คำเตือนและคำให้กำลังใจ
(มธ.10:26-33)
1ขณะนั้นเมื่อประชาชนหลายพันคนมาชุมนุมเบียดเสียดกันอยู่ พระเยซูทรงเริ่มตรัสกับเหล่าสาวกของพระองค์ว่า “จงระวัง เชื้อของพวกฟาริสี คือความหน้าซื่อใจคด 2ไม่มีสิ่งใดที่ถูกปิดบังไว้จะไม่ได้รับการเปิดเผย หรือที่ซ่อนไว้ซึ่งจะไม่ถูกทำให้ประจักษ์แจ้ง 3สิ่งที่ท่านกล่าวในที่มืดจะได้ยินในที่แจ้ง และสิ่งที่ท่านกระซิบใส่หูในห้องชั้นในจะถูกป่าวประกาศจากหลังคาบ้าน
4“เพื่อนเอ๋ย เราบอกท่านว่า อย่ากลัวผู้ที่ฆ่าได้แต่กาย แล้วหลังจากนั้นก็ทำอะไรไม่ได้อีก 5แต่เราจะบอกให้ว่าท่านควรกลัวผู้ใด จงเกรงกลัวพระองค์ผู้ทรงมีฤทธิ์อำนาจที่จะโยนท่านลงนรกหลังจากได้ฆ่ากายของท่านแล้ว ใช่ เราบอกท่านว่าจงเกรงกลัวพระองค์ 6นกกระจาบขายกันห้าตัวสองบาท12:6 ภาษากรีกว่า2 อัสซาริอัน ไม่ใช่หรือ? ถึงกระนั้นก็ไม่มีสักตัวที่พระเจ้าทรงลืม 7อันที่จริงผมทุกเส้นบนศีรษะของท่านก็ทรงนับทั้งหมดไว้แล้ว อย่ากลัวเลย ท่านมีค่ายิ่งกว่านกกระจาบหลายตัว
8“เราบอกท่านว่าผู้ใดยอมรับเราต่อหน้ามนุษย์ บุตรมนุษย์จะยอมรับผู้นั้นต่อหน้าเหล่าทูตสวรรค์ของพระเจ้าเช่นกัน 9แต่ผู้ที่ไม่ยอมรับเราต่อหน้ามนุษย์ ก็จะไม่ได้รับการยอมรับต่อหน้าเหล่าทูตสวรรค์ของพระเจ้า 10และทุกคนที่กล่าวร้ายบุตรมนุษย์ จะทรงอภัยให้ แต่ผู้ใดหมิ่นประมาทพระวิญญาณบริสุทธิ์ จะไม่ทรงอภัยให้
11“เมื่อท่านถูกนำตัวไปไต่สวนในธรรมศาลาและถูกนำตัวไปอยู่ต่อหน้าผู้ปกครองและผู้ทรงอำนาจ อย่าวิตกกังวลว่าท่านจะแก้ต่างให้กับตนเองอย่างไรหรือจะพูดอะไร 12เพราะในเวลานั้นพระวิญญาณบริสุทธิ์จะทรงสอนท่านว่าท่านควรพูดอะไร”
คำอุปมาเรื่องเศรษฐีโง่
13คนหนึ่งในฝูงชนทูลพระองค์ว่า “ท่านอาจารย์เจ้าข้า ช่วยบอกพี่ชายของข้าพเจ้าให้แบ่งมรดกแก่ข้าพเจ้าด้วย”
14พระเยซูตรัสตอบว่า “พ่อหนุ่มเอ๋ย ใครตั้งเราให้เป็นตุลาการหรือเป็นผู้แบ่งสมบัติให้เจ้า?” 15แล้วพระองค์ตรัสกับเขาทั้งหลายว่า “จงระวังให้ดี! จงระวังตนจากความโลภทุกชนิด ชีวิตคนเราไม่ได้อยู่ที่การมีทรัพย์สิ่งของเหลือเฟือ”
16และพระองค์ตรัสคำอุปมานี้แก่พวกเขาว่า “ที่ดินของเศรษฐีคนหนึ่งให้พืชผลอุดมสมบูรณ์ 17เขาคิดในใจว่า ‘เราจะทำอย่างไรดี? เราไม่มีที่ที่จะเก็บพืชผล’
18“แล้วเขากล่าวว่า ‘เราจะทำอย่างนี้ คือรื้อยุ้งฉางของเรา แล้วสร้างให้ใหญ่ขึ้นจะได้เอาไว้เก็บพืชผลและข้าวของทุกอย่าง 19จากนั้นเราก็จะบอกตัวเองว่า “เจ้ามีของดีมากมายเก็บไว้พอสำหรับหลายปี ใช้ชีวิตให้สบาย กินดื่ม และรื่นเริงเถิด” ’
20“แต่พระเจ้าตรัสกับเขาว่า ‘เจ้าคนโง่! คืนนี้ชีวิตของเจ้าจะถูกเรียกคืนจากเจ้า แล้วใครเล่าจะเป็นผู้ที่ได้รับสิ่งที่เจ้าเตรียมไว้สำหรับตัวเอง?’
