1“Gusto ko sanang pagalingin ang mga taga-Israel. Pero ang nakikita ko sa kanila7:1 kanila: sa Hebreo, Efraim at Samaria. Kumakatawan sila rito sa buong kaharian ng Israel. ay ang kanilang mga kasamaan. Nandaraya sila, pinapasok ang mga bahay para nakawan, at nanghoholdap sa mga daan. 2Hindi nila naiisip na hindi ko nakakalimutan ang kanilang mga kasamaan. Hanggang ngayon ay nakatali pa sila sa kanilang mga kasalanan at nakikita kong lahat ito. 3Napapasaya nila ang kanilang hari at mga pinuno sa kanilang kasamaan at kasinungalingan. 4Lahat silaʼy mga taksil.7:4 taksil: o, nangangalunya. Maaari rin na ang ibig sabihin nito ay sumasamba sila sa mga dios-diosan. Para silang mainit na pugon na ang apoy ay hindi na kailangang paningasin ng panadero mula sa oras ng pagmamasa ng harina hanggang sa itoʼy umalsa. 5Nang dumating ang kaarawan7:5 kaarawan: o, araw ng pagkokorona. ng kanilang7:5 kanilang: Ito ang nasa Targum. Sa Hebreo, ating. hari, nilasing nila ang mga opisyal nito. At pati ang hari ay nakipag-inuman na rin sa kanyang mga mapanghusga na mga opisyal. 6At habang papalapit sila sa hari at sa kanyang mga opisyal para patayin, nagniningas ang kanilang galit na parang mainit na pugon. Bago pa sila sumalakay, magdamag ang kanilang pagtitimpi ng kanilang galit, kaya kinaumagahan para na itong nagniningas na apoy. 7Galit na galit silang lahat na para ngang nagniningas na pugon. Kaya pinatay nila ang kanilang mga pinuno. Bumagsak lahat ang kanilang mga hari, pero wala ni isa man sa kanila ang humingi ng tulong sa akin.
8“Nakikisalamuha ang Israel7:8 Israel: sa Hebreo, Efraim. Makikita rin ang salitang Efraim sa Hebreo sa talatang 11. Tingnan ang footnote sa 4:17. sa ibang bansa. Silaʼy walang pakinabang tulad ng nilutong manipis na tinapay na nakalimutang baligtarin.7:8 nakalimutang baligtarin: Maaaring ang ibig sabihin ay nasunog o hilaw ang kabila. 9Inuubos ng mga taga-ibang bansa ang kanilang kakayahan, pero hindi nila ito namamalayan; katulad sila ng isang tao na pumuputi na ang buhok pero hindi niya ito napapansin. 10Ang kanilang pagmamataas ay nagpapatunay na dapat silang parusahan. Pero kahit nangyayari ang lahat ng ito sa kanila, hindi pa rin sila nagbalik-loob at lumapit sa akin na kanilang Dios. 11Para silang kalapati na kaydaling lokohin at walang pang-unawa. Humingi sila ng tulong sa Egipto at Asiria. 12Pero habang pumaparoon sila, pipigilan7:12 pipigilan: o, lilipulin; o, ipapabihag. ko sila na parang ibon na nahuli sa lambat at hinila pababa. Parurusahan ko sila ayon sa aking sinabi sa kanilang pagtitipon. 13Nakakaawa sila dahil lumayo sila sa akin. Lilipulin ko sila dahil naghimagsik sila sa akin. Gusto ko sana silang iligtas, pero nagsalita sila ng kasinungalingan tungkol sa akin. 14Hindi tapat ang kanilang pagtawag sa akin. Umiiyak sila sa kanilang mga higaan at sinasaktan ang sarili7:14 sinasaktan ang sarili: Ito ang nasa Septuagint. Sa Hebreo, nagtitipon sila. habang humihingi ng pagkain at inumin sa mga dios-diosan. 15Dinisiplina ko sila upang maging matatag, pero nagbalak pa rin sila ng masama laban sa akin. 16Lumapit sila sa mga bagay na walang kabuluhan.7:16 mga bagay na walang kabuluhan: Ito ang nasa Septuagint at sa Syriac, pero hindi malinaw sa Hebreo. Maaaring ang “mga bagay na walang kabuluhan” ay mga dios-diosan. Para silang panang baluktot na walang silbi. Mamamatay sa digmaan ang kanilang mga pinuno dahil wala silang galang kapag nagsasalita. At dahil dito, kukutyain sila ng mga taga-Egipto.
1I would like to heal Israel.
But when I try to, Ephraim’s sins
are brought out into the open.
The crimes of Samaria
are made known to everyone.
The people tell lies.
They break into houses and steal.
They rob others in the streets.
2But they do not realize
that I remember all the evil things they do.
Their sins pile up and cover them.
I am always aware of their sins.
3“Their evil conduct even makes the king glad.
Their lies make the princes happy.
4But all the people are unfaithful to the king.
Their anger against him burns
like the coals in an oven.
The baker does not even need to stir up the fire
until the dough is ready.”
5On special days to honor our king,
the princes get drunk with wine.
And the king enjoys the party.
He joins hands with those
who pretend to be faithful to him.
6Their hearts are as hot as an oven.
They make evil plans to get rid of him.
Their anger burns like a slow fire all night.
In the morning it blazes out like a flaming fire.
7All of them are as hot as an oven.
They destroy their rulers.
All their kings fall from power.
But none of them calls on the Lord for help.
8The people of Ephraim mix with the nations.
They are like a thin loaf of bread
that is baked on only one side.
9People from other lands make them weaker and weaker.
But they don’t realize it.
Their hair is becoming gray.
But they don’t even notice it.
10The pride of Israel proves that they are guilty.
But in spite of everything,
they don’t return to the Lord their God.
They don’t go to him for help.
11The Lord says,
“The people of Ephraim are like a dove.
They are easily tricked.
They do not have any sense at all.
First they call out to Egypt for help.
Then they turn to Assyria.
12When they send for help,
I will throw my net over them.
I will capture them like the birds in the sky.
When I hear them gathering like birds,
I will catch them.
13How terrible it will be for them!
They have wandered away from me.
So they will be destroyed.
That’s because they have refused to obey me.
I long to save them.
But they tell lies about me.
14They do not cry out to me from their hearts.
Instead, they just lie on their beds and sob.
They cut themselves when they pray to their gods
for grain and fresh wine.
But they turn away from me.
15I brought them up and made them strong.
But they make evil plans against me.
16I am the Most High God. But they do not turn to me.
They are like a bow that does not shoot straight.
Their leaders will be killed by swords.
They will die because they have spoken too proudly.
The people of Egypt
will make fun of them.”
