1คนชอบธรรมพินาศไป และไม่มีใครใส่ใจ
คนที่ดำเนินในทางของพระเจ้าถูกคร่าไป
และไม่มีใครเข้าใจ
ว่าคนชอบธรรมถูกรับไป
เพื่อให้พ้นจากความเลวร้าย
2บรรดาผู้ที่ดำเนินชีวิตอย่างเที่ยงธรรมเข้าสู่สันติสุข
พวกเขาได้พักสงบเมื่อพวกเขาตาย
3“ส่วนเจ้า จงมาที่นี่ เจ้าลูกแม่มดหมอผี
เจ้าผู้เป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของคนล่วงประเวณีและหญิงโสเภณี!
4เจ้าเย้ยหยันใคร?
เจ้าหัวเราะเยาะใคร?
เจ้าแลบลิ้นปลิ้นตาใส่ใคร?
เจ้าเป็นเทือกเถาเหล่ากอของคนทรยศ
และเป็นวงศ์วานของคนโกหกไม่ใช่หรือ?
5เจ้าเร่าร้อนด้วยราคะในหมู่ต้นโอ๊ก
และใต้ต้นไม้ใบดกทุกต้น
เจ้าสังเวยลูกของเจ้าในหุบเขาลึก
และใต้ชะง่อนผา
6รูปเคารพท่ามกลางหินเรียบในหุบเขาลึกเป็นส่วนของเจ้า
พระเหล่านั้นเป็นส่วนของเจ้า
ใช่ เจ้าได้ถวายเครื่องดื่มบูชา
และเครื่องธัญบูชาแก่พวกมัน
เพราะสิ่งเหล่านี้ เราควรจะยกโทษให้เจ้าหรือ?
7เจ้าได้ตั้งเตียงไว้บนภูเขาสูงเด่น
เจ้าขึ้นไปถวายเครื่องบูชาของเจ้าที่นั่น
8ข้างหลังประตูและเสาประตูของเจ้า
เจ้าได้ตั้งสัญลักษณ์นอกศาสนาไว้
เจ้าละทิ้งเรา เจ้าเปิดผ้าคลุมเตียง
เจ้าขึ้นไปบนเตียงและเปิดกว้าง
เจ้าทำสัญญากับบรรดาเจ้าของเตียงที่เจ้ารัก
และมองดูความเปลือยเปล่าของเขา
9เจ้าไปหาพระโมเลค57:9 หรือกษัตริย์พร้อมกับน้ำมันมะกอก
และเพิ่มน้ำหอมของเจ้า
เจ้าส่งคณะทูต57:9 หรือบรรดารูปเคารพของเจ้าไปไกล
ถึงขนาดลงไปยังแดนผู้ตาย!
10เจ้าอ่อนระโหยไปเพราะวิถีทางของเจ้า
แต่เจ้าก็ไม่เคยพูดว่า ‘หมดหวัง’
เจ้าฟื้นกำลังตัวเอง
เจ้าจึงไม่อ่อนเปลี้ยไป
11“เจ้าเกรงกลัวใครหนักหนา?
จึงได้ไม่ซื่อสัตย์ต่อเรา
ไม่นึกถึงเรา
และไม่ใคร่ครวญสิ่งนี้ในใจ
เป็นเพราะเรานิ่งเงียบอยู่นานอย่างนั้นหรือ
เจ้าจึงไม่ยำเกรงเรา?
12เราจะเปิดเผยความชอบธรรมและการกระทำทั้งหลายของเจ้า
แต่มันจะไม่เป็นประโยชน์อันใดแก่เจ้า
13เมื่อเจ้าร้องขอความช่วยเหลือ
ก็ให้รูปเคารพทั้งหลายของเจ้าช่วยเจ้าสิ!
ลมจะหอบเอาพวกมันไป
แค่ลมหายใจวูบเดียวก็พัดพวกมันปลิวไปได้
แต่ส่วนผู้ที่ลี้ภัยในเรา
จะได้รับดินแดนนั้นเป็นกรรมสิทธิ์
และมีสิทธิ์ครอบครองภูเขาศักดิ์สิทธิ์ของเรา”
การปลอบโยนผู้สำนึกผิด
14และจะมีเสียงกล่าวว่า
“จงสร้างขึ้น จงสร้างขึ้นเถิด จงเตรียมทางไว้!
