Micas 7 – TCB & CARSA

Tagalog Contemporary Bible

Micas 7:1-20

Ang Kasamaan ng mga Israelita

1Sinabi ni Micas: Kawawa ako! Para akong isang gutom na naghahanap ng mga natirang bunga7:1 natirang bunga: Kaugalian ng mga Israelita ang pagtitira ng mga bunga para sa mga dukha, biyuda, o mga dayuhan. ng ubas o igos pero walang makita ni isa man. 2Ang ibig kong sabihin, wala na akong nakitang tao sa Israel na tapat sa Dios. Wala nang natirang taong matuwid. Ang bawat isa ay naghahanap ng pagkakataon para patayin ang kanyang kababayan, tulad ng taong naghahanda ng bitag sa hayop na kanyang huhulihin. 3Bihasa silang gumawa ng kasamaan. Ang mga pinuno at mga hukom ay tumatanggap ng suhol. Sumusunod lamang sila sa gusto ng mga taong tanyag at makapangyarihan. Nagkakaisa sila upang baluktutin ang katarungan. 4Ang pinakamabuti sa kanila ay parang dawag na walang silbi. Dumating na ang panahon ng pagpaparusa ng Dios sa mga taong ito, gaya ng kanyang babala sa kanila sa pamamagitan ng mga propeta na parang mga guwardya sa tore. Dumating na ang panahon ng kanilang pagkalito.

5Dahil sa laganap na ang kasamaan, huwag na kayong magtiwala sa inyong kapwa o sa inyong mga kaibigan. At mag-ingat kayo sa inyong sinasabi kahit na sa inyong mahal na asawa. 6Sapagkat sa mga panahong ito, ang anak na lalaki ay hindi na gumagalang sa kanyang ama, ang anak na babae ay nagrerebelde sa kanyang ina, at ang manugang na babae ay nagrerebelde rin sa kanyang biyenang babae. Ang kaaway ng isang tao ay ang kanya mismong kapamilya.

7Pero para sa akin, magtitiwala ako sa Panginoon na aking Dios. Maghihintay ako sa kanya na magliligtas sa akin, at tiyak na ako ay kanyang diringgin.

Ililigtas ng Panginoon ang mga Israelita

8Sinabi ng mga Israelita, “Hindi tayo dapat kutyain ng ating mga kaaway. Kahit na nadapa tayo, muli tayong babangon. At kahit na nasa kadiliman tayo, ang Panginoon ang ating ilaw. 9Dahil sa nagkasala tayo sa Panginoon, dapat nating tiisin ang kanyang parusa sa atin hanggang sa ipagtanggol niya tayo at bigyan ng katarungan. Makikita natin ang pagliligtas niya sa atin sa pamamagitan ng pagdala niya sa atin sa kaliwanagan. 10Makikita ito ng ating mga kaaway at mapapahiya sila. Sapagkat kinukutya nila tayo noon na nagsasabi, ‘Nasaan na ang Panginoon na inyong Dios?’ Hindi magtatagal at makikita natin ang kapahamakan nila. Magiging tulad sila ng putik na tinatapak-tapakan sa lansangan.”

11Sinabi ni Micas sa mga taga-Jerusalem: Darating ang araw na muli ninyong itatayo ang mga pader ninyo at sa panahong iyon lalong lalawak ang inyong teritoryo. 12Sa panahon ding iyon, pupunta sa inyo ang mga tao mula sa Asiria at sa mga lungsod ng Egipto, at mula sa Egipto hanggang sa Ilog ng Eufrates, at mula sa malalayong lugar.7:12 mula sa malalayong lugar: sa literal, mula sa isang dagat patungo sa isang dagat at mula sa isang bundok patungo sa isa pang bundok. 13Magiging mapanglaw na lugar ang mga bansa sa mundo dahil sa kasamaan ng mga naninirahan doon.

