นาฮูม 2 – TNCV & YCB

Thai New Contemporary Bible

นาฮูม 2:1-13

นีนะเวห์จะล่มสลาย

1นีนะเวห์เอ๋ย ผู้โจมตีได้รุดหน้ามารบกับเจ้าแล้ว

จงเข้าประจำป้อม

เฝ้าทางไว้

เตรียมตัวให้ทะมัดทะแมง

และระดมกำลังทั้งหมดมา!

2องค์พระผู้เป็นเจ้าจะทรงคืนความรุ่งเรืองให้ยาโคบ

เช่นเดียวกับความรุ่งเรืองของอิสราเอล

แม้ผู้ทำลายได้ทำให้มันเริศร้าง

และทำลายเถาองุ่นของมัน

3โล่ทหารของเขาเป็นสีแดง

นักรบก็สวมชุดสีแดงเข้ม

โลหะที่ตัวรถม้าศึกเปล่งประกายแวบวาบ

ในวันที่พวกเขาเตรียมพร้อม

หอกไม้สนก็กวัดแกว่ง2:3 ฉบับ LXX. และ Syr. ว่าม้าศึกก็ผาดโผนไปมา

4รถม้าศึกห้อตะบึงไปตามถนน

รีบรุดไปมาผ่านลานเมือง

มองดูเหมือนคบเพลิงลุกโชน

พวกเขาวิ่งปราดไปมาเหมือนสายฟ้า

5เขาระดมกองทหารที่หามาได้

แต่พวกเขาสะดุดล้มกลางทาง

พวกเขากรูเข้าไปที่กำแพงเมือง

โล่ป้องกันตั้งประจำที่

6ประตูด้านแม่น้ำถูกทำลายลง

และพระราชวังพังครืน

7มีประกาศิต2:7 ในภาษาฮีบรูคำนี้มีความหมายไม่ชัดเจนให้กรุงนั้น

ถูกจับและพาไปเป็นเชลย

พวกทาสหญิงร้องครวญครางเหมือนนกพิราบ

และตีอกชกตัว

8นีนะเวห์เป็นเหมือนสระ

และน้ำกำลังจะไหลออกไปหมด

พวกเขาร้องว่า “หยุดก่อน! หยุดก่อน!”

แต่ไม่มีใครหันกลับมา

9จงปล้นเงิน!

จงปล้นทอง!

ข้าวของมากมายใช้ไม่หมด

ทรัพย์สมบัติจากทุกคลังของนีนะเวห์มีมากเหลือเกิน!

10มันถูกปล้นทำลาย ถูกริบของมีค่าไปหมด!

หัวใจก็อ่อนล้า แข้งขาก็สิ้นแรง

เนื้อตัวสั่นเทาและทุกคนหน้าซีดเซียว

11ไหนล่ะถ้ำสิงโต

ที่พวกมันเลี้ยงดูลูกอ่อน

ไหนล่ะราชสีห์พ่อแม่ลูก

ที่ไม่หวั่นเกรงสิ่งใด?

12สิงโตที่ฆ่าเหยื่อมาให้ลูกๆ ของมันอย่างเพียงพอ

และคาบมาให้คู่ของมัน

แล้วสะสมเหยื่อไว้เต็มถ้ำ

สะสมสัตว์ที่มันฆ่าไว้เต็มรัง

13พระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์ประกาศว่า

“เราเป็นศัตรูกับเจ้า

เราจะเผารถม้าศึกของเจ้าจนควันโขมง

และดาบจะฟาดฟันสิงห์หนุ่มของเจ้า

เราจะไม่เหลือเหยื่อให้เจ้าบนโลกนี้

จะไม่ได้ยินเสียงผู้สื่อสารของเจ้าอีกต่อไป”

Bíbélì Mímọ́ Yorùbá Òde Òn

Nahumu 2:1-13

Ìṣubú Ninefe

1Àwọn apanirun ti dìde sí ọ, ìwọ Ninefe

pa ilé ìṣọ́ mọ́,

ṣọ́ ọ̀nà náà

di àmùrè, ẹ̀gbẹ́ rẹ kí ó le,

múra gírí.

