ทูตของพระเจ้าที่โบคิม
1ทูตขององค์พระผู้เป็นเจ้าออกจากกิลกาลมายังโบคิมและกล่าวว่า “เรานำเจ้าออกมาจากอียิปต์เข้าสู่ดินแดนนี้ซึ่งเราสาบานไว้กับบรรพบุรุษของเจ้า เรากล่าวไว้ว่า ‘เราจะไม่ล้มล้างพันธสัญญาที่ให้ไว้กับเจ้า 2และเจ้าจะต้องไม่ทำพันธสัญญากับชาวดินแดนนี้ แต่เจ้าจะต้องทำลายแท่นบูชาทั้งหลายของพวกเขา’ แต่เจ้าไม่เชื่อฟังเรา เหตุใดเจ้าจึงทำเช่นนี้? 3ดังนั้นในคราวนี้ เราจึงลั่นวาจาว่าเราจะไม่ขับไล่พวกเขาออกไปให้พ้นหน้าเจ้า เขาจะเป็นหอกข้างแคร่ทิ่มแทงเจ้า และพระของเขาจะเป็นกับดักของเจ้า”
4เมื่อทูตขององค์พระผู้เป็นเจ้ากล่าวถ้อยคำเช่นนี้ต่อปวงชนอิสราเอลจบแล้ว พวกเขาก็ร้องไห้เสียงดัง 5เขาจึงเรียกที่นั่นว่าโบคิม2:5 แปลว่า ผู้ร่ำไห้ พวกเขาถวายเครื่องบูชาแด่องค์พระผู้เป็นเจ้าที่นั่นด้วย
การไม่เชื่อฟังและความพ่ายแพ้
(ยชว.24:29-31)
6หลังจากที่โยชูวาให้ชนอิสราเอลแยกย้ายกันไป พวกเขาก็ไปครอบครองดินแดนตามกรรมสิทธิ์ของตน 7ประชาชนได้ปรนนิบัติองค์พระผู้เป็นเจ้าตลอดชั่วชีวิตของโยชูวาและตลอดชีวิตของเหล่าผู้อาวุโสซึ่งมีอายุยืนยาวกว่าโยชูวาและได้เห็นพระราชกิจอันยิ่งใหญ่ทั้งปวงที่องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงทำเพื่ออิสราเอล
8โยชูวาบุตรนูนผู้รับใช้องค์พระผู้เป็นเจ้าสิ้นชีวิตเมื่ออายุ 110 ปี 9และเขาถูกฝังไว้ในที่ดินกรรมสิทธิ์ของเขาที่ทิมนาทเฮเรส2:9 หรือทิมนาทเสราห์(ดูยชว.19:50 และ 24:30) ในแดนเทือกเขาแห่งเอฟราอิม ทางเหนือของภูเขากาอัช
10หลังจากคนในชั่วอายุนั้นสิ้นชีวิตหมดแล้ว คนรุ่นต่อมาก็ไม่รู้จักองค์พระผู้เป็นเจ้าและไม่รู้ถึงสิ่งที่พระองค์ทรงทำเพื่ออิสราเอล 11ชนชาติอิสราเอลทำสิ่งที่ชั่วในสายพระเนตรขององค์พระผู้เป็นเจ้าและไปปรนนิบัติพระบาอัล 12พวกเขาละทิ้งพระยาห์เวห์พระเจ้าของบรรพบุรุษของพวกเขาผู้ทรงนำพวกเขาออกมาจากอียิปต์ พวกเขาหันไปกราบไหว้นมัสการพระต่างๆ ของชนชาติเพื่อนบ้าน ยั่วยุพระพิโรธขององค์พระผู้เป็นเจ้า 13เพราะพวกเขาละทิ้งพระองค์ไปปรนนิบัติพระบาอัลและพระอัชโทเรท 14ด้วยพระพิโรธต่ออิสราเอล องค์พระผู้เป็นเจ้าจึงทรงปล่อยให้พวกเขาพ่ายแพ้ศัตรูซึ่งปล้นพวกเขา พระองค์ทรงขายพวกเขาให้แก่ศัตรูรอบด้านซึ่งเขาไม่อาจรับมือได้อีกต่อไป 15เมื่อใดก็ตามที่อิสราเอลออกรบ พระหัตถ์ขององค์พระผู้เป็นเจ้าก็ต่อสู้กับพวกเขา ทำให้เขาพ่ายแพ้ตามที่พระองค์ทรงปฏิญาณไว้แล้ว เหล่าประชากรเป็นทุกข์แสนสาหัส
16แล้วองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงแต่งตั้งผู้วินิจฉัย2:16 หรือผู้นำเช่นเดียวกับข้อ 17-19ให้ช่วยพวกเขาให้พ้นจากมือของผู้ที่มาปล้น 17กระนั้นอิสราเอลก็ไม่ยอมฟังผู้วินิจฉัย แต่ขายตัวให้พระอื่นๆ และนมัสการพระเหล่านั้น พวกเขาประพฤติแตกต่างจากบรรพบุรุษของพวกเขา พวกเขาหันเหจากวิถีทางแห่งการเชื่อฟังพระบัญชาขององค์พระผู้เป็นเจ้าอย่างรวดเร็ว 18เมื่อใดก็ตามที่องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงตั้งผู้วินิจฉัยขึ้นมาเพื่อพวกเขา พระองค์ก็สถิตกับผู้วินิจฉัย และช่วยเหล่าประชากรให้พ้นจากเงื้อมมือของศัตรูตลอดชีวิตของผู้วินิจฉัยคนนั้น เพราะองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงเมตตาสงสารเหล่าประชากร เมื่อเขาคร่ำครวญเพราะคนที่มากดขี่ข่มเหงและทำให้พวกเขาทุกข์ยาก 19แต่เมื่อผู้วินิจฉัยสิ้นชีวิตลง เหล่าประชากรก็กลับไปสู่หนทางที่เลวร้ายยิ่งกว่าบรรพบุรุษของพวกเขาเสียอีก พวกเขาหันไปติดตามปรนนิบัติและนมัสการพระต่างๆ พวกเขาไม่ยอมละทิ้งการกระทำอันชั่วร้ายและทางแห่งความดื้อดึงของตน
20ฉะนั้นองค์พระผู้เป็นเจ้าจึงทรงพระพิโรธอิสราเอลยิ่งนักและตรัสว่า “เนื่องจากชนชาตินี้ละเมิดพันธสัญญาที่เราให้ไว้กับบรรพบุรุษของพวกเขาและไม่ยอมฟังเรา 21ดังนั้นตั้งแต่นี้ไป เราจะไม่ขับไล่ชนชาติต่างๆ ที่โยชูวายังไม่ได้ปราบเมื่อเขายังมีชีวิตอยู่ 22แต่เราจะใช้ชนชาติเหล่านี้ทดสอบอิสราเอลดูว่าเขาจะดำเนินตามทางขององค์พระผู้เป็นเจ้าและทำตามบรรพบุรุษของพวกเขาหรือไม่” 23องค์พระผู้เป็นเจ้าจึงทรงปล่อยให้ชนชาติทั้งหลายคงอยู่ในดินแดนนั้น ไม่ได้ทรงขับไล่พวกเขาออกไปให้หมดในคราวเดียว หรือมอบไว้ในมือของโยชูวา
The Angel of the Lord Warns Israel at Bokim
