คำสอนของพระเยซูเรื่องการอธิษฐาน
(มธ.6:9-13; 7:7-11)
1วันหนึ่งขณะพระเยซูทรงอธิษฐานอยู่ในที่แห่งหนึ่ง เมื่อพระองค์ทรงอธิษฐานจบ สาวกคนหนึ่งมาทูลว่า “พระองค์เจ้าข้า ขอทรงสอนพวกข้าพระองค์อธิษฐานเหมือนที่ยอห์นสอนสาวกของเขา”
2พระองค์จึงตรัสกับพวกเขาว่า “เมื่อพวกท่านอธิษฐาน จงทูลว่า
“ ‘ข้าแต่พระบิดา11:2 สำเนาต้นฉบับบางสำเนาว่าข้าแต่พระบิดาของข้าพระองค์ทั้งหลาย ผู้ทรงสถิตในสวรรค์
ขอให้พระนามของพระองค์เป็นที่เทิดทูนสักการะ
ขอให้อาณาจักรของพระองค์ได้รับการสถาปนาไว้11:2 สำเนาต้นฉบับบางสำเนาเพิ่มข้อความว่าขอให้พระประสงค์ของพระองค์สำเร็จในโลกเช่นเดียวกับในสวรรค์
3ขอโปรดประทานอาหารประจำวันแก่ข้าพระองค์ทั้งหลาย
4ขอทรงอภัยบาปของข้าพระองค์ทั้งหลาย
เพราะข้าพระองค์ทั้งหลายอภัยให้ทุกคนที่ทำผิดบาปต่อข้าพระองค์ทั้งหลาย11:4 ภาษากรีกว่าทุกคนที่เป็นหนี้ข้าพระองค์ทั้งหลายเช่นกัน
และขออย่าให้ข้าพระองค์ทั้งหลายล้มลงเมื่อถูกทดลอง11:4 สำเนาต้นฉบับบางสำเนาว่าทดลอง แต่ขอทรงช่วยข้าพระองค์ทั้งหลายให้พ้นจากมารร้าย’ ”
5แล้วพระองค์ตรัสกับพวกเขาว่า “สมมุติว่าคนหนึ่งในพวกท่านมีเพื่อนมาหาตอนเที่ยงคืนและบอกว่า ‘เพื่อนเอ๋ย ขอยืมขนมปังสักสามก้อนเถิด 6เพราะมีเพื่อนคนหนึ่งเพิ่งเดินทางมาถึง และข้าพเจ้าไม่มีอะไรให้เขากิน’
7“แล้วคนที่อยู่ในบ้านก็ตอบว่า ‘อย่ามากวนใจเราเลย ประตูก็ปิดลงกลอนแล้ว และลูกๆ ของเราก็นอนอยู่กับเราบนเตียง เราลุกขึ้นไปหยิบอะไรให้ท่านไม่ได้หรอก’ 8เราบอกท่านว่า แม้เขาไม่ยอมลุกไปหยิบขนมปังให้เพราะเป็นเพื่อนกัน แต่เพราะกลัวขายหน้า11:8 หรือเพราะคนนั้นร้องขออย่างไม่ลดละ เขาก็จะลุกขึ้นไปหยิบทุกสิ่งให้ตามที่คนนั้นต้องการ
9“ฉะนั้นเราบอกท่านว่า จงขอแล้วท่านจะได้รับ จงหาแล้วท่านจะพบ จงเคาะแล้วประตูจะเปิดให้แก่ท่าน 10เพราะทุกคนที่ขอก็ได้รับ คนที่แสวงหาก็พบ และคนที่เคาะประตูก็จะเปิดให้แก่เขา
11“ใครบ้างในพวกท่านที่เป็นบิดา เมื่อบุตรขอ11:11 สำเนาต้นฉบับบางสำเนาว่าขอขนมปังก็เอาก้อนหินให้ หรือถ้าเขาขอปลาก็จะเอางูให้แทน? 12หรือถ้าเขาขอไข่ก็จะเอาแมงป่องให้? 13ถ้าแม้ท่านเองซึ่งเป็นคนชั่วยังรู้จักให้สิ่งดีๆ แก่บุตรของท่าน ยิ่งกว่านั้นสักเพียงใด พระบิดาของท่านในสวรรค์ย่อมประทานพระวิญญาณบริสุทธิ์แก่บรรดาผู้ที่ทูลขอพระองค์!”
