1Ito ang mensahe ni Propeta Habakuk na ipinahayag sa kanya ng Panginoon.
Ang Unang Hinaing ni Habakuk
2Sinabi ni Habakuk, “Panginoon, hanggang kailan po ako hihingi ng tulong sa inyo bago nʼyo ako dinggin? Kailan nʼyo po ba kami ililigtas sa mga karahasang ito? 3Bakit nʼyo po ipinapakita sa akin ang mga kasamaan at kaguluhan? Kahit saan ay nakikita ko ang pagpapatayan, karahasan, hidwaan at pagtatalo. 4Kaya naging walang kabuluhan ang kautusan. At wala ring katarungan dahil ang mga taong may kasalanan ang siyang nananalo sa korte, at hindi ang mga taong walang kasalanan. Kaya nababaluktot ang katarungan.”
Ang Sagot ng Dios kay Habakuk
5Sumagot ang Dios, “Tingnan ninyong mabuti ang mga nangyayari sa mga bansa at talagang magtataka kayo sa inyong makikita. Sapagkat may gagawin ako sa inyong kapanahunan na hindi ninyo paniniwalaan kahit may magbalita pa nito sa inyo. 6Sapagkat pamamahalain ko ang mga taga-Babilonia,1:6 taga-Babilonia: sa literal, taga-Caldeo. Ito ang tawag kung minsan sa mga taga-Babilonia. na kilala sa kalupitan at karahasan. Mabilis nilang sinasalakay ang mga bansa sa buong mundo upang agawin ang mga lugar na hindi kanila. 7Kinatatakutan sila ng mga tao. Ginagawa nila ang gusto nila at walang makakapigil sa kanila. 8Ang mga kabayo nilaʼy mas mabilis kaysa sa mga leopardo at mas mabangis kaysa sa mga lobo na gumagala sa gabi. Tumatakbo ito mula sa malalayong lugar, parang agilang mabilis na lumilipad para dagitin ang kanyang biktima. 9Paparating ang kanilang mga sundalo na handang gumawa ng kalupitan. Para silang malakas na hangin mula sa silangan. Ang kanilang mga bihag ay kasindami ng buhangin. 10Hinahamak nila ang mga hari at mga pinuno. Tinatawanan lamang nila ang mga napapaderang lungsod, dahil kaya nila itong akyatin sa pamamagitan ng pagtambak ng lupa sa tabi nito. Sa ganitong paraan, nakakapasok sila at nasasakop nila ang lungsod. 11Pagkatapos, aalis sila na parang hangin lang na dumaan. Nagkasala sila, dahil wala silang kinikilalang dios kundi ang sariling kakayahan.”
Ang Pangalawang Hinaing ni Habakuk
12Sinabi ni Habakuk, “O Panginoon, kayo ay Dios mula pa noon. Kayo ang aking Dios, ang banal na Dios na walang kamatayan. O Panginoon, ang Bato na kanlungan, pinili nʼyo ang mga taga-Babilonia para magparusa sa amin. 13Dahil banal kayo, hindi nʼyo matitiis na tingnan ang kasamaan at kaguluhan. Pero bakit nʼyo hinahayaan ang mga traydor na taga-Babilonia na gawin ito sa amin? Bakit nʼyo hinahayaang pagmalupitan ang mga taong hindi gaanong masama kung ihahambing sa kanila? 14Ang kanilang mga kalaban ay ginawa nʼyong parang mga isda na walang pinuno na magtatanggol sa kanila. 15Masayang nagdiriwang ang mga taga-Babilonia dahil sa pagbihag nila sa kanilang mga kalaban na parang mga isdang nahuli sa bingwit o lambat. 16At dahil marami silang nabihag, ipinagmamalaki nila ang kanilang kakayahan katulad ng mangingisdang sinasamba ang kanyang bingwit o lambat sa pamamagitan ng paghahandog ng insenso bilang handog sa mga bagay na ito. Dahil sa pamamagitan ng bingwit o lambat ay yumaman siya at nagkaroon ng masaganang pagkain. 17Kaya Panginoon, magpapatuloy na lang po ba ang kanilang walang awang pagbihag at pagwasak sa mga bansa?”
1Advertência revelada ao profeta Habacuque.
A Primeira Queixa de Habacuque
2Até quando, Senhor, clamarei por socorro,
sem que tu ouças?
Até quando gritarei a ti: “Violência!”
sem que tragas salvação?
3Por que me fazes ver a injustiça,
e contemplar a maldade?
A destruição e a violência estão diante de mim;
há luta e conflito por todo lado.
4Por isso a lei se enfraquece,
e a justiça nunca prevalece.
Os ímpios prejudicam os justos,
e assim a justiça é pervertida.
A Resposta do Senhor
5“Olhem as nações e contemplem-nas,
fiquem atônitos e pasmem;
pois nos seus dias farei algo em que não creriam
se a vocês fosse contado.
6Estou trazendo os babilônios1.6 Hebraico: caldeus.,
nação cruel e impetuosa,
que marcha por toda a extensão da terra
para apoderar-se de moradias que não lhe pertencem.
7É uma nação apavorante e temível,
que cria a sua própria justiça
e promove a sua própria honra.
8Seus cavalos são mais velozes que os leopardos,
mais ferozes1.8 Ou ligeiros que os lobos no crepúsculo.
Sua cavalaria vem de longe.
Seus cavalos vêm a galope;
vêm voando como ave de rapina que mergulha para devorar;
9todos vêm prontos para a violência.
Suas hordas avançam como o vento do deserto,
e fazem tantos prisioneiros como a areia da praia.
10Menosprezam os reis e zombam dos governantes.
Riem de todas as cidades fortificadas,
pois constroem rampas de terra
e por elas as conquistam.
11Depois passam como o vento e prosseguem;
homens carregados de culpa
que têm por deus a sua própria força.”
A Segunda Queixa de Habacuque
12Senhor, tu não és desde a eternidade?
Meu Deus, meu Santo, tu não morrerás1.12 O Texto Massorético diz nós não morreremos..
Senhor, tu designaste essa nação para executar juízo;
ó Rocha, determinaste que ela aplicasse castigo.
13Teus olhos são tão puros
que não suportam ver o mal;
não podes tolerar a maldade.
Então, por que toleras os perversos?
Por que ficas calado enquanto os ímpios devoram
os que são mais justos que eles?
14Tornaste os homens como peixes do mar,
como animais1.14 Ou peixes, criaturas do mar, que não são governados por ninguém.
15O inimigo puxa todos com anzóis;
apanha-os em sua rede e nela os arrasta;
então alegra-se e exulta.
16E por essa razão ele oferece sacrifício à sua rede
e queima incenso em sua honra;
pois, graças à sua rede,
vive em grande conforto e desfruta iguarias.
17Mas continuará ele esvaziando a sua rede,
destruindo sem misericórdia as nações?
