อย่าลำเอียง
1พี่น้องทั้งหลาย ในฐานะที่ท่านเป็นผู้เชื่อในองค์พระเยซูคริสต์เจ้าผู้ทรงพระเกียรติสิริของเรา อย่าลำเอียงเลย 2สมมุติว่ามีคนหนึ่งใส่แหวนทอง แต่งกายโก้หรูมาในที่ประชุมของพวกท่าน และมีคนยากจนแต่งตัวซอมซ่อเข้ามาเช่นกัน 3ถ้าท่านให้ความสนใจคนที่แต่งกายโก้หรูเป็นพิเศษและกล่าวว่า “เชิญท่านนั่งที่ดีๆ ตรงนี้เถิด” แต่กล่าวกับคนยากจนว่า “จงไปยืนที่นั่น” หรือกล่าวว่า “จงนั่งที่พื้นแทบเท้าของเรา” 4ท่านก็แบ่งชนชั้นและตัดสินคนด้วยความคิดอธรรมไม่ใช่หรือ?
5พี่น้องที่รักจงฟังเถิด พระเจ้าทรงเลือกผู้ยากไร้ในสายตาชาวโลกให้ร่ำรวยในความเชื่อ และให้ครองอาณาจักรที่ทรงสัญญาไว้แก่บรรดาผู้ที่รักพระองค์ไม่ใช่หรือ? 6แต่นี่ท่านกลับดูถูกคนจน คนรวยไม่ใช่หรือที่ขูดรีดจากท่าน? ไม่ใช่พวกเขาหรอกหรือที่ลากตัวท่านขึ้นโรงขึ้นศาล? 7คนพวกนี้ไม่ใช่หรือที่พูดลบหลู่พระนามอันทรงเกียรติของพระองค์? และพวกท่านก็เป็นของพระองค์
8หากท่านปฏิบัติตามพระบัญญัติของพระเจ้าในพระคัมภีร์อย่างแท้จริงที่ว่า “จงรักเพื่อนบ้านเหมือนรักตนเอง”2:8 ลนต.19:18 ท่านก็ทำถูกแล้ว 9แต่ถ้าท่านลำเอียงท่านก็ทำบาป และบทบัญญัติก็ได้ตัดสินแล้วว่าท่านเป็นผู้ละเมิดบทบัญญัติ 10เพราะผู้ใดทำตามบทบัญญัติทั้งหมดแต่พลาดไปจุดเดียวก็มีความผิดเท่ากับละเมิดบทบัญญัติทั้งหมด 11เนื่องจากพระองค์ผู้ตรัสว่า “อย่าล่วงประเวณี”2:11 อพย.20:14ฉธบ.5:18 นั้นยังตรัสด้วยว่า “อย่าฆ่าคน”2:11 อพย.20:13ฉธบ.5:17 แม้ท่านไม่ได้ล่วงประเวณี แต่ได้ฆ่าคน ท่านก็ละเมิดบทบัญญัติ
12จงพูดและทำอย่างคนที่จะรับการตัดสินด้วยกฎซึ่งให้เสรีภาพ 13เพราะผู้ที่ไร้ความเมตตาจะถูกตัดสินลงโทษโดยไร้ความเมตตาปรานี ความเมตตาย่อมมีชัยเหนือการพิพากษา!
ความเชื่อและการกระทำ
14พี่น้องทั้งหลาย ถ้าคนหนึ่งอ้างว่ามีความเชื่อแต่ไม่สำแดงเป็นการกระทำจะมีประโยชน์อะไร? ความเชื่อแบบนี้จะช่วยเขาให้รอดได้หรือ? 15สมมุติว่าพี่น้องชายหญิงคนใดขาดแคลนเสื้อผ้าและอาหารประจำวัน 16ถ้าผู้ใดในพวกท่านพูดกับเขาว่า “ไปเถิด ขอให้ท่านเป็นสุข รักษาตัวให้อบอุ่นและอิ่มหนำเถิด” แต่ไม่เอื้อเฟื้อปัจจัยเลี้ยงชีพแก่เขาจะมีประโยชน์อันใด? 17เช่นกันความเชื่อเพียงอย่างเดียวโดยไม่มีการกระทำก็เป็นความเชื่อที่ไร้ประโยชน์2:17 หรือตายแล้ว
