สดุดี 137
1ที่ริมฝั่งแม่น้ำของบาบิโลน เรานั่งลงและร่ำไห้
เมื่อระลึกถึงศิโยน
2เราแขวนพิณของเราไว้
ที่ต้นปอปลาร์
3เพราะที่นั่น ผู้คุมขอให้เราร้องเพลง
ผู้ทรมานเราสั่งให้เราร้องเพลงแห่งความยินดี
พวกเขาพูดว่า “ไหนร้องเพลงแห่งศิโยนให้ฟังสักบทซิ!”
4เราจะขับร้องบทเพลงขององค์พระผู้เป็นเจ้า
ในดินแดนต่างด้าวได้อย่างไร?
5เยรูซาเล็มเอ๋ย หากเราลืมเจ้า
ขอให้มือขวาของเราลืมความชำนาญเถิด
6ขอให้ลิ้นของเราเกาะติดเพดานปาก
หากเราลืมเจ้า
หากเราไม่ได้ถือว่าเยรูซาเล็มเป็นสุดยอดแห่งความชื่นชมยินดี
7ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า ขอทรงจดจำสิ่งที่ชาวเอโดมได้ทำ
ในวันที่กรุงเยรูซาเล็มแตก
พวกเขาโห่ร้องว่า “พังมันเลย”
“ทลายให้ถึงรากถึงโคนเลย!”
8โอ ธิดาแห่งบาบิโลน137:8 คือ ชาวบาบิโลนเจ้าจะพินาศย่อยยับ
ความสุขมีแก่ผู้ที่คืนสนองเจ้า
อย่างสาสมกับที่เจ้าได้ทำกับเรา
9แก่ผู้ที่จับลูกเล็กเด็กแดงของเจ้า
แล้วฟาดลงกับก้อนหิน
Dwom 137
1Babilonia nsubɔnten ho, ɛhɔ na yɛtena suu
bere a yɛkaee Sion no.
2Ɛhɔ konkɔn so nnua mu
na yɛde yɛn asanku sensɛnee,
3ɛhɔ na yɛn nnommumfafo kaa se yɛnto nnwom,
yɛn ahohiafo hwehwɛɛ anigye nnwom fii yɛn nkyɛn;
wɔkae se, “Monto Sion nnwom baako nkyerɛ yɛn!”
4Ɛbɛyɛ dɛn na yɛatumi ato Awurade nnwom,
bere a yɛwɔ ananafo asase so?
5Yerusalem, sɛ me werɛ fi wo a
ma me nsa nifa werɛ mfi sankubɔ.
6Sɛ mankae wo a,
ma me tɛkrɛma nka ntare mʼanom
sɛ mamfa Yerusalem
sɛ mʼanigyede kɛse pa ara a.
7Kae, Awurade, nea Edomfo yɛɛ
da a Yerusalem hwee ase no.
Wɔteɛɛ mu se, “Munnwiriw,
munnwiriw ngu fam nkɔka ne fapem!”
8Ɔbabea Babilonia, wɔadome wo akɔ ɔsɛe mu,
nea otua wo ka bio ani gye
wɔ nea wode ayɛ yɛn no ho.
9Nea ɔkyere wo nkokoaa
de wɔn dwiradwira abotan no ani gye.
