1องค์พระผู้เป็นเจ้าจะทรงเอ็นดูสงสารยาโคบ
พระองค์จะทรงเลือกสรรอิสราเอลอีกครั้งหนึ่ง
และจะนำพวกเขากลับมาตั้งถิ่นฐานในแผ่นดินของพวกเขา
ชนต่างชาติจะมาสมทบ
และเข้าร่วมกับวงศ์วานของยาโคบ
2ประชาชาติต่างๆ จะรับ
และนำพวกเขากลับคืนถิ่น
วงศ์วานอิสราเอลจะครอบครองประชาชาติต่างๆ
ซึ่งจะเป็นผู้รับใช้ชายหญิงในแผ่นดินขององค์พระผู้เป็นเจ้า
ผู้ที่จับอิสราเอลเป็นเชลยจะตกเป็นเชลยของอิสราเอล
และอิสราเอลจะปกครองผู้ที่เคยกดขี่ข่มเหงพวกเขา
3ในวันที่องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงให้เจ้าพ้นจากความทุกข์ทรมาน ความชุลมุนวุ่นวาย และพันธนาการอันโหดร้าย 4เจ้าจะเย้ยหยันกษัตริย์บาบิโลนดังนี้ว่า
ผู้กดขี่ข่มเหงมาถึงจุดจบได้อย่างไรหนอ!
ความเกรี้ยวกราดของเขาสิ้นสุดลงได้อย่างไร!
5องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงหักไม้เรียวของคนชั่วร้าย
ทรงหักคทาของผู้ครอบครอง
6ซึ่งกระหน่ำตีชาติต่างๆ อย่างไม่หยุดยั้ง
ด้วยแรงโทสะ
และปราบนานาประเทศ
ด้วยการจู่โจมอย่างอำมหิต
7ดินแดนทั้งปวงก็หยุดพักและสงบสุข
พวกเขาเปล่งเสียงร้องเพลง
8แม้แต่ต้นสนต่างๆ และสนซีดาร์แห่งเลบานอน
ก็เปรมปรีดิ์และกล่าวว่า
“เดี๋ยวนี้เจ้าตกต่ำแล้ว
ก็ไม่มีคนตัดไม้มาโค่นเรา”
9แดนมรณะเบื้องล่าง
ลุกขึ้นต้อนรับเจ้า
มันปลุกวิญญาณของบรรดาผู้ที่จากไปให้มาทักทายเจ้า
คือผู้ที่เคยเป็นผู้นำของโลก
มันทำให้เหล่ากษัตริย์ผู้เคยปกครองเหนือบรรดาประชาชาติ
ลุกขึ้นมาจากบัลลังก์ของพวกเขา
10พวกเขาจะร้องออกมา
เป็นเสียงเดียวกันว่า
“บัดนี้ท่านก็อ่อนแอเหมือนพวกเรา
ท่านกลับกลายเป็นเหมือนเรา”
11ความลำพองของเจ้าลงไปในหลุม
พร้อมกับเสียงพิณของเจ้า
หนอนยั้วเยี้ยอยู่ใต้ร่างของเจ้า
และไส้เดือนปกคลุมตัวเจ้า
12โอ ดาวประจำรุ่ง โอรสแห่งรุ่งอรุณ!
เจ้าร่วงลงมาจากฟ้าสวรรค์แล้วสิหนา
ครั้งหนึ่งเจ้าเคยปราบประชาชาติต่างๆ ให้ตกต่ำ
แต่บัดนี้เจ้าถูกเหวี่ยงทิ้งลงมายังโลกเสียแล้ว!