21“ผู้ใดสะสมสิ่งของไว้สำหรับตนแต่ไม่ได้มั่งมีต่อหน้าพระเจ้าก็เป็นเช่นนี้”
อย่าวิตกกังวล
(มธ.6:25-33)
22แล้วพระเยซูตรัสกับเหล่าสาวกว่า “เพราะฉะนั้นเราบอกท่านว่า อย่าวิตกกังวลเกี่ยวกับชีวิตของท่านว่าจะเอาอะไรกิน หรือพะวงเกี่ยวกับร่างกายของท่านว่าจะเอาอะไรนุ่งห่ม 23ชีวิตมีค่ายิ่งกว่าอาหาร และร่างกายมีค่ายิ่งกว่าเครื่องนุ่งห่ม 24จงพิจารณาดูนกกา มันไม่ได้หว่าน ไม่ได้เกี่ยว ไม่มีที่เก็บของ ไม่มียุ้งฉาง กระนั้นพระเจ้าก็ทรงเลี้ยงดูนกกาเหล่านี้ และท่านก็มีค่ายิ่งกว่านกมากนัก! 25ใครบ้างในพวกท่านที่กังวลแล้วต่ออายุตัวเองให้ยืนยาวออกไปอีกสักชั่วโมงหนึ่งได้?12:25 หรือเพิ่มความสูงของตนอีกสักศอกหนึ่งได้? 26ในเมื่อเรื่องเล็กน้อยแค่นี้ท่านยังทำไม่ได้ แล้วท่านจะกังวลเรื่องอื่นๆ ไปทำไม?
27“จงพิจารณาว่าดอกไม้เติบโตขึ้นอย่างไร มันไม่ได้ลงแรงหรือปั่นด้าย กระนั้นเราบอกท่านว่า แม้แต่กษัตริย์โซโลมอน เมื่อทรงบริบูรณ์ด้วยความโอ่อ่าตระการ ยังไม่ได้ทรงเครื่องงามสง่าเท่าดอกไม้เหล่านี้สักดอกหนึ่ง 28ในเมื่อพระเจ้าทรงตกแต่งหญ้าในท้องทุ่งถึงเพียงนี้ หญ้าซึ่งอยู่ที่นี่วันนี้และพรุ่งนี้ก็จะถูกโยนลงในไฟ โอ ท่านผู้มีความเชื่อน้อย! พระองค์จะไม่ทรงตกแต่งท่านมากยิ่งกว่านั้นหรือ? 29และอย่าใจจดใจจ่อว่าท่านจะเอาอะไรกินเอาอะไรดื่ม อย่ากังวลไปเลย 30เพราะคนไม่มีพระเจ้าทั่วโลกต่างขวนขวายหาสิ่งเหล่านี้ และพระบิดาของท่านทรงทราบว่าท่านจำเป็นต้องมีสิ่งเหล่านี้ 31แต่จงแสวงหาอาณาจักรของพระเจ้า แล้วพระองค์จะประทานสิ่งทั้งปวงเหล่านี้ให้แก่ท่านด้วย
32“แกะฝูงน้อยเอ๋ย อย่ากลัวเลย เพราะพระบิดาของท่านทรงพอพระทัยที่จะประทานอาณาจักรนั้นแก่ท่าน 33จงขายทรัพย์สินของท่านและบริจาคแก่คนยากไร้ จงจัดเตรียมถุงเงินที่ไม่มีวันฉีกขาดไว้ให้ตนเอง คือทรัพย์สมบัติในสวรรค์ซึ่งไม่รู้จักหมดสิ้น ในที่ซึ่งไม่มีขโมยมาเฉียดใกล้ และไม่มีมอดแมลงมาทำลาย 34เพราะทรัพย์สมบัติของท่านอยู่ที่ไหน ใจของท่านก็อยู่ที่นั่นด้วย