Nanalangin ang mga Israelita na Kaawaan Sila ng Dios

14Nanalangin ang mga Israelita,Panginoon, bantayan nʼyo po kami na iyong mga mamamayan katulad ng pagbabantay ng pastol sa kanyang mga tupa. Ang mga lupain sa aming paligid ay may masaganang pastulan, pero kami ay namumuhay sa kaparangan na kami-kami lang. Palawakin nʼyong muli ang aming teritoryo hanggang sa Bashan at sa Gilead katulad noon. 15Magpakita po kayo sa amin ng mga himala katulad ng inyong ginawa nang ilabas nʼyo kami sa Egipto. 16Makikita ito ng mga bansa at mapapahiya sila sa kabila ng kanilang kapangyarihan. At hindi na sila makikinig o magsasabi ng mga panlalait sa amin. 17Gagapang sila sa lupa na parang ahas dahil sa sobrang hiya. Lalabas sila sa kanilang lungga na nanginginig sa takot sa inyo, Panginoon naming Dios. 18Wala na pong ibang Dios na tulad ninyo. Pinatawad nʼyo ang kasalanan ng mga natitirang mamamayan na pag-aari ninyo. Hindi kayo nananatiling galit magpakailanman dahil ikinagagalak nʼyong mahalin kami. 19Muli nʼyo kaming kaawaan at alisin nʼyo po ang lahat naming mga kasalanan. Yurakan nʼyo ito at itapon sa kailaliman ng dagat. 20Ipakita nʼyo ang inyong pag-ibig at katapatan sa amin na mga lahi ni Abraham at ni Jacob, gaya ng iyong ipinangako sa kanila noong unang panahon.”

Священное Писание (Восточный перевод), версия с «Аллахом»

Михей 7:1-20

Испорченность народа Аллаха

1Горе мне, горе!

Я словно тот, кто после сбора летних плодов,

после уборки винограда,

не находит ни грозди, чтобы поесть,

ни инжирины ранней зрелости,

которой мне хочется.

2Исчезли верные на земле;

нет праведных среди людей.

Все сидят в засаде, чтобы пролить кровь;

все расставляют друг другу сети.

3Руки их искусны творить зло;

правитель подарков требует,

судья принимает взятки,

и сильные волю свою диктуют –

так извращают они правосудие.

4Лучший из них – что терновник,

самый праведный – хуже колючей изгороди.

Наступает день, который предсказывали пророки7:4 Букв.: «стражи». Ср. Езек. 3:17. Аллаха,

день, когда Он придёт для наказания;

ныне охватит их смятение.

5Не полагайся на ближнего,

не доверяй другу.

Даже с той, что лежит в твоих объятьях,

будь осторожен в словах.

6Сын позорит отца,

дочь восстаёт против матери,

и невестка – против свекрови;

врагами человека станут его домашние.

7А что до меня, я буду взирать на Вечного,

ждать Бога спасения моего;

Бог мой меня услышит.

Возрождение Исраила

8Не ликуй надо мной, неприятель!

Пусть упал я – встану опять.

Пусть во мраке сижу –

светом будет мне Вечный.

9Я согрешил перед Ним,

потому я должен нести гнев Вечного,

пока Он не разрешит моё дело

и не оправдает меня.

Он меня выведет к свету;

я увижу Его праведность.

10Увидит это неприятель

и бесчестием покроется,

тот, кто мне говорил:

«Где Вечный, твой Бог?»

Я своими глазами увижу его падение;

топтать его будут,

словно грязь на улицах.

11Придёт день отстроить твои стены,

расширить твои границы.

12В тот день к тебе явятся народы

от Ассирии и до Египта7:12 Или: «из Ассирии и городов Египта».,

от Египта и до Евфрата,

от моря и до моря,

от горы и до горы.

13Но земля подвергнется разорению

из-за её жителей и их злых дел.

Молитва

14Паси Своим посохом народ Свой,

отару наследия Твоего,

что живёт одиноко в зарослях,

а вокруг плодородные пастбища7:14 Или: «посреди Кармила»..

Пусть пасутся в Башане и Галааде7:14 Кармил, Башан и Галаад – эти земли славились своим плодородием.,

как в давно минувшие дни.

15– Как в те дни, когда ты вышел из Египта,

Я покажу тебе Свои чудеса.

16Народы увидят и устыдятся

при всей своей силе.

Рукой они прикроют себе рот,

уши их станут глухи.

17Они будут лизать пыль, как змея,

как ползучие твари земные.

Они выйдут, дрожа, из своих крепостей;

они обратятся в страхе к Вечному, нашему Богу,

и будут Тебя бояться.

18Есть ли Бог, подобный Тебе,

Кто отпускает грех и прощает беззаконие

уцелевшим из наследия Твоего?

Не вечно Ты гневаешься,

потому что миловать любишь.

19Ты опять будешь к нам милосерден;

Ты растопчешь наши грехи

и все наши беззакония бросишь в морскую бездну.

20Ты будешь верен и милостив к нам,

потомкам Ибрахима и Якуба,

как Ты и клялся нашим предкам

в дни минувшие.