แผนการของมนุษย์และแผนงานของพระเจ้า
1วิบัติแก่บรรดาผู้ที่วางแผนชั่วร้าย
บรรดาผู้ที่คิดอุบายชั่วร้ายขณะนอนอยู่บนเตียง!
ครั้นรุ่งเช้าก็ดำเนินการตามแผนนั้น
เพราะอยู่ในอำนาจที่เขาจะทำได้
2เขาโลภอยากได้ที่ดินก็ยึดเอา
อยากได้บ้านก็ริบไป
เขาโกงบ้าน
โกงมรดกของเพื่อนมนุษย์
3ฉะนั้นองค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสว่า
“เรากำลังวางแผนนำภัยพิบัติมาให้แก่คนพวกนี้
ซึ่งพวกเจ้าไม่มีทางเอาตัวรอดไปได้เลย
พวกเจ้าจะไม่เดินอย่างหยิ่งทะนงอีกต่อไป
เพราะมันจะเป็นวาระแห่งความพินาศ
4ในวันนั้นผู้คนจะเยาะเย้ยพวกเจ้า
เขาจะถากถางพวกเจ้าด้วยเพลงโศกบทนี้ว่า
‘เราย่อยยับป่นปี้
ข้าวของในกรรมสิทธิ์ของพี่น้องร่วมชาติถูกยึดไปแบ่งกัน
พระองค์ทรงริบไปจากเราแล้ว!
พระองค์ทรงมอบที่ดินของเราให้แก่บรรดาคนทรยศ’ ”
5ฉะนั้นพวกเจ้าจะไม่มีใครสักคนในชุมชนขององค์พระผู้เป็นเจ้า
มาจับสลากแบ่งดินแดน
ผู้เผยพระวจนะเท็จ
6บรรดาผู้เผยพระวจนะของเขากล่าวว่า
“อย่าเผยพระวจนะ
อย่าพยากรณ์เรื่องเหล่านี้
ความอัปยศอดสูจะมาไม่ถึงเรา”
7พงศ์พันธุ์ยาโคบเอ๋ย ควรหรือที่จะพูดกันว่า
“พระวิญญาณขององค์พระผู้เป็นเจ้ากริ้วหรือ?
พระองค์ทรงกระทำสิ่งเหล่านี้หรือ?”
“ถ้อยคำของเราไม่ได้เป็นผลดี
แก่บรรดาผู้ประพฤติอย่างชอบธรรมหรือ?
8เมื่อไม่นานมานี้ประชากรของเราได้ลุกขึ้น
เหมือนเป็นศัตรู
พวกเจ้าริบเอาเสื้อคลุมอย่างดี
จากผู้ที่ผ่านไปโดยไม่ระมัดระวัง
เหมือนคนที่เพิ่งกลับมาจากการรบ
9พวกเจ้าขับไล่ผู้หญิงในหมู่ประชากรให้ออกไป
จากบ้านอันผาสุกของเขา
พวกเจ้าริบพรของเราไป
จากลูกหลานของเขาตลอดกาล
10ลุกขึ้น ไปให้พ้น!
เพราะนี่ไม่ใช่ที่พักของพวกเจ้า
เนื่องจากมันเป็นมลทิน
มันพังทลายเกินกว่าจะแก้ไข
11หากคนโกหกและคนหลอกลวงมาพูดว่า
‘ข้าพเจ้าจะพยากรณ์ว่าท่านจะมีเหล้าองุ่นและเบียร์เหลือเฟือ’
เขาก็จะเป็นผู้พยากรณ์ที่ชนชาตินี้ต้องการ!
ทรงสัญญาจะช่วยกอบกู้
12“ยาโคบเอ๋ย เราจะรวบรวมเจ้าทั้งหมดอย่างแน่นอน
เราจะรวบรวมชนหยิบมือที่เหลือของอิสราเอลกลับคืนมาอย่างแน่นอน
เราจะพาพวกเขามาเหมือนแกะในคอก
เหมือนฝูงสัตว์ในทุ่งหญ้า
ที่นั่นจะคลาคล่ำด้วยผู้คน
13ผู้เบิกทางจะขึ้นหน้านำเขาไป
พวกเขาจะผ่านออกไปทางประตู
กษัตริย์ของเขาจะเสด็จขึ้นหน้าพวกเขา
องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงนำหน้าพวกเขาไป”
El castigo a los ricos opresores
1¡Ay de los que solo piensan en el mal,
y aun acostados hacen planes malvados!
En cuanto amanece, los llevan a cabo
porque tienen el poder en sus manos.
2Codician campos, y se apropian de ellos;
casas, y de ellas se adueñan.
Oprimen al varón y a su familia,
al hombre y a su propiedad.
3Por tanto, así dice el Señor:
«Ahora soy yo el que piensa
traer sobre ellos una desgracia,
de la que no podrán escapar.
Ya no andarán erguidos,
porque ha llegado la hora de su desgracia.
4En aquel día se les hará burla,
y se les cantará este lamento:
“¡Estamos perdidos!
Se están repartiendo los campos de mi pueblo.
¡Cómo me los arrebatan!
Nuestra tierra se la reparten los traidores”».
5Por eso no tendrán en la asamblea del Señor
a nadie que reparta la tierra.
Falsos profetas
6Estos profetas me dicen:
«¡Deja ya de profetizarnos!
¡No nos vengas con que el oprobio nos alcanzará!»
7Los descendientes de Jacob declaran:
«¿Acaso ha perdido el Señor la paciencia?
¿Es esta su manera de actuar?
¿Acaso no hacen bien sus palabras?
¿Acaso no caminamos con el Justo?»
8Ayer vosotros erais mi pueblo,
pero hoy os habéis vuelto mis enemigos.
A los que pasan confiados,
a los que vuelven de la guerra,
los despojáis de su manto.
9A las mujeres de mi pueblo
las echáis de sus preciadas casas,
y a sus niños los despojáis para siempre
del honor que les di.
10¡Levantaos! ¡Poneos en marcha,
que este no es un lugar de reposo!
¡Está contaminado,
destruido sin remedio!
11Si, con la intención de mentiros,
llega algún embustero y os dice:
«Yo os anuncio vino y cerveza»,
este pueblo lo verá como un profeta.
Promesa de liberación
12Te aseguro, Jacob,
que yo reuniré a todo tu pueblo.
Te aseguro, Israel,
que yo juntaré a tu remanente.
Los congregaré como a rebaño en el aprisco,
como a ovejas que, en medio del pastizal,
balan huyendo de la gente.
13El que abre brecha marchará al frente,
y también ellos se abrirán camino;
atravesarán la puerta y se irán,
mientras su rey avanza al frente,
mientras el Señor va a la cabeza.
