ผู้เป็นใหญ่ที่สุดในอาณาจักรสวรรค์
(มก.9:33-37; ลก.9:46-48)
1ครั้งนั้นเหล่าสาวกมาทูลถามพระเยซูว่า “ใครเป็นใหญ่ที่สุดในอาณาจักรสวรรค์?”
2พระองค์ทรงเรียกเด็กเล็กๆ คนหนึ่งมายืนท่ามกลางพวกเขา 3และตรัสว่า “เราบอกความจริงแก่ท่านว่าถ้าท่านไม่เปลี่ยนแปลงและเป็นเหมือนเด็กเล็กๆ ท่านจะไม่มีวันได้เข้าอาณาจักรสวรรค์ 4ฉะนั้นผู้ใดถ่อมตัวลงเป็นเหมือนเด็กคนนี้ก็เป็นใหญ่ที่สุดในอาณาจักรสวรรค์
5“และผู้ใดต้อนรับเด็กน้อยเช่นนี้ในนามของเราก็ต้อนรับเรา 6แต่ผู้ที่เป็นเหตุให้เด็กน้อยเหล่านี้ที่เชื่อในเราสักคนหนึ่งทำบาป ให้เอาหินโม่ก้อนใหญ่ผูกคอผู้นั้นแล้วโยนเขาลงทะเลลึกก็ยังดีกว่า
7“วิบัติแก่โลกเนื่องด้วยสิ่งต่างๆ ที่เป็นเหตุให้ผู้คนทำบาป! ถึงแม้สิ่งเหล่านี้ต้องเกิดขึ้น แต่วิบัติแก่ผู้ที่เป็นต้นเหตุให้สิ่งเหล่านี้เกิดขึ้น! 8ถ้ามือหรือเท้าของท่านเป็นเหตุให้ท่านทำบาปจงตัดทิ้งเสีย ซึ่งจะเข้าสู่ชีวิตโดยที่มือเท้าด้วนหรือพิการก็ยังดีกว่ามีสองมือสองเท้าแต่ต้องถูกทิ้งลงในไฟนิรันดร์ 9และถ้าตาของท่านเป็นเหตุให้ทำบาปจงควักทิ้งเสีย ซึ่งจะเข้าสู่ชีวิตโดยมีตาข้างเดียวยังดีกว่ามีสองตาแต่ต้องถูกทิ้งลงในไฟนรก
คำอุปมาเรื่องแกะหลงหาย
(ลก.15:4-7)
10“จงระวัง อย่าดูหมิ่นผู้เล็กน้อยเหล่านี้สักคนหนึ่งเพราะเราบอกท่านว่าบรรดาทูตสวรรค์ประจำตัวของพวกเขาเฝ้าอยู่ต่อหน้าพระบิดาของเราในสวรรค์เสมอ18:10 สำเนาต้นฉบับบางสำเนาว่าสวรรค์เสมอ 11บุตรมนุษย์เสด็จมาเพื่อช่วยผู้หลงหายให้รอด
12“ท่านคิดเห็นอย่างไร? ถ้าผู้หนึ่งมีแกะร้อยตัวและแกะตัวหนึ่งหลงหายไป เขาจะไม่ละแกะทั้งเก้าสิบเก้าตัวไว้บนภูเขาแล้วไปตามหาตัวที่หายนั้นหรือ? 13เราบอกความจริงแก่ท่านว่าถ้าเขาพบแกะตัวที่หลงไป เขาจะมีความสุขเพราะแกะตัวเดียวนั้นยิ่งกว่าเพราะแกะเก้าสิบเก้าตัวที่ไม่ได้หลงหายไป 14เช่นกัน พระบิดาของท่านในสวรรค์ไม่ทรงปรารถนาให้ผู้เล็กน้อยเหล่านี้สักคนหลงหายไป
พี่น้องที่ทำผิดต่อเรา
15“หากพี่น้องทำบาปต่อท่าน18:15 สำเนาต้นฉบับบางสำเนาว่าไม่มีข้อความว่าต่อท่านจงไปชี้แจงแก่เขาสองต่อสอง ให้เขาเห็นความผิดของตน หากเขารับฟัง ท่านจะได้พี่น้องนั้นคืนมา 16แต่ถ้าเขาไม่ยอมรับฟัง จงพาอีกสักคนสองคนไปด้วยเพื่อว่า ‘ทุกคดีจะได้มีพยานยืนยันสองสามปาก’18:16 ฉธบ.19:15 17หากเขายังยืนกรานไม่ฟัง จงแจ้งแก่คริสตจักร และหากเขายังไม่ยอมฟังแม้กระทั่งคริสตจักรก็ให้ปฏิบัติต่อเขาเสมือนเป็นคนต่างศาสนาหรือคนเก็บภาษี
18“เราบอกความจริงแก่ท่านว่าพวกท่านผูกมัดสิ่งใดๆ ในโลก สิ่งนั้นจะ18:18 หรือสิ่งนั้นได้ถูกผูกมัดในสวรรค์ และพวกท่านปลดปล่อยสิ่งใดๆ ในโลกสิ่งนั้นจะ18:18 หรือสิ่งนั้นได้ถูกปลดปล่อยในสวรรค์
19“เราบอกท่านอีกว่าหากท่านสักสองคนในโลกเห็นชอบร่วมกันในสิ่งใดสิ่งหนึ่งที่ท่านทูลขอ พระบิดาของเราในสวรรค์จะทรงกระทำสิ่งนั้นให้แก่พวกท่าน 20เพราะที่ไหนมีสองสามคนมาร่วมชุมนุมกันในนามของเรา เราก็อยู่กับพวกเขาที่นั่น”
คำอุปมาเรื่องข้าราชบริพารใจร้าย
21แล้วเปโตรมาทูลถามพระเยซูว่า “พระองค์เจ้าข้า หากพี่น้องทำบาปต่อข้าพระองค์ ข้าพระองค์ควรจะยกโทษให้เขากี่ครั้งดี? สักเจ็ดครั้งหรือ?”