13เจ้ารำพึงว่า
“เราจะขึ้นไปสวรรค์
เราจะยกบัลลังก์ของเราขึ้น
เหนือดวงดาราทั้งปวงของพระเจ้า
เราจะครอบครองเหนือภูเขาแห่งการชุมนุม
บนยอดสูงสุดของภูเขาศักดิ์สิทธิ์14:13 หรือทางเหนือ
14เราจะขึ้นไปเหนือเมฆ
เราจะตีเสมอองค์ผู้สูงสุด”
15แต่เจ้าถูกนำลงมาสู่หลุมฝังศพ
มาสู่ห้วงเหวลึก
16บรรดาผู้ที่เห็นเจ้าก็จ้องมอง
และใคร่ครวญชะตาของเจ้าว่า
“นี่หรือผู้เขย่าโลก
และทำให้อาณาจักรต่างๆ สั่นสะท้าน?
17นี่หรือผู้ที่ทำให้โลกเป็นถิ่นกันดาร
ผู้ล้มล้างนครต่างๆ
และไม่ยอมปล่อยเชลยกลับคืนถิ่น?”
18บรรดากษัตริย์ชาติต่างๆ
นอนอยู่ในหลุมฝังศพของตนอย่างสมเกียรติ
19แต่ร่างของเจ้าถูกเหวี่ยงทิ้งออกมา
เหมือนกิ่งไม้หัก
ถูกทับถมด้วยร่างของคนที่ถูกฆ่า
ผู้ตายด้วยคมดาบ
ผู้ลงไปสู่พื้นหินของเหว
ดั่งศพที่ถูกเหยียบย่ำ
20เจ้าจะไม่ได้รับการฝังศพอย่างพวกเขา
เพราะเจ้าได้ทำลายล้างดินแดนของเจ้า
และเข่นฆ่าประชากรของเจ้า
ลูกหลานของคนชั่วร้าย
จะไม่ถูกเอ่ยถึงอีกเลย
21จงเตรียมที่สำหรับประหารลูกๆ ของเขา
เพราะบาปของบรรพบุรุษ
พวกเขาไม่ได้ขึ้นมาครอบครองดินแดนนั้น
ไม่ได้สร้างเมืองบนแผ่นดินโลก
22พระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์ประกาศว่า
“เราจะลุกขึ้นมาต่อสู้พวกเขา
เราจะตัดชื่อคนที่เหลืออยู่
ทั้งเชื้อสายและวงศ์วานออกจากบาบิโลน”
องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนั้น
23“เราจะทำให้บาบิโลนกลับกลายเป็นถิ่นนกเค้าแมว
เต็มไปด้วยหนองบึงและปลักโคลน
เราจะกวาดดินแดนนี้ด้วยไม้กวาดแห่งหายนะ”
พระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์ประกาศดังนั้น
คำพยากรณ์กล่าวโทษอัสซีเรีย
24พระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์ทรงปฏิญาณไว้ว่า
“เราวางแผนไว้อย่างไร มันจะเป็นอย่างนั้นแน่นอน
และเราประสงค์อย่างไร มันจะเกิดขึ้นตามนั้น
25เราจะขยี้ทัพอัสซีเรียในดินแดนของเรา
เราจะเหยียบเขาลงที่ภูเขาของเรา
เราจะกำจัดแอกจากประชากรของเรา
และขจัดภาระจากบ่าของพวกเขา”
26นี่เป็นแผนการที่กำหนดไว้สำหรับโลกทั้งโลก
นี่คือพระหัตถ์ซึ่งเงื้อขึ้นเหนือประชาชาติทั้งปวง
27เพราะพระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์ได้ทรงกำหนดไว้ ใครเล่าจะพลิกผันได้?
พระองค์ทรงยื่นพระหัตถ์ออกมา ใครเล่าจะทำให้พระองค์ทรงหดพระหัตถ์กลับไป?