2Olúwa yóò mú ọláńlá Jakọbu padà sípò

gẹ́gẹ́ bí ọláńlá Israẹli

bí ó tilẹ̀ jẹ́ pé àwọn apanirun ti pa ibẹ̀ run,

tí wọ́n sì ba ẹ̀ka àjàrà wọn jẹ́.

3Asà àwọn ọmọ-ogun rẹ̀ sì di pupa;

àwọn ológun wọn sì wọ aṣọ òdòdó.

Idẹ tí ó wà lórí kẹ̀kẹ́ ogun ń kọ mọ̀nàmọ́ná

ní ọjọ́ tí a bá pèsè wọn sílẹ̀ tán;

igi firi ni a ó sì mì tìtì.

4Àwọn kẹ̀kẹ́ ogun yóò ya bo àwọn pópónà,

wọn yóò sì máa sáré síwá àti sẹ́yìn ní àárín ìgboro.

Wọn sì dàbí ètùfù iná;

tí ó sì kọ bí i mọ̀nàmọ́ná.

5Ninefe yóò ṣe àṣàrò àwọn ọlọ́lá rẹ̀;

síbẹ̀ wọ́n ń kọsẹ̀ ní ojú ọ̀nà wọn;

wọn sáré lọ sí ibi odi rẹ̀,

a ó sì pèsè ààbò rẹ̀.

6A ó ṣí ìlẹ̀kùn àwọn odò wọ̀n-ọn-nì sílẹ̀,

a ó sì mú ààfin náà di wíwó palẹ̀.

7A pa á láṣẹ pé ìlú náà, èyí tí a ti fi ìdí rẹ̀ múlẹ̀

ni a ó sì kó ní ìgbèkùn lọ.

A ó sì mú un gòkè wá

àti àwọn ìránṣẹ́bìnrin rẹ̀ yóò kérora bí ti ẹyẹ àdàbà,

wọn a sì máa lu àyà wọn.

8Ninefe dàbí adágún omi,

tí omi rẹ̀ sì ń gbẹ́ ẹ lọ.

“Dúró! Dúró!” ni wọ́n ó máa kígbe,

ṣùgbọ́n ẹnìkankan kì yóò wo ẹ̀yìn.

9“Ẹ kó ìkógun fàdákà!

Ẹ kó ìkógun wúrà!

Ìṣúra wọn ti kò lópin náà,

àti ọrọ̀ kúrò nínú gbogbo ohun èlò ti a fẹ́!”

10Òun ti ṣòfò, ó si di asán, ó sì di ahoro:

ọkàn pami, eékún ń lu ara wọn,

ìrora púpọ̀ sì wà nínú gbogbo ẹgbẹ́

àti ojú gbogbo wọ́n sì rẹ̀wẹ̀sì.

11Níbo ni ihò àwọn kìnnìún wà

àti ibi ìjẹun àwọn ọmọ kìnnìún,

níbi tí kìnnìún, àní abo kìnnìún tí ń rìn,

àti ọmọ kìnnìún, láìsí ohun ìbẹ̀rù

12Kìnnìún tipa ọ̀pọ̀lọpọ̀ fún àwọn ọmọ rẹ̀,

ó sì fún un ẹran ọdẹ ní ọrùn pa fún àwọn abo kìnnìún rẹ̀,

Ó sì fi ohun pípa kún ibùgbé rẹ̀

àti ihò rẹ̀ fún ohun ọdẹ.

13“Kíyèsi i èmi dojúkọ ọ́,”

ni Olúwa àwọn ọmọ-ogun wí.

“Èmi yóò sì fi kẹ̀kẹ́ rẹ̀ wọ̀n-ọn-nì jóná nínú èéfín,

idà yóò sì jẹ ọmọ kìnnìún rẹ̀ wọ̀n-ọn-nì run.

Èmi yóò sì ké ohun ọdẹ rẹ kúrò lórí ilẹ̀ ayé

Ohùn àwọn ìránṣẹ́ rẹ

ni a kì yóò sì tún gbọ́ mọ́.”