1Panginoon, alalahanin nʼyo po ang nangyari sa amin. Masdan nʼyo ang dinanas naming kahihiyan. 2Kinuha ng mga dayuhan ang mga lupaʼt bahay namin. 3Naulila kami sa ama, kaya nabiyuda ang aming mga ina. 4Kinakailangang bayaran pa namin ang tubig na aming iniinom at ang kahoy na aming ipinanggagatong. 5Pinagtatrabaho kaming parang mga hayop at hindi man lang pinagpapahinga. 6Nagpasakop kami sa mga taga-Egipto at Asiria para magkaroon ng pagkain. 7Ang mga ninuno naming patay na ang nagkasala pero kami ngayon ang nagdurusa dahil sa kanilang kasalanan. 8Napailalim kami sa mga alipin at walang makapagligtas sa amin mula sa kanilang mga kamay. 9Sa paghahanap namin ng pagkain, nanganib ang aming mga buhay sa mga armadong tao sa disyerto. 10Nilalagnat kami dahil sa matinding gutom, at ang aming katawan ay kasing init ng pugon. 11Pinagsamantalahan ang mga asawa namin sa Jerusalem at ang mga anak naming babae sa mga bayan ng Juda. 12Ibinitin sa pamamagitan ng pagtali sa kamay ang aming mga tagapamahala at hindi iginalang ang aming matatanda. 13Ang aming mga kabataang lalaki ay parang aliping sapilitang pinagtrabaho sa mga gilingan at ang mga batang lalaki ay nagkandasuray-suray sa pagpasan ng mabibigat na kahoy. 14Ang matatanda ay hindi na umuupo sa mga pintuan ng lungsod para magbigay ng payo at ang mga kabataang lalaki ay hindi na tumutugtog ng musika. 15Wala na kaming kagalakan. Sa halip na magsayaw, nagdadalamhati kami. 16Wala na rin kaming karangalan. Nakakaawa kami dahil kami ay nagkasala. 17Dahil dito, nasasaktan ang aming damdamin at nagdidilim ang aming paningin. 18Dahil napakalungkot na ng Jerusalem at mga asong-gubat na lamang ang gumagala rito.
19O Panginoon, maghahari kayo magpakailanman. Ang inyong paghahari ay magpapatuloy sa lahat ng salinlahi. 20Bakit palagi nʼyo kaming kinakalimutan? Bakit kay tagal nʼyo kaming pinabayaan? 21Ibalik nʼyo kami sa inyo, at kami ay babalik. Ibalik nʼyo kami sa dati naming kalagayan. 22Talaga bang sobra na ang galit nʼyo sa amin kaya itinakwil nʼyo na kami?
1Lord, think about what has happened to us.
Look at the shame our enemies have brought on us.
2The land you gave us has been turned over to outsiders.
Our homes have been given to strangers.
3Our fathers have been killed.
Our mothers don’t have husbands.
4We have to buy the water we drink.
We have to pay for the wood we use.
5Those who chase us are right behind us.
We’re tired and can’t get any rest.
6We put ourselves under the control of Egypt and Assyria
just to get enough bread.
7Our people of long ago sinned.
And they are now dead.
We are being punished because of their sins.
8Slaves rule over us.
No one can set us free
from their power.
9We put our lives in danger just to get some bread to eat.
Robbers in the desert might kill us with their swords.
10Our skin is as hot as an oven.
We are so hungry we’re burning up with fever.
11Our women have been treated badly in Zion.
Our virgins have been treated badly in the towns of Judah.
12Our princes have been hung up by their hands.
No one shows our elders any respect.
13Our young men are forced to grind grain at the mill.
Our boys almost fall down
as they carry heavy loads of wood.
14Our elders don’t go to the city gate anymore.
Our young men have stopped playing their music.
15There isn’t any joy in our hearts.
Our dancing has turned into mourning.
16All of our honor is gone.
How terrible it is for us because we have sinned!
17So our hearts are weak.
Our eyes can’t see very clearly.
18Mount Zion has been deserted.
Wild dogs are prowling all around on it.
19Lord, you rule forever.
Your throne will last for all time to come.
20Why do you always forget us?
Why have you deserted us for so long?
21Lord, please bring us back to you.
Then we can return.
Make our lives like new again.
22Or have you completely turned away from us?
Are you really that angry with us?
