1จากนั้นที่ประชุมทั้งหมดจึงลุกขึ้น นำพระองค์มาพบปีลาต 2และฟ้องว่า “เราพบว่าชายผู้นี้ยุยงคนในชาติของเรา เขาคัดค้าน การเสียภาษีให้ซีซาร์และอ้างตัวเป็นพระคริสต์23:2 หรือพระเมสสิยาห์เช่นเดียวกับข้อ 35 และ 39กษัตริย์องค์หนึ่ง”
3ดังนั้นปีลาตจึงถามพระเยซูว่า “ท่านเป็นกษัตริย์ของชาวยิวหรือ?”
พระเยซูตรัสว่า “ใช่อย่างที่ท่านว่า”
4แล้วปีลาตจึงประกาศแก่พวกหัวหน้าปุโรหิตและฝูงชนว่า “เราไม่พบมูลเหตุใดๆ ว่าชายผู้นี้ทำผิดตามข้อกล่าวหา”
5แต่พวกนั้นยืนกรานว่า “เขาใช้คำสอนปลุกปั่นประชาชนทั่วแคว้นยูเดีย23:5 หรือทั่วดินแดนของชาวยิว เริ่มตั้งแต่กาลิลีตลอดทางมาจนถึงที่นี่”
6ปีลาตได้ฟังเช่นนั้นจึงถามว่าชายผู้นี้เป็นชาวกาลิลีหรือ 7เมื่อทราบว่าพระเยซูเป็นคนในท้องที่ของเฮโรด เขาจึงส่งพระองค์ไปพบเฮโรด ซึ่งเวลานั้นอยู่ที่กรุงเยรูซาเล็มด้วย
8เมื่อเฮโรดเห็นพระเยซูก็ดีใจมาก เพราะอยากเห็นพระองค์มานานแล้ว จากที่ได้ยินมาเฮโรดหวังจะเห็นพระองค์ทำการอัศจรรย์บ้าง 9เฮโรดซักถามพระองค์หลายประการ แต่พระเยซูไม่ได้ตรัสตอบเลย 10พวกหัวหน้าปุโรหิตและธรรมาจารย์ยืนอยู่ที่นั่นและฟ้องร้องพระองค์อย่างเอาเป็นเอาตาย 11จากนั้นเฮโรดกับเหล่าทหารก็เยาะเย้ยดูหมิ่นพระองค์ เอาเสื้อชุดงามสง่ามาให้พระองค์สวม แล้วส่งพระองค์กลับมาหาปีลาต 12ในวันนั้นเฮโรดกับปีลาตกลายเป็นมิตรกันทั้งที่ก่อนหน้านี้พวกเขาเป็นศัตรูกัน
13ปีลาตเรียกพวกหัวหน้าปุโรหิต พวกผู้นำ และประชาชนมาพร้อมหน้ากัน 14แล้วกล่าวกับพวกเขาว่า “ท่านทั้งหลายนำตัวชายผู้นี้มาพบเราในฐานะผู้ยุยงประชาชนให้กบฏ เราได้ไต่สวนต่อหน้าพวกท่านแล้ว และไม่พบมูลเหตุใดๆ ว่าชายผู้นี้ผิดตามข้อกล่าวหาของพวกท่าน 15เฮโรดก็เช่นกัน เพราะเฮโรดส่งเขากลับมาหาเราดังที่ท่านเห็นอยู่ เขาไม่ได้ทำอะไรที่สมควรรับโทษถึงตาย 16ฉะนั้น เราจะลงโทษเขาและปล่อยเขาไป”23:16 สำเนาต้นฉบับบางสำเนาว่าปล่อยเขาไป 17ตามธรรมเนียมปีลาตต้องปล่อยคนหนึ่งให้พวกเขาในเทศกาลนั้น
18พวกนั้นร้องเป็นเสียงเดียวกันว่า “กำจัดคนนี้เสีย! ปล่อยบารับบัสให้เรา!” 19(บารับบัสถูกจับเข้าคุก ข้อหาก่อการจลาจลในกรุงเยรูซาเล็มและฆ่าคน)
20ปีลาตอยากปล่อยพระเยซูจึงพูดโน้มน้าวพวกเขาอีก 21แต่พวกนั้นเฝ้าร้องตะโกนว่า “ตรึงเขาที่ไม้กางเขน! ตรึงเขาที่ไม้กางเขน!”