1The angel of the Lord went up from Gilgal to Bokim. There he said to the Israelites, “I brought you up out of Egypt. I led you into this land. It is the land I promised to give to Abraham, Isaac and Jacob. At that time I said, ‘I will never break the covenant I made with you. 2So you must not make a covenant with the people of this land. Instead, you must tear down their altars.’ But you have disobeyed me. Why did you do it? 3I have said something else. I said, ‘I will not drive out those people to make room for you. They and their gods will become traps for you.’ ”
4The angel of the Lord spoke these things to all the Israelites. Then the people wept out loud. 5So that place was called Bokim. The people offered sacrifices there to the Lord.
The People Disobey the Lord and Lose Their Battles
6Joshua sent the Israelites away. Then they went to take over the land. All of them went to their own shares of land. 7The people served the Lord as long as Joshua lived. They also served him as long as the elders lived. Those were the elders who lived longer than Joshua did. They had seen all the great things the Lord had done for Israel.
8Joshua, the servant of the Lord, died. He was the son of Nun. He was 110 years old when he died. 9His people buried him on his own property at Timnath Heres. It’s north of Mount Gaash in the hill country of Ephraim.
10All the people of Joshua’s time joined the members of their families who had already died. Then those who were born after them grew up. They didn’t know the Lord and what he had done for Israel. 11The Israelites did what was evil in the sight of the Lord. They served gods that were named Baal. 12They deserted the Lord, the God of their people. He had brought them out of Egypt. But now the Israelites served other gods and worshiped them. They served the gods of the nations that were around them. They made the Lord angry 13because they deserted him. They served Baal. They also served female gods that were named Ashtoreth. 14The Lord became angry with the Israelites. So he handed them over to robbers. The robbers stole everything from them. The Lord handed the Israelites over to their enemies all around them. Israel wasn’t able to fight against them anymore and win. 15When the Israelites went out to fight, the Lord’s power was against them. He let their enemies win the battle over them. The Lord had warned them that it would happen. And now they were suffering terribly.
16Then the Lord gave them leaders. The leaders saved them from the power of those robbers. 17But the people wouldn’t listen to their leaders. They weren’t faithful to the Lord. They served other gods and worshiped them. They didn’t obey the Lord’s commands as their people before them had done. They quickly turned away from the path their people had taken. 18When the Lord gave them a leader, he was with that leader. The Lord saved the people from the power of their enemies. He did it as long as the leader lived. The Lord felt very sorry for the people. They groaned because of what their enemies did to them. Their enemies treated them badly. 19But when the leader died, the people returned to their evil ways. The things they did were even more sinful than the things their people before them had done. They served other gods and worshiped them. They refused to give up their evil practices. They wouldn’t change their stubborn ways.
20So the Lord became very angry with the Israelites. He said, “This nation has broken my covenant. I made it with their people of long ago. But this nation has not listened to me. 21Joshua left some nations in the land when he died. I will no longer drive out those nations to make room for Israel. 22I will use those nations to test Israel. I will see whether Israel will live the way I, the Lord, want them to. I will see whether they will be like their people of long ago. I will see whether they will follow my path.” 23The Lord had let those nations remain in the land. He didn’t drive them out right away. He didn’t hand them over to Joshua.