พระเยซูกับเบเอลเซบุบ
(มธ.12:22,24-29,43-45; มก.3:23-27)
14พระเยซูทรงกำลังขับผีใบ้ เมื่อผีออกแล้วคนใบ้นั้นจึงพูดได้ ประชาชนก็เลื่อมใส 15แต่บางคนพูดว่า “คนนี้ขับผีออกโดยอาศัยเบเอลเซบุบ11:15 ภาษากรีกว่าเบเซบูลหรือเบเอลเซบูลเช่นเดียวกับข้อ 18,19เจ้าแห่งผี” 16บางคนก็ทดสอบพระองค์โดยขอหมายสำคัญจากฟ้าสวรรค์
17พระเยซูทรงทราบความคิดของพวกเขาและตรัสกับพวกเขาว่า “อาณาจักรใดๆ แตกแยกกันเองย่อมถูกทำลาย และครอบครัวไหนที่แตกแยกกันเองย่อมพังทลาย 18หากซาตานแตกแยกกับตัวเอง อาณาจักรของมันจะตั้งอยู่ได้อย่างไร? เราพูดเช่นนี้เพราะท่านว่าเราขับผีออกโดยเบเอลเซบุบ 19หากเราขับผีออกโดยเบเอลเซบุบ แล้วสาวกของพวกท่านเล่า ขับผีออกโดยอาศัยใคร? ฉะนั้นพวกเขาจะตัดสินท่าน 20แต่หากเราขับผีออกโดยนิ้วพระหัตถ์ของพระเจ้า อาณาจักรของพระเจ้าก็มาถึงพวกท่านแล้ว
21“เมื่อคนแข็งแรงถืออาวุธพร้อมและเฝ้าระวังบ้านของตน ทรัพย์สินของเขาก็ปลอดภัย 22แต่เมื่อคนที่แข็งแรงกว่าเข้ามาโจมตีและเอาชนะเขา ก็เอาอาวุธที่เจ้าของบ้านวางใจไปและแบ่งสิ่งของที่ยึดมาได้
23“ผู้ใดไม่อยู่ฝ่ายเราก็เป็นปฏิปักษ์กับเรา และผู้ใดไม่รวบรวมไว้กับเราก็ทำให้กระจัดกระจายไป
24“เมื่อวิญญาณชั่ว11:24 ภาษากรีกว่าโสโครกออกจากผู้ใดแล้ว มันก็ไปทั่วถิ่นแล้ง แสวงหาที่พักและไม่พบ มันจึงกล่าวว่า ‘ข้าจะกลับไปยังบ้านที่ข้าจากมา’ 25พอมาถึงก็พบว่าบ้านนั้นเก็บกวาดสะอาดและจัดเป็นระเบียบเรียบร้อย 26มันจึงไปพาผีอื่นๆ อีกเจ็ดตนซึ่งร้ายกว่ามันอีกเข้ามาอาศัยที่นั่น และในที่สุดสภาพของคนนั้นก็เลวร้ายยิ่งกว่าตอนแรกเสียอีก”
27ขณะพระเยซูกำลังตรัสสิ่งเหล่านี้อยู่ หญิงคนหนึ่งในฝูงชนก็ร้องขึ้นว่า “ความสุขมีแก่มารดาผู้ให้กำเนิดและเลี้ยงดูท่าน”
28พระองค์ตรัสตอบว่า “ความสุขมีแก่บรรดาผู้ได้ยินพระวจนะของพระเจ้าและเชื่อฟังต่างหาก”
หมายสำคัญของโยนาห์
(มธ.12:39-42)
