สดุดี 42 – TNCV & APSD-CEB

Thai New Contemporary Bible

สดุดี 42:1-11

บรรพ 2

สดุดี 42—72

สดุดี 4242:0 สดุดี 42 ในสำเนาต้นฉบับภาษาฮีบรูหลายสำเนาถือว่า สดุดี 42 และ 43 เป็นบทเดียวกัน

(ถึงหัวหน้านักร้อง มัสคิล42:0 หัวเรื่องสดุดี 42 คงจะเป็นศัพท์ทางวรรณกรรมหรือทางดนตรีของบุตรโคราห์)

1ข้าแต่พระเจ้า กวางกระหายหาธารน้ำฉันใด

จิตวิญญาณของข้าพระองค์ก็โหยหาพระองค์ฉันนั้น

2จิตวิญญาณของข้าพระองค์กระหายหาพระเจ้าผู้ทรงพระชนม์อยู่

เมื่อไหร่หนอ ข้าพระองค์จะได้ไปเข้าเฝ้าต่อหน้าพระองค์?

3ข้าพระองค์กินน้ำตาต่างอาหารทั้งวันทั้งคืน

ขณะที่ผู้คนพูดกับข้าพระองค์วันยังค่ำว่า

“พระเจ้าของเจ้าอยู่ที่ไหน?”

4ข้าพระองค์ยังจำสิ่งเหล่านี้ได้

เมื่อข้าพระองค์ระบายความในใจออกมา

จำได้ถึงครั้งที่ข้าพระองค์เคยไปร่วมกับฝูงชน

นำขบวนสู่พระนิเวศของพระเจ้า

ด้วยเสียงโห่ร้องยินดีและขอบพระคุณพระเจ้า

ในเทศกาลฉลอง

5จิตวิญญาณของข้าพเจ้าเอ๋ย เหตุใดเจ้าจึงท้อแท้?

เหตุใดจึงกระสับกระส่ายอยู่ภายในข้าพเจ้า?

จงหวังในพระเจ้า

เพราะข้าพเจ้าจะยังคงสรรเสริญพระองค์

พระผู้ช่วยให้รอดของข้าพเจ้าและพระเจ้าของข้าพเจ้า

6จิตวิญญาณ42:6 หรือข้าแต่พระเจ้าของข้าพเจ้า จิตวิญญาณของข้าพระองค์ท้อแท้อยู่ภายในข้าพระองค์

ฉะนั้นข้าพระองค์จะระลึกถึงพระองค์

จากดินแดนแห่งแม่น้ำจอร์แดน

จากยอดภูเขาเฮอร์โมน จากภูเขามิซาร์

7ที่ลึกกู่เรียกที่ลึก

ด้วยเสียงน้ำตกกึกก้องของพระองค์

กระแสคลื่นและน้ำหลากของพระองค์

ท่วมท้นข้าพระองค์

8ยามกลางวัน องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงบัญชาความรักมั่นคงของพระองค์

ยามกลางคืน บทเพลงของพระองค์อยู่กับข้าพเจ้า

เป็นคำอธิษฐานต่อพระเจ้าแห่งชีวิตของข้าพเจ้า

9ข้าพเจ้าทูลพระเจ้าพระศิลาของข้าพเจ้าว่า

“เหตุใดทรงลืมข้าพระองค์แล้ว?

เหตุใดข้าพระองค์ต้องระทมทุกข์

ต้องทนการข่มเหงรังแกของศัตรู?”

10ข้าพระองค์ร้าวรานเข้าไปถึงกระดูก

ยามเมื่อถูกศัตรูเหยียดหยาม

ตลอดวันเขาเยาะเย้ยว่า

“พระเจ้าของเจ้าอยู่ที่ไหน?”

11จิตวิญญาณของข้าพเจ้าเอ๋ย เหตุใดเจ้าจึงท้อแท้?

เหตุใดจึงกระสับกระส่ายอยู่ภายในข้าพเจ้า?

จงหวังในพระเจ้า

เพราะข้าพเจ้าจะยังคงสรรเสริญพระองค์

พระผู้ช่วยให้รอดของข้าพเจ้าและพระเจ้าของข้าพเจ้า

Ang Pulong Sa Dios

Salmo 42:1-11

Salmo 4242:0 Salmo 42 Ang ulohan sa Hebreo: Ang awit alang sa maestro sa mga mag-aawit. Ang “maskil” sa mga anak ni Kora.

Ang Handom sa Usa ka Tawo nga Makaduol sa Ginoo

1Sama sa mananap nga lagsaw nga gihidlaw sa tubig sa sapa,

gihidlaw usab ako kanimo, O Dios.

2Giuhaw ako kanimo, O buhi nga Dios.

Kanus-a pa kaha ako makaadto sa imong templo sa pag-atubang kanimo?

3Adlaw ug gabii grabe ang akong hilak.

Nagasigeg pangutana ang mga tawo kanako, “Asa na man ang imong Dios?”

4Masubo ako inigmahinumdoman ko nga kaniadto gipangulohan ko ang daghang mga tawo sa pag-adto sa imong templo,

ug nagasaulog kami nga may paghugyaw sa kalipay ug pagpasalamat kanimo.

5Nganong maguol man ako ug mabalaka?

Kinahanglan mosalig ako kanimo ug dayegon ko ikaw pag-usab,

ikaw nga akong manluluwas ug Dios.

6-7Naguol ako pag-ayo;

mora ako ug gitabonan sa imong mga balod nga daw nagahaguros nga busay.

Busa gihinumdoman ko ikaw dinhi sa yuta sa Jordan ug Hermon, sa Bukid sa Mizar.

8Sa adlaw ginapakita mo, Ginoo, ang imong gugma,

busa sa gabii nagaawit ako isip pag-ampo kanimo, O Dios sa akong kinabuhi.

9O Dios nga akong salipdanan nga bato, moingon ako kanimo,

“Nganong gikalimtan mo ako?

Nganong kinahanglan pa man nga magsubo ako tungod sa pagpangdaog-daog sa akong mga kaaway?”

10Daw madugmok ang akong kabukogan sa pagbiaybiay nila kanako adlaw-adlaw nga nagaingon,

“Asa na man ang imong Dios?”

11Nganong maguol ug mabalaka man ako?

Kinahanglan mosalig ako kanimo, ug dayegon ko ikaw pag-usab, ikaw nga akong Manluluwas ug Dios.