บรรพ 2
สดุดี 42—72
สดุดี 4242:0 สดุดี 42 ในสำเนาต้นฉบับภาษาฮีบรูหลายสำเนาถือว่า สดุดี 42 และ 43 เป็นบทเดียวกัน
(ถึงหัวหน้านักร้อง มัสคิล42:0 หัวเรื่องสดุดี 42 คงจะเป็นศัพท์ทางวรรณกรรมหรือทางดนตรีของบุตรโคราห์)
1ข้าแต่พระเจ้า กวางกระหายหาธารน้ำฉันใด
จิตวิญญาณของข้าพระองค์ก็โหยหาพระองค์ฉันนั้น
2จิตวิญญาณของข้าพระองค์กระหายหาพระเจ้าผู้ทรงพระชนม์อยู่
เมื่อไหร่หนอ ข้าพระองค์จะได้ไปเข้าเฝ้าต่อหน้าพระองค์?
3ข้าพระองค์กินน้ำตาต่างอาหารทั้งวันทั้งคืน
ขณะที่ผู้คนพูดกับข้าพระองค์วันยังค่ำว่า
“พระเจ้าของเจ้าอยู่ที่ไหน?”
4ข้าพระองค์ยังจำสิ่งเหล่านี้ได้
เมื่อข้าพระองค์ระบายความในใจออกมา
จำได้ถึงครั้งที่ข้าพระองค์เคยไปร่วมกับฝูงชน
นำขบวนสู่พระนิเวศของพระเจ้า
ด้วยเสียงโห่ร้องยินดีและขอบพระคุณพระเจ้า
ในเทศกาลฉลอง
5จิตวิญญาณของข้าพเจ้าเอ๋ย เหตุใดเจ้าจึงท้อแท้?
เหตุใดจึงกระสับกระส่ายอยู่ภายในข้าพเจ้า?
จงหวังในพระเจ้า
เพราะข้าพเจ้าจะยังคงสรรเสริญพระองค์
พระผู้ช่วยให้รอดของข้าพเจ้าและพระเจ้าของข้าพเจ้า
6จิตวิญญาณ42:6 หรือข้าแต่พระเจ้าของข้าพเจ้า จิตวิญญาณของข้าพระองค์ท้อแท้อยู่ภายในข้าพระองค์
ฉะนั้นข้าพระองค์จะระลึกถึงพระองค์
จากดินแดนแห่งแม่น้ำจอร์แดน
จากยอดภูเขาเฮอร์โมน จากภูเขามิซาร์
7ที่ลึกกู่เรียกที่ลึก
ด้วยเสียงน้ำตกกึกก้องของพระองค์
กระแสคลื่นและน้ำหลากของพระองค์
ท่วมท้นข้าพระองค์
8ยามกลางวัน องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงบัญชาความรักมั่นคงของพระองค์
ยามกลางคืน บทเพลงของพระองค์อยู่กับข้าพเจ้า
เป็นคำอธิษฐานต่อพระเจ้าแห่งชีวิตของข้าพเจ้า
9ข้าพเจ้าทูลพระเจ้าพระศิลาของข้าพเจ้าว่า
“เหตุใดทรงลืมข้าพระองค์แล้ว?
เหตุใดข้าพระองค์ต้องระทมทุกข์
ต้องทนการข่มเหงรังแกของศัตรู?”
10ข้าพระองค์ร้าวรานเข้าไปถึงกระดูก
ยามเมื่อถูกศัตรูเหยียดหยาม
ตลอดวันเขาเยาะเย้ยว่า
“พระเจ้าของเจ้าอยู่ที่ไหน?”
11จิตวิญญาณของข้าพเจ้าเอ๋ย เหตุใดเจ้าจึงท้อแท้?
เหตุใดจึงกระสับกระส่ายอยู่ภายในข้าพเจ้า?
จงหวังในพระเจ้า
เพราะข้าพเจ้าจะยังคงสรรเสริญพระองค์
พระผู้ช่วยให้รอดของข้าพเจ้าและพระเจ้าของข้าพเจ้า
Quyển Thứ Hai
(Thi Thiên 42–72)
Thi Thiên 42
Lòng Khát Khao Chúa trong Cảnh Lưu Đày
(Giáo huấn ca của con cháu Cô-ra, soạn cho nhạc trưởng)
1Như nai khát khao tìm suối nước,
linh hồn con mơ ước Đức Chúa Trời.
2Hồn linh con khao khát Đấng Vĩnh Sinh,
bao giờ con được đi gặp Chúa?
3Thức ăn của con ngày đêm là dòng lệ,
khi kẻ thù suốt ngày mỉa mai:
“Đức Chúa Trời của ngươi ở đâu?”
4Nhớ xưa con cùng cả đoàn người
hành hương đến nhà Đức Chúa Trời,
giữa những tiếng hoan ca cảm tạ,
người dự lễ đông vui!
Giờ nhớ lại những điều ấy
lòng con tan nát xót xa.
5Hồn ta hỡi, sao còn buồn bã?
Sao còn bối rối trong ta?
Cứ hy vọng nơi Đức Chúa Trời!
Ta sẽ còn ngợi tôn Chúa—
Đấng Cứu Rỗi và Đức Chúa Trời của ta!
6Khi hồn con thất vọng,
con nhớ Chúa,
dù ở Giô-đan, Núi Hẹt-môn,
hay Núi Mi-sa, con vẫn nhớ Ngài.
7Vực thẳm gọi nhau trong thác lũ ầm ầm,
sóng thần lớp lớp phủ tràn thân xác.
8Tình thương Chúa Hằng Hữu vẫn phủ con khi ngày đến,
và ban đêm, con dâng tiếng ngợi ca Ngài,
như lời nguyện cầu Đức Chúa Trời của đời con.
9Con kêu khóc: “Lạy Đức Chúa Trời, Vầng Đá của con.
Sao Ngài nỡ quên con?
Sao con phải đau buồn
vì kẻ thù áp đảo?”
10Xương cốt con như gãy vụn.
Họ suốt ngày mỉa mai: “Đức Chúa Trời ngươi ở đâu?”
11Hồn ta hỡi, sao còn buồn bã?
Sao mãi bối rối trong ta?
Ta sẽ đặt hy vọng nơi Đức Chúa Trời!
Ta sẽ còn ngợi tôn Chúa—
Đấng Cứu Rỗi và Đức Chúa Trời của ta!