คำพยากรณ์กล่าวโทษฟีลิสเตีย
28ในปีที่กษัตริย์อาหัสสิ้นพระชนม์ มีพระดำรัสจากพระเจ้าดังนี้ว่า
29ชาวฟีลิสเตียทั้งปวงเอ๋ย อย่ากระหยิ่มยิ้มย่อง
ว่าไม้เรียวที่ฟาดเจ้านั้นหักแล้ว
จากรากเหง้าของงูตัวนั้นจะเกิดงูพิษ
เป็นงูเห่าพิษร้ายซึ่งแว้งกัด
30ผู้ยากไร้ที่สุดจะพบทุ่งหญ้า
และคนขัดสนจะเอนกายลงอย่างปลอดภัย
แต่เราจะทำลายล้างรากเหง้าของเจ้าด้วยการกันดารอาหาร
ซึ่งจะผลาญชีวิตพวกเจ้าที่เหลือรอด
31ประตูเมืองเอ๋ย จงร้องไห้เถิด! นครเอ๋ย จงคร่ำครวญเถิด!
ชาวฟีลิสเตียทั้งปวง จงกลัวจนหัวหดไป!
ควันโขมงขึ้นจากทิศเหนือ
และแถวต่างๆ ที่ดาหน้าเข้ามาไม่มีล้าหลังสักคนเดียว
32จะตอบทูตของประชาชาตินั้นว่าอย่างไร?
ก็ว่า
“องค์พระผู้เป็นเจ้าได้ทรงสถาปนาศิโยนไว้
และคนที่ทุกข์ลำเค็ญในเมืองนั้นจะพบที่พักพิง”
1Awurade behu Yakob mmɔbɔ;
ɔbɛsan afa Israel
na ɔbɛbɔ wɔn atenase wɔ wɔn ankasa asase so.
Ananafo bɛba abɛka wɔn ho
na wɔne Yakobfi aka abɔ mu.
2Amanaman bɛfa wɔn
de wɔn aba wɔn ankasa atenae.
Na Israelfi bɛfa amanaman no ayɛ wɔn de
sɛ nkoa ne mfenaa wɔ Awurade asase so.
Wɔbɛyɛ wɔn a wɔyɛɛ wɔn nnommumfo no nnommum
na wobedi wɔn sohwɛfo so.
3Na da a Awurade bɛma mo ɔhome afi amanehunu, ahoyeraw ne nkoasom dennen mu no, 4mubedi Babiloniahene ho fɛw se:
hwɛ sɛnea sohyɛfo no aba nʼawie!
ne sɛnea nʼabufuw nso to atwa!
5Awurade abubu otirimɔdenfo no abaa mu,
sodifo ahempema no,
6nea abufuw mu no ɔde bobɔɔ wɔn
toatoaa so hwehwee fam,
na abufuwhyew mu otintim wɔn so a ahomegye nni mu
de brɛɛ amanaman no ase no.
7Nsase no nyinaa rehome wɔ asomdwoe mu;
na wɔto dwom.
8Mpo, ɔpepaw nnua ne Lebanon sida
nya ho anigye na wɔka se,
“Afei a wɔabrɛ wo ase yi,
duatwafo biara remmetwa yɛn.”
9Awufo nna a ɛwɔ ase no rekeka ne ho
abehyia wo kwan;
ɛkanyan wɔn a wɔafi mu no honhom
sɛ wɔmmɛma wo akwaaba,
wɔn a na wɔyɛ akannifo wɔ wiase
ɛma wɔsɔre fi wɔn nhengua so,
wɔn a na wɔyɛ ahemfo wɔ amanaman so.
10Wɔn nyinaa begye so,
wɔbɛka akyerɛ wo se,
“Wo nso woayɛ mmerɛw sɛ yɛn;
woayɛ sɛ yɛn ara.”
11Wo kɛseyɛ nyinaa wɔde aba ɔda mu,
ne huuyɛ a efi wo asanku no;
wɔde nsaammoa asɛw kɛtɛ ama wo
na asunson akata wo so.
12Sɛnea wufi ɔsoro abɛhwe fam,
anɔpa nsoromma, adekyee babarima!
Wɔato wo abɛhwe asase so,
wo a na kan no wobrɛ amanaman ase!
13Wokaa no wo koma mu se,
“Mɛforo akɔ ɔsoro;
mɛma mʼahengua so
asi Onyankopɔn nsoromma atifi;
mɛtena ase adi hene wɔ ahyiae bepɔw so,
nea ɛkorɔn pa ara wɔ bepɔw kronkron no so.
