พระเยซูต่อหน้าปีลาต
(มธ.27:11-26; ลก.23:2,3,18-25; ยน.18:29—19:16)
1เช้าตรู่วันรุ่งขึ้นพวกหัวหน้าปุโรหิต ธรรมาจารย์ เหล่าผู้อาวุโส และทั้งสภาแซนเฮดรินก็ได้ข้อสรุป พวกเขามัดพระเยซูแล้วนำตัวมามอบให้แก่ปีลาต
2ปีลาตถามว่า “ท่านเป็นกษัตริย์ของชาวยิวหรือ?”
พระเยซูตรัสตอบว่า “ใช่อย่างที่ท่านว่า”
3พวกหัวหน้าปุโรหิตฟ้องพระองค์หลายข้อหา 4ดังนั้นปีลาตจึงทูลถามพระองค์อีกครั้งว่า “ท่านจะไม่ตอบเลยหรือ? ดูสิ เขาฟ้องร้องท่านหลายข้อหาแค่ไหน”
5แต่พระเยซูก็ยังคงไม่ตรัสตอบ ปีลาตประหลาดใจอย่างมาก
6มีธรรมเนียมว่าในเทศกาลนั้นผู้ว่าการจะปล่อยตัวนักโทษหนึ่งคนตามที่ประชาชนขอ 7มีคนหนึ่งในคุกชื่อบารับบัส อยู่ในกลุ่มกบฏซึ่งฆ่าคนในการจลาจล 8ฝูงชนได้ขึ้นมาขอปีลาตให้ทำตามที่เคยปฏิบัติเสมอมา
9ปีลาตถามว่า “พวกท่านต้องการให้เราปล่อยกษัตริย์ของชาวยิวหรือ?” 10เพราะรู้ว่าพวกหัวหน้าปุโรหิตจับพระเยซูมามอบแก่เขาเพราะอิจฉา 11แต่พวกหัวหน้าปุโรหิตยุยงฝูงชนให้เรียกร้องปีลาตให้ปล่อยบารับบัสแทน
12ปีลาตถามพวกเขาว่า “แล้วจะให้ทำอย่างไรกับคนที่พวกท่านเรียกกันว่ากษัตริย์ของชาวยิว?”
13พวกเขาตะโกนว่า “ตรึงเขาที่ไม้กางเขน!”
14ปีลาตถามว่า “ทำไม? เขาก่ออาชญากรรมอะไร?”
แต่พวกนั้นร้องตะโกนดังขึ้นอีกว่า “ตรึงเขาที่ไม้กางเขน!”
15เพื่อเอาใจฝูงชนปีลาตจึงปล่อยบารับบัสให้พวกเขา แล้วให้คนโบยตีพระเยซูและมอบตัวให้ไปตรึงที่ไม้กางเขน
พวกทหารเยาะเย้ยพระเยซู
(มธ.27:27-31; ยน.19:2-3)
16พวกทหารจึงนำพระเยซูเข้าไปในวังของผู้ว่าการ (คือศาลปรีโทเรียม) และระดมทหารทั้งกองมา 17พวกเขาเอาเสื้อคลุมสีม่วงมาสวมให้พระองค์และสานมงกุฎหนามสวมที่พระเศียร 18แล้วร้องว่า “ข้าแต่กษัตริย์ของชาวยิว ขอจงทรงพระเจริญ!” 19เขาเอาไม้ฟาดพระเศียรครั้งแล้วครั้งเล่า ถ่มน้ำลายรดพระองค์ และคุกเข่าถวายคำนับพระองค์ 20เมื่อเยาะเย้ยพระองค์แล้ว พวกเขาก็ถอดเสื้อสีม่วงนั้นและเอาฉลองพระองค์มาสวมให้ แล้วนำพระองค์ออกไปเพื่อตรึงที่ไม้กางเขน
การตรึงบนไม้กางเขน
(มธ.27:33-44; ลก.23:33-43; ยน.19:17-24)
