สดุดี 6
(ถึงหัวหน้านักร้อง บรรเลงเครื่องสาย ตามทำนองเชมินิท6:0 หัวเรื่องสดุดี 6 คงจะเป็นศัพท์ทางดนตรี บทสดุดีของดาวิด)
1ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า ขอทรงโปรดอย่ากำราบข้าพระองค์ขณะที่พระองค์ทรงกริ้ว
หรือลงวินัยข้าพระองค์ขณะที่ทรงพระพิโรธ
2ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า ขอทรงกรุณาข้าพระองค์เถิด เพราะข้าพระองค์อ่อนระโหยโรยแรง
ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้าขอทรงโปรดรักษาข้าพระองค์ เพราะกระดูกของข้าพระองค์ปวดร้าวแสนสาหัส
3จิตวิญญาณของข้าพระองค์ทุกข์ระทมนัก
อีกนานสักเท่าใด ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า อีกนานสักเท่าใด?
4ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า ขอทรงหันมาช่วยกู้ข้าพระองค์ด้วยเถิด
ขอทรงช่วยข้าพระองค์ให้รอดพ้นเพราะความรักมั่นคงของพระองค์
5ไม่มีใครที่ตายไปแล้วจะระลึกถึงพระองค์ได้
ผู้ใดเล่าจะสรรเสริญพระองค์จากหลุมฝังศพได้?
6ข้าพระองค์คร่ำครวญจนอ่อนล้า
ข้าพระองค์ร่ำไห้ตลอดทั้งคืนจนน้ำตาท่วมที่นอน
และหมอนของข้าพระองค์ชุ่มด้วยน้ำตา
7ดวงตาของข้าพระองค์หม่นหมองไปเพราะความทุกข์โศก
ช้ำไปเพราะบรรดาศัตรูของข้าพระองค์
8พวกเจ้าทุกคนที่ทำชั่ว จงไปให้พ้นข้าพเจ้า
เพราะองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงได้ยินเสียงร่ำไห้ของข้าพเจ้าแล้ว
9องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงได้ยินเสียงร้องทูลขอความเมตตาของข้าพเจ้า
องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงยอมรับคำอธิษฐานของข้าพเจ้า
10บรรดาศัตรูของข้าพเจ้าจะมีแต่ความอับอายและความหวาดกลัว
พวกเขาจะหันกลับไปและได้รับความอัปยศอดสูทันที
Au secours !
1Au chef de chœur. Un psaume de David, à chanter avec accompagnement de harpes à huit cordes6.1 Sens incertain. Autre traduction : à l’octave (inférieure), c’est-à-dire pour voix de basse ou instruments à notes graves..
2Eternel, mon Dieu, ╵malgré ta colère, ╵ne me punis pas
et, dans ton courroux, ╵ne me châtie pas !
3Eternel, ╵aie pitié de moi, ╵car je suis sans force.
O Eternel, guéris-moi, ╵car de tout mon être, ╵vois, je suis dans l’épouvante.
4Je suis en plein désarroi.
Et toi, Eternel, ╵quand donc interviendras-tu ?
5Ne voudrais-tu pas ╵revenir vers moi ╵pour me délivrer ?
Dans ton amour, sauve-moi !
6Car ceux qui sont morts ╵ne sont plus capables ╵de parler de toi !
Qui peut te louer ╵au séjour des morts ?
7Or, à force de gémir, ╵je suis épuisé,
et, durant la nuit, ╵sur mon lit, je pleure ;
ma couche est trempée, ╵inondée de larmes.
8Mes yeux sont usés, ╵tant j’ai de chagrin, ╵ils n’en peuvent plus.
Ce sont tous mes ennemis ╵qui en sont la cause.
9Retirez-vous tous, ╵artisans du mal !
L’Eternel entend mes pleurs6.9 Réminiscence en Mt 7.23 ; Lc 13.27..
10L’Eternel exauce ╵mes supplications.
L’Eternel accueille ╵ma prière.
11Tous mes ennemis ╵seront dans la honte ╵et dans l’épouvante,
ils reculeront ╵soudain, tout honteux.