22พระเยซูตรัสว่า “เราบอกท่านว่าไม่ใช่เจ็ดครั้ง แต่เจ็ดสิบเจ็ดครั้ง18:22 หรือเจ็ดสิบคูณเจ็ด
23“เหตุฉะนั้นอาณาจักรสวรรค์เป็นเหมือนกษัตริย์องค์หนึ่งซึ่งประสงค์จะสะสางบัญชีกับข้าราชบริพาร 24เมื่อเริ่มสะสาง คนหนึ่งซึ่งเป็นหนี้อยู่หลายสิบล้านเหรียญเดนาริอัน18:24 หรือหนึ่งหมื่นตะลันต์1 เดนาริอันมีค่าเท่ากับค่าแรง 1 วัน เช่นเดียวกับข้อ 28ถูกนำตัวมาพบ 25เนื่องจากเขาไม่สามารถชำระหนี้ กษัตริย์จึงสั่งให้เอาตัวเขากับภรรยาและบุตรตลอดจนข้าวของทุกอย่างไปขายเพื่อมาใช้หนี้
26“ข้าราชบริพารคนนั้นก็คุกเข่าลงวิงวอนต่อหน้าพระองค์ว่า ‘ขอทรงผัดผ่อนให้ข้าพระองค์เถิด แล้วข้าพระองค์จะใช้หนี้ให้จนครบ’ 27กษัตริย์ทรงสงสารจึงยกหนี้ให้และปล่อยตัวไป
28“แต่เมื่อข้าราชบริพารผู้นั้นออกมาพบเพื่อนข้าราชบริพารด้วยกันซึ่งติดหนี้เขาอยู่หนึ่งร้อยเหรียญเดนาริอัน จึงจับคนนั้นเค้นคอและขู่เข็ญว่า ‘จงจ่ายหนี้คืนมา!’
29“เพื่อนข้าราชบริพารนั้นก็คุกเข่าอ้อนวอนเขาว่า ‘ขอผัดผ่อนหนี้ให้ก่อนแล้วข้าพเจ้าจะใช้หนี้ให้’
30“แต่เขาไม่ยอม กลับนำคนนั้นไปเข้าคุกจนกว่าเขาจะใช้หนี้ 31เมื่อข้าราชบริพารคนอื่นๆ เห็นเหตุการณ์ก็สลดใจนัก จึงพากันไปเข้าเฝ้ากษัตริย์และกราบทูลทุกอย่างที่เกิดขึ้น
32“กษัตริย์จึงตรัสเรียกข้าราชบริพารคนนั้นมาและตรัสว่า ‘ไอ้ข้าชั่วช้า เรายกหนี้ของเจ้าทั้งหมดให้ก็เพราะเจ้าวอนขอต่อเรา 33ไม่ควรหรือที่เจ้าจะเมตตาเพื่อนข้าราชบริพารด้วยกันเหมือนที่เราเมตตาเจ้า?’ 34กษัตริย์กริ้วนักจึงทรงมอบตัวเขาให้พัศดีไปทรมานจนกว่าจะใช้หนี้ครบ
35“เช่นนี้แหละพระบิดาของเราในสวรรค์จะทรงกระทำแก่ท่านแต่ละคนเช่นนั้นหากท่านไม่ยกโทษให้พี่น้องจากใจของท่าน”
Кто важнее в Царстве Всевышнего?
(Мк. 9:33-37; Лк. 9:46-48; 17:1-2)
1Тогда же ученики подошли к Исе и спросили:
– Кто важнее всех в Царстве Всевышнего?
2Иса подозвал маленького ребёнка и поставил его посреди них.
3– Говорю вам истину, – сказал Иса, – если кто не изменится и не станет таким, как маленькое дитя, то он никогда не войдёт в Царство Всевышнего. 4Поэтому, кто смирит себя и станет таким, как это дитя, тот и самый великий в Царстве Всевышнего. 5Кто ради Меня принимает такого ребёнка, тот принимает и Меня. 6Но если же кто введёт в грех одного из этих малых, верующих в Меня, то для него было бы лучше, если бы ему повесили на шею мельничный жёрнов и утопили в море.