21ชายคนหนึ่งจากเมืองไซรีนชื่อซีโมน ซึ่งเป็นบิดาของอเล็กซานเดอร์กับรูฟัส เดินทางจากนอกเมืองผ่านมาพอดี พวกทหารจึงเกณฑ์ให้เขาแบกไม้กางเขน 22พวกเขานำพระเยซูมาถึงที่ซึ่งเรียกว่ากลโกธา (แปลว่า สถานแห่งหัวกะโหลก) 23แล้วพวกเขาก็เอาเหล้าองุ่นเจือมดยอบมาถวาย แต่พระเยซูไม่ทรงดื่ม 24พวกเขาตรึงพระองค์ที่ไม้กางเขน แล้วนำฉลองพระองค์มาจับฉลากแบ่งกัน
25เมื่อเขาตรึงพระองค์นั้นเป็นเวลาสามโมงเช้า 26มีป้ายเขียนข้อหาที่ลงโทษพระองค์ว่า “กษัตริย์ของชาวยิว” 27พวกเขาตรึงโจรสองคนที่ไม้กางเขนพร้อมกับพระองค์ คนหนึ่งอยู่ข้างซ้ายและอีกคนหนึ่งอยู่ข้างขวาของพระองค์15:27 สำเนาต้นฉบับบางสำเนาว่าพระองค์ 28และจึงเป็นจริงตามพระคัมภีร์ที่ว่า “เขาถูกนับเป็นคนนอกกฎหมาย” (อสย.53:12) 29ผู้คนที่ผ่านไปมาต่างส่ายหน้าและสบประมาทพระองค์ว่า “เป็นอย่างไร! เจ้าคนที่จะทำลายพระวิหารแล้วสร้างขึ้นใหม่ในสามวัน 30จงลงมาจากไม้กางเขนและช่วยตัวเองให้รอดสิ!”
31พวกหัวหน้าปุโรหิตและธรรมาจารย์ก็เยาะเย้ยพระองค์เช่นกันว่า “เขาช่วยคนอื่นให้รอดได้แต่กลับช่วยตัวเองให้รอดไม่ได้! 32ให้พระคริสต์15:32 หรือพระเมสสิยาห์กษัตริย์ของอิสราเอลผู้นี้ลงมาจากไม้กางเขนเดี๋ยวนี้สิ เราจะได้เห็นแล้วเชื่อ” บรรดาผู้ที่ถูกตรึงไม้กางเขนพร้อมกับพระองค์ก็พากันพูดดูถูกดูหมิ่นพระองค์ต่างๆ นานาด้วย
พระเยซูสิ้นพระชนม์
(มธ.27:45-56; ลก.23:44-49)
33ตั้งแต่เที่ยงวันถึงบ่ายสามโมงเกิดมืดมัวไปทั่วแผ่นดิน 34เวลาบ่ายสามโมงพระเยซูทรงร้องเสียงดังว่า “เอโลอี เอโลอี ลามา สะบักธานี?” แปลว่า “พระเจ้าของข้าพระองค์ พระเจ้าของข้าพระองค์ ทำไมทรงทอดทิ้งข้าพระองค์?”15:34 สดด.22:1
35บางคนซึ่งยืนอยู่ใกล้ๆ ได้ยินก็พูดว่า “ฟังสิ เขาร้องเรียกเอลียาห์”
36มีคนหนึ่งวิ่งไปเอาฟองน้ำจุ่มเหล้าองุ่นเปรี้ยวเสียบไม้ส่งให้พระองค์เสวยและพูดว่า “อย่าไปยุ่งกับเขา ให้เราดูซิว่าเอลียาห์จะมาช่วยปล่อยเขาลงหรือไม่”
37พระเยซูทรงร้องเสียงดังแล้วสิ้นพระชนม์
38ม่านในพระวิหารก็ขาดเป็นสองส่วนตั้งแต่บนจรดล่าง 39เมื่อนายร้อยซึ่งยืนอยู่ต่อหน้าพระเยซูได้ยินเสียงร้องของพระองค์และ15:39 สำเนาต้นฉบับบางสำเนาไม่มีข้อความว่าได้ยินเสียงร้องของพระองค์และเห็นว่าพระองค์สิ้นพระชนม์อย่างไรก็กล่าวว่า “แท้จริงท่านผู้นี้เป็นพระบุตร15:39 หรือบุตรคนหนึ่งของพระเจ้า!”
