พระเจ้าทรงมอบหมายหน้าที่ให้อิสยาห์
1ในปีที่กษัตริย์อุสซียาห์สิ้นพระชนม์ ข้าพเจ้าได้เห็นองค์พระผู้เป็นเจ้าประทับบนบัลลังก์อันสูงส่งและเป็นที่เทิดทูน ชายฉลองพระองค์ปกคลุมทั่วพระวิหาร 2เหนือพระองค์มีเสราฟิม แต่ละตนมีหกปีก สองปีกปกหน้า สองปีกปกเท้าและอีกสองปีกบินไปมา 3ต่างร้องขานรับต่อๆ กันว่า
“บริสุทธิ์ บริสุทธิ์ บริสุทธิ์ คือพระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์
ทั่วโลกเต็มไปด้วยพระเกียรติสิริของพระองค์”
4เสียงทูตสวรรค์เหล่านี้ทำให้เสาประตูและธรณีประตูสั่นสะเทือน มีควันปกคลุมทั่วพระวิหาร
5ข้าพเจ้าจึงร้องว่า “วิบัติแก่ข้าพเจ้า! ข้าพเจ้าพินาศแล้ว! เพราะข้าพเจ้าเป็นคนที่ริมฝีปากไม่สะอาด และใช้ชีวิตในหมู่ชนชาติที่มีริมฝีปากไม่สะอาด และตาของข้าพเจ้าได้เห็นองค์กษัตริย์คือพระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์”
6แล้วเสราฟิมตนหนึ่งบินมาหาข้าพเจ้า มีถ่านลุกโชนซึ่งใช้คีมคีบมาจากแท่นบูชาอยู่ในมือ 7ทูตสวรรค์นั้นใช้ถ่านแตะริมฝีปากข้าพเจ้า และกล่าวว่า “ดูเถิด ถ่านนี้แตะริมฝีปากของเจ้าแล้ว ความผิดของเจ้าถูกลบไป และบาปของเจ้าได้รับการอภัยแล้ว”
8แล้วข้าพเจ้าได้ยินพระสุรเสียงขององค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสว่า “เราจะส่งผู้ใดไป? และใครจะไปเพื่อเรา?”
ข้าพเจ้ากราบทูลว่า “ข้าพระองค์อยู่ที่นี่ ขอทรงส่งข้าพระองค์ไปเถิด!”
9พระองค์ตรัสว่า “จงไปบอกชนชาตินี้ว่า
“‘จงฟังแล้วฟังเล่าแต่จะไม่มีวันเข้าใจ
ดูแล้วดูเล่าแต่จะไม่มีวันเห็น’
10จงทำให้จิตใจของชนชาตินี้ดื้อด้านไป
ทำให้หูของพวกเขาตึง
และปิดตาของพวกเขาเสีย6:9,10 ฉบับ LXX. ว่า‘เจ้าจะฟังแล้วฟังเล่าแต่จะไม่มีวันเข้าใจ / เจ้าจะดูแล้วดูเล่าแต่จะไม่มีวันเห็น’ / 10จิตใจของชนชาตินี้ดื้อด้านไป / พวกเขาแทบจะไม่เอียงหูฟัง / และพวกเขาได้ปิดตาตนเองเสีย
มิฉะนั้นแล้วพวกเขาจะได้เห็นกับตา
ได้ยินกับหู
เข้าใจด้วยจิตใจ
และหันกลับมาและได้รับการรักษาให้หาย”
11ข้าพเจ้ากราบทูลว่า “พระองค์เจ้าข้า จะอีกนานเพียงไร?”
พระองค์ตรัสตอบว่า
“จนกระทั่งนครต่างๆ อยู่ในสภาพปรักหักพัง
ไม่มีคนอยู่อาศัย
จนกระทั่งบ้านเรือนถูกทิ้งร้าง
ท้องทุ่งถูกเหยียบย่ำทำลาย
12ตราบจนองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงส่งทุกคนไปยังแดนไกลโพ้น
และแผ่นดินถูกทิ้งร้างหมดสิ้น
13และแม้จะเหลือคนหนึ่งในสิบอยู่ในดินแดนนั้น
มันก็ยังเริศร้าง
แต่เช่นเดียวกับต้นเทเรบินธ์และต้นโอ๊ก
เมื่อถูกโค่นยังเหลือตอฉันใด
ตอในดินแดนนั้นจะเป็นเมล็ดพันธุ์บริสุทธิ์ที่จะงอกขึ้นอีกครั้งฉันนั้น”
Призвание Исаии
1В год смерти царя Уззии6:1 Царь Уззия умер приблизительно в 739 г. до н. э. я видел Владыку, сидящего на престоле, высоком и превознесенном, и края Его одеяния наполняли храм. 2Над Ним парили серафимы6:2 «Серафимы» – ангелы, находящиеся у престола Бога. См. также ст. 6., и у каждого было по шесть крыльев: двумя крыльями они закрывали свои лица, двумя закрывали ноги и двумя летали. 3Они восклицали друг другу:
– Свят, свят, свят Господь Сил;
вся земля полна Его славы!
4От звука их голосов дрогнули косяки дверей, и храм наполнился дымом.
5И тогда я воскликнул:
– Горе мне! Я погиб! Я человек с нечистыми устами, и живу среди народа с нечистыми устами, а глаза мои видели Царя, Господа Сил.
6Тогда один из серафимов подлетел ко мне, держа горящий уголь, который он взял щипцами с жертвенника. 7Он коснулся им моих уст и сказал:
– Вот, это прикоснулось к твоим устам; твоя вина снята, и твой грех очищен.
8Затем я услышал голос Владыки, говорящего:
– Кого Мне послать? И кто пойдет для Нас?
И я сказал:
– Вот я. Пошли меня!
9Он сказал:
– Пойди и скажи этому народу:
«Слушать слушайте, но не понимайте,
смотреть смотрите, но не разумейте».
10Ожесточи сердце этого народа,
закрой их уши
и сомкни им глаза,
чтобы они не смогли увидеть глазами,
услышать ушами
и понять сердцем,
чтобы не обратились и не получили исцеление.
11Тогда я спросил:
– Надолго ли это, Владыка?
И Он ответил:
– Пока города не лягут руинами
и не останутся без жителей;
пока дома не будут брошены,
и поля не будут опустошены и разграблены;
12пока Господь не изгонит всех,
и страна не будет совершенно заброшена.
13И пусть в ней останется десятая часть ее жителей,
она будет снова опустошена.
Но как от теревинфа6:13 «теревинф» – невысокое дерево (ниже 7 м) с широкой кроной. Распространено в теплых сухих местах в самом Израиле и в соседних районах. и от дуба
остается корень6:13 Букв.: «пень»., когда их срубят,
так и святое семя будет ей корнем6:13 Букв.: «пнем»..
