สุภาษิต 10 – TNCV & PCB

مثلهای سليمان

1پسر عاقل پدرش را شاد می‌سازد، اما پسر نادان باعث غم مادرش می‌گردد.

2ثروتی كه از راه نادرست به دست آمده باشد نفعی به انسان نمی‌رساند، اما درستكاری به او سعادت دائمی می‌بخشد.

3خداوند نمی‌گذارد مرد درستكار گرسنگی بكشد و يا مرد شرير به آرزوی خود برسد.

4آدمهای تنبل، فقير می‌شوند، ولی اشخاص فعال ثروتمند می‌گردند.

5كسی كه به موقع محصول خود را برداشت می‌كند عاقل است، اما كسی كه موقع برداشت محصول می‌خوابد مايهٔ ننگ است.

6بر سر درستكاران بركت‌هاست، اما وجود بدكاران از ظلم و لعنت پوشيده است. 7نيكان خاطرهٔ خوبی از خود باقی می‌گذارند، اما نام بدكاران به فراموشی سپرده می‌شود.

8شخص عاقل پند و اندرز را می‌پذيرد، اما نادان ياوه‌گو هلاک می‌شود.

9قدمهای آدم درستكار ثابت و استوار است، ولی شخص كجرو عاقبت می‌لغزد و می‌افتد.

10پوشاندن حقيقت ناآرامی ايجاد می‌كند، اما سرزنش آشكار آرامش بوجود می‌آورد.

11دهان درستكاران چشمهٔ حيات است، اما دهان شخص بدكار پر از نفرين می‌باشد.

12كينه و نفرت باعث نزاع می‌شود، ولی محبت گناه ديگران را می‌بخشد.

13اشخاص دانا به خاطر سخنان حكيمانه‌شان مورد ستايش قرار می‌گيرند، اما اشخاص نادان چوب حماقت خود را می‌خورند.

14در دهان شخص دانا سخنان سنجيده يافت می‌شود، اما آدم نادان نسنجيده سخن می‌گويد و خرابی به بار می‌آورد.

15ثروت شخص ثروتمند او را محافظت می‌كند، اما بينوايی شخص فقير او را از پای در می‌آورند.

16درآمد شخص درستكار به زندگی او رونق می‌بخشد، اما شخص بدكار درآمد خود را در راههای گناه‌آلود بر باد می‌دهد.

17كسی كه تأديب را می‌پذيرد در راه حيات گام برمی‌دارد، اما كسی كه نمی‌خواهد اصلاح گردد، به گمراهی كشيده می‌شود.

18كسی كه كينه‌اش را پنهان می‌كند آدم نادرستی است. شخصی كه شايعات بی‌اساس را پخش می‌كند احمق است.

19پرحرفی، انسان را به سوی گناه می‌كشاند. عاقل كسی است كه زبانش را مهار كند.

20سخنان درستكاران مانند نقره گرانبهاست، اما حرفهای بدكاران هيچ ارزشی ندارد.

21سخنان خوب درستكاران، ديگران را احيا می‌كند، اما حماقت نادانان باعث مرگ خودشان می‌شود.

22بركت خداوند انسان را ثروتمند می‌سازد بدون اينكه زحمتی برای وی به بار آورد.

23آدم نادان از عمل بد لذت می‌برد و شخص دانا از حكمت.

24آنچه بدكاران از آن می‌ترسند بر سرشان می‌آيد، اما نيكان به آرزوی خود می‌رسند.

25بلا و مصيبت چون گردباد از راه می‌رسد و بدكاران را با خود می‌برد، اما شخص درستكار مانند صخره، پا برجا می‌ماند. 26هرگز از آدم تنبل نخواه برای تو كاری انجام دهد؛ او مثل دودی است كه به چشم می‌رود و مانند سركه‌ای است كه دندان را كند می‌كند.

27خداترسی سالهای عمر انسان را زياد می‌كند، اما شرارت از عمر او می‌كاهد.

28اميد درستكاران به شادی می‌انجامد، اما اميد بدكاران بر باد می‌رود.

29خدا برای نيكان قلعه‌ای محافظ است، اما او بدان را هلاک خواهد كرد.

30درستكاران هميشه از امنيت برخوردار خواهند بود، اما بدكاران بر زمين، زنده نخواهند ماند.

31از دهان درستكاران غنچه‌های حكمت می‌شكفد، اما زبان دروغگويان از ريشه كنده خواهد شد.

32افراد درستكار هميشه سخنان خوشايند بر زبان می‌آورند، اما دهان بدكاران از حرفهای نيشدار پر است.