จงเฝ้าระวังอยู่
(มธ.24:43-51; 25:1-13; มก.13:33-37)
35“จงแต่งกายให้พร้อมที่จะรับใช้ และดูแลให้บรรดาตะเกียงของท่านส่องสว่างอยู่ 36เหมือนคนงานผู้คอยรับนายของตนซึ่งจะกลับจากงานเลี้ยงฉลองพิธีแต่งงาน เพื่อเมื่อนายกลับมาเคาะประตู เขาจะเปิดประตูรับนายได้ทันที 37เป็นการดีสำหรับคนรับใช้เหล่านั้นที่นายกลับมาแล้วพบว่าพวกเขาเฝ้าคอยอยู่ เราบอกความจริงแก่ท่านว่า นายจะแต่งกายของตนให้พร้อมที่จะรับใช้ และให้คนรับใช้เหล่านั้นนั่งรับประทานอาหารที่โต๊ะ แล้วนายจะมาคอยปรนนิบัติ 38เป็นการดีสำหรับคนรับใช้เหล่านั้นที่นายพบว่าพวกเขาพร้อมอยู่ แม้ว่านายจะมาตอนสองยามหรือสามยามของคืนนั้น 39แต่จงเข้าใจข้อนี้ คือหากเจ้าของบ้านล่วงรู้ว่าขโมยจะมาเวลาไหน เขาย่อมไม่ปล่อยให้ใครบุกเข้ามาในบ้านได้ 40พวกท่านก็ต้องเตรียมพร้อมไว้เช่นกัน เพราะบุตรมนุษย์จะมาในยามที่ท่านไม่คาดคิด”
41เปโตรทูลว่า “พระองค์เจ้าข้า พระองค์ตรัสคำอุปมานี้กับพวกข้าพระองค์หรือกับทุกคน?”
42องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสตอบว่า “ใครเป็นคนต้นเรือนที่สัตย์ซื่อและฉลาด ซึ่งนายตั้งให้ดูแลคนรับใช้เพื่อคอยแจกจ่ายอาหารให้พวกเขาตามเวลา? 43เป็นการดีสำหรับคนรับใช้ผู้นั้นเมื่อนายกลับมาพบว่าเขาทำตามหน้าที่ 44เราบอกความจริงแก่ท่านว่า นายจะตั้งเขาให้ดูแลทรัพย์สินทั้งปวงของนาย 45แต่ถ้าเขาคิดในใจว่า ‘อีกนานกว่านายของเราจะกลับมา’ เขาจึงเริ่มทุบตีเพื่อนคนรับใช้ชายหญิงและกินดื่มเมามาย 46นายของคนรับใช้ผู้นั้นจะกลับมาในวันที่เขาไม่คาดคิด และในเวลาที่เขาไม่รู้ตัว นายจะสับเขาเป็นชิ้นๆ และส่งเขาไปอยู่ในที่ของคนที่ไม่เชื่อ
47“คนรับใช้ที่รู้ใจนายแล้วไม่เตรียมพร้อมและทำตามความประสงค์ของนายจะถูกเฆี่ยนอย่างหนัก 48ส่วนคนที่ไม่รู้และทำสิ่งที่ควรแก่การลงโทษย่อมจะถูกเฆี่ยนน้อย ทุกคนที่ได้รับมากจะถูกเรียกร้องมาก และคนที่ได้รับมอบหมายไว้มากจะถูกเรียกร้องมากยิ่งกว่า
ไม่ใช่สันติสุขแต่เป็นการแบ่งแยก
(มธ.10:34-36)
