อิสยาห์ 22 – TNCV & NVI

Thai New Contemporary Bible

อิสยาห์ 22:1-25

คำพยากรณ์กล่าวโทษเกี่ยวกับเยรูซาเล็ม

1พระดำรัสเกี่ยวกับหุบเขาแห่งนิมิตมีดังนี้ว่า

เกิดอะไรขึ้นนี่

ทุกคนถึงได้วิ่งขึ้นบนหลังคา

2โอ เมืองอันเต็มไปด้วยความอึกทึกครึกโครม

นครแห่งการจลาจลและความสำมะเลเทเมา

ผู้ตายไม่ได้ถูกฆ่าด้วยคมดาบ

ทั้งไม่ได้ตายในสงคราม

3พวกผู้นำของเจ้าหนีไปกันหมด

พวกเขายอมจำนนโดยไม่ได้หยิบธนูขึ้นต่อสู้

ทุกคนที่ถูกจับได้ต้องกลายเป็นนักโทษ

เป็นคนที่พ่ายหนีตั้งแต่ศัตรูยังอยู่แต่ไกล

4ข้าพเจ้าจึงกล่าวว่า “ปล่อยข้าพเจ้า

ร้องไห้อยู่คนเดียวเถอะ

อย่าพยายามปลอบข้าพเจ้าเลย

ปล่อยให้ข้าพเจ้าหลั่งน้ำตาเพราะหายนะของพี่น้องร่วมชาติ”

5องค์พระผู้เป็นเจ้าพระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์กำหนดวันหนึ่งไว้

เป็นวันชุลมุนวุ่นวาย ยุ่งเหยิง สยดสยอง

ในหุบเขาแห่งนิมิต

วันแห่งการทลายกำแพง

และการป่าวร้องแก่ภูเขาทั้งหลาย

6เอลามหยิบแล่งธนู

มีพลรถรบและม้า

คีร์ถือโล่มา

7หุบเขาที่ดีที่สุดของท่านเต็มไปด้วยรถรบ

และพลม้าประจำอยู่ที่ประตูเมือง

8องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงกำจัดเครื่องป้องกันของยูดาห์ออกไป

ในวันนั้นท่านมองหาอาวุธ

ในตำหนักพนาเลบานอน

9ท่านเห็นแนวป้องกันของเมืองดาวิด

มีช่องโหว่หลายแห่ง

ท่านเก็บน้ำ

ไว้ที่สระล่าง

10ท่านนับอาคารบ้านเรือนในเยรูซาเล็ม

และรื้อเรือนมาเสริมกำแพง

11ท่านสร้างที่กักเก็บน้ำไว้ระหว่างกำแพงทั้งสอง

เพื่อรับน้ำของบ่อเดิม

แต่ท่านไม่ได้มุ่งมองพระองค์ผู้ทรงทำสิ่งนี้

ไม่ใส่ใจพระองค์ผู้ทรงดำริสิ่งนี้ไว้เมื่อนานมาแล้ว

12องค์พระผู้เป็นเจ้า พระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์

ตรัสเรียกท่านในวันนั้น

ให้ร่ำไห้และคร่ำครวญ

ให้ทึ้งผมและสวมเสื้อผ้ากระสอบ

13แต่ดูเถิดกลับกลายเป็นว่ามีแต่ความบันเทิง

และการสำมะเลเทเมา

มีการล้มวัวล้มแกะ กินเนื้อ ดื่มเหล้าองุ่น!

ท่านกล่าวว่า “ให้เรากินและดื่ม

เพราะพรุ่งนี้เราก็ตายแล้ว!”

14พระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์ทรงเปิดเผยโดยให้ข้าพเจ้าได้ยินว่า “บาปนี้จะไม่ได้รับการอภัยจวบจนวันตายของเจ้า” องค์พระผู้เป็นเจ้าพระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์ตรัสดังนั้น

15องค์พระผู้เป็นเจ้า พระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์ตรัสว่า

“จงไปบอกเชบนาห์ผู้เป็นกรมวังว่า

16เจ้ามาทำอะไรอยู่ที่นี่?

ใครอนุญาตให้เจ้าสกัดอุโมงค์ฝังศพ

ให้ตัวเองบนที่สูงนี้

และสกัดศิลาทำเป็นที่พักของเจ้า?

17“ระวังไว้เถิด เจ้าผู้ยิ่งใหญ่

องค์พระผู้เป็นเจ้ากำลังจะจับเจ้าไว้และเหวี่ยงออกไป

18พระองค์จะทรงขยำเจ้าไว้ในพระหัตถ์เหมือนลูกบอล

และทรงเหวี่ยงเจ้าไปยังดินแดนกว้างขวาง

เจ้าจะตายที่นั่น เหลือไว้แต่รถรบคันงามของเจ้า

เจ้าผู้ก่อความอัปยศแก่เรือนของนาย!

