ปัญหาเรื่องสิทธิอำนาจของพระเยซู
(มธ.21:23-27; มก.11:27-33)
1วันหนึ่งขณะพระเยซูทรงสอนประชาชนอยู่ในลานพระวิหารและประกาศข่าวประเสริฐ พวกหัวหน้าปุโรหิต ธรรมาจารย์ และผู้อาวุโสมาหาพระองค์ 2และทูลว่า “จงบอกเราว่าท่านทำสิ่งเหล่านี้โดยอาศัยสิทธิอำนาจใด? ใครให้สิทธิอำนาจนี้แก่ท่าน?”
3พระองค์ตรัสตอบว่า “เราจะถามท่านสักข้อเช่นกัน จงบอกเราว่า 4บัพติศมาของยอห์นมาจากสวรรค์หรือจากมนุษย์?”
5พวกเขาหารือกันว่า “ถ้าเราตอบว่า ‘มาจากสวรรค์’ เขาก็จะถามว่า ‘ทำไมท่านไม่เชื่อยอห์น?’ 6แต่ถ้าเราตอบว่า ‘มาจากมนุษย์’ ประชาชนทั้งปวงก็จะเอาหินขว้างเรา เพราะพวกเขาเชื่อว่ายอห์นเป็นผู้เผยพระวจนะ”
7ดังนั้นพวกเขาจึงทูลตอบว่า “เราไม่ทราบว่ามาจากไหน”
8พระเยซูตรัสว่า “เราก็จะไม่บอกพวกท่านเช่นกันว่าเราอาศัยสิทธิอำนาจใดที่ทำสิ่งเหล่านี้”
คำอุปมาเรื่องผู้เช่าสวน
(มธ.21:33-46; มก.12:1-12)
9แล้วพระองค์ตรัสคำอุปมาให้ประชาชนฟังว่า “ชายคนหนึ่งทำสวนองุ่นให้ชาวสวนเช่า แล้วจากไปต่างแดนเสียนาน 10เมื่อถึงฤดูเก็บเกี่ยว เขาก็ส่งคนรับใช้ไปหาผู้เช่าเพื่อรับส่วนแบ่งของผลผลิตจากสวนองุ่น แต่พวกผู้เช่าทุบตีและไล่คนรับใช้นั้นกลับมามือเปล่า 11เขาส่งคนรับใช้อีกคนไป พวกเขาก็ทุบตีคนรับใช้นั้น ทำให้อับอายขายหน้า และไล่กลับมามือเปล่าอีก 12เขายังส่งคนที่สามไปอีก พวกนั้นก็ทำร้ายคนรับใช้นั้นและโยนออกมา
13“แล้วเจ้าของสวนองุ่นจึงกล่าวว่า ‘เราจะทำอย่างไรดี? เราจะส่งบุตรชายที่รักของเราไป บางทีพวกนั้นจะเคารพเขา’
14“แต่เมื่อผู้เช่าเห็นบุตรชายของเจ้าของสวนก็ปรึกษากันว่า ‘นี่ไงทายาท ให้เราฆ่าเขา แล้วมรดกจะตกเป็นของเรา’ 15ดังนั้นพวกเขาจึงจับบุตรชายเจ้าของสวนโยนออกมานอกสวนองุ่นแล้วฆ่า
“แล้วเจ้าของสวนจะทำอย่างไรกับคนพวกนั้น? 16เขาย่อมจะมาฆ่าพวกผู้เช่าเหล่านั้น และให้คนอื่นเช่าสวนองุ่นนี้”
เมื่อประชาชนได้ยินดังนี้ก็ทูลว่า “ขออย่าให้เป็นเช่นนั้นเลย!”
17พระเยซูทอดพระเนตรตรงไปที่พวกเขาและตรัสว่า “ก็แล้วที่เขียนไว้นั้นหมายความว่าอย่างไร? ที่ว่า
“ ‘ศิลาซึ่งช่างก่อได้ทิ้งแล้ว
บัดนี้กลับกลายเป็นศิลามุมเอก20:17 หรือศิลาหัวมุม’20:17 สดด.118:22
18ทุกคนที่ตกทับศิลานั้นจะแหลกเป็นชิ้นๆ แต่ศิลานี้ตกทับผู้ใด ผู้นั้นจะแหลกลาญ”
19พวกธรรมาจารย์และพวกหัวหน้าปุโรหิตหาทางจะจับกุมพระองค์ทันที เพราะรู้ว่าพระองค์ตรัสคำอุปมานี้ว่าพวกตน แต่พวกเขากลัวประชาชน
การเสียภาษีแก่ซีซาร์
(มธ.22:15-22; มก.12:13-17)
20พวกเขาจับตาดูพระองค์อย่างใกล้ชิดโดยส่งคนสอดแนมซึ่งแสร้งทำเป็นคนซื่อตรงมา หวังจะจับผิดถ้อยคำของพระเยซู จะได้มอบพระองค์ไว้ในอำนาจและการพิพากษาของผู้ว่าการ 21คนสอดแนมนั้นจึงมาทูลถามพระองค์ว่า “ท่านอาจารย์ เรารู้ว่าท่านพูดและสอนสิ่งที่ถูกต้อง ไม่เข้าข้างใคร แต่สอนทางของพระเจ้าตามความจริง 22เป็นการถูกต้องหรือไม่ที่เราจะเสียภาษีให้แก่ซีซาร์?”
