สดุดี 137
1ที่ริมฝั่งแม่น้ำของบาบิโลน เรานั่งลงและร่ำไห้
เมื่อระลึกถึงศิโยน
2เราแขวนพิณของเราไว้
ที่ต้นปอปลาร์
3เพราะที่นั่น ผู้คุมขอให้เราร้องเพลง
ผู้ทรมานเราสั่งให้เราร้องเพลงแห่งความยินดี
พวกเขาพูดว่า “ไหนร้องเพลงแห่งศิโยนให้ฟังสักบทซิ!”
4เราจะขับร้องบทเพลงขององค์พระผู้เป็นเจ้า
ในดินแดนต่างด้าวได้อย่างไร?
5เยรูซาเล็มเอ๋ย หากเราลืมเจ้า
ขอให้มือขวาของเราลืมความชำนาญเถิด
6ขอให้ลิ้นของเราเกาะติดเพดานปาก
หากเราลืมเจ้า
หากเราไม่ได้ถือว่าเยรูซาเล็มเป็นสุดยอดแห่งความชื่นชมยินดี
7ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า ขอทรงจดจำสิ่งที่ชาวเอโดมได้ทำ
ในวันที่กรุงเยรูซาเล็มแตก
พวกเขาโห่ร้องว่า “พังมันเลย”
“ทลายให้ถึงรากถึงโคนเลย!”
8โอ ธิดาแห่งบาบิโลน137:8 คือ ชาวบาบิโลนเจ้าจะพินาศย่อยยับ
ความสุขมีแก่ผู้ที่คืนสนองเจ้า
อย่างสาสมกับที่เจ้าได้ทำกับเรา
9แก่ผู้ที่จับลูกเล็กเด็กแดงของเจ้า
แล้วฟาดลงกับก้อนหิน
Psalm 137
Vid Babels floder
1Vid Babylons floder satt vi och grät,
när vi tänkte på Sion.
2Vi hängde upp våra harpor i pilträden,
3för de som höll oss fångna bad oss sjunga,
våra förtryckare137:3 Grundtextens innebörd är osäker. krävde glädjesånger av oss:
”Sjung för oss en sång från Sion!”
4Men hur skulle vi kunna sjunga Herrens sång
i ett främmande land?
5Om jag glömmer dig, Jerusalem,
så låt min högra hand glömma att spela137:5 spela finns inte i grundtexten..
6Låt min tunga fastna i gommen,
om jag inte tänker på Jerusalem
som min största glädje.
7Herre, tänk på Jerusalems dag,
hur edoméerna ropade:
”Riv ner det! Jämna det med marken!”
8Du Babylons dotter, du fördärvade,
lycklig är den som får ge igen för allt du gjort oss.
9Lycklig är den som tar dina spädbarn
och krossar dem mot klipporna.
