Ang Pagbaba ng Baha
1Hindi kinalimutan ng Dios si Noe at ang mga kasama niyang hayop sa loob ng barko. Kaya pinaihip niya ang hangin sa mundo at dahan-dahang bumaba ang tubig. 2Tinakpan niya ang mga bukal at pinahinto ang ulan. 3Patuloy ang pagbaba ng tubig sa loob ng 150 araw. 4At nang ika-17 araw ng ikapitong buwan, sumadsad ang barko sa Bundok ng Ararat. 5Patuloy ang pagbaba ng tubig. At nang unang araw ng ikasampung buwan, nakikita na ang tuktok ng mga bundok.
6Pagkalipas ng 40 araw mula ng panahon na nakita na ang tuktok ng mga bundok, binuksan ni Noe ang bintana ng barko 7at pinakawalan ang isang uwak. At ang uwak na itoʼy parooʼt paritong lumilipad hanggang sa patuloy na pagbaba ng tubig. 8Pinakawalan din ni Noe ang isang kalapati para malaman niya kung bumaba na ang tubig, 9pero walang madapuan ang kalapati dahil natatakpan pa rin ng tubig ang buong mundo. Kaya bumalik na lamang ang kalapati kay Noe sa barko. Pinadapo ni Noe ang kalapati sa kamay niya at pinapasok sa barko. 10Pinalipas muna ni Noe ang pitong araw at muli niyang pinakawalan ang kalapati. 11Gabi na nang bumalik ang kalapati na may dalang sariwang dahon ng olibo sa kanyang tuka. Kaya nalaman ni Noe na bumaba na ang tubig. 12Pinalipas muli ni Noe ang pitong araw pa at muli niyang pinakawalan ang kalapati, pero hindi na ito bumalik.
13Noong unang araw ng unang buwan tuluyan nang bumaba ang tubig. Si Noe ay 601 taong gulang na noon. Binuksan niya ang takip ng barko at nakita niya na tuyo na ang lupa. 14Nang ika-27 araw ng ikalawang buwan, tuyong-tuyo na talaga ang lupa sa buong mundo.
15Sinabi agad ng Dios kay Noe, 16“Lumabas na kayong lahat sa barko. 17Palabasin nʼyo rin ang lahat ng hayop para dumami sila at mangalat sa buong mundo.” 18Kaya lumabas si Noe kasama ang kanyang asawa, mga anak na lalaki at mga manugang niya. 19Lumabas din ang lahat ng hayop: mga lumalakad, lumilipad at gumagapang. Magkakasama sila ayon sa kani-kanilang uri.
Naghandog si Noe
20Gumawa si Noe ng altar para sa Panginoon. Pagkatapos, kumuha siya ng isa sa bawat uri ng hayop na malinis8:20 malinis: Ang ibig sabihin, maaaring ihandog o, kainin. pati rin sa bawat uri ng mga ibon na malinis, at sinunog niya ito sa altar bilang handog sa Panginoon. 21Nang naamoy ng Panginoon ang mabangong samyo nito, sinabi niya sa kanyang sarili, “Hindi ko na muling susumpain ang lupa dahil sa ginawa ng tao, kahit alam kong makasalanan ang tao mula nang bata pa siya. Hindi ko na talaga muling lilipulin ang lahat ng nabubuhay katulad ng aking ginawa noon. 22Habang nagpapatuloy ang mundo, may panahon ng pagtatanim at pag-ani. May taglamig at may tag-init, may tag-ulan at may tag-araw, at may araw at may gabi.”
Ang Pag-untat sang Baha
1Wala pagkalimti sang Dios si Noe kag ang iya mga kaupod nga mga sapat sa sulod sang barko. Gani ginpahuyop niya ang hangin sa kalibutan kag nag-amat-amat hubas ang tubig. 2Gintakpan niya ang mga tuburan kag ginpauntat ang ulan. 3Sige hubas ang tubig sa sulod sang 150 ka adlaw. 4Kag sang ika-17 nga adlaw sang ikapito nga bulan, nabara ang barko sa kabukiran sang Ararat. 5Padayon nga naghubas ang tubig. Kag sang nahauna nga adlaw sang ika-10 nga bulan, makita na ang putokputokan sang mga bukid.
6Pagligad sang 40 pa gid ka adlaw, ginbuksan ni Noe ang bintana sang barko 7kag ginbuy-an paguwa ang isa ka uwak. Kag ang ini nga uwak sige lang ang iya lupad-lupad pakadto-pabalik hasta sa paghubas sang tubig. 8Ginbuy-an man ni Noe ang isa ka pating agod mahibaluan niya kon naghubas na ang tubig, 9pero wala sing may mahapunan ang pating tungod kay natabunan pa sang tubig ang bug-os nga kalibutan. Gani nagbalik na lang ang pating kay Noe sa barko. Ginpahapon ni Noe ang pating sa iya kamot kag ginpasulod sa barko. 10Ginpaligad anay ni Noe ang pito ka adlaw kag ginbuy-an niya liwat ang pating. 11Nagbalik ang pating sang sirom na nga may lab-as nga dahon sang olibo sa iya tuktok. Gani nahibaluan ni Noe nga naghubas na ang tubig. 12Ginpaligad liwat ni Noe ang pito pa gid ka adlaw kag ginbuy-an niya liwat ang pating, pero wala na ini nagbalik.
13Nagaedad na si Noe sing 601 ka tuig. Kag sang nahauna nga adlaw sang nahauna nga bulan, naghubas ang tubig. Ginkuha ni Noe ang tabon sa may barko kag nakita niya nga mala na ang duta. 14Sang ika-27 nga adlaw sang ikaduha nga bulan mala na gid ang duta sa bug-os nga kalibutan.
15Nagsiling dayon ang Dios kay Noe, 16“Guwa na kamo tanan sa barko. 17Kag paguwaa man ang tanan nga sapat agod magmuad sila kag magdamo, kag maglapta sa kalibutan.” 18Gani nagguwa si Noe upod ang iya asawa, mga anak nga lalaki kag mga umagad. 19Nagguwa man ang tanan nga sapat: ang nagalakat, ang nagalupad, kag ang nagakamang. Nagainupod sila suno sa ila nga klase.
Naghalad si Noe
20Naghimo si Noe sang halaran para sa Ginoo. Dayon nagkuha siya sang isa sa kada klase sang mga sapat nga matinlo8:20 matinlo: buot silingon, puwede nga ihalad ukon kaunon. pati man sa kada klase sang mga pispis nga matinlo kag ginsunog niya ini sa halaran bilang halad sa Ginoo. 21Sang napanimahuan sang Ginoo ang kahamot sini, nagsiling siya sa iya kaugalingon, “Indi ko na gid pagpakamalauton liwat ang duta tungod sang ginahimo sang tawo. Bisan pa nga nahibaluan ko nga makasasala ang tawo halin sang bata pa siya, indi ko na gid paglaglagon liwat ang tanan nga nagakabuhi pareho sang akon ginhimo sadto. 22Samtang nagapadayon ang kalibutan, may panahon sang tigtalanom kag may tig-alani, may tigtulugnaw kag may tig-ilinit, may tingulan kag may tingadlaw, kag may adlaw kag may gab-i.”
