พิธีปัสกา
1องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสกับโมเสสในถิ่นกันดารซีนายในเดือนที่หนึ่งของปีที่สองหลังจากพวกเขาออกจากอียิปต์ว่า 2“ให้ประชากรอิสราเอลฉลองเทศกาลปัสกาตามเวลาที่กำหนดไว้ 3ให้ฉลองพิธีนี้ตามเวลาที่กำหนดคือ เริ่มตั้งแต่พลบค่ำของวันที่สิบสี่เดือนที่หนึ่ง จงปฏิบัติตามระเบียบกฎเกณฑ์ของเราเกี่ยวกับพิธีนี้ทุกประการ”
4ดังนั้นโมเสสจึงประกาศให้ชนอิสราเอลฉลองเทศกาลปัสกา 5พวกเขาก็ฉลองในถิ่นกันดารซีนายตั้งแต่พลบค่ำของวันที่สิบสี่ของเดือนที่หนึ่ง ชาวอิสราเอลก็ทำทุกอย่างตามที่องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงบัญชาโมเสสไว้
6แต่มีบางคนไม่สามารถฉลองปัสกาในวันนั้นเพราะเป็นมลทินตามระเบียบพิธีในเรื่องศพ ดังนั้นพวกเขาจึงมาหาโมเสสกับอาโรนในวันเดียวกันนั้น 7และกล่าวกับโมเสสว่า “พวกข้าพเจ้าเป็นมลทินเนื่องจากศพ เหตุใดจึงถูกห้ามไม่ให้ถวายเครื่องบูชาแด่องค์พระผู้เป็นเจ้าร่วมกับพี่น้องอิสราเอลอื่นๆ ตามเวลาที่กำหนด?”
8โมเสสตอบพวกเขาว่า “จงคอยอยู่ก่อน ดูว่าองค์พระผู้เป็นเจ้าจะตรัสสั่งว่าอย่างไรเกี่ยวกับพวกท่าน”
9แล้วองค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสกับโมเสสว่า 10“จงแจ้งชนอิสราเอลว่า ‘เมื่อใครในพวกท่านหรือวงศ์วานของท่านเป็นมลทินเพราะศพ หรืออยู่ระหว่างการเดินทางก็ยังฉลองปัสกาขององค์พระผู้เป็นเจ้าได้ 11แต่ต้องเป็นเดือนถัดไป คือเริ่มจากตอนพลบค่ำของวันที่สิบสี่ของเดือนที่สอง พวกเขาต้องกินลูกแกะพร้อมกับขนมปังไม่ใส่เชื้อและผักขม 12อย่าเหลือสิ่งใดค้างไว้จนถึงเช้าวันรุ่งขึ้น และอย่าหักกระดูกแกะแม้สักซี่ เมื่อพวกเขาฉลองปัสกานี้ พวกเขาต้องรักษากฎระเบียบของพิธีนี้ทุกประการ 13แต่หากผู้ใดไม่ได้เป็นมลทินตามระเบียบพิธีและไม่ได้อยู่ระหว่างการเดินทาง แต่ไม่ฉลองเทศกาลปัสกา จะต้องถูกตัดออกจากหมู่ประชากรของเขา โทษฐานบิดพลิ้วไม่ถวายเครื่องบูชาแด่องค์พระผู้เป็นเจ้าตามเวลาที่กำหนด ผู้นั้นจะต้องรับผลจากบาปของตน
14“ ‘คนต่างด้าวซึ่งอาศัยอยู่ในหมู่พวกเจ้าที่ต้องการร่วมฉลองปัสกาขององค์พระผู้เป็นเจ้าก็ให้ปฏิบัติตามกฎระเบียบเดียวกัน เป็นกฎเกณฑ์สำหรับทั้งคนต่างด้าวและคนอิสราเอลโดยกำเนิด’ ”
เมฆเหนือพลับพลา
15วันที่พลับพลาซึ่งเป็นเต็นท์แห่งพันธสัญญาถูกตั้งขึ้น มีเมฆปกคลุมเหนือพลับพลาตั้งแต่เย็นจนถึงเช้า แลดูเหมือนไฟ 16เมฆปกคลุมพลับพลาในเวลากลางวัน และเมฆแลดูเหมือนไฟในเวลากลางคืน จะเป็นเช่นนี้ตลอดไป 17เมื่อใดก็ตามที่เมฆซึ่งอยู่เหนือเต็นท์นัดพบลอยขึ้น ประชากรอิสราเอลก็ออกเดินทาง ที่ใดก็ตามซึ่งเมฆมาหยุดอยู่ ชนอิสราเอลก็จะตั้งค่ายพักที่นั่น 18ประชากรอิสราเอลออกเดินทางและตั้งค่ายพักตามพระดำรัสสั่งขององค์พระผู้เป็นเจ้าตราบใดที่เมฆยังคงอยู่เหนือพลับพลา เขาก็ตั้งค่ายพักแรมอยู่ 19เมื่อเมฆอยู่เหนือพลับพลาเป็นเวลานาน ชนอิสราเอลก็ทำตามระเบียบที่องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงวางไว้ และไม่ได้ออกเดินทาง 20บางครั้งเมฆก็อยู่เหนือพลับพลาเพียงไม่กี่วัน พวกเขาจะตั้งค่ายพักอยู่หรือออกเดินทางตามแต่องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงบัญชา 21บางครั้งเมฆก็อยู่เพียงชั่วข้ามคืน เมื่อเมฆลอยขึ้นในเวลาเช้า พวกเขาก็ออกเดินทาง เมื่อใดก็ตามที่เมฆลอยขึ้นไม่ว่ากลางวันหรือกลางคืน พวกเขาก็ออกเดินทาง 22ไม่ว่าเมฆอยู่เหนือพลับพลาสองวัน หรือหนึ่งเดือน หรือหนึ่งปี ชนอิสราเอลจะคงอยู่ในค่ายพักไม่ออกเดินทาง แต่เมื่อเมฆลอยขึ้น พวกเขาก็ออกเดินทาง 23ดังนี้แหละพวกเขาตั้งค่ายหรือออกเดินทางตามแต่องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงบัญชา พวกเขาเชื่อฟังและทำตามระเบียบขององค์พระผู้เป็นเจ้าตามที่องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสสั่งไว้ผ่านทางโมเสส
Дополнительные установления о празднике Освобождения