22ปีลาตกล่าวกับพวกเขาเป็นครั้งที่สามว่า “ทำไม? เขาทำผิดอะไร? เราไม่พบว่าเขาทำผิดอะไรที่สมควรมีโทษถึงตาย ฉะนั้นเราจะลงโทษและปล่อยเขา”
23แต่พวกเขายังยืนกราน ตะโกนเรียกร้องเสียงดังให้ตรึงพระองค์ที่ไม้กางเขน และเสียงตะโกนของพวกเขาชนะ 24ดังนั้นปีลาตจึงตัดสินใจที่จะทำตามข้อเรียกร้องของพวกเขา 25เขาปล่อยคนที่พวกเขาขอ คือนักโทษที่ก่อการกบฏและฆ่าคน แล้วมอบพระเยซูให้พวกเขาไปจัดการตามใจชอบ
การตรึงที่ไม้กางเขน
(มธ.27:33-44; มก.15:22-32; ยน.19:17-24)
26ขณะพวกเขานำพระเยซูออกไป เขาเกณฑ์ซีโมนจากไซรีนที่เดินทางมาจากชนบทให้แบกไม้กางเขนตามหลังพระเยซู 27ผู้คนมากมายติดตามพระองค์มา รวมทั้งพวกผู้หญิงซึ่งร้องไห้คร่ำครวญเสียงดังเพราะพระองค์ 28พระเยซูทรงหันมาตรัสกับพวกผู้หญิงนั้นว่า “ธิดาแห่งเยรูซาเล็มเอ๋ย อย่าร้องไห้เพื่อเราเลย จงร้องไห้เพื่อตนเองและเพื่อลูกๆ ของตนเถิด 29เพราะวาระนั้นจะมาถึงเมื่อพวกท่านจะกล่าวว่า ‘ความสุขมีแก่หญิงผู้เป็นหมัน แก่ครรภ์ที่ไม่ได้คลอด และอกที่ไม่ได้ให้นมลูก!’ 30เมื่อนั้น
“ ‘เขาจะกล่าวแก่ภูเขาทั้งหลายว่า
“ล้มมาทับเราเถิด!”
และบอกเนินเขาทั้งหลายว่า “ปกคลุมเราไว้เถิด!” ’23:30 ฮชย. 10:8
31เพราะถ้าเขายังทำอย่างนี้กับต้นไม้เขียวสด อะไรจะเกิดขึ้นเมื่อไม้แห้งเล่า?”
32มีอาชญากรอีกสองคนถูกนำตัวมาประหารพร้อมกับพระองค์ 33เมื่อมาถึงที่ซึ่งเรียกว่า หัวกะโหลก เขาก็ตรึงพระองค์ไว้ที่ไม้กางเขนพร้อมกับอาชญากรสองคน คนหนึ่งอยู่ข้างซ้าย อีกคนหนึ่งอยู่ข้างขวาของพระองค์ 34พระเยซูตรัสว่า “พระบิดา ขอทรงยกโทษให้พวกเขา เพราะพวกเขาไม่รู้ว่ากำลังทำอะไร”23:34 สำเนาต้นฉบับเก่าแก่บางสำเนาไม่มีประโยคนี้ และพวกเขาเอาฉลองพระองค์มาจับฉลากแบ่งกัน
35ประชาชนพากันยืนดูและพวกผู้นำพูดถากถางพระองค์ว่า “เขาช่วยคนอื่นให้รอดได้ ถ้าเขาเป็นพระคริสต์ของพระเจ้า เป็นผู้ที่ทรงเลือกสรรไว้ก็ให้เขาช่วยตนเองให้รอดเถิด”
36พวกทหารก็มาเยาะเย้ยพระองค์ด้วย พวกเขาเอาเหล้าองุ่นเปรี้ยวส่งให้พระองค์ 37แล้วพูดว่า “ถ้าท่านเป็นกษัตริย์ของชาวยิวก็จงช่วยตนเองให้รอดเถิด”
38เหนือพระองค์มีป้ายเขียนติดไว้ว่า “นี่คือกษัตริย์ของชาวยิว”
39อาชญากรคนหนึ่งที่ถูกตรึงอยู่ที่นั่นพูดสบประมาทพระองค์ว่า “เจ้าเป็นพระคริสต์ไม่ใช่หรือ? จงช่วยตนเองกับเราให้รอด!”
