Genesis 48 – TCB & CARST

Tagalog Contemporary Bible

Genesis 48:1-22

Si Manase at si Efraim

1Hindi nagtagal, may nagbalita kay Jose na may sakit ang kanyang ama. Kaya dinala niya ang dalawang anak niyang sina Manase at Efraim at pumunta kay Jacob. 2Nang malaman ni Jacob na dumating ang anak niyang si Jose, sinikap niyang makaupo sa higaan niya.

3Sinabi ni Jacob kay Jose, “Noong naroon pa ako sa Luz, sa lupain ng Canaan, nagpakita sa akin ang Makapangyarihang Dios at binasbasan niya ako.” 4Sinabi niya, “Bibigyan kita ng maraming lahi para maging ama ka ng maraming tao. At ibibigay ko ang lupaing ito ng Canaan sa mga lahi mo at magiging kanila ito magpakailanman.”

5Nagpatuloy si Jacob sa pagsasalita, “Ang dalawa mong anak na sina Efraim at Manase, na ipinanganak dito sa Egipto bago ako dumating ay ituturing kong mga anak ko. Kaya kagaya kina Reuben at Simeon, magmumula rin sa kanila ang mga lahi ng mga Israelita. 6Pero ang susunod mong mga anak ay maiiwan sa iyo at makakatanggap ng mana galing kina Efraim at Manase. 7Naalala ko ang pagkamatay ng iyong ina. Galing kami noon sa Padan Aram at naglalakbay sa lupain ng Canaan. Malapit na kami noon sa Efrata nang mamatay siya, kaya inilibing ko na lang siya sa tabi