สุภาษิตของโซโลมอน
1สุภาษิตของโซโลมอนมีดังนี้
ลูกฉลาดทำให้พ่อสุขใจยินดี
ส่วนลูกโง่เขลาทำให้แม่เศร้าใจ
2ทรัพย์สมบัติที่ได้มาอย่างทุจริตนั้นไม่จีรังยั่งยืน
แต่ความชอบธรรมช่วยกอบกู้ให้พ้นจากความตาย
3องค์พระผู้เป็นเจ้าไม่ทรงปล่อยให้คนชอบธรรมหิวโหย
และไม่ทรงปล่อยให้คนชั่วร้ายสมปรารถนา
4มือที่เกียจคร้านทำให้ยากจน
ส่วนมือที่ขยันหมั่นเพียรทำให้มั่งคั่ง
5ผู้ที่สะสมพืชผลในฤดูร้อนเป็นลูกที่รอบคอบ
ส่วนผู้ที่หลับใหลในฤดูเก็บเกี่ยวเป็นลูกที่ทำให้ขายหน้า
6พระพรอยู่เหนือศีรษะของคนชอบธรรม
แต่ความทารุณโหดร้ายไหลท่วมปากของคนชั่ว10:6 หรือแต่ปากของคนชั่วซุกซ่อนความโหดร้ายทารุณ
7ชื่อของคนชอบธรรมจะใช้เป็นคำอวยพร
แต่ชื่อของคนชั่วจะเสื่อมเสียไป
8จิตใจที่ฉลาดจะรับคำสั่งสอน
ส่วนคนโง่พูดพล่อยๆ ก็ถึงแก่หายนะ
9คนที่เดินอยู่ในทางเที่ยงตรงจะเดินอย่างมั่นคง
ส่วนคนที่เดินอยู่ในทางคดจะถูกเปิดโปง
10ผู้ที่ขยิบตาอย่างมีเลศนัยสร้างความเดือดร้อน
และคนโง่พูดพล่อยๆ ก็ถึงแก่หายนะ
11ปากของคนชอบธรรมเป็นบ่อน้ำพุซึ่งให้ชีวิต
แต่ปากของคนชั่วซุกซ่อนความโหดร้ายทารุณ
12ความเกลียดชังยั่วยุให้เกิดความแตกแยก
แต่ความรักบดบังความผิดทั้งมวล
13สติปัญญาพบได้จากริมฝีปากของผู้มีวิจารณญาณ
ส่วนไม้เรียวมีไว้หวดหลังคนไร้สามัญสำนึก
14คนฉลาดสั่งสมความรู้
แต่ปากของคนโง่นำไปสู่ความย่อยยับ
15ความมั่งคั่งของคนรวยเป็นเหมือนป้อมปราการของเขา
ส่วนความยากจนเป็นหายนะของคนจน
16คนชอบธรรมได้ชีวิตเป็นค่าจ้าง
ส่วนคนชั่วได้ความบาปและความตายเป็นสมบัติ
17ผู้ที่รับฟังคำสั่งสอนก็สำแดงทางสู่ชีวิต
ส่วนผู้ที่ไม่แยแสคำตักเตือนก็พาคนอื่นหลงผิด
18ผู้ที่ซ่อนเร้นความเกลียดชังมีริมฝีปากที่โกหก
ผู้ที่กระพือคำนินทาว่าร้ายเป็นคนโง่
19ไม่อาจหยุดความบาปได้ด้วยการพูดมาก
ผู้ที่รู้จักยั้งลิ้นของตนก็เป็นคนฉลาด
20ลิ้นของคนชอบธรรมคือเงินเนื้อดี
ส่วนจิตใจของคนชั่วก็ไม่ค่อยมีค่า
21ริมฝีปากของคนชอบธรรมหล่อเลี้ยงคนมากมาย
แต่คนโง่ตายเพราะขาดสามัญสำนึก
22พระพรขององค์พระผู้เป็นเจ้านำความมั่งคั่งมาให้
และไม่ได้ทรงแถมความทุกข์ร้อนมาด้วย
23คนโง่เพลิดเพลินกับการทำชั่ว
แต่ผู้มีความเข้าใจเพลิดเพลินในสติปัญญา
24สิ่งที่คนชั่วหวาดกลัวจะมาถึงเขา
ส่วนสิ่งที่คนชอบธรรมปรารถนาจะบรรลุผล
25เมื่อมรสุมพัดกระหน่ำ คนชั่วร้ายก็สิ้นไป
แต่คนชอบธรรมยืนหยัดมั่นคงเป็นนิตย์
26เหมือนน้ำส้มกับฟัน และควันกับตา
คนเกียจคร้านก็ทำให้ผู้ที่ใช้งานเขาขัดเคืองเช่นนั้น
27ความยำเกรงองค์พระผู้เป็นเจ้าต่อชีวิตให้ยืนยาว
แต่ปีเดือนของคนชั่วถูกตัดทอน
28ความหวังของคนชอบธรรมจบลงด้วยความปีติยินดี
ส่วนความหวังทั้งสิ้นของคนชั่วก็สูญเปล่า
29ทางขององค์พระผู้เป็นเจ้าเป็นป้อมปราการของคนไร้ที่ติ
แต่เป็นความหายนะของคนชั่ว
30คนชอบธรรมจะไม่มีวันถูกถอนรากถอนโคน
ส่วนคนชั่วร้ายจะอยู่บนโลกได้ไม่นาน
31ปากของคนชอบธรรมให้ปัญญา
แต่ลิ้นที่ปลิ้นปล้อนจะถูกตัดออก
32ริมฝีปากของคนชอบธรรมรู้ว่าอะไรเหมาะสม
ส่วนปากของคนชั่วรู้แต่สิ่งที่ตลบตะแลง
Proverbios de Salomón
1Proverbios de Salomón:
El hijo sabio es la alegría de su padre;
