระองค์ทรงวางแอกนั้นไว้บนเขา
29ให้เขาจำนนซบหน้าลงกับดิน
เพราะอาจยังมีความหวัง
30ให้เขาเอียงแก้มให้ผู้ที่จะตบเขา
และให้เขายอมรับความอัปยศอดสู
31เพราะองค์พระผู้เป็นเจ้า
ไม่ได้ทรงทอดทิ้งมนุษย์ตลอดไป
32แม้พระองค์ทรงให้เกิดความทุกข์โศก แต่ก็ยังจะทรงสำแดงความเมตตาสงสาร
ตามความรักมั่นคงอันใหญ่หลวงของพระองค์
33เพราะพระองค์ไม่ได้ทรงเต็มพระทัยที่จะให้เกิดความทุกข์ทรมาน
หรือความโศกเศร้าแก่มนุษย์ทั้งหลาย
34การเหยียบย่ำ
นักโทษทั้งปวงในดินแดน
35การตัดสิทธิ์ผู้หนึ่งผู้ใด
ต่อหน้าองค์ผู้สูงสุด
36การไม่ให้ความยุติธรรมแก่ผู้หนึ่งผู้ใด
องค์พระผู้เป็นเจ้าจะไม่ทรงเห็นสิ่งเหล่านี้หรือ?
37หากองค์พระผู้เป็นเจ้าไม่ได้มีประกาศิตไว้
ผู้ใดเล่าจะสั่งให้มันเกิดขึ้นได้?
38ทั้งหายนะและสิ่งดีงาม
ล้วนมาจากพระโอษฐ์ขององค์ผู้สูงสุดไม่ใช่หรือ?
39ควรหรือที่มนุษย์จะบ่น
เมื่อถูกลงโทษเพราะบาปทั้งหลายของตน?
40ให้เราสำรวจตรวจตราวิถีทางของเราเอง
และให้เรากลับมาหาองค์พระผู้เป็นเจ้า
41ให้เราชูใจและชูมือขึ้นอธิษฐาน
ต่อพระเจ้าในสวรรค์และกล่าวว่า
42“ข้าพระองค์ทั้งหลายได้ทำบาปและได้กบฏ
และพระองค์ไม่ได้ทรงให้อภัย
43“พระองค์ทรงคลุมพระองค์เองไว้ด้วยพระพิโรธและทรงตามล่าข้าพระองค์ทั้งหลาย
พระองค์ทรงประหารโดยไม่ปรานี
44พระองค์ทรงคลุมพระองค์เองไว้ด้วยเมฆ
เพื่อไม่ให้คำอธิษฐานใดๆ ขึ้นถึงพระองค์ได้
45พระองค์ทรงทำให้ข้าพระองค์ทั้งหลายเป็นกากเดนและเศษขยะ
ในหมู่ประชาชาติ
46“ศัตรูทั้งปวงของพวกข้าพระองค์
เปิดปากว่าร้ายพวกข้าพระองค์
47พวกข้าพระองค์เผชิญความน่าสะพรึงกลัว
การหลอกลวงและความพินาศย่อยยับ”
48ธารน้ำตาไหลหลั่งจากตาของข้าพเจ้า
เพราะพี่น้องร่วมชาติของข้าพเจ้าถูกทำลาย
49ข้าพเจ้าจะหลั่งน้ำตาไม่ขาดสาย
ไม่หยุดหย่อน
50จนกว่าองค์พระผู้เป็นเจ้าจะทอดพระเนตร
จากฟ้าสวรรค์ลงมาเหลียวแล
51สิ่งที่เห็นทำให้จิตใจของข้าพเจ้าทุกข์ระทม
เพราะหญิงทุกคนในเมืองของข้าพเจ้า
52บรรดาผู้ที่เป็นศัตรูกับข้าพเจ้าโดยไม่มีสาเหตุ
ตามล่าข้าพเจ้าเหมือนล่านก
53พวกเขามุ่งปลิดชีวิตของข้าพเจ้าในบ่อ
และขว้างก้อนหินใส่ข้าพเจ้า
54น้ำไหลท่วมมิดศีรษะของข้าพเจ้า
จนข้าพเจ้าคิดว่าตัวเองถึงจุดจบแล้ว
55ข้าแต่พระยาห์เวห์ ข้าพระองค์ร้องเรียกพระนามของพระองค์
จากก้นบ่อ
56พระองค์ทรงได้ยินข้าพระองค์อ้อนวอนว่า “ขออย่าทรงปิดพระกรรณ
จากคำร้องทูลขอการบรรเทาของข้าพระองค์”
57พระองค์เสด็จมาใกล้เมื่อข้าพระองค์ร้องเรียกพระองค์
และตรัสว่า “อย่ากลัวเลย”
58ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า พระองค์ทรงรับคดีความของข้าพระองค์
ทรงไถ่ชีวิตของข้าพระองค์
59ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า พระองค์ทรงเห็นการร้ายที่เขาทำแก่ข้าพระองค์
ขอทรงให้ความเป็นธรรมแก่ข้าพระองค์!
60พระองค์ทรงเห็นแผนแก้แค้นอันลึกล้ำของพวกเขา
สิ่งทั้งปวงที่พวกเขาคบคิดกันต่อสู้ข้าพระองค์
61ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า พระองค์ทรงได้ยินคำสบประมาทของพวกเขาแล้ว
สิ่งทั้งปวงที่พวกเขาคบคิดกันต่อสู้ข้าพระองค์
62สิ่งที่เหล่าศัตรูซุบซิบพึมพำ
ว่าร้ายข้าพระองค์ตลอดทั้งวัน
63โปรดทอดพระเนตรพวกเขา! จะลุกเหินเดินนั่ง
พวกเขาก็ร้องเพลงถากถางข้าพระองค์
64ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า ขอทรงคืนสนองพวกเขาอย่างสาสม
ตามสิ่งที่มือของพวกเขาได้ทำ
65ขอทรงคลี่ผ้าคลุมใจของพวกเขา
ขอให้คำสาปแช่งของพระองค์ตกแก่พวกเขา!
66ขอทรงรุกไล่พวกเขาด้วยพระพิโรธและทำลายล้างพวกเขา
จากภายใต้ฟ้าสวรรค์ขององค์พระผู้เป็นเจ้า
Великая верность Аллаха
1Я человек, испытавший горе,
потому что Вечный покарал меня
жезлом Своего гнева.
2Он погнал меня и ввёл
во тьму, а не в свет.
3Несомненно, Он обратил Свою руку против меня
и обращает её снова и снова в течение всего дня.
4Он состарил кожу мою и плоть мою,
сокрушил кости мои.
5Он осадил меня и окружил
горечью и тяготою.
6Погрузил меня во мрак,
как давно умерших.
7Окружил меня стеной, чтобы я не мог выйти,
заковал меня в тяжёлые цепи.
8Даже когда я взываю и прошу о помощи,
Он не обращает внимания на мою молитву.
9Камнями Он преградил мне путь,
искривил стези мои.
10Он подобен медведю в засаде
или затаившемуся льву.
11Сбил меня с пути и растерзал меня,
оставив без помощи.
12Натянул Он Свой лук
и сделал меня мишенью для стрел Своих.
13Он пронзил моё сердце
стрелами из Своего колчана.
14Стал я посмешищем для всего моего народа,
весь день в песнях насмехаются надо мной.
15Он напоил меня горькими травами
и насытил горечью.
16Камнями сокрушил зубы мои,
втоптал меня в пыль.
17Лишена душа моя мира,
я позабыл о благоденствии.
18И сказал я: «Исчезло величие моё
и надежда моя на Вечного».
19Помню лишь о страдании и скитании,
во мне лишь горечь и желчь.
20Сильна память об этом,
поникла душа моя.
21Но вот что говорю я себе,
вот что даёт мне надежду:
22«Милость Вечного никогда не иссякает3:22 Или: «По милости Вечного мы не исчезли, потому что…»,
сострадание Его не истощается.
23Они обновляются3:23 Или: «Оно обновляется». каждое утро;
велика верность Твоя!»
24Я сказал себе: «Вечный – часть моя,
потому я буду надеяться на Него».
25Благ Вечный к тем, кто уповает на Него,
к тем, кто ищет Его.
26Благо тому, кто молча ожидает
спасения от Вечного.
27Благо человеку, который несёт ярмо
в юности своей.
28Пусть сидит в уединении и молчании,
потому что бремя это возложил на него Вечный.
29Пусть склонится в смирении,
может быть, есть ещё надежда.
30Пусть подставляет щёку свою бьющему
и насыщается бесчестием,
31ведь Владыка не отвергает людей навеки!
32И хотя Он посылает страдания,
Он же потом и помилует
по Своей великой любви.
33Ведь не по изволению сердца Своего
Он приносит бедствие и горе людям.
34А когда топчут ногами
всех узников земли,
35лишают человека правосудия
перед лицом Высочайшего,
36притесняют человека на суде –
разве Владыка всего этого не видит?
37Кто может сказать – и исполнится,
если Владыка не повелит этому случиться?
38Не по слову ли Высочайшего
приходят бедствие и благо?
39Для чего жаловаться человеку,
ведь он остался жив, хоть и был наказан за грехи свои?
40Проверим же пути наши и испытаем их
и вернёмся к Вечному.
41Вознесём сердца наши и руки
к Аллаху на небесах и скажем:
42«Мы согрешили и восстали против Тебя,
и Ты не простил нас.
43Ты покрыл Себя гневом и преследовал нас,
губя без пощады.
44Ты скрыл Себя облаком,
чтобы не доходила наша молитва.
45Ты сделал нас грязью и сором
среди народов.
46Все враги наши широко разинули
пасть свою на нас.
47Мы страдали от ужаса и западни,
опустошения и разорения».
48Ручьями слёзы текут из глаз моих,
потому что народ мой уничтожен.
49Слёзы мои будут течь,
не останавливаясь,
без перерыва,
50пока Вечный не посмотрит с небес
и не увидит.
51Я смотрю, и горечь наполняет душу мою
за всех дочерей моего города.
52Без причины враги мои пытались
поймать меня, словно птицу,
53бросили меня в яму
и камнями закидали меня.
54Воды сомкнулись над моей головой,
и я подумал: «Погиб я».
55Я воззвал к имени Твоему, о Вечный,
из ямы глубокой.
56Ты услышал голос мой;
не закрывай же ухо Своё
от моей мольбы и плача моего.
57Ты приближался, когда я взывал к Тебе,
и говорил: «Не бойся»3:57 Ср. Иер. 1:7-8..
58О Владыка, Ты защищал дело души моей,
искуплял жизнь мою.
59Ты видишь, Вечный, угнетение моё,
рассуди же тяжбу мою.
60Ты видишь всю их мстительность,
все их заговоры против меня.
61О Вечный, Ты слышишь их оскорбления,
все их заговоры против меня,
62как враги перешёптываются
обо мне весь день.
63Взгляни на них! Сидят ли они, стоят ли,
они насмехаются надо мною в своих песнях.
64Воздай им, Вечный,
по делам их рук.
65Мраком покрой их сердца,
и пусть проклятие Твоё будет на них.
66Преследуй их в гневе
и истреби их из поднебесья, о Вечный.