40แต่อีกคนตำหนิเขาว่า “เจ้าไม่เกรงกลัวพระเจ้าหรือในเมื่อเจ้าเองก็ต้องโทษสถานเดียวกัน? 41เราถูกลงโทษอย่างยุติธรรมเพราะเราได้รับสิ่งที่สมควรกับการกระทำของเราแล้ว แต่ท่านผู้นี้ไม่ได้ทำอะไรผิด”
42แล้วเขาทูลว่า “พระเยซูเจ้าข้า ขอทรงระลึกถึงข้าพระองค์ เมื่อพระองค์ทรงเข้าสู่ราชอาณาจักรของพระองค์”23:42 สำเนาต้นฉบับบางสำเนาว่าเมื่อเสด็จมาด้วยราชอำนาจของพระองค์
43พระเยซูตรัสตอบเขาว่า “เราบอกความจริงแก่ท่านว่า วันนี้ท่านจะอยู่กับเราในเมืองบรมสุขเกษม”
การสิ้นพระชนม์ของพระเยซู
(มธ.27:45-56; มก.15:33-41)
44เวลานั้นประมาณเที่ยงวัน เกิดมืดมัวไปทั่วแผ่นดินจนถึงบ่ายสามโมง 45เพราะดวงอาทิตย์หยุดส่องแสงและม่านในพระวิหารขาดเป็นสองท่อน 46พระเยซูทรงร้องเสียงดังว่า “พระบิดา ข้าพระองค์ขอมอบจิตวิญญาณของข้าพระองค์ไว้ในพระหัตถ์ของพระองค์” ตรัสดังนี้แล้วก็สิ้นพระชนม์
47นายร้อยได้เห็นเหตุการณ์ก็สรรเสริญพระเจ้าและกล่าวว่า “แน่ทีเดียว ท่านผู้นี้เป็นผู้ชอบธรรม” 48เมื่อคนทั้งปวงที่มาชุมนุมกันเพื่อเป็นพยานในเหตุการณ์นี้เห็นสิ่งที่เกิดขึ้น ก็ทุบตีอกด้วยความเสียใจและจากไป 49แต่คนทั้งปวงที่รู้จักพระองค์ รวมทั้งพวกผู้หญิงที่ติดตามพระองค์มาจากกาลิลี ยืนเฝ้าดูสิ่งเหล่านี้อยู่ห่างๆ
การฝังพระศพพระเยซู
(มธ.27:57-61; มก.15:42-47; ยน.19:38-42)
50มีชายคนหนึ่งชื่อโยเซฟ เป็นสมาชิกสภา เขาเป็นคนดีและเที่ยงธรรม 51ซึ่งไม่เห็นด้วยกับมติและการกระทำของคนเหล่านั้น เขามาจากอาริมาเธียแคว้นยูเดีย และเขากำลังรอคอยอาณาจักรของพระเจ้า 52โยเซฟไปพบปีลาตเพื่อขอพระศพของพระเยซู 53จากนั้นเขาเชิญพระศพลงมา เอาผ้าลินินพัน และวางพระศพไว้ในอุโมงค์ซึ่งสกัดไว้ในศิลา และอุโมงค์ฝังศพนี้ยังไม่เคยวางศพของใครเลย 54วันนั้นเป็นวันเตรียม และวันสะบาโตกำลังจะเริ่มขึ้น
55พวกผู้หญิงจากกาลิลีที่มากับพระเยซูตามโยเซฟมาและได้เห็นอุโมงค์ ตลอดจนได้เห็นว่าเขาวางพระศพไว้ในอุโมงค์อย่างไร 56จากนั้นพวกเขาก็กลับบ้านไปเตรียมเครื่องหอมกับน้ำมันหอม แต่พวกเขาหยุดพักในวันสะบาโตอันเป็นการปฏิบัติตามบทบัญญัติ
Иса Масих на допросе у Пилата
(Мат. 27:11-14; Мк. 15:1-5; Ин. 18:28-37)
1Все встали и повели Ису к Пилату23:1 Понтий Пилат был римским наместником в Иудее с 26 по 36 гг.. 2Там они начали обвинять Его:
– Мы установили, что Этот Человек совращает наш народ. Он запрещает платить дань императору23:2 Обвинители Исы Масиха не гнушались даже откровенной ложью. Они обвиняли Ису в том, что Он якобы призывал не платить императору налоги, в то время как Иса говорил как раз обратное (см. 20:22-25). и называет Себя обещанным Масихом, Царём.
