1โอ อยากให้พระองค์ทรงแหวกฟ้าสวรรค์เสด็จลงมา
ให้ภูเขาทั้งหลายสั่นสะท้านต่อหน้าพระองค์!
2เหมือนเมื่อไฟเผากิ่งไม้วอด
และทำให้น้ำเดือดพล่าน
ขอโปรดเสด็จมาเพื่อทำให้พระนามของพระองค์เป็นที่ประจักษ์แก่เหล่าศัตรู
ทำให้นานาประชาชาติสั่นสะท้านต่อหน้าพระองค์!
3เพราะเมื่อพระองค์ทรงทำสิ่งที่น่าครั่นคร้ามซึ่งข้าพระองค์ทั้งหลายไม่คาดคิด
คือพระองค์เสด็จลงมา ภูเขาทั้งหลายก็สั่นสะท้านต่อหน้าพระองค์
4ตั้งแต่ครั้งโบราณไม่เคยมีใครได้ยิน
ไม่เคยมีใครได้ฟัง
ไม่เคยมีใครได้เห็นพระเจ้าอื่นใดนอกเหนือจากพระองค์
ผู้ทรงกระทำการเพื่อคนทั้งปวงที่รอคอยพระองค์
5พระองค์เสด็จมาช่วยเหลือคนทั้งหลายที่ยินดีทำสิ่งที่ถูกต้อง
ผู้ระลึกถึงวิถีทางของพระองค์
แต่เมื่อข้าพระองค์ทั้งหลายยังคงทำบาปขัดขืนพระมรรคา
พระองค์ก็ทรงพระพิโรธ
แล้วข้าพระองค์ทั้งหลายจะรอดได้อย่างไร?
6ข้าพระองค์ทั้งปวงกลายเป็นผู้มีมลทิน
ความประพฤติอันชอบธรรมของข้าพระองค์ทั้งปวงเหมือนผ้าขี้ริ้วโสโครก
ข้าพระองค์ทั้งหลายเหี่ยวเฉาประหนึ่งใบไม้ร่วง
และบาปของข้าพระองค์ทั้งหลายเหมือนลมพัดเอาพวกข้าพระองค์ปลิวหายไป
7ไม่มีสักคนร้องทูลพระนามของพระองค์
หรือขวนขวายยึดมั่นพระองค์ไว้
เพราะพระองค์ทรงซ่อนพระพักตร์จากข้าพระองค์ทั้งหลาย
และทำให้ข้าพระองค์ทั้งหลายเสื่อมเสียไปเพราะบาปของข้าพระองค์ทั้งหลาย
8ถึงกระนั้น ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า พระองค์ทรงเป็นพระบิดาของข้าพระองค์ทั้งหลาย
ข้าพระองค์ทั้งหลายเป็นดินเหนียว พระองค์ทรงเป็นช่างปั้น
ข้าพระองค์ทั้งหลายล้วนเป็นฝีพระหัตถ์ของพระองค์
9ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้าขออย่าทรงพระพิโรธมากเกินไป
ขออย่าทรงจดจำบาปของข้าพระองค์ทั้งหลายไปตลอดกาล
โอ ข้าพระองค์ทั้งหลายอธิษฐาน ขอโปรดทอดพระเนตรเหล่าข้าพระองค์
เพราะข้าพระองค์ทั้งหลายเป็นประชากรของพระองค์
10นครบริสุทธิ์ของพระองค์กลายเป็นทะเลทราย
แม้แต่ศิโยนก็เป็นทะเลทราย เยรูซาเล็มเป็นที่ถูกทิ้งร้าง
11พระวิหารอันศักดิ์สิทธิ์และมีสง่าราศีของข้าพระองค์ทั้งหลาย
ซึ่งเหล่าบรรพบุรุษของข้าพระองค์ใช้เป็นที่สรรเสริญพระองค์นั้นถูกเผาวอดวาย
และทุกสิ่งที่พวกเราถือว่าล้ำค่าก็อยู่ในสภาพปรักหักพัง
12ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า ถึงเพียงนี้แล้ว พระองค์จะยังคงยับยั้งพระองค์ไว้หรือ?
พระองค์จะยังคงนิ่งเงียบและลงโทษข้าพระองค์ทั้งหลายอย่างเหลือประมาณอยู่หรือ?
Dân Chúa Cầu Nguyện
1Ôi, ước gì Chúa xé các tầng trời và ngự xuống!
Và núi non đều tan chảy trước mặt Ngài!64:1 Thánh Kinh Hê-bơ-rơ ghi câu 64:1 ở cuối chương 63
2Như lửa đốt củi khô,
như nước đun sôi,
hầu cho người thù nghịch biết Danh Ngài
và các dân tộc run rẩy trước mặt Ngài.
3Ngày xa xưa khi Ngài ngự xuống,
Ngài đã làm những việc đáng sợ mà chúng con không trông mong.
Ôi, các núi đều tan chảy trước mặt Ngài.
4Từ khi thế gian mới bắt đầu,
tai chưa hề nghe
và mắt chưa hề thấy thần nào ngoài Đức Chúa Trời,
là Đấng hành động thay cho những ai trông đợi Ngài!
5Chúa đón tiếp người vui lòng làm điều công chính,
và những người tin kính đi trong đường lối Ngài.
Nhưng Chúa nổi giận cùng chúng con,
vì chúng con đã phạm tội bất tín.
Chúng con cứ liên tục phạm tội;
làm sao chúng con được cứu?
6Chúng con tất cả đều gian ác và xấu xa.
Khi chúng con bày tỏ công chính mình,
chúng chẳng khác gì miếng giẻ, bẩn thỉu.
Chúng con tất cả đều héo rụng như lá vàng mùa thu,
tội ác chúng con như gió đùa mình đi.
7Thế mà chẳng ai kêu cầu Danh Ngài
hay nài nỉ Ngài thương xót.
Vì thế, Chúa đã ngoảnh mặt khước từ chúng con,
bỏ mặc chúng con tiêu tan trong tội ác mình.
8Lạy Chúa Hằng Hữu, dù vậy, Ngài là Cha chúng con!
Chúng con là đất sét, và Ngài là Thợ Gốm.
Chúng con tất cả là công trình của tay Ngài.
9Lạy Chúa Hằng Hữu, xin đừng giận chúng con.
Cầu xin Ngài đừng nhớ tội ác chúng con mãi mãi.
Xin Chúa đoái xem, chúng con kêu cầu,
vì tất cả chúng con đều là con dân Ngài.
10Các thành thánh của Ngài bị tàn phá.
Si-ôn trở thành hoang mạc;
phải, Giê-ru-sa-lem hoang vắng tiêu điều.
11Đền Thờ thánh nguy nga tráng lệ,
là nơi tổ phụ chúng con thờ phượng Chúa,
đã bị thiêu hủy rồi,
và tất cả những gì xinh đẹp đều sụp đổ, tan tành.
12Lạy Chúa Hằng Hữu, đã đến nỗi này, Chúa vẫn từ chối cứu giúp chúng con sao?
Có lẽ nào Ngài cứ nín lặng và hình phạt chúng con?
