Kawikaan 26 – TCB & CARSA

Tagalog Contemporary Bible

Kawikaan 26:1-28

1Kung paanong hindi bagay na mag-nyebe sa tag-araw at umulan sa panahon ng tag-ani, hindi rin bagay na papurihan ang taong hangal.

2Ang sumpa ay hindi tatalab sa walang kasalanan. Tulad ito ng ibong hindi dumadapo at lilipad-lipad lamang.

3Kailangan ang latigo para sa kabayo, bokado para sa asno, at pamalo para sa hangal na tao.

4Huwag mong sagutin ang hangal kung nakikipag-usap siya sa iyo ng kahangalan, at baka matulad ka rin sa kanya.

5Ngunit kung minsan, kailangang sagutin din siya, para malaman niya na hindi siya marunong tulad ng kanyang inaakala.

6Kapag nagpadala ka ng mensahe sa pamamagitan ng isang mangmang, para mo na ring pinutol ang iyong mga paa, at para ka na ring gumawa ng sariling kapahamakan.

7Ang pilay na paa ay walang kabuluhan, katulad ng kawikaan sa bibig ng hangal.

8Ang isang papuri na sa hangal iniuukol ay parang batong nakatali sa tirador.

9Ang kasabihang sinasabi ng hangal ay makapipinsala tulad ng matinik na kahoy na hawak ng lasing.

10Kahangalan ang pumana ng kahit sino; gayon din ang pagkuha sa hangal o sa sinumang dumadaan upang upahan.

11Inuulit ng hangal ang kanyang kahangalan, tulad ng asong binabalikan ang kanyang suka para kainin.

12Mas mabuti pa ang hinaharap ng isang taong mangmang kaysa sa taong nagmamarunong.

13Ang batugan ay hindi lumalabas ng tahanan, ang kanyang dahilan ay may leon sa lansangan.

14Gaya ng pintuang pumipihit sa bisagra ang batugan na papihit-pihit sa kanyang kama.

15May mga taong sobrang tamad na kahit ang kumain ay kinatatamaran.

16Ang akala ng batugan mas marunong pa siya kaysa sa pitong tao na tamang mangatuwiran.

17Mapanganib ang nanghihimasok sa gulo ng may gulo, ito ay tulad ng pagdakma sa tainga ng aso.

18-19Ang taong nandaraya sa kanyang kapwa, at saka sasabihing nagbibiro lang siya ay tulad ng isang baliw na pumapana sa mga tao sa pamamagitan ng nakamamatay na palaso.

20Namamatay ang apoy kung ubos na ang panggatong, natitigil ang away kung wala ng tsismisan.

21Kung uling ang nagpapabaga at kahoy ang nagpapaliyab ng apoy, ang taong palaaway naman ang nagpapasimula ng gulo.

22Ang tsismis ay parang pagkaing masarap nguyain at lunukin.

23Maaaring itago ng magandang pananalita ang masamang isipan, tulad nito ay mumurahing banga na pininturahan ng pilak.

24Maaaring ang kaaway ay magandang magsalita, ngunit ang nasa isip niya ay makapandaya.

25Kahit masarap pakinggan ang kanyang pananalita ay huwag kang maniwala, sapagkat ang iniisip niya ay napakasama.

26Maaaring ang galit ay kanyang maitago, ngunit malalantad din sa karamihan ang masama niyang gawa.

27Ang humuhukay ng patibong para mahulog ang iba ay siya rin ang mahuhulog doon. Ang nagpapagulong ng malaking bato para magulungan ang iba ay siya rin ang magugulungan nito.

28Ang sinungaling ay nagagalit sa nabiktima niya ng kasinungalingan, at ang taong nambobola ay ipapahamak ka.

Священное Писание (Восточный перевод), версия с «Аллахом»

Мудрые изречения 26:1-28

1Словно летом снег, словно в жатву дождь,

так и слава не подобает глупцу.

2Как упорхнувший воробей, как улетевшая ласточка,

так и незаслуженное проклятие уйдёт в пустоту.

3Плеть – для коня, узда – для осла,

а розга – для спин глупцов!

4Если отвечаешь глупцу на его глупости,

то сам ему уподобляешься.

5А если не отвечаешь глупцу на его глупости,

то он возомнит себя мудрецом.

6Что ноги себе отрезать или терпеть насилие,

то посылать известие через глупца.

7Неровно ступают ноги хромого,

так и мудрое изречение в устах глупца.

8То же, что камень к праще привязывать, –

глупому почести воздавать.

9Как колючая ветка в руках у пьяного,

так и мудрое изречение в устах у глупца.

10Что лучник, ранящий всех без разбора,

так и нанимающий глупца или первого встречного.

11Как собака возвращается на свою блевотину,

так и глупец повторяет свою глупость.

12Видишь человека, который мнит себя мудрым?

На глупца больше надежды, чем на него.

13Лентяй говорит: «На дороге лев!

Лев бродит на улицах!»

14Дверь поворачивается на петлях,

а лентяй ворочается на постели.

15Запустит лентяй руку в блюдо,

и уже чересчур утомлён, чтобы до рта донести.

16Лентяй умнее в своих глазах,

чем семь человек, отвечающих осмотрительно.

17Что хватающий за уши пса,

то прохожий, ввязывающийся в чужую ссору.

18Как безумец, что сыплет кругом

горящие стрелы и сеет смерть,

19так и тот, кто обманывает ближнего,

а потом говорит: «Я только пошутил».

20Без дров угасает огонь;

без сплетен гаснет раздор.

21Что уголь для жара и дрова для огня,

то вздорный человек для разжигания ссоры.

22Слова сплетен – как лакомые куски,

что проходят вовнутрь чрева.

23Что глазурь, покрывающая26:23 Или: «Что нечистое серебро, покрывающее». глиняный горшок,

то ласковые уста при злобном сердце.

24Враг лицемерит в словах,

а в сердце таит коварство.

25Пусть его речь приятна – не доверяй ему:

семь мерзостей у него в сердце;

26пусть ненависть скрыта притворством,

всё равно на людях злоба врага откроется.

27Роющий яму, сам в неё упадёт;

на катящего камень в гору камень и скатится.

28Лживый язык ненавидит тех, кого губит;

льстивые уста готовят крушение.