อิสยาห์ 16 – TNCV & JCB

Thai New Contemporary Bible

อิสยาห์ 16:1-14

1จงส่งลูกแกะมาเป็นเครื่องบรรณาการ

แด่ผู้ครอบครองดินแดน

ส่งมาจากเสลา ข้ามถิ่นกันดาร

มายังภูเขาของธิดาแห่งศิโยน16:1 คือ ชาวเยรูซาเล็ม

2บรรดาผู้หญิงของโมอับ

ถูกปล่อยไว้ริมตลิ่งของแม่น้ำอารโนน

เหมือนนกกระพือปีก

ซึ่งถูกผลักจากรัง

3“โปรดให้คำปรึกษา

และช่วยตัดสินใจ

ในยามเที่ยงวันโปรดให้ร่มเงา

ดั่งยามค่ำคืน

โปรดให้ที่ซ่อนแก่ผู้หนีภัย

อย่าทรยศหักหลังผู้ลี้ภัย

4ขอให้ผู้ลี้ภัยชาวโมอับพักอยู่กับท่าน

ขอเป็นที่พักพิงให้พวกเขาพ้นจากผู้ทำลาย”

ผู้กดขี่จะถึงจุดจบ

และความพินาศย่อยยับจะยุติลง

ผู้กดขี่ข่มเหงจะหมดสิ้นไปจากดินแดน

5ราชบัลลังก์หนึ่งจะได้รับการสถาปนาขึ้นด้วยความรัก

ผู้หนึ่งจากวงศ์วานของดาวิด

จะนั่งบนบัลลังก์นั้นด้วยความซื่อสัตย์

เป็นผู้ตัดสินอย่างยุติธรรม

และส่งเสริมความชอบธรรม

6เราได้ยินถึงความหยิ่งทะนงของโมอับ

ความอวดดี ความจองหอง

ความเย่อหยิ่ง และความโอหัง

แต่คำโอ้อวดของโมอับก็ว่างเปล่า

7ฉะนั้นชาวโมอับจึงพากันร่ำไห้ให้กับแผ่นดินโมอับ

และร้องไห้คร่ำครวญให้แก่ผู้คน16:7 หรือขนมลูกเกดเป็นการเล่นคำของคีร์หะเรเสท

8ท้องทุ่งแห่งเฮชโบนก็เหี่ยวเฉา

เช่นเดียวกับเถาองุ่นของสิบมาห์

บรรดาผู้ครอบครองชาติต่างๆ

ได้เหยียบย่ำเถาองุ่นที่ดีที่สุด

ซึ่งครั้งหนึ่งเคยงอกงามไปถึงยาเซอร์

แพร่ขยายไปถึงถิ่นกันดาร

แตกหน่อผลิผล

ไปไกลถึงทะเล

9ฉะนั้นเราจึงร่ำไห้เหมือนที่ยาเซอร์ร่ำไห้

ให้กับเถาองุ่นแห่งสิบมาห์

เฮชโบนเอ๋ย เอเลอาเลห์เอ๋ย

เราหลั่งน้ำตาให้เจ้าจนเปียกชุ่ม!

เสียงโห่ร้องยินดีเมื่อรวบรวมผลไม้สุกงอม

และเมื่อเก็บเกี่ยวพืชพันธุ์ธัญญาหารของเจ้านั้นก็เงียบไปแล้ว

10ความรื่นเริงยินดีสูญสิ้นไปจากสวนผลไม้

ไม่มีใครร้องเพลงหรือโห่ร้องในไร่องุ่น

ไม่มีใครย่ำองุ่นที่บ่อย่ำเหล้าองุ่นอีกต่อไป

เพราะเราได้ยุติเสียงโห่ร้องนั้นแล้ว

11ดวงใจของเราคร่ำครวญเพื่อโมอับดั่งเสียงพิณ

ส่วนลึกของจิตใจอาลัยคีร์หะเรเสท

12เมื่อโมอับขึ้นไปยังสถานบูชาบนที่สูง

ก็เหนื่อยเปล่า

เมื่อขึ้นไปสวดวิงวอนที่เทวสถาน

ก็เปล่าประโยชน์

13องค์พระผู้เป็นเจ้าได้ตรัสเกี่ยวกับโมอับไว้เช่นนี้แหละ 14บัดนี้องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสว่า “ภายในสามปี ตามปีของสัญญาว่าจ้างแรงงาน ความโอ่อ่าตระการและประชากรทั้งปวงของโมอับจะถูกเหยียดลง และผู้ที่รอดชีวิตอยู่ก็มีน้อยคนและอ่อนระโหยโรยแรง”

Japanese Contemporary Bible

イザヤ書 16:1-14

16

1セラにいるモアブの避難民は、

ユダの王と同盟を結んだしるしとして

子羊を送りなさい。

2モアブの女たちは、アルノン川の渡し場で、

帰る巣のなくなった鳥のように置き去りにされる。

3エルサレムに貢ぎ物を運ぶ使節たちは、

助言と助けを求める。

『私たちをかくまってください。

お願いですから、敵の手に渡さないでください。

4-5見捨てられた私たちの同胞が、

この国に住めるよう計らってください。

その親切に、神はきっと報いてくださるでしょう。

モアブの亡命者を受け入れてくださるなら、

災いが過ぎ去ったのち、神はダビデの王座を

永久に不動のものにするでしょう。

そしてその王座に正義を座らせます。』

6これが、うわさに聞いていた、

あの高慢なモアブだろうか。

人を人とも思わない態度はどこへ行ったのか。

7それゆえ、モアブ中の者は泣く。

打ちのめされたキル・ハレセテのために嘆き、

8荒れ果てたヘシュボンの畑と

シブマのぶどう園のために悲しむ。

敵将たちが、

品質を誇るぶどうの木を切り倒したからだ。

彼らは荒野のヤゼルにまで兵を進め、

さらに海岸地帯までも攻撃する。

9だからわたしは、ヤゼルのため、

またシブマのぶどう園のために大声で泣く。

ヘシュボンとエルアレのため、滝のように涙を流す。

そこでは夏のくだものと穀物が台なしになったからだ。

10楽しみも刈り入れの喜びも、むなしく消え去った。

ぶどう園で聞いた陽気な歌声は二度と聞けない。

酒ぶねでぶどうの実を踏む光景も、

もう見ることができない。

このわたしが、刈り入れの喜びを終わらせたのだ。

11わたしはモアブのために、胸が張り裂けるほどに泣く。

キル・ヘレスへの悲しみは、

とてもことばで表すことができない。

12モアブ人が丘の上で身もだえしながら偶像に祈っても、

気休めにすらならない。

偶像を祭り、神々に叫んでも、救いは来ない。」

13-14モアブについて、主は以前からこのように語っていました。しかし今度は、三年以内に間違いなくモアブの栄光は去り、ごく少数の者しか生き残らないと断言するのです。