49“เรามาเพื่อนำไฟมาสู่โลก และเราปรารถนาอย่างยิ่งที่จะให้ไฟนั้นจุดขึ้นแล้ว! 50แต่เราจะต้องผ่านบัพติศมาอย่างหนึ่ง และเราเป็นทุกข์ยิ่งนักจนกว่าบัพติศมานั้นจะสำเร็จครบถ้วน! 51ท่านคิดว่าเรามาเพื่อนำสันติภาพมาสู่โลกหรือ? เปล่าเลย เราขอบอกว่าเรานำการแบ่งแยกมาต่างหาก 52นับแต่นี้ไป ในครอบครัวหนึ่ง ห้าคนจะแตกแยกกัน สามต่อสองหรือสองต่อสาม 53พวกเขาจะแตกแยกกัน พ่อจะแตกแยกกับลูกชาย และลูกชายจะแตกแยกกับพ่อ แม่จะแตกแยกกับลูกสาว และลูกสาวจะแตกแยกกับแม่ แม่สามีจะแตกแยกกับลูกสะใภ้ และลูกสะใภ้จะแตกแยกกับแม่สามี”
เข้าใจยุคสมัย
54พระองค์ตรัสกับฝูงชนว่า “เมื่อท่านเห็นเมฆลอยขึ้นทางทิศตะวันตก ท่านก็บอกทันทีว่า ‘ฝนจะตก’ และฝนก็ตก 55และเมื่อลมใต้พัดมา ท่านบอกว่า ‘อากาศจะร้อน’ และก็เป็นเช่นนั้น 56เจ้าพวกหน้าซื่อใจคด! เจ้ารู้ว่าลักษณะของดินฟ้าอากาศหมายความว่าอย่างไร? แล้วทำไมเจ้าไม่รู้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นในปัจจุบันหมายความว่าอย่างไร?
57“เหตุใดท่านจึงไม่ตัดสินเองว่าอะไรถูกต้อง? 58ขณะท่านกับคู่ความไปพบผู้พิพากษา จงขวนขวายหาทางตกลงกับเขาให้ได้ระหว่างทาง มิฉะนั้น เขาจะลากท่านไปพบผู้พิพากษา และผู้พิพากษาจะมอบตัวท่านแก่เจ้าหน้าที่ และเจ้าหน้าที่จะจับท่านเข้าคุก 59เราบอกท่านว่า ท่านจะออกจากที่นั่นไม่ได้จนกว่าจะใช้หนี้ครบถ้วนทุกบาททุกสตางค์12:59 ภาษากรีกว่าเลฟตัน”
警戒門徒
1這時，成千上萬的人聚集在一起，甚至互相踐踏。耶穌先對門徒說：「你們要提防法利賽人的酵，就是他們的偽善。 2掩蓋的事終會暴露出來，隱藏的秘密終會被人知道。 3你們在暗處說的，將在明處被人聽見；你們在密室裡的私語，將在屋頂上被人宣揚。
4「朋友們，我告訴你們，不要懼怕那些殺害人的身體後再也無計可施的人。 5我告訴你們應該懼怕誰，要懼怕上帝——祂有權終結人的生命，並把人丟在地獄裡。是的，我告訴你們，要懼怕祂！
6「五隻麻雀不是只賣兩個銅錢嗎？但上帝連一隻麻雀也不會遺忘。 7其實就連你們的頭髮都被數過了。不要害怕，你們比許多麻雀要貴重！
8「我告訴你們，凡在人面前承認我的，人子在上帝的天使面前也必承認他。 9凡在人面前否認我的，人子在上帝的天使面前也要否認他。 10說話得罪人子的，還可以得到赦免，但褻瀆聖靈的，必得不到赦免！ 11當人押你們到會堂，或到官員和當權者面前時，不要顧慮如何辯解，或說什麼話， 12因為到時候聖靈必指示你們當說的話。」
無知富翁的比喻
13這時，人群中有人對耶穌說：「老師，請你勸勸我的兄長跟我分家產吧。」