1Вечный говорил с Мусой в Синайской пустыне в первый месяц (ранней весной) второго года после выхода из Египта. Он сказал:
2– Пусть исраильтяне отмечают праздник в память об их освобождении из-под египетского гнёта в назначенное время. 3Празднуйте его в назначенное время, вечером, в четырнадцатый день первого месяца, по всем правилам и обычаям.
4Муса велел исраильтянам отмечать праздник в память об их освобождении из-под египетского гнёта, 5и они сделали это в Синайской пустыне вечером, в назначенное время. Исраильтяне сделали всё точно так, как повелел Мусе Вечный.
6Но некоторые из них не смогли отметить праздник Освобождения в тот день, потому что осквернились, прикоснувшись к мёртвому телу. В тот же день они пришли к Мусе и Харуну 7и сказали Мусе:
– Мы осквернились, прикоснувшись к мёртвому телу, но зачем отрешать нас от общего жертвоприношения Вечному в назначенное время?
8Муса ответил им:
– Ждите, пока я не узнаю, что повелит о вас Вечный.
9Вечный сказал Мусе:
10– Скажи исраильтянам: «Если кто из вас или ваших потомков осквернится, прикоснувшись к покойнику, или будет в дальней дороге, он всё же может отмечать праздник Освобождения, установленный Вечным. 11Пусть он празднует его в четырнадцатый день второго месяца, вечером. Пусть он съест ягнёнка с пресным хлебом и горькими травами, 12не оставляя ничего от него до утра и не ломая ни одной из костей. Отмечая праздник Освобождения, пусть он соблюдает его установления. 13Но если человек, который чист и не находится в пути, не отметит праздник Освобождения, он будет исторгнут из своего народа, потому что не принёс Вечному приношения в назначенное время. Он подлежит наказанию.
14Если живущий у вас чужеземец захочет отмечать праздник Освобождения, установленный Вечным, то пусть он исполняет все правила и обычаи праздника. Пусть у вас будут одинаковые правила и для поселенца, и для уроженца страны».
Облако над священным шатром
15В тот день, когда был поставлен священный шатёр – шатёр соглашения, – его покрыло облако. С вечера до утра пребывало оно над священным шатром и было похоже на огонь. 16Так было всегда: облако покрывало его днём, а по ночам оно походило на огонь. 17Когда облако поднималось от шатра, исраильтяне трогались в путь. Там, где облако останавливалось, исраильтяне разбивали лагерь. 18По повелению Вечного исраильтяне трогались в путь и по Его повелению разбивали лагерь. Пока облако стояло над священным шатром, они оставались в лагере. 19Даже если облако оставалось над священным шатром длительное время, исраильтяне слушались Вечного и не трогались в путь. 20Иногда облако было над священным шатром лишь несколько дней. Лишь по повелению Вечного они стояли лагерем и по Его повелению трогались в путь. 21Иногда облако стояло только с вечера и до утра, а когда утром оно поднималось, они трогались в путь. Днём или ночью, когда бы облако ни поднималось, они трогались в путь. 22Два дня, месяц или дольше – сколько бы облако ни стояло над священным шатром, исраильтяне оставались в лагере и не трогались в путь. Но когда оно поднималось, они трогались в путь. 23По повелению Вечного они разбивали лагерь и по Его повелению трогались в путь. Они слушались Вечного, исполняя повеления, которые Вечный давал через Мусу.