23พระเยซูทรงรู้ทันอุบายของพวกเขา จึงตรัสว่า 24“ไหนเอาเงินหนึ่งเหรียญเดนาริอันมาให้เราดูซิ รูปและคำจารึกบนเหรียญเป็นของใคร?”
25พวกเขาทูลว่า “ของซีซาร์” พระองค์จึงตรัสว่า “ของของซีซาร์จงให้แก่ซีซาร์ และของของพระเจ้าจงถวายแด่พระเจ้า”
26พวกเขาไม่สามารถจับผิดสิ่งที่พระองค์ตรัสต่อสาธารณชนได้ และต้องนิ่งอึ้งเพราะประหลาดใจในคำตอบของพระองค์
เรื่องการเป็นขึ้นจากตายและการแต่งงาน
(มธ.22:23-33; มก.12:18-27)
27บางคนในพวกสะดูสีซึ่งกล่าวว่าไม่มีการเป็นขึ้นจากตาย มาทูลถามพระเยซูว่า 28“ท่านอาจารย์ โมเสสเขียนสั่งพวกเราไว้ว่า ถ้าชายใดเสียชีวิตไปโดยไม่มีบุตร พี่ชายหรือน้องชายของเขาต้องแต่งงานกับภรรยาม่ายเพื่อจะมีบุตรสืบสกุลให้ผู้นั้น 29คราวนี้มีพี่น้องเจ็ดคน พี่คนโตแต่งงานแล้วตายไปโดยไม่มีบุตร 30คนที่สอง 31และจากนั้นคนที่สามได้รับนางมาเป็นภรรยา และเป็นอย่างนั้นถัดมาเรื่อยๆ จนถึงคนที่เจ็ด ทั้งหมดล้วนตายโดยไม่มีบุตร 32ในที่สุดหญิงนั้นก็ตายด้วย 33แล้วเมื่อเป็นขึ้นจากตาย หญิงนี้จะเป็นภรรยาของใคร ในเมื่อทั้งเจ็ดคนล้วนได้นางเป็นภรรยา?”
34พระเยซูทรงตอบว่า “คนยุคนี้แต่งงาน ยกให้เป็นสามีภรรยากัน 35แต่ผู้ที่สมควรมีส่วนในยุคนั้นและในการเป็นขึ้นจากตาย จะไม่แต่งงานหรือยกให้เป็นสามีภรรยากัน 36และพวกเขาจะไม่ตายอีกเลย เพราะจะเป็นเหมือนทูตสวรรค์ พวกเขาเป็นบุตรของพระเจ้าเนื่องจากเป็นบุตรแห่งการเป็นขึ้นจากตาย 37แต่ในเรื่องพุ่มไม้นั้น แม้กระทั่งโมเสสยังแสดงให้เห็นว่าคนตายเป็นขึ้นมาใหม่ เพราะเขาเรียกองค์พระผู้เป็นเจ้าว่า ‘พระเจ้าของอับราฮัม พระเจ้าของอิสอัค และพระเจ้าของยาโคบ’20:37 อพย.3:6 38พระองค์ไม่ใช่พระเจ้าของคนตาย แต่เป็นพระเจ้าของคนเป็น เพราะสำหรับพระองค์แล้ว คนทั้งปวงเป็นอยู่”
39ธรรมาจารย์บางคนทูลว่า “ท่านอาจารย์ ท่านพูดดีแล้ว!” 40และไม่มีใครกล้าทูลถามพระองค์อีก
พระคริสต์เป็นบุตรของใคร
(มธ.22:41—23:7; มก.12:35-40)
41จากนั้นพระเยซูตรัสกับพวกเขาว่า “เป็นไปได้อย่างไรที่พวกเขาบอกว่าพระคริสต์20:41 หรือพระเมสสิยาห์เป็นบุตรของดาวิด? 42ดาวิดเองได้ประกาศไว้ในพระธรรมสดุดีว่า
“ ‘พระเจ้าตรัสกับองค์พระผู้เป็นเจ้า
ของข้าพเจ้าว่า
“จงนั่งที่ขวามือของเรา
43จนกว่าเราจะทำให้ศัตรูของเจ้า
เป็นแท่นวางเท้าของเจ้า” ’20:43 สดด.110:1
44ในเมื่อดาวิดเรียกพระองค์ว่า ‘องค์พระผู้เป็นเจ้า’ แล้วพระองค์จะเป็นบุตรของดาวิดได้อย่างไร?”