el hijo necio es el pesar de su madre.
2Las riquezas mal habidas no sirven de nada,
pero la justicia libra de la muerte.
3El Señor no deja sin comer al justo,
pero frustra la ambición de los malvados.
4Las manos ociosas conducen a la pobreza;
las manos diligentes atraen riquezas.
5El hijo prevenido se abastece en el verano,
pero el sinvergüenza duerme en tiempo de cosecha.
6El justo se ve coronado de bendiciones,
pero la boca del malvado encubre violencia.
7La memoria de los justos es una bendición,
pero la fama de los malvados se pudrirá.
8El sabio de corazón acata los mandamientos,
pero el de palabras tontas va camino al desastre.
9Quien se conduce con integridad anda seguro;
quien anda en caminos perversos será descubierto.
10Quien guiña el ojo con malicia provoca pesar;
el necio y murmurador va camino al desastre.
11Fuente de vida es la boca del justo,
pero la boca del malvado encubre violencia.
12El odio es motivo de disensiones,
pero el amor cubre todas las faltas.
13En los labios del prudente hay sabiduría;
en la espalda del falto de juicio, solo garrotazos.
14El que es sabio atesora el conocimiento,
pero la boca del necio es un peligro inminente.
15La riqueza del rico es su baluarte;
la pobreza del pobre es su ruina.
16El salario del justo es la vida;
la ganancia del malvado es el pecado.
17El que atiende a la corrección va camino a la vida;
el que la rechaza se pierde.
18El de labios mentirosos disimula su odio,
y el que propaga calumnias es un necio.
19El que mucho habla, mucho yerra;
el que es sabio refrena su lengua.
20Plata refinada es la lengua del justo;
el corazón del malvado es de poco valor.
21Los labios del justo orientan a muchos;
los necios mueren por falta de juicio.
22La bendición del Señor trae riquezas
que no vienen acompañadas de tristezas.
23El necio se divierte con su mala conducta,
pero el sabio se recrea con la sabiduría.
24Lo que el malvado teme, eso le ocurre;
lo que el justo desea, eso recibe.
25Pasa la tormenta y desaparece el malvado,
pero el justo permanece firme para siempre.
26Como vinagre a los dientes y humo a los ojos
es el perezoso para quienes lo emplean.
27El temor del Señor prolonga la vida,
pero los años del malvado se acortan.
28El futuro de los justos es dichoso;
la esperanza de los malvados se desvanece.
29El camino del Señor es refugio de los íntegros
y ruina de los malhechores.
30Los justos no tropezarán jamás;
los malvados no habitarán la tierra.
31La boca del justo expresa sabiduría,
pero la lengua perversa será cercenada.
32Los labios del justo saben lo que conviene,
pero de la boca del malvado brota perversidad.
