Salmo 3030 Salmo 30 Ang unang mga salita sa Hebreo: Ang Salmo ni David. Awit sa pagtatalaga ng templo.
Dalangin ng Pagpapasalamat
1Panginoon, pupurihin ko kayo,
dahil iniligtas nʼyo ako.
Hindi nʼyo pinayagang insultuhin ako ng aking mga kaaway.
2Panginoon kong Dios, humingi ako ng tulong sa inyo,
at pinagaling nʼyo ako.
3Iniligtas nʼyo ako sa kamatayan.
Hindi nʼyo niloob na akoʼy mamatay.
4Umawit kayo ng mga papuri sa Panginoon,
kayong mga tapat sa kanya.
Papurihan ninyo ang kanyang banal na pangalan.
5Dahil ang kanyang galit ay hindi nagtatagal,
ngunit ang kanyang kabutihan ay magpakailanman.
Maaaring sa gabi ay may pagluha,
pero pagsapit ng umaga ay may ligaya.
6Sa panahon ng aking kaginhawahan ay sinabi ko,
“Wala akong pangangambahan.”
7Itoʼy dahil sa kabutihan nʼyo, Panginoon.
Pinatatag nʼyo ako tulad ng isang bundok.
Ngunit nang lumayo kayo sa akin, ako ay nanlumo.
8Tumawag ako sa inyo, Panginoon, at nanalangin ng ganito:
9“Ano ang mapapala mo kung akoʼy mamatay?
Makakapagpuri pa ba ang mga patay?
Maipapahayag pa ba nila ang inyong katapatan?
10Panginoon, pakinggan nʼyo ako at kahabagan.
Tulungan nʼyo ako, Panginoon!”
11Ang aking kalungkutan ay pinalitan nʼyo ng sayaw ng kagalakan.
Hinubad nʼyo sa akin ang damit na panluksa,
at binihisan nʼyo ako ng damit ng kagalakan,
12para hindi ako tumahimik, sa halip ay umawit ng papuri sa inyo.
Panginoon kong Dios, kayo ay aking pasasalamatan magpakailanman.
Salmo 3030:0 Salmo 30 Ang ulohan sa Hebreo: Ang awit ni David sa pagdedikar sa templo.
Ang Pag-ampo sa Pagpasalamat
1Gidayeg ko ikaw, Ginoo, kay giluwas mo ako sa katalagman,
ug wala mo tugoti nga magmaya ang akong mga kaaway sa akong kahimtang.
2Ginoo nga akong Dios,
nangayo ako ug tabang kanimo, ug giayo mo ako.
3Giluwas mo ako sa kamatayon.
Wala mo tugoti nga mamatay ako.
4Pag-awit kamo ug mga pagdayeg sa Ginoo,
kamong katawhan nga nagmatinumanon kaniya.
Dayega ninyo siya sa paghinumdom sa iyang pagkabalaan.
5Kay ang iyang kasuko dili molungtad ug dugay,
apan ang iyang kaayo magapadayon sa tibuok natong kinabuhi.
Masubo tingali kita panahon sa kagabhion,
apan malipay ra kita pag-abot sa kabuntagon.
6-7Ginoo, sa imong kaayo gipalig-on mo ako sama sa usa ka bukid.
Ug tungod kay mauswagon ang akong kahimtang, nakaingon ako sa akong kaugalingon nga dili gayod ako matarog.
Apan sa dihang wala ka manumbaling kanako, gibati ako ug kahadlok.
8Misangpit ako kanimo, Ginoo, ug nagpakilooy.
Matod ko:
9“Unsay makuha mo kon mamatay ako?
Makadayeg ba kanimo ang tawong patay?
Makasaysay pa ba siya sa imong pagkamatinumanon?
10Pamatia ako, Ginoo, ug kaloy-i.
Tabangi ako, O Ginoo!”
11Gipulihan mo ug malipayong pagsayaw ang akong kasubo.
Gipahubo mo kanako ang bisting sako nga nagpaila sa akong pagsubo,
ug gihatagan mo akog kalipay.
12Busa dili ako magpakahilom; moawit akog mga pagdayeg kanimo.
Ginoo nga akong Dios, pasalamatan ko ikaw sa walay kataposan.