จงขจัดอุปสรรคต่างๆ ออกจากวิถีทางของประชากรของเรา”
15เพราะพระองค์ผู้สูงเด่นซึ่งดำรงอยู่นิรันดร์
ผู้ทรงพระนามว่าบริสุทธิ์ ตรัสว่า
“เราอาศัยอยู่ในที่สูงส่งและบริสุทธิ์
แต่ก็สถิตกับคนที่สำนึกผิดและถ่อมใจลง
เพื่อฟื้นจิตวิญญาณของคนที่ถ่อมใจ
และฟื้นใจคนที่สำนึกผิด
16เราจะไม่กล่าวโทษเนืองนิตย์หรือโกรธเคืองอยู่ร่ำไป
มิฉะนั้นแล้วจิตวิญญาณของมนุษย์จะสิ้นแรงต่อหน้าเรา
ลมหายใจของมนุษย์ที่เราสร้างขึ้นจะขาดรอน
17เราโกรธเพราะความโลภที่เป็นบาปหนาของเขา
เราลงโทษเขาและหันหน้าหนีด้วยความโกรธ
แต่เขาก็ยังคงทำตามใจชอบของตน
18เราได้เห็นวิถีทางของเขาแล้ว แต่เราจะรักษาเขาให้หาย
เราจะนำเขาและปลอบโยนเขาอีกครั้งหนึ่ง
19ให้ริมฝีปากของบรรดาผู้ไว้ทุกข์ในอิสราเอลกล่าวคำสรรเสริญ
สันติสุข สันติสุขแก่ทั้งคนที่อยู่ไกลและอยู่ใกล้
เพราะเราจะรักษาพวกเขา” องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสดังนั้น
20แต่คนชั่วร้ายเหมือนทะเลปั่นป่วน
ซึ่งไม่อาจสงบนิ่ง
คลื่นของเขากวนเลนและโคลนขึ้นมา
21พระเจ้าของข้าพเจ้าตรัสว่า
“ไม่มีสันติสุขสำหรับคนชั่ว”
1Праведные гибнут,
и никто не принимает этого к сердцу;
благочестивые забираются,
и никто не понимает,
что праведные забираются
от грядущей беды.
2Те, кто ходит в правде,
вступают в покой;
в смерти они находят успокоение.
3– А вы – подойдите сюда, сыновья чародейки,
потомки развратника и блудницы!
4Над кем вы глумитесь?
Кому вы скалите зубы
и показываете язык?
Разве вы не дети отступничества,
не порождение лжи?
5Вы разжигаетесь похотью среди дубов
и под каждым тенистым деревом;
своих детей вы приносите в жертву при ручьях
и под нависающими утесами.
6Среди гладких камней из ручьев – твоя доля;
они, они – твой жребий.
Ты им возливала жертвенные возлияния
и приносила хлебные приношения.
Могу ли Я спокойно смотреть на все это?
7На высокой и величественной горе
ты ставишь свою постель
и восходишь туда приносить свои жертвы.
8За дверями своими, за их косяками,
ты поставила свои символы.
Оставляя Меня, ты открыла свою постель,
забралась на нее, расстелила ее широко,
заключила союз с теми, чьи постели ты любишь,
и глазела на их наготу57:8 Букв.: «руку»..
9Ты ходила к Молоху57:9 Или: «к царю». Молох – аммонитский бог, в жертвы которому приносились дети (см. ст. 5). По Закону за поклонение Молоху израильтянам грозила смертная казнь (см. Лев. 18:21; 20:2-5). с ароматным маслом
и умножала свои благовония.
Ты отправляла послов вдаль
и сама спускалась в мир мертвых!57:9 Евр.: «шеол».
10Ты уставала от долгого пути твоего,
но не говорила: «Это бессмысленно».
Ты находила новые силы
и не изнемогала.
11Кого ты так боялась и страшилась,
что лгала Мне,
не помнила обо Мне
и в сердце не размышляла?
Не оттого ли, что Я долго молчал,
ты не боишься Меня?
12Я разоблачу твою праведность и твои дела,
и они тебе не помогут.
13Когда ты будешь кричать о помощи,
пусть спасает тебя твое сборище идолов!
Ветер их унесет,
дуновение развеет.
Но сделавший Меня своим прибежищем,
унаследует землю
и будет владеть Моей святой горой.
Утешение для кающихся
14И будет сказано:
«Прокладывайте, прокладывайте, готовьте путь!
Убирайте препятствия с пути Моего народа!»
15Потому что так говорит Высокий и Превознесенный,
Живущий вечно, Чье имя – Святой:
– Я живу на святой высоте,
но также и с теми, кто сокрушен и смирен духом:
чтобы оживлять дух смиренных
и оживлять сердца сокрушенных.
16Не вовеки буду Я обвинять
и не всегда буду гневаться,
иначе изнемог бы предо Мною человеческий дух –
дыхание человеческое, созданное Мною.
17Я был разгневан их греховной корыстью,
Я наказывал их и в гневе скрывал Свое лицо,
но они снова возвращались на свой путь.
18Я видел их пути, но Я все равно исцелю их;
Я буду вести их и утешать,
19вкладывая хвалу в уста плакальщиков Израиля.
Мир, мир дальним и ближним, –
говорит Господь. – Я исцелю их.
20Но нечестивые подобны бурному морю,
которому нет покоя,
чьи волны выбрасывают ил и грязь.
21– Нет мира нечестивым, – говорит мой Бог.