40มีผู้หญิงบางคนเฝ้าดูอยู่ห่างๆ ในพวกนั้นมีมารีย์ชาวมักดาลา สะโลเม และมารีย์มารดาของยากอบน้อยและโยเสส 41ผู้หญิงเหล่านี้ติดตามพระเยซูและปรนนิบัติพระองค์ในแคว้นกาลิลี ผู้หญิงอื่นๆ อีกหลายคนซึ่งตามเสด็จพระองค์มายังเยรูซาเล็มก็อยู่ที่นั่นด้วย
การฝังพระศพพระเยซู
(มธ.27:57-61; ลก.23:50-56; ยน.19:38-42)
42วันนั้นเป็นวันเตรียม (คือวันก่อนวันสะบาโต) ดังนั้นเมื่อเวลาเย็นใกล้เข้ามา 43โยเซฟจากอาริมาเธีย หนึ่งในสมาชิกคนสำคัญของสภาผู้กำลังรอคอยอาณาจักรของพระเจ้า ได้เข้าพบปีลาตอย่างองอาจเพื่อขอรับพระศพพระเยซู 44ปีลาตประหลาดใจที่ได้ยินว่าพระเยซูสิ้นพระชนม์แล้วจึงเรียกนายร้อยผู้นั้นมาถามว่าทรงสิ้นพระชนม์แล้วหรือ 45เมื่อทราบจากนายร้อยว่าเป็นเช่นนั้นก็มอบพระศพแก่โยเซฟ 46ดังนั้นโยเซฟจึงเชิญพระศพลงมา เอาผ้าลินินที่ซื้อไว้พันพระศพ และวางไว้ในอุโมงค์ซึ่งสกัดไว้ในศิลา แล้วเขากลิ้งหินก้อนหนึ่งปิดปากอุโมงค์ 47มารีย์ชาวมักดาลากับมารีย์มารดาของโยเซฟ15:47 หรือ โยเสสได้เห็นที่วางพระศพ
Иса аль-Масих на допросе у Пилата
(Мат. 27:1-2, 11-14; Лк. 23:1-5; Ин. 18:28-38)
1Рано утром главные священнослужители, старейшины, учители Таурата и весь Высший Совет приняли решение. Они, связав Ису, отвели и передали Его Пилату15:1 Понтий Пилат был римским наместником в Иудее с 26 по 36 гг..
2Пилат спросил Его:
– Ты Царь иудеев?
– Ты сам так говоришь, – ответил Иса.
3Главные священнослужители выдвигали против Исы много обвинений, 4и Пилат опять спросил Его:
– Почему Ты не отвечаешь? Видишь, как много против Тебя обвинений?
5Но, к удивлению Пилата, Иса и на это ничего не отвечал.
Пилат осуждает Ису аль-Масиха на распятие
(Мат. 27:15-26; Лк. 23:13-25; Ин. 18:39–19:16)
6На праздник Освобождения Пилат обычно отпускал одного из заключённых, по выбору народа. 7В это время в заключении находился человек по имени Бар-Абба, который вместе со своими сообщниками совершил убийство во время бунта. 8Толпа стала просить у Пилата, чтобы он сделал то, что обычно делал для них.
9– Хотите, чтобы я отпустил вам «Царя иудеев»? – спросил Пилат.
10Он знал, что главные священнослужители предали Ису из зависти. 11Но главные священнослужители подговорили толпу просить, чтобы он отпустил лучше Бар-Аббу.
12– Что же мне тогда делать с Тем, Кого вы называете Царём иудеев? – спросил Пилат.
13– Распни Его! – закричала толпа.
14– За что? Какое зло сделал Он? – спросил Пилат.
Однако толпа кричала всё громче:
– Распни Его!
15Пилат, чтобы удовлетворить толпу, освободил им Бар-Аббу, а Ису отдал на распятие, приказав сперва бичевать Его.
Римские солдаты издеваются над Исой аль-Масихом
(Мат. 27:27-31; Ин. 19:2-3)
16Солдаты отвели Ису во двор резиденции наместника и созвали весь полк. 17Они одели Его в пурпурную мантию и, сплетя венок из терновника, надели на Него.
18– Да здравствует Царь иудеев! – приветствовали они.
19Они били Его тростью по голове, плевали на Него и, падая перед Ним на колени, кланялись Ему. 20Вдоволь наиздевавшись, они сняли с Него пурпурную мантию, одели Ису в Его собственную одежду и вывели на распятие.
Ису аль-Масиха ведут на распятие
(Мат. 27:32-34; Лк. 23:26-31; Ин. 19:17)
21По дороге они остановили человека, шедшего с поля, – это был Шимон из Кирены, отец Искандера и Руфа, – и заставили его нести крест Исы. 22Ису привели на место, называемое Голгофа (что означает «Лобное место»15:22 Букв.: «место черепа». Это был холм, который, по всей вероятности, имел такое название из-за своей формы, напоминавшей человеческий череп.). 23Они дали Ему вино, смешанное со смирной15:23 Смирна (мирра) – приятно пахнущая смола растущего в Аравии растения., но Он не стал пить.