Об искушениях
(Мк. 9:43-47)
7– Горе миру от всего, что ведёт людей ко греху! И хотя в этом мире неизбежны соблазны, но горе тому человеку, кто вводит других людей в грех! 8Если же твоя рука или нога влечёт тебя ко греху, отсеки её и выбрось вон. Лучше тебе остаться с одной рукой или с одной ногой, но войти в рай, чем с двумя руками и двумя ногами быть брошенным в вечный огонь. 9Если твой глаз влечёт тебя ко греху, вырви его и отбрось. Лучше тебе с одним глазом войти в рай, чем с двумя глазами быть брошенным в огонь ада. 10-11Смотрите, не презирайте никого из этих малых. Говорю вам, что их ангелы18:10 Иудеи верили, что у каждого человека есть свой ангел-хранитель. Инджил говорит об ангелах-хранителях у детей и у последователей Исы Масиха (см. Евр. 1:14; см. также Заб. 33:8; 90:11). на небе всегда видят лицо Моего Небесного Отца18:11 В некоторых рукописях присутствуют слова: «Ведь Ниспосланный как Человек пришёл спасти погибшее»..
Притча о потерянной овце
(Лк. 15:4-7)
12– Как вы думаете? Если у человека есть сто овец, и одна из них заблудится, то разве он не оставит девяносто девять пастись на холмах и не пойдёт искать пропавшую? 13И если он найдёт её, то, говорю вам истину: он будет рад этой одной больше, чем девяноста девяти, которые не терялись. 14Так и ваш Небесный Отец не хочет, чтобы потерялся хоть один из этих меньших.
Об отношении к согрешающим верующим
(Лк. 17:3)
15– Если твой брат согрешил против тебя, то пойди и с глазу на глаз скажи ему, в чём он не прав. Если он послушает тебя, то ты приобрёл своего брата. 16Если же он не будет тебя слушать, то возьми с собой ещё одного или двух человек, чтобы «каждое слово было подтверждено показаниями двух или трёх свидетелей»18:16 Втор. 19:15.. 17Если он и их не захочет слушать, то скажи об этом общине верующих в Меня, и если он не послушается и общины, то тогда пусть он будет для тебя как язычник или как сборщик налогов. 18Говорю вам истину: что вы осудите на земле, то будет осуждено и Всевышним, Который на небесах, и что вы оправдаете на земле, то будет оправдано и Всевышним, Который на небесах. 19Ещё раз говорю вам, что если двое из вас здесь, на земле, примут решение относительно какого-нибудь дела, о котором они вопрошают Всевышнего, то Мой Отец, Который на небесах, даст им на него добро18:19 Или: «…согласятся просить Всевышнего о каком-нибудь деле, то Мой Отец, Который на небесах, сделает это для них».. 20Потому что там, где двое или трое собраны вместе ради Меня, там и Я нахожусь вместе с ними.
Притча о немилосердном должнике
(Лк. 17:4)
21Тогда Петир подошёл к Исе и спросил:
– Повелитель, сколько раз я должен прощать своего брата, если тот согрешит против меня? Семь раз?
22Иса ответил:
– Не семь, а семьдесят раз по семь18:22 Или: «семьдесят семь раз».. 23Царство Всевышнего можно сравнить с царём, который решил рассчитаться со своими слугами. 24Когда царь начал расчёт, то первым к нему привели того, кто был должен ему огромную сумму18:24 Букв.: «десять тысяч талантов». Это огромная, фантастическая сумма, примерно равная по стоимости 350 тоннам серебра. Один талант равнялся 6 000 динариев, т. е. наёмному работнику нужно было работать почти 20 лет, чтобы заработать лишь один талант.. 25Так как у должника не было чем расплатиться, то царь повелел продать для уплаты долга самого должника, его жену, детей и всё их имущество. 26Слуга пал и, поклонившись царю, стал просить: «Дай мне ещё немного времени, и я всё выплачу». 27Царь пожалел слугу, простил ему весь долг и отпустил его.
28Тот вышел и, встретив такого же слугу, который должен был ему всего сто серебряных монет18:28 Букв.: «сто динариев». Динарий – римская монета, примерно равная дневному заработку наёмного работника (см. 20:2)., схватил его и начал душить. «Верни сейчас же всё, что ты мне должен», – требовал он. 29Должник пал ему в ноги и стал умолять: «Дай мне ещё немного времени, и я всё выплачу». 30Но тот не захотел ждать и бросил его в темницу, пока не будет выплачен весь его долг. 31Другие слуги видели, что произошло, и это их возмутило. Они пошли и рассказали всё царю.
32Тогда царь позвал слугу. «Ах ты, негодный раб, – сказал он, – я по твоей просьбе простил тебе все долги, 33так неужели и ты не мог простить своего товарища, как я простил тебя?» 34Разгневавшись, царь отдал его в руки истязателей до тех пор, пока тот не выплатит весь свой долг.
35Так и Мой Небесный Отец поступит с вами, если вы не будете искренне прощать ваших братьев, – заключил Иса.