29ขณะที่ฝูงชนหลั่งไหลมามากขึ้น พระเยซูตรัสว่า “คนในยุคนี้ชั่วช้า ขอแต่หมายสำคัญ แต่เขาจะไม่ได้รับหมายสำคัญอื่นยกเว้นหมายสำคัญของโยนาห์ 30เพราะโยนาห์เป็นหมายสำคัญแก่ชาวนีนะเวห์ฉันใด บุตรมนุษย์ก็เป็นหมายสำคัญแก่คนยุคนี้ฉันนั้น 31ในวันพิพากษา ราชินีแห่งแดนใต้จะลุกขึ้นพร้อมกับคนยุคนี้และกล่าวโทษพวกเขา เพราะพระนางมาจากสุดโลกเพื่อรับฟังสติปัญญาของโซโลมอน และบัดนี้ผู้11:31 หรือสิ่งเช่นเดียวกับข้อ 32ซึ่งยิ่งใหญ่กว่าโซโลมอนก็อยู่ที่นี่ 32ในวันพิพากษา ชาวนีนะเวห์จะยืนขึ้นพร้อมกับคนยุคนี้และกล่าวโทษพวกเขา เพราะชาวนีนะเวห์ได้กลับใจใหม่โดยคำเทศนาของโยนาห์ และบัดนี้ผู้ซึ่งยิ่งใหญ่กว่าโยนาห์ก็อยู่ที่นี่
ประทีปของกาย
(มธ.6:22,23)
33“ไม่มีใครจุดตะเกียงแล้ววางไว้ในที่ซ่อนเร้นหรือเอาฝาครอบ แต่ย่อมตั้งไว้บนเชิงตะเกียง เพื่อคนทั้งหลายที่เข้ามาจะเห็นแสงสว่าง 34ดวงตาของท่านคือประทีปของกาย หากตาของท่านดี กายของท่านทั้งกายก็จะเต็มไปด้วยความสว่าง แต่เมื่อตาของท่านเสีย กายของท่านก็จะเต็มไปด้วยความมืด 35ดังนั้น จงคอยดูอย่าให้ความสว่างในท่านกลับมืดมิด 36เพราะฉะนั้นถ้ากายของท่านทั้งกายเต็มไปด้วยความสว่าง และไม่มีส่วนใดมืด ทั้งกายของท่านก็จะสว่างไสวเหมือนเมื่อแสงตะเกียงส่องท่าน”
วิบัติหกประการ
37เมื่อพระเยซูตรัสจบ ฟาริสีคนหนึ่งเชิญพระองค์รับประทานอาหารกับเขา พระองค์จึงทรงเข้าไปนั่งรับประทานอาหารที่โต๊ะ 38แต่ฟาริสีคนนั้นสังเกตเห็นว่าพระองค์ไม่ได้ล้างพระหัตถ์ก่อนเสวยก็แปลกใจ
39แล้วองค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสกับเขาว่า “เจ้าพวกฟาริสี ล้างถ้วยชามแต่ภายนอก แต่ภายในเต็มไปด้วยความโลภและความชั่วช้า 40เจ้าพวกคนเขลา! ผู้ที่สร้างข้างนอกก็สร้างข้างในด้วยไม่ใช่หรือ? 41แต่จงให้สิ่งที่มีอยู่ในชาม11:41 หรือสิ่งที่เจ้ามีอยู่แก่ผู้ยากไร้ แล้วทุกสิ่งจะสะอาดสำหรับพวกเจ้า
42“วิบัติแก่เจ้า พวกฟาริสี เจ้าถวายสิบลดของสะระแหน่ ขมิ้น และเครื่องเทศทั้งปวงของเจ้าแด่พระเจ้า แต่เจ้าละเลยความยุติธรรมและความรักของพระเจ้า เจ้าควรปฏิบัติอย่างหลังโดยไม่ละเลยอย่างแรก
43“วิบัติแก่เจ้า พวกฟาริสี เพราะเจ้าชอบที่นั่งที่สำคัญที่สุดในธรรมศาลา และชอบให้ผู้คนมาคำนับทักทายในย่านตลาด