19เราจะถอดเจ้าจากหน้าที่ของเจ้า

และเจ้าจะถูกปลดออกจากตำแหน่ง

20“ในวันนั้นเราจะเรียกเอลียาคิมบุตรฮิลคียาห์ผู้รับใช้ของเรามา 21เราจะสวมเสื้อคลุมและผูกสายรัดเอวของเจ้าให้แก่เขา และมอบสิทธิอำนาจของเจ้าแก่เขา เขาจะเป็นบิดาของชาวเยรูซาเล็มและชาวยูดาห์ทั้งปวง 22เราจะวางกุญแจแห่งราชวงศ์ดาวิดไว้เหนือบ่าของเขา สิ่งที่เขาเปิดจะไม่มีผู้ใดปิดได้ และสิ่งที่เขาปิดจะไม่มีผู้ใดเปิดได้ 23เราจะตอกเขาเหมือนตอกหมุดในที่มั่น เขาจะเป็นบัลลังก์22:23 หรือที่นั่งแห่งเกียรติสำหรับวงศ์วานบิดา 24ศักดิ์ศรีทั้งปวงแห่งครอบครัวของเขาจะแขวนอยู่บนเขา อยู่บนลูกหลานและหน่อเนื้อเชื้อไข หรือแม้แต่ผู้เล็กน้อยของครอบครัวของเขา”

25พระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์ประกาศว่า “ในวันนั้น หมุดที่ตอกเข้ากับที่มั่นจะหลุดร่วงลงมา และสิ่งที่อยู่บนนั้นจะถูกตัดทิ้ง” องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนั้น

Nueva Versión Internacional

Isaías 22:1-25

Profecía contra Jerusalén

1Profecía contra el valle de la visión:

¿Qué te pasa ahora,

que has subido a las azoteas,

2ciudad llena de disturbios,

de tumultos y parrandas?

Tus muertos no cayeron a filo de espada

ni murieron en batalla.

3Todos tus jefes huyeron juntos,

pero fueron capturados sin haber disparado una flecha.

Todos tus líderes fueron capturados

mientras trataban de huir lejos.

4Por eso dije: «Aparten su mirada de mí;

voy a llorar amargamente.

No insistan en consolarme:

¡mi pueblo ha sido destruido!».

5El Señor, el Señor de los Ejércitos,

ha decretado un día de pánico,

un día de humillación y desconcierto

en el valle de la visión,

un día para derribar muros

y para levantar gritos de socorro a la montaña.

6Montado en sus carros de combate y en caballos,

Elam toma la aljaba;

Quir saca el escudo a relucir.

7Llenos de carros de combate están tus valles preferidos;

apostados a la puerta están los jinetes.

8¡Judá se ha quedado sin defensa!

Aquel día ustedes se fijaron

en el arsenal del Palacio del Bosque.

9Vieron que en la Ciudad de David

había muchas brechas;

en el estanque inferior

guardaron agua.

10Contaron las casas de Jerusalén

y derribaron algunas para reforzar el muro.

11Entre los dos muros construyeron un depósito

para las aguas del estanque antiguo

pero no se fijaron en quien lo hizo

ni consideraron al que hace tiempo lo planeó.

12En aquel día el Señor,

el Señor de los Ejércitos,

los llamó a llorar y a lamentarse,

a raparse la cabeza y a usar ropa de luto.

13¡Pero miren, hay gozo y alegría!

¡Se sacrifican vacas, se matan ovejas,

se come carne y se bebe vino!

«¡Comamos y bebamos,

que mañana moriremos!».

14El Señor de los Ejércitos me reveló al oído: «No se te perdonará este pecado hasta el día de tu muerte. Lo digo yo, el Señor, el Señor de los Ejércitos».

15Así dice el Señor, el Señor de los Ejércitos:

«Ve a encontrarte con Sebna,

el mayordomo, que está a cargo del palacio y dile:

16¿Qué haces aquí?

¿Quién te dio permiso para cavarte aquí un sepulcro?

¿Por qué tallas en lo alto tu lugar de reposo

y lo esculpes en la roca?

17»Mira, hombre poderoso, el Señor está a punto de agarrarte

y arrojarte con violencia.

18Te hará rodar como pelota

y te lanzará a una tierra inmensa.

Allí morirás; allí quedarán

tus gloriosos carros de combate.

¡Serás la vergüenza de la casa de tu señor!

19Te destituiré de tu cargo

y serás expulsado de tu puesto.

20»En aquel día llamaré a mi siervo Eliaquín, hijo de Jilquías. 21Le pondré tu túnica, le colocaré tu faja y le daré tu autoridad. Será como un padre para los habitantes de Jerusalén y para la tribu de Judá. 22Sobre sus hombros pondré la llave de la casa de David; lo que él abra, nadie podrá cerrarlo; lo que él cierre, nadie podrá abrirlo. 23Como a una estaca, lo clavaré en un lugar firme y será como un trono de honor para la descendencia de su padre. 24De él dependerá toda la gloria de su familia: sus descendientes, sus vástagos y toda la vajilla pequeña, desde los cántaros hasta las tazas.

25»En aquel día —afirma el Señor de los Ejércitos—, cederá la estaca clavada en el lugar firme; será arrancada de raíz y se vendrá abajo con la carga que colgaba de ella». El Señor mismo lo ha dicho.