1คนไม่เอาเพื่อนทำตามอำเภอใจ
ต่อต้านหลักปฏิบัติที่ดีทุกอย่าง
2คนโง่ไม่ชอบฟังคำชี้แนะ
แต่ชอบคุยฟุ้งเรื่องของตน
3การดูหมิ่นมากับความชั่ว18:3 หรือคนชั่ว
และความอัปยศมากับความอับอาย
4ถ้อยคำของคนเราเป็นเหมือนน้ำลึก
น้ำพุแห่งปัญญาเป็นสายน้ำเชี่ยวกราก
5การเข้าข้างคนชั่วเป็นเรื่องไม่ดี
และการไม่ให้ความยุติธรรมแก่ผู้บริสุทธิ์ก็ไม่ดีเช่นกัน
6ริมฝีปากของคนโง่ก่อให้เกิดการวิวาท
ปากของเขาเชิญชวนการโบยตี
7ปากของคนโง่ทำให้ตนเองพินาศ
ริมฝีปากของเขาเป็นกับดักชีวิตของตน
8ถ้อยคำซุบซิบนินทาเหมือนอาหารโอชะ
เข้าไปยังส่วนลึกที่สุดของคนเรา
9คนอู้งาน
เป็นพี่น้องกับความพินาศ
10พระนามพระยาห์เวห์เป็นป้อมปราการมั่นคง
คนชอบธรรมวิ่งไปหลบอย่างปลอดภัย
11ทรัพย์สมบัติของคนรวยเป็นเมืองป้อมปราการของเขา
เขาคิดว่ามันเป็นกำแพงสูงที่ไม่มีใครข้ามได้
12ใจของคนย่อมหยิ่งผยองก่อนที่เขาจะล้มลง
แต่ความถ่อมใจนำหน้าเกียรติยศ
13คนที่ตอบก่อนฟัง
ก็โง่เขลาและขายหน้า
14กำลังใจทำให้ยืนหยัดได้แม้ในยามเจ็บป่วย
แต่เมื่อใจแหลกสลายใครจะทนได้
15ใจของคนฉลาดขวนขวายหาความรู้
และหูของปราชญ์เสาะหามัน
16ของกำนัลเปิดช่องทางแก่ผู้ให้
มันนำเขามาอยู่ต่อหน้าคนใหญ่คนโต
17ผู้ที่ให้การก่อนดูเหมือนเป็นฝ่ายถูก
จนกระทั่งอีกฝ่ายเข้ามาสอบทานเขา
18การจับฉลากยุติข้อโต้แย้ง
และแยกคู่พิพาทออกจากกัน
19การไกล่เกลี่ยพี่น้องที่บาดหมางกันยากยิ่งกว่าการยึดเมืองป้อมปราการ
ความขัดแย้งของพวกเขาจะขวางกั้นเจ้าเหมือนดาลที่ปิดประตูป้อมไว้
20คนเราอิ่มท้องด้วยผลจากปาก
คนเราอิ่มด้วยผลิตผลจากริมฝีปาก
21ลิ้นมีอำนาจชี้เป็นชี้ตาย
คนที่รักการพูดจะได้กินผลของมัน
22ผู้ที่พบภรรยาก็พบของดี
และได้รับความโปรดปรานจากองค์พระผู้เป็นเจ้า
23คนยากจนวอนขอความเมตตา
แต่คนมั่งมีตอบอย่างหยาบคาย
24ผู้ที่มีเพื่อนกินจะถึงหายนะ
แต่ก็มีเพื่อนสนิทที่ใกล้ชิดยิ่งกว่าพี่น้อง
1O individualista, que faz tudo sempre sozinho, é um egoísta;
recusa toda a espécie de conselhos.
2Os loucos não querem saber como são as coisas na realidade;
só lhes interessa gritar aos quatro ventos aquilo que pensam.
3Aparecem os malfeitores
e com eles logo vem a infâmia, o desprezo, o insulto.
4As palavras de um homem sábio
exprimem profundas torrentes de pensamento.
5Quem favorece os malfeitores, a fim de poder condenar o inocente,
está a agir com profunda injustiça.
6As palavras do insensato provocam contendas;
a sua língua clama por açoites.
7A boca do insensato traz-lhe dissabores;
os seus lábios armam-lhe ciladas.
8As conversas do caluniador são como saborosos petiscos
que se engolem com muita facilidade.
9O preguiçoso que faz um trabalho com negligência
é como se estivesse a destruir uma obra de valor.
10O nome do Senhor é como uma poderosa fortaleza;
os justos acorrem e acham aí perfeita segurança.
11O rico considera a sua riqueza como uma cidade impenetrável,
como uma muralha perfeitamente segura.
12O orgulho acaba sempre na ruína,
mas a honra vem sempre precedida da humildade.
13Responder antes de ouvir é loucura;
é mesmo uma vergonha para quem o faz.
14A moral duma pessoa pode ajudá-la na doença,
mas para um espírito abatido que esperança haverá?
15Uma pessoa esclarecida está sempre pronta a adquirir novos conhecimentos;
tem o ouvido atento a tudo o que possa enriquecer o seu espírito.
16Os presentes são coisas que, por vezes, até fazem milagres;
conseguem dar acesso a pessoas consideradas muito importantes.
17Quando há um debate, o primeiro a falar parece ter toda a razão;
depois aparecem outros a contestá-lo e a rebater os seus argumentos.
18Tirar à sorte pode decidir o fim de uma discussão
e a posição de gente poderosa.
19Um irmão ofendido torna-se mais impenetrável que uma fortaleza militar;
as querelas fecham-no como se fossem ferrolhos dum velho castelo.
20Para a pessoa que sabe dar bons conselhos,
isso dá-lhe satisfação como um bom prato de comida, quando está com fome.
21A morte e a vida estão à mercê da força da língua;
os que a usam habilmente serão recompensados.
22Um homem que encontra uma esposa acha uma boa coisa;
ela é uma bênção da parte do Senhor.
23O pobre fala suplicando,
mas o rico responde duramente.
24Quem tem muitos amigos pode dar-se por muito satisfeito,
mas há um amigo que é mais chegado do que um irmão.