14Mɛforo atra omununkum atifi;
mɛyɛ me ho sɛ Ɔsorosoroni no.”
15Nanso wɔde wo abɛto ɔda mu,
amoa donkudonku ase tɔnn.
16Wɔn a wuhu wo no hwɛ wo haw,
wodwen nea ato wo no ho bisa se,
“Ɛnyɛ ɔbarima a ɔwosow asase
na ɔmaa ahenni ho popoe,
17ɔbarima a ɔmaa wiase dan nweatam,
nea ɔdan ne nkuropɔn butuwii
na wamma ne nneduafo ankɔ wɔn nkyi no ni?”
18Amanaman ahemfo no nyinaa wɔadeda wɔn
obiara wɔ ne da mu.
19Nanso wɔapam wo afi wo da mu
te sɛ dubaa a wɔapo;
wɔde wɔn a wɔatotɔ akata wo so,
wɔn a wɔtɔɔ wɔ afoa ano,
wɔn a wosian kɔ abo amoa mu,
te sɛ funu a wɔatiatia so,
20Wɔrensie wo nka wɔn ho,
efisɛ woasɛe wʼasase
na wakunkum wo nkurɔfo.
Otirimɔdenfo asefo no
wɔrenkae wɔn bio. Wo babarima renni wʼade sɛ ɔhene.
21Siesie faako a wobekunkum ne mmabarima
wɔ wɔn agyanom bɔne nti;
ɛnsɛ sɛ wɔsɔre di asase no so
na wɔde wɔn nkuropɔn pete so.
22“Mɛsɔre atia wɔn,”
Sɛnea Asafo Awurade se ni.
“Metwa ne din ne ne nkae,
ne mma ne ne nenanom afi Babilonia ho,”
sɛnea Asafo Awurade se ni.
23“Mɛdan no ayɛ faako a mpatu wɔ
ne ɔwora;
mede ɔsɛeprae bɛpra no,”
sɛnea Asafo Awurade se ni.
Nkɔmhyɛ A Etia Asiria
24Asafo Awurade aka ntam se,
“Nokware, sɛnea mahyehyɛ no, saa ara na ɛbɛyɛ,
na sɛnea masusuw no, ɛrensesa.
25Mɛsɛe Asiria pasaa wɔ mʼasase so;
metiatia no so me mmepɔw so.
Obeyi ne konnua afi me nkurɔfo so,
na nʼadesoa nso afi wɔn so.”
26Eyi ne nhyehyɛe a wɔayɛ ama wiase nyinaa;
eyi ne nsa a wɔateɛ wɔ aman nyinaa so.
27Na sɛ Asafo Awurade ayɛ nʼadwene a hena na obesiw no kwan?
Na sɛ wateɛ ne nsa, hena na obesianka no?
Nkɔmhyɛ A Etia Filistifo
28Saa adehu yi baa afe a ɔhene Ahas wui no:
29Munnni ahurusi, mo Filistifo,
sɛ abaa a ɛbɔɔ mo no mu abubu;
saa ɔwɔ no ase na ahurutoa befi aba,
na nʼaba bɛyɛ ɔwɔ a ne ho yɛ hare na nʼano wɔ bɔre.
30Ahiafo mu hiani benya didibea,
na mmɔborɔni bɛda asomdwoe mu.
Nanso wʼasefo de, mede ɔkɔm bɛtɔre wɔn ase;
ebekunkum wo nkae no.
31Twa adwo, kurow pon! Su teɛ mu kuropɔn!
munguan, mo Filistifo!
Wusiw kumɔnn bi fi atifi fam reba,
na obiara ntwentwɛn ne nan ase wɔ wɔn mu.
32Mmuae bɛn na wɔde bɛma
saa ɔman no ananmusifo?
“Awurade de Sion atim hɔ,
ne mu na nʼamanehunufo benya guankɔbea.”