45ขณะประชาชนทั้งปวงกำลังฟังอยู่ พระเยซูตรัสกับเหล่าสาวกของพระองค์ว่า 46“จงระวังพวกธรรมาจารย์ พวกเขาชอบใส่เสื้อชุดยาวเดินไปมา ชอบให้ผู้คนมาคำนับทักทายในย่านตลาด ชอบนั่งในที่ที่สำคัญที่สุดในธรรมศาลาและที่อันทรงเกียรติในงานเลี้ยง 47เขาริบบ้านของหญิงม่าย และแสร้งอธิษฐานยืดยาวให้คนเห็น คนเช่นนี้จะถูกลงโทษอย่างหนักที่สุด”
質問耶穌的權柄
1有一天，耶穌正在聖殿裡教導人、傳講福音，祭司長、律法教師和長老上前， 2質問祂：「告訴我們，你憑什麼權柄做這些事？誰授權給你了？」
3耶穌回答說：「我也問你們一個問題。你們告訴我， 4約翰的洗禮是從天上來的還是從人來的？」
5他們彼此議論說：「如果我們說『是從天上來的』，祂一定會問，『那你們為什麼不相信他？』 6如果我們說『是從人來的』，百姓會拿石頭打死我們，因為他們相信約翰是先知。」 7於是，他們回答說：「我們不知道約翰的洗禮是從哪裡來的。」
8耶穌說：「我也不告訴你們我憑什麼權柄做這些事。」
利慾薰心的佃戶
9接著耶穌對眾人講了個比喻：「有人開墾了一個葡萄園，把園子租給幾個佃戶，就出遠門了。 10到了收穫的季節，他差奴僕去葡萄園向佃戶收取他應得的收成，但那些佃戶卻把奴僕揍了一頓，使他空手而歸。 11園主又派另一個奴僕去，那些佃戶照樣將他毆打並羞辱一番，使他空手而歸。 12園主又派第三個奴僕去，他們又把他打傷，拋在園外。
13「園主說，『我該怎樣辦呢？不如叫我所疼愛的兒子去吧。他們大概會尊敬他。』
14「豈料那些佃戶看見來人是園主的兒子，便彼此商量說，『這個人是產業繼承人，我們把他殺掉，這葡萄園就歸我們了！』 15於是他們把園主的兒子拖到葡萄園外殺了。
「那麼，園主會怎樣處治他們呢？ 16他必來殺掉這些佃戶，把葡萄園轉租給別人。」
眾人聽了就說：「但願這種事永遠不會發生！」
17耶穌定睛看著他們，問道：「那麼，聖經上說，
『工匠丟棄的石頭已成了房角石』，
這句話是什麼意思呢？ 18凡跌在這石頭上的人，將粉身碎骨；這石頭落在誰身上，將把誰砸爛。」
納稅問題
19律法教師和祭司長聽出這比喻是針對他們說的，便想立刻下手捉拿耶穌，但又害怕百姓。 20於是，他們密切地監視耶穌，又派遣密探假裝好人，想從祂的話裡找把柄抓祂去見總督。
21那些密探問耶穌：「老師，我們知道你所講所傳的道都是正確的，也知道你不看人的情面，只按真理傳上帝的道。 22那麼，我們向凱撒納稅對不對呢？」
23耶穌看破他們的陰謀， 24就叫他們拿一個銀幣來，問他們：「上面刻的是誰的像和名號？」他們說：「凱撒的。」
25耶穌說：「屬於凱撒的，要給凱撒；屬於上帝的，要給上帝。」
26耶穌的回答令他們驚奇，他們無法當眾找到把柄，只好閉口不言。
論死人復活
27撒督該人向來不相信有復活的事。有幾個這一派的人來問耶穌： 28「老師，按摩西為我們寫的律例，如果有人娶妻後沒有孩子就死了，他的兄弟應當娶嫂嫂，替哥哥傳宗接代。 29有弟兄七人，老大結了婚，沒有孩子就死了。 30二弟、 31三弟、一直到七弟都相繼娶了嫂嫂，都沒有留下孩子就死了。 32最後那個女人也死了。 33那麼，到復活的時候，她將是誰的妻子呢？因為七個人都娶過她。」
34耶穌說：「今世的人才有嫁娶， 35但那些配得將來的世界、從死裡復活的人也不娶也不嫁， 36就像天使一樣永遠不會死。他們既然從死裡復活，就是上帝的兒女。 37在記載關於燃燒的荊棘的篇章中，摩西也證實死人會復活，因為他稱主是『亞伯拉罕的上帝，以撒的上帝，雅各的上帝』。 38上帝不是死人的上帝，而是活人的上帝。因為在祂那裡的人都是活人。」
39幾位律法教師說：「老師答得好！」 40此後，再沒有人敢問耶穌問題了。
論基督
41耶穌問他們：「人怎麼說基督是大衛的後裔呢？ 42大衛曾在詩篇裡說，
『主對我主說，
你坐在我的右邊，
43等我使你的仇敵成為你的腳凳。』
44既然大衛稱基督為主，基督又怎麼會是大衛的後裔呢？」
45大家正在細聽，耶穌對門徒說： 46「你們要提防律法教師。他們愛穿著長袍招搖過市，喜歡人們在大街上問候他們，又喜歡會堂裡的上座和宴席中的首位。 47他們侵吞寡婦的財產，還假意做冗長的禱告。這種人必受到更嚴厲的懲罰！」