3Пилат спросил Его:
– Ты Царь иудеев?
– Ты сам так говоришь, – ответил Иса.
4Тогда Пилат сказал главным священнослужителям и толпе:
– У меня нет никаких оснований осудить Этого Человека.
5Но они настаивали:
– Он Своим учением возмущает народ по всей Иудее, начал в Галилее, а теперь пришёл сюда.
Иса Масих на допросе у Ирода
6– Этот Человек – галилеянин? – спросил, услышав это, Пилат. 7И узнав, что Иса был из области, подвластной Ироду23:7 Это Ирод Антипа (см. сноску на 3:1)., который тоже был в это время в Иерусалиме, он послал Ису к нему. 8Ирод, увидев Ису, очень обрадовался, потому что уже давно хотел Его увидеть. Он много слышал об Исе и надеялся, что Тот совершит для него какое-нибудь чудо. 9Он задавал Ему много вопросов, но Иса ничего не отвечал. 10Стоявшие там главные священнослужители и учители Таурата усиленно обвиняли Ису. 11Ирод же и его солдаты, посмеявшись и поиздевавшись над Исой, надели на Него царское одеяние и отослали обратно к Пилату. 12В этот день Ирод и Пилат стали друзьями, а прежде они враждовали.
Пилат осуждает Ису Масиха на распятие
(Мат. 27:15-26; Мк. 15:6-15; Ин. 18:39–19:16)
13Пилат, созвав главных священнослужителей, начальников и народ, 14сказал им:
– Вы привели ко мне Этого Человека и сказали, что Он подстрекает народ. Допросив Его в вашем присутствии, я не нахожу Его виновным в том, в чём вы Его обвиняете. 15Ирод тоже не нашёл в Нём никакой вины и отослал Его обратно к нам. Как видите, Он не сделал ничего, достойного смерти. 16-17Поэтому я прикажу бичевать Его, а затем отпущу23:16-17 Некоторые рукописи включают стих 17: «Дело в том, что на праздник Освобождения он должен был отпустить одного из заключённых». Ср. Мат. 27:15; Мк. 15:6..
18Тогда все в один голос закричали:
– Смерть Ему! Отпусти нам Бар-Аббу!
19(Бар-Абба был заключён в темницу за поднятый в городе мятеж и за убийство.) 20Пилат же хотел отпустить Ису и ещё раз спросил их. 21Но они кричали:
– Распни, распни Его!
22Пилат в третий раз спросил:
– За что? Какое зло сделал Он? Я не нашёл за Ним никакой вины, за которую Он мог бы быть приговорён к смерти. Я прикажу бичевать Его, а затем отпущу!
23Но они продолжали громко кричать и настаивать, чтобы Иса был распят. В конце концов криками они добились своего. 24Пилат согласился выполнить их требование. 25Он освободил, как они и просили, того, кто находился в темнице за бунт и за убийство, а Ису отдал на их волю.
Ису Масиха ведут на распятие
(Мат. 27:32-34; Мк. 15:21-23; Ин. 19:17)
26Когда Ису повели на распятие, конвоиры схватили некоего Шимона из Кирены, шедшего с поля, взвалили на него крест и заставили нести его за Исой. 27Среди множества людей, шедших за Исой, были и женщины, которые били себя в грудь и рыдали о Нём. 28Иса повернулся к ним и сказал:
– Дочери Иерусалима, не плачьте обо Мне, плачьте лучше о себе и о своих детях. 29Наступает такое время, когда будут говорить: «Благословенны бесплодные, нерожавшие и не кормившие грудью!» 30Тогда
«люди скажут горам: „Падите на нас!“
и холмам: „Покройте нас!“»23:30 Ос. 10:8; см. также Отк. 6:16..
