คำเชื้อเชิญของปัญญาและความโง่เขลา
1ปัญญาได้สร้างบ้านขึ้นบนเสาหลักเจ็ดต้น
2นางได้เตรียมเนื้อและผสมเหล้าองุ่นไว้
แล้วได้จัดโต๊ะอาหารของนางไว้ด้วย
3แล้วส่งสาวใช้ออกไปเชื้อเชิญทุกคน
ปัญญาร้องเรียกจากจุดสูงสุดของเมืองว่า
4“ให้บรรดาคนอ่อนต่อโลกมาที่บ้านของเราเถิด!”
นางกล่าวกับคนไร้สามัญสำนึกว่า
5“เชิญมารับประทานอาหาร
และดื่มเหล้าองุ่นที่เราได้ผสมไว้
6จงทิ้งวิถีอันอ่อนต่อโลกของเจ้า แล้วเจ้าจะมีชีวิตอยู่
จงดำเนินในวิถีแห่งความเข้าใจ”
7“ผู้ที่ตักเตือนคนชอบเยาะเย้ย มีแต่จะถูกตอกกลับ
ผู้ที่ตักเตือนคนชั่วร้าย มีแต่จะถูกทำร้าย
8อย่าไปว่ากล่าวคนชอบเยาะเย้ย ไม่อย่างนั้นเขาจะเกลียดชังเจ้า
จงตักเตือนคนฉลาด แล้วเขาจะรักเจ้า
9จงสอนคนฉลาด แล้วเขาจะฉลาดยิ่งขึ้น
จงสอนคนชอบธรรม แล้วเขาจะเรียนรู้มากขึ้น
10“ความยำเกรงองค์พระผู้เป็นเจ้าเป็นที่เริ่มต้นของปัญญา
การรู้จักองค์บริสุทธิ์ทำให้เกิดความเข้าใจ
11เพราะเรา วันเวลาของเจ้าจะยืนยาว
และปีเดือนแห่งชีวิตของเจ้าจะเพิ่มพูน
12หากเจ้าฉลาด สติปัญญาของเจ้าจะให้บำเหน็จแก่เจ้า
หากเจ้าชอบเยาะเย้ย เจ้าก็จะทนทุกข์ตามลำพัง”
13ผู้หญิงที่ได้ชื่อว่า “โง่” ชอบพูดพล่าม
นางไร้ระเบียบวินัยและไม่รู้อะไรเลย
14นางนั่งอยู่ที่ประตูบ้าน
หรือในที่สูงของเมือง
15คอยร้องเรียกผู้คนที่ผ่านไปผ่านมา
ผู้มุ่งหน้าไปตามทางของตน
16“ให้บรรดาคนอ่อนต่อโลก มาที่บ้านของเราเถิด!”
นางกล่าวกับบรรดาคนไร้สามัญสำนึกว่า
17“น้ำที่ลักเขาดื่มก็ชื่นใจดี
อาหารที่แอบเขากินก็เอร็ดอร่อย!”
18แต่คนเหล่านั้นหารู้ไม่ว่าที่นั่นมีแต่คนตาย
และแขกของนางล้วนอยู่ก้นหลุมฝังศพ