14耶穌答道：「朋友，誰派我作你們的審判官或仲裁，為你們分家產呢？」 15接著，祂對眾人說：「你們要小心防範一切的貪心，因為人的生命並不在於家道富足。」
16耶穌又講了一個比喻，說：「有一個富翁，他的田裡大豐收， 17於是心裡盤算，『我儲藏農產的地方不夠了，怎麼辦呢？』 18於是他說，『不如把原有的倉庫拆掉，建幾座更大的，好儲藏我所有的糧食和財物！ 19那時，我就可以對自己說，「你積存這麼多財產，一生享用不盡，現在大可高枕無憂、盡情地吃喝玩樂吧！」』 20但上帝對他說，『無知的人啊！今晚就要取走你的命！你所預備的一切留給誰享用呢？』」
21耶穌說：「這就是那些只顧為自己積財、在上帝面前卻不富足之人的寫照。」
不要為衣食憂慮
22耶穌繼續對門徒說：「所以，我告訴你們，不要為生活憂慮，如吃什麼，也不要為身體憂慮，如穿什麼。 23因為生命比飲食重要，身體比穿著重要。 24你們看，烏鴉不種也不收，沒倉也沒庫，上帝尚且養活牠們，你們比飛鳥不知要貴重多少！
25「你們誰能用憂慮使自己多活片刻呢？ 26既然你們連這樣的小事都無能為力，又何必為其餘的事憂慮呢？ 27看看百合花如何生長吧，它們既不勞苦，也不紡織，但我告訴你們，就連所羅門王最顯赫時的穿戴還不如一朵百合花！
28「野地的草今天還在，明天就要被丟在爐中，上帝還這樣裝扮它們，何況你們呢？你們的信心太小了！ 29你們不要為吃什麼喝什麼憂慮， 30因為這些都是外族人的追求，你們的天父知道你們需要這些。 31你們要尋求祂的國，祂必供給你們的需要。
32「你們這一小群人啊，不要怕！因為你們的天父樂意把祂的國賜給你們。 33要變賣你們的家產去賙濟窮人，要為自己預備永不破損的錢袋，在天上積攢取之不盡的財寶，那裡沒有賊偷，也沒有蟲蛀。 34因為你們的財寶在哪裡，你們的心也在哪裡。
警醒預備
35「你們要束上腰帶，準備服侍，要點亮燈， 36像奴僕們等候主人從婚宴回來。主人回來一叩門，奴僕就可以立即給他開門。 37主人回來，看見奴僕警醒等候，奴僕就有福了！我實在告訴你們，主人必束上腰帶請他們坐席，並親自服侍他們。 38無論主人在深夜或黎明回家，若發現奴僕警醒等候，奴僕就有福了。
39「你們都知道，一家的主人若預先知道賊什麼時候來，一定不會讓賊入屋偷竊。 40同樣，你們也要做好準備，因為在你們意想不到的時候，人子就來了。」
忠僕和惡僕
41彼得問：「主啊！你這比喻是講給我們聽的，還是講給眾人聽的呢？」
42主說：「誰是那個受主人委託管理家中大小僕役、按時分糧食給他們、又忠心又精明的管家呢？ 43主人回家時，看見他盡忠職守，他就有福了。 44我實在告訴你們，主人一定會把所有產業都交給他管理。 45但如果他以為主人不會那麼快回來，就毆打僕婢、吃喝醉酒， 46主人會在他想不到的日子、不知道的時辰回來，嚴厲地懲罰12·46 「嚴厲地懲罰」或作「腰斬」。他，使他和不忠不信的人同受嚴刑。 47明知主人的意思卻不準備，也不遵行主人吩咐的僕人，必受更重的責打。 48但因不知道而做了該受懲罰之事的僕人，必少受責打。多給誰，就向誰多取；多託付誰，就向誰多要。
家庭分裂
49「我來是要把火丟在地上，我多麼希望這火已經燃燒起來。 50我有要受的『洗禮』，我何等迫切地想完成這『洗禮』啊！ 51你們以為我來是要使天下太平嗎？不，我告訴你們，我來是要使地上起紛爭。 52從今以後，一家五口會彼此相爭，三個人反對兩個人，或是兩個人反對三個人， 53父子相爭，母女對立，婆媳反目。」
明辨是非
54然後，祂又對眾人說：「你們看見雲從西方升起，就說，『快下雨了！』果然如此。 55南風一起，你們就說，『天必燥熱』，你們也說對了。 56你們這些偽善的人！既然知道觀察天色、預測天氣，為什麼不知道觀察這個世代呢？ 57你們為什麼不自己明辨是非呢？ 58如果你和控告你的人要去對簿公堂，要盡量在路上跟對方和解，以免被拉到審判官面前，審判官派差役把你關進監牢。 59我告訴你，除非你付清所欠的每一分錢，否則休想出監牢。」