31Ведь если с Праведником так поступают, то что же будет с грешниками?23:31 Букв.: «Ведь если с зеленеющим деревом так поступают, то что же будет с сухим». В этом контексте сравнение Исы с зелёным деревом, вероятно, говорит о Его праведности, а символ сухого дерева – о духовном состоянии грешных людей (ср. Езек. 20:45–21:7).
Казнь Исы Масиха
(Мат. 27:35-44; Мк. 15:24-32; Ин. 19:18-24)
32С Исой вели на казнь и двух преступников. 33Когда они пришли на место, называемое Лобным23:33 Букв.: «череп». Это был холм, который, по всей вероятности, имел такое название из-за своей формы, напоминавшей человеческий череп., там распяли и Его, и преступников, одного по правую, а другого по левую сторону от Него.
34Иса говорил:
– Отец, прости им, ведь они не знают, что делают.
Солдаты разделили между собой одежду Исы, бросив жребий23:34 См. Заб. 21:19..
35Народ стоял и смотрел. Начальники же смеялись над Ним:
– Спасал других! Пусть теперь спасёт Самого Себя, если Он Избранник Всевышнего – Масих!23:35 См. Заб. 21:7-9.
36Солдаты тоже насмехались над Ним. Они давали Исе кислое вино23:36 См. Заб. 68:22. 37и говорили:
– Спаси Себя, если Ты Царь иудеев!
38А над Исой на кресте была надпись: Это Царь Иудеев.
39Один из распятых преступников оскорблял Его, говоря:
– Разве Ты не обещанный Масих? Спаси Себя и нас!
40Другой же унимал его и говорил:
– Побойся Всевышнего! Ведь ты приговорён к тому же. 41Мы наказаны справедливо и получили по заслугам, а Этот Человек не сделал ничего плохого.
42И он сказал:
– Иса, вспомни меня, когда вернёшься как Царь23:42 Или: «когда вернёшься в Своё Царство»..
43– Говорю тебе истину: сегодня ты будешь со Мной в раю, – ответил ему Иса.
Смерть Исы Масиха
(Мат. 27:45-56; Мк. 15:33-41; Ин. 19:28-30)
44Было около полудня, и по всей земле стало темно, и это продолжалось до трёх часов дня. 45Солнце померкло, и завеса в храме разорвалась на две части23:45 Это была внутренняя завеса храма, которая отделяла «Святое» от «Святая Святых» (см. Исх. 26:31-35). Описанное событие символизирует открывшийся нам, благодаря жертве Исы, свободный доступ в присутствие Всевышнего (см. Евр. 10:19-22).. 46Иса громко крикнул:
– Отец, в Твои руки Я отдаю Мой дух!23:46 См. Заб. 30:6.
Сказав это, Он испустил дух. 47Когда римский офицер всё это увидел, он прославил Всевышнего и сказал:
– Этот Человек действительно был невиновен!23:47 Или: «праведником».
48И все люди, собравшиеся посмотреть на казнь, увидев, что произошло, возвращались по домам, ударяя себя в грудь. 49Но все, кто знал Ису, включая и женщин, которые шли за Ним из Галилеи, стояли в отдалении, наблюдая за происходящим.
Погребение Исы Масиха
(Мат. 27:57-61; Мк. 15:42-47; Ин. 19:38-42)
50Там был добрый и праведный человек, которого звали Юсуф. Будучи членом Совета, 51он, однако, не был согласен с решением и делом иудейских вождей. Юсуф был уроженцем города Аримафеи в Иудее и ожидал прихода Царства Всевышнего. 52Этот человек пошёл к Пилату и попросил тело Исы. 53Он снял тело, обернул его в льняное полотно и положил в высеченную в скале могильную пещеру, где ещё никого до этого не хоронили. 54Это была пятница – день приготовления к иудейской субботе, которая уже наступала23:54 Суббота, религиозный день отдыха, когда иудеям запрещалось выполнять какую-либо работу, начиналась уже в пятницу с закатом солнца. Это и было причиной спешных похорон Исы.. 55За Юсуфом пошли женщины, пришедшие с Исой из Галилеи, они видели могильную пещеру и то, как тело Исы было положено в неё. 56Вернувшись, они приготовили душистые мази и масла. Субботу они провели в покое согласно повелению Таурата.