Казнь Исы аль-Масиха
(Мат. 27:35-44; Лк. 23:32-43; Ин. 19:18-24)
24Они распяли Ису, а Его одежду поделили между собой, бросая жребий, кому что взять15:24 См. Заб. 21:19.. 25Когда Его распяли, было девять часов утра. 26Надпись, указывавшая Его вину, гласила: Царь Иудеев. 27-28Вместе с Ним распяли и двух разбойников, одного по правую, другого по левую сторону от Него15:27-28 В некоторых рукописях присутствуют слова: «И исполнилось Писание, где говорится: „И был причислен к беззаконным“». В данном случае цитируется стих из Книги Пророков (Ис. 53:12).. 29Проходившие мимо бранили Его. Качая головами15:29 См. Заб. 21:8., они говорили:
– Ну что? Ты ведь собирался разрушить храм и в три дня отстроить его! 30Спаси Себя, сойди с креста!
31Главные священнослужители и учители Таурата тоже насмехались над Исой.
– Спасал других, – говорили они, – а Себя спасти не может. 32Аль-Масих, Царь Исраила! Пусть Он сойдёт с креста, чтобы мы увидели и поверили.
Также оскорбляли Его и распятые вместе с Ним.
Смерть Исы аль-Масиха
(Мат. 27:45-56; Лк. 23:44-49; Ин. 19:28-30)
33В полдень по всей земле стало темно, и это продолжалось до трёх часов дня. 34В три часа Иса громко крикнул:
– Элахи15:34 Элахи – слово «Элах» («Бог») с местоименным суффиксом «и» переводится как «Бог мой». Многие ранние центральноазиатские последователи Исы аль-Масиха называли Всевышнего «Алаха́», используя более позднюю форму слова «Элах». Слово «Алаха» родственно арабскому «Аллах». См. приложение V., Элахи, льма шбактани? – (что означает: «Бог Мой, Бог Мой, почему Ты Меня оставил?»)15:34 Заб. 21:2.
35Некоторые из стоявших поблизости, услышав это, сказали:
– Слышите, пророка Ильяса зовёт15:35 На еврейском языке имя Ильяс и выражение «Бог мой» звучат очень похоже..
36Один из них подбежал и, пропитав губку кислым вином, насадил её на палку и дал Исе пить15:36 См. Заб. 68:22..
– Подождите, давайте посмотрим, придёт Ильяс снять Его или нет, – сказал он.
37Громко вскрикнув, Иса испустил дух. 38И завеса в храме разорвалась надвое сверху донизу15:38 Это была внутренняя завеса храма, которая отделяла «Святое» от «Святая Святых» (см. Исх. 26:31-35). Описанное событие символизирует открывшийся нам, благодаря жертве Исы, свободный доступ в присутствие Аллаха (см. Евр. 10:19-22). А то, что завеса разорвалась сверху донизу, указывает на то, что это сделал Сам Аллах.. 39Стоявший напротив Исы римский офицер, увидев, как Он испустил дух, сказал:
– Этот Человек действительно был Сыном Всевышнего (Божественным Царём)!
40Там были и женщины, которые издали наблюдали за происходящим. Среди них была Марьям из Магдалы, Марьям, мать Якуба младшего и Иосии, и Саломия. 41Они следовали за Исой, когда Он был в Галилее, и помогали Ему. Там было много и других женщин, которые пришли с Ним в Иерусалим.
Погребение Исы аль-Масиха
(Мат. 27:57-61; Лк. 23:50-56; Ин. 19:38-42)
42Был день приготовления к субботе. Вечером 43Юсуф из Аримафеи, влиятельный член Высшего Совета, который и сам был из числа ожидавших Царства Аллаха, осмелился пойти к Пилату и попросить тело Исы. 44Пилат удивился, услышав, что Иса так скоро умер. Он позвал римского офицера и спросил, давно ли Иса умер. 45Узнав от римского офицера, что Иса действительно мёртв, он отдал тело Юсуфу. 46Юсуф купил льняное полотно, снял тело, обернул его полотном и положил в вырубленную в скале могильную пещеру. К входу в могильную пещеру он привалил камень. 47А Марьям из Магдалы и Марьям, мать Иосии, видели, куда Он был положен.
