ความทุกข์และการทรงช่วย
1วิบัติแก่เจ้า ผู้ทำลายเอ๋ย
เจ้าผู้ไม่เคยถูกทำลายมาก่อน!
วิบัติแก่เจ้าคนทรยศ
เจ้าผู้ไม่เคยถูกทรยศมาก่อน!
เมื่อเจ้าหยุดทำลาย
เจ้าจะถูกทำลาย
เมื่อเจ้าหยุดทรยศ
เจ้าจะถูกทรยศ
2ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า โปรดเมตตาข้าพระองค์ทั้งหลาย
ข้าพระองค์ทั้งหลายใฝ่หาพระองค์
ขอทรงเป็นกำลังของเหล่าข้าพระองค์ทุกเช้า
เป็นความรอดของข้าพระองค์ในยามทุกข์ลำเค็ญ
3บรรดาประชาชาติเตลิดหนีเมื่อได้ยินพระสุรเสียงกึกก้อง
เมื่อพระองค์ทรงลุกขึ้น ชนชาติต่างๆ ก็กระจัดกระจายไป
4ประชาชาติทั้งหลายเอ๋ย ของที่พวกเจ้าปล้นมา จะถูกกอบโกยเหมือนถูกฝูงตั๊กแตนหนุ่มกัดกิน
ผู้คนจะกลุ้มรุมเข้าใส่เหมือนฝูงตั๊กแตน
5องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงเป็นที่ยกย่องเทิดทูน เพราะพระองค์ประทับอยู่ในที่สูงส่ง
พระองค์จะทรงทำให้ศิโยนเปี่ยมด้วยความยุติธรรมและความชอบธรรม
6พระองค์จะทรงเป็นความมั่นคงสำหรับวันเวลาของเจ้า
เป็นคลังอันมั่งคั่งแห่งความรอด สติปัญญา และความรู้
ความยำเกรงองค์พระผู้เป็นเจ้าเป็นกุญแจไขคลังนี้33:6 หรือเป็นทรัพย์สมบัติจากพระองค์
7ดูเถิด บรรดาผู้กล้าหาญร้องไห้เสียงดังกลางถนน
ทูตแห่งสันติภาพร่ำไห้อย่างขมขื่น
8ทางหลวงก็เริศร้าง
ตามถนนหนทางไม่มีผู้สัญจร
สนธิสัญญาถูกละเมิด
บรรดาพยาน33:8 ฉบับ MT. ว่าเมืองต่างๆถูกดูหมิ่น
ไม่มีใครได้รับความเคารพ
9ดินแดนร่ำไห้33:9 หรือแห้งไปและอ่อนระโหย
เลบานอนอดสูและเหี่ยวแห้งไป
ชาโรนเป็นดั่งอาราบาห์
บาชานและคารเมลก็สลัดใบ
10องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสว่า “บัดนี้เราจะลุกขึ้น
บัดนี้เราจะได้รับการยกย่องเทิดทูน
บัดนี้เราจะได้รับการเชิดชูขึ้น
11เจ้าตั้งท้องแกลบ
ให้กำเนิดฟาง
ลมหายใจของเจ้าเป็นไฟเผาผลาญเจ้า
12เหล่าประชากรจะถูกเผาราวกับเป็นหินปูน
จะลุกเป็นไฟเหมือนเผาพุ่มหนามที่ถูกตัด”
13เจ้าผู้อยู่ไกล จงฟังสิ่งที่เราได้ทำ
เจ้าผู้อยู่ใกล้ จงรับรู้อำนาจของเรา!
14เหล่าคนบาปในศิโยนอกสั่นขวัญแขวน
คนที่ไม่นับถือพระเจ้าตัวสั่นงันงก
“มีใครในพวกเราอยู่กับไฟที่เผาผลาญนี้ได้?
มีใครในพวกเราอยู่กับการเผาไหม้ชั่วนิรันดร์ได้?”