44“วิบัติแก่เจ้า เพราะเจ้าเป็นเหมือนหลุมฝังศพที่ไม่ได้ทำเครื่องหมายไว้ ซึ่งผู้คนเดินย่ำโดยไม่รู้ว่าเป็นหลุมฝังศพ”
45ผู้เชี่ยวชาญทางบทบัญญัติคนหนึ่งทูลว่า “ท่านอาจารย์ ท่านพูดอย่างนี้ก็สบประมาทพวกเราด้วย”
46พระเยซูตรัสตอบว่า “และเจ้า พวกผู้เชี่ยวชาญทางบทบัญญัติ วิบัติแก่เจ้า เพราะเจ้าวางภาระหนักที่แบกแทบไม่ไหวให้ผู้คน ส่วนตัวเจ้าเองแม้แต่นิ้วๆ เดียวก็ไม่ขยับช่วยพวกเขา
47“วิบัติแก่เจ้าเพราะเจ้าสร้างอุโมงค์ฝังศพให้เหล่าผู้เผยพระวจนะ และบรรพบุรุษของเจ้าเองนั่นแหละที่ฆ่าพวกเขา 48ดังนั้นเจ้าพิสูจน์ให้เห็นว่าเจ้าเห็นชอบกับสิ่งที่บรรพบุรุษของตนทำไว้ พวกเขาเข่นฆ่าผู้เผยพระวจนะ ส่วนพวกเจ้าสร้างหลุมฝังศพให้ 49เพราะเหตุนี้พระเจ้าจึงตรัสโดยพระปัญญาของพระองค์ว่า ‘เราจะส่งผู้เผยพระวจนะและอัครทูตไปหาพวกเขา ซึ่งบางคนจะถูกพวกเขาฆ่า และบางคนจะถูกพวกเขาข่มเหง’ 50ฉะนั้นคนยุคนี้จะต้องรับผิดชอบโลหิตของผู้เผยพระวจนะทั้งปวงซึ่งหลั่งรินตั้งแต่แรกสร้างโลก 51คือจากโลหิตของอาแบลจนถึงโลหิตของเศคาริยาห์ผู้ถูกฆ่าระหว่างแท่นบูชากับสถานนมัสการ เราบอกท่านว่า คนยุคนี้จะต้องรับผิดชอบสิ่งนี้ทั้งหมด
52“วิบัติแก่เจ้า พวกผู้เชี่ยวชาญทางบทบัญญัติ เพราะเจ้าได้เอากุญแจแห่งความรู้ไป ตัวเจ้าเองไม่เข้าไป แล้วยังขัดขวางคนอื่นที่กำลังเข้าไป”
53เมื่อพระเยซูเสด็จไปจากที่นั่น พวกฟาริสีกับพวกธรรมาจารย์เริ่มต่อต้านพระองค์อย่างรุนแรง และเริ่มรุมกันตั้งคำถามใส่พระองค์ 54คอยจับผิดสิ่งที่พระองค์ตรัส
教導門徒禱告
1有一天，耶穌在某地禱告完畢，有個門徒對祂說：「主啊，請教導我們禱告，像約翰教他的門徒一樣。」
2耶穌對他們說：「你們應該這樣禱告，
『天父，願人都尊崇你的聖名，
願你的國度降臨，
願你的旨意在地上成就，
就像在天上成就一樣11·2 有古卷無「願你的旨意在地上成就，就像在天上成就一樣」。。
3願你天天賜給我們日用的飲食。
4求你饒恕我們的罪，
因為我們也饒恕那些虧欠我們的人。
不要讓我們遇見誘惑，
拯救我們脫離那惡者11·4 有古卷無「拯救我們脫離那惡者」。。』」
5耶穌又對他們說：「假設你在半夜跑去朋友家請求說，『朋友，請借給我三個餅吧， 6因為有一位朋友遠道而來，我家沒有什麼可以招待他。』 7那個人在屋裡應聲說，『請別打攪我，門已經鎖上了，我和孩子們也已經上床了，我不能起來給你拿餅。』
8「我告訴你們，那人雖不念朋友之情，但是倘若你不肯甘休，繼續請求，他最終會起來滿足你的願望。
9「我告訴你們，祈求，就會給你們；尋找，就會尋見；叩門，就會給你們開門。 10因為凡祈求的，就得到；尋找的，就尋見；叩門的，就給他開門。