18แต่บางคนจะกล่าวว่า “ท่านมีความเชื่อส่วนข้าพเจ้ามีการกระทำ” จงแสดงความเชื่อของท่านที่ไม่มีการกระทำมา แล้วข้าพเจ้าจะแสดงความเชื่อของข้าพเจ้าด้วยสิ่งที่ข้าพเจ้ากระทำ 19ท่านเชื่อว่ามีพระเจ้าองค์เดียวก็ดีแล้ว! แม้พวกผีมารก็ยังเชื่อเช่นนั้นและกลัวจนตัวสั่น
20คนเขลาเอ๋ย ท่านต้องการหลักฐานว่าความเชื่อโดยปราศจากการกระทำนั้นเปล่าประโยชน์2:20 สำเนาต้นฉบับเก่าแก่บางสำเนาว่าตายแล้วใช่ไหม? 21พระเจ้าทรงถือว่าอับราฮัมบรรพบุรุษของเราเป็นผู้ชอบธรรมก็เพราะการกระทำของเขาที่ถวายอิสอัคบุตรชายบนแท่นบูชาไม่ใช่หรือ? 22ท่านก็เห็นแล้วว่าความเชื่อและการกระทำของเขาทำงานควบคู่กัน ความเชื่อของเขาครบถ้วนสมบูรณ์โดยสิ่งที่เขาได้ทำ 23และเป็นจริงตามพระคัมภีร์ที่ว่า “อับราฮัมเชื่อพระเจ้า และความเชื่อนี้พระองค์ทรงถือว่าเป็นความชอบธรรมของเขา”2:23 ปฐก.15:6 และเขาได้ชื่อว่าเป็นสหายของพระเจ้า 24จะเห็นได้ว่าผู้ใดจะถูกนับว่าชอบธรรมก็ด้วยการกระทำของเขา ไม่ใช่ด้วยความเชื่ออย่างเดียว
25เช่นกันแม้แต่ราหับหญิงโสเภณียังถูกนับว่าชอบธรรมเพราะการกระทำของนางไม่ใช่หรือ? เมื่อนางให้ที่พักแก่คนสอดแนมและช่วยส่งพวกเขาไปอีกทางหนึ่ง 26ร่างกายที่ปราศจากวิญญาณตายแล้วฉันใด ความเชื่อที่ปราศจากการกระทำก็ตายแล้วฉันนั้น
不可以貌取人
1我的弟兄姊妹，你們既然信了我們榮耀的主耶穌基督，就不可以貌取人。 2比方說，一個手戴金飾、衣著華麗的人來參加你們的聚會，一個衣衫襤褸的人也來參加， 3你們就看重那衣著華麗的，對他說：「請上座。」卻對那窮人說：「你站在那邊。」或「坐在我的腳凳邊。」 4你們這樣做難道不是偏心待人，心懷惡意地判斷人嗎？
5我親愛的弟兄姊妹，請聽我說，上帝不是揀選了窮人，使他們在信心上富足，並承受祂應許賜給那些愛祂之人的國度嗎？ 6你們反倒侮辱窮人。其實欺壓你們、抓你們上法庭的不是那些富人嗎？ 7不正是他們褻瀆你們所敬奉的尊名嗎？
8如果你們能切實行出聖經中「要愛鄰如己」這條至尊的律法，就好了。 9如果你們偏待人，嫌貧愛富，便是犯罪，律法要將你們定罪。 10人只要觸犯律法中的一條，就等於違犯了全部， 11因為那位說「不可通姦」的，也說過「不可殺人」。如果你沒有犯通姦罪，卻殺了人，你仍違犯了律法。 12既然你們要按使人自由的律法受審判，就應該按律法行事為人。 13因為不憐憫人的會受到無情的審判，但憐憫勝過審判。
信心和行為
14我的弟兄姊妹，如果有人自稱有信心，卻沒有行為來證實，有什麼用呢？這種信心能夠救他嗎？ 15如果有弟兄姊妹缺衣少食， 16你們只是對他們說：「安心走吧，願你們穿得暖，吃得飽」，卻不幫助他解決實際困難，這有什麼用呢？ 17因此，信心若沒有行為，就是死的。
18必有人說：「你有信心，我有行為。」請把你沒有行為的信心指給我看，我就藉著行為把我的信心顯給你看。 19你相信上帝只有一位，你信得沒錯，鬼魔也相信，而且恐懼戰抖。
20愚蠢的人啊，你們不知道沒有行為的信心是死的嗎？ 21我們的祖先亞伯拉罕把兒子以撒獻在祭壇上的時候，難道不是因行為而被稱為義人嗎？ 22可見他的信心和行為相稱，而且信心要有行為才是完全的。 23這正應驗了聖經的記載：「亞伯拉罕信上帝，就被算為義人」，並且被稱為「上帝的朋友」。 24可見人要被上帝算為義人必須有與信心相稱的行為，並非單有信心。 25還有妓女喇合，她收留使者，把他們藏在家裡，又送他們從別的路逃生，不也是因行為而被稱為義人嗎？
26身體沒有靈魂是死的，同樣，信心沒有行為也是死的。