15คือผู้ที่ดำเนินอย่างชอบธรรม
และกล่าวสิ่งที่ถูกต้อง
ผู้ปฏิเสธประโยชน์จากการบีบบังคับ
ผู้หดมือไม่รับสินบน
ผู้อุดหูไม่ยอมฟังแผนฆาตกรรม
ผู้ปิดตาไม่เห็นด้วยกับการวางแผนชั่ว
16คนเช่นนี้จะอาศัยอยู่บนที่สูง
ป้อมปราการบนภูเขาจะเป็นที่ลี้ภัยของเขา
จะมีอาหารและน้ำ
อำนวยแก่เขา
17ตาของท่านจะเห็นกษัตริย์ผู้ทรงงามสง่า
และเห็นดินแดนซึ่งแผ่ไพศาล
18ใจของท่านจะหวนระลึกถึงความสยดสยองในครั้งก่อนว่า
“เจ้านายคนนั้นอยู่ที่ไหน?
ผู้เก็บส่วยสาอากรนั้นอยู่ที่ใด?
เจ้าหน้าที่ผู้ดูแลหอคอยต่างๆ ไปไหนแล้ว?”
19ท่านจะไม่เห็นคนหยิ่งยโสเหล่านี้อีก
ผู้ซึ่งพูดจาคลุมเครือ
ผู้ซึ่งมีสำเนียงภาษาแปลกๆ ที่ท่านไม่อาจเข้าใจได้
20จงมองดูศิโยน นครแห่งเทศกาลของเรา
ตาของท่านจะเห็นเยรูซาเล็ม
ที่พำนักอันสงบสุข เต็นท์ซึ่งไม่ต้องเคลื่อนย้ายหลักหมุด
เสาจะไม่ถูกถอนเลย
และเชือกก็ไม่ถูกตัดขาด
21ที่นั่นพระยาห์เวห์จะเป็นองค์ทรงฤทธิ์ของเรา
จะเป็นดินแดนแห่งแม่น้ำและลำธารกว้าง
ไม่มีเรือกรรเชียงใหญ่แล่น
ไม่มีเรือใหญ่โอฬารผ่าน
22เพราะว่าองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงเป็นตุลาการของเรา
องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงเป็นผู้ตรากฎหมายของเรา
องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงเป็นกษัตริย์ของเรา
เป็นพระองค์เองที่จะทรงช่วยเราให้รอด
23สายโยงในเรือของเจ้าก็หย่อนยาน
เสาเรือก็คลอนแคลน
ใบเรือก็ไม่กาง
แล้วของที่ริบมาได้มากมายนั้น เขาก็จะแบ่งกัน
แม้แต่คนง่อยก็จะได้รับส่วนแบ่งด้วย
24ไม่มีใครที่อาศัยในศิโยนจะพูดว่า “ฉันป่วย”
และบาปทั้งหลายของผู้ที่พำนักอยู่ที่นั่นจะได้รับการอภัย
Ahohia Ne Mmoa
1Due, Ao ɔdesɛefoɔ Asiria,
wo a wɔnnsɛee woɔ!
Due, Ao ɔfatwafoɔ,
wo a wɔnnii wo hwammɔ!
Sɛ wowie ade sɛe a,
wɔbɛsɛe wo;
sɛ wowie hwammɔdie a,
wɔbɛdi wo hwammɔ.
2Ao Awurade, hunu yɛn mmɔbɔ;
yɛn ani da wo so.
Yɛ yɛn ahoɔden anɔpa biara,
ne yɛn nkwagyeɛ wɔ ahohia mu.
3Aman no te wo nne mmobɔmu a, wɔdwane;
sɛ woma wo ho so a, amanaman no bɔ hwete.
4Sɛdeɛ ntutummɛ tu hyɛ asase so we so nnɔbaeɛ no;
saa ara na nnipa bɛto ahyɛ Asiria so.
5Wɔama Awurade so, na ɔte ɔsorosoro;
ɔde tenenee ne adeteneneeyɛ bɛhyɛ Sion ma.
6Ɔbɛyɛ fapem a atim yie wɔ mo mmerɛ so,
nkwagyeɛ, nyansa ne nhunumu mmorosoɔ akoraeɛ;
Awurade suro bɛyɛ wʼademudeɛ.