11「你們中間做父親的，如果孩子要餅，你會給他石頭嗎？11·11 有古卷無「如果孩子要餅，你會給他石頭嗎？」要魚，你會給他蛇嗎？ 12要雞蛋，你會給他蠍子嗎？ 13你們雖然邪惡，尚且知道把好東西給兒女，天父豈不更要賜聖靈給那些求祂的人嗎？」
耶穌和別西卜
14有一次，耶穌趕出一個使人啞巴的鬼。鬼一出去，啞巴就能說話了，大家都很驚奇。 15有人卻說：「祂是靠鬼王別西卜趕鬼。」 16還有些人想試探耶穌，要求祂行個神蹟證明自己是上帝派來的。
17耶穌知道他們的心思，就說：「一個國內部自相紛爭，必然滅亡；一個家內部自相紛爭，必然崩潰。 18同樣，若撒旦內部自相紛爭，牠的國怎能維持呢？你們說我是靠別西卜趕鬼， 19若我是靠別西卜趕鬼，你們的子弟又是靠誰趕鬼呢？因此，他們要審判你們。 20但若我是靠上帝的能力趕鬼，就是上帝的國已降臨在你們中間了。
21「壯漢全副武裝地看守自己的住宅，他的財物會很安全。 22但是，來了一個比他更強壯的人，把他制伏後，奪去他所依靠的武裝，並把他搶來的東西分給了人。 23誰不與我為友，就是與我為敵；誰不和我一起收聚，就是故意拆散。
24「有個污鬼離開了牠以前所附的人，在乾旱無水之地四處遊蕩，尋找安歇之處，卻沒有找到。於是牠說，『我要回到老地方。』 25牠回去後，看見裡面打掃得又乾淨又整齊， 26就去帶來了七個比自己更邪惡的鬼一起住在那裡。那人的下場比從前更慘了。」
誰更有福
27耶穌說話的時候，人群中有個婦人高喊：「生你養你的人真有福啊！」
28耶穌回答說：「但那聽了上帝的話又去遵行的人更有福。」
可悲的邪惡世代
29這時聚集的人越來越多，耶穌說：「這是一個邪惡的世代，人們只想看神蹟，但除了約拿的神蹟以外，再沒有神蹟給他們看。 30正如約拿成了尼尼微人的神蹟，人子也要成為這世代的神蹟。
31「在審判的日子，南方的女王和這世代的人都要起來11·31 「起來」或作「復活」，下同32節。，她要定這個世代的罪，因為她曾不遠千里來聽所羅門王的智言慧語。看啊！這裡有一位比所羅門王更偉大。
32「在審判的日子，尼尼微人和這世代的人都要起來，尼尼微人要定這個世代的罪，因為他們聽到約拿的宣告，就悔改了。看啊！這裡有一位比約拿更偉大。
燈的比喻
33「沒有人點了燈卻將它放在地窖裡或斗底下，人總是把燈放在燈臺上，讓進來的人可以看見光。 34你的眼睛就是身體的燈，你的眼睛明亮，全身就光明；你的眼睛昏花，全身就黑暗。 35因此要小心，不要讓你心裡的光變為黑暗。 36如果你全身光明、毫無黑暗，你整個人就熠熠生輝，好像有燈光照在你身上。」
譴責法利賽人
37耶穌說完這番話後，有一個法利賽人來請祂吃飯，祂便應邀入席。 38這位法利賽人看見耶穌飯前沒有行猶太人洗手的禮儀，十分詫異。 39主對他說：「你們法利賽人洗淨杯盤的外面，你們裡面卻充滿了貪婪和邪惡。 40愚蠢的人啊，人裡外不都是上帝所創造的嗎？ 41只要你們發自內心地去施捨，一切對你們都是潔淨的。
42「法利賽人啊，你們有禍了！你們將薄荷、茴香、各樣蔬菜獻上十分之一，卻忽略了上帝的公義和仁愛。後者是你們本該做的，前者也不可忽略。
43「法利賽人啊，你們有禍了！你們喜歡在會堂裡坐首位，又喜歡在街市上聽到別人的問候。 44你們有禍了！因為你們就像沒有墓碑的墳墓，人們從上面走過也不知道。」
譴責律法教師
45一位律法教師對耶穌說：「老師，你這話把我們也侮辱了！」
46耶穌回答說：「你們這些律法教師也有禍了！你們把沉重難負的擔子放在別人肩上，自己卻連一根指頭也不肯動。
47「你們有禍了，你們為先知修造墳墓，而他們正是被你們祖先殺害的！ 48所以你們是見證人，你們讚同祖先的行為，因為他們殺了先知，你們為先知造墳墓。 49因此，充滿智慧的上帝說，『我要差遣先知和使徒到他們那裡，有些要被殺害，有些要遭迫害』， 50-51使創世以來，自亞伯一直到在祭壇和聖所之間被殺的撒迦利亞等眾先知的血債，都由這個世代承擔。我實在告訴你們，這些罪責都要由這個世代承擔。
52「律法教師啊，你們有禍了！你們拿走了知識的鑰匙，自己不進去，還阻擋那些正要進去的人。」
53耶穌離開那裡後，法利賽人和律法教師開始激烈地反對祂，用各種問題刁難祂， 54伺機找把柄陷害祂。