7Monhwɛ, wɔn mmarima akokoɔdurufoɔ su teateaam wɔ mmɔntene so;
asomdwoeɛ ho abɔfoɔ su yaayaaya.
8Akwantempɔn no so da hɔ kwa,
akwantufoɔ biara nni akwan no so.
Wɔabu apam no so;
wɔbu nʼadansefoɔ animtia
wɔmmu obiara.
9Asase no awo wesee na ɛresɛe,
Lebanon agyigya na nʼanim agu ase;
Saron ayɛ sɛ Araba,
Basan ne Karmel poro wɔn nhahan.
10“Afei na mɛsɔre,” sei na Awurade seɛ.
“Afei na wɔbɛpagya me;
afei na wɔbɛma me so akɔ soro.
11Monyinsɛne ntɛtɛ,
na mo wo ɛserɛ;
mo ahome yɛ ogya a ɛhye mo.
12Wɔbɛhye aman no ama wɔayɛ sɛ akaadoo;
wɔbɛto wɔn mu ogya te sɛ nkasɛɛ a wɔatwa.”
13Mo a mowɔ akyirikyiri no, montie deɛ mayɛ;
mo a mobɛn no, monkamfo me kɛseyɛ!
14Nnebɔneyɛfoɔ a wɔwɔ Sion abɔ huboa;
ahopopoɔ aka wɔn a wɔnnim Onyame:
“Yɛn mu hwan na ɔbɛtumi ne ogya a ɛhye adeɛ atena?
Yɛn mu hwan na ɔbɛtumi ne daa ogya dɛreɛ atena?”
15Deɛ ɔnante tenenee mu
na ɔdi nokorɛ
deɛ ɔpo mfasoɔ a nsisie de ba
na ɔnnye adanmudeɛ,
deɛ ɔntie awudie ho pɔ bɔ
deɛ ɔmpɛ sɛ ɔhunu bɔneyɛ ho agyinatuo no,
16saa onipa yi na ɔbɛtena ɔsorosoro hɔ.
Ne dwanekɔbea bɛyɛ bepɔ aban no.
Wɔde nʼaduane bɛma no
na ne nsuo mmɔ no.
17Mo ani bɛhunu ɔhene no wɔ nʼanimuonyam mu
na moahunu asase a ɛtrɛ kɔ akyirikyiri no.
18Mo adwendwene mu no, mobɛbooboo deɛ na ɔhunahuna mo no ho:
“Odwumayɛfoɔ panin no wɔ he?
Deɛ na ɔgyegye toɔ no wɔ he?
Deɛ na ɔhwɛ aban tenten so no wɔ he?”
19Morenhunu saa ahantanfoɔ no bio,
wɔn a wɔn kasa mu nna hɔ,
na monte deɛ wɔka no ase no.
20Monhwɛ Sion, yɛn afahyɛ kuropɔn no;
mo ani bɛhunu Yerusalem,
asomdwoeɛ tenaberɛ, ntomadan a wɔnntutu;
wɔrentutu ne mpɛɛwa da,
na wɔrentete ne ntampehoma mu nso.
21Ɛhɔ na Awurade bɛyɛ yɛn Otumfoɔ.
Ɛbɛyɛ sɛ beaeɛ a nsuo akɛseɛ ne nsuwansuwa wɔ.
Ahyɛmma a wɔhare remfa so;
ahyɛn akɛseɛ rennante so.
22Na Awurade ne yɛn ɔtemmufoɔ,
Awurade ne yɛn mmarahyɛfoɔ,
Awurade ne yɛn ɔhene;
na ɔno na ɔbɛgye yɛn nkwa.
23Wo ntampehoma mu ago
enti ɛhyɛn dua no nnyina hɔ yie,
na wɔntrɛɛ ɛhyɛn so ntoma no mu.
Afei wɔbɛkyɛ asadeɛ bebree no mu
na mpakye mpo bɛsoa afodeɛ akɔ.
24Obiara nni Sion a ɔbɛka sɛ, “Meyare”;
na wɔde wɔn a wɔte hɔ no bɔne bɛkyɛ wɔn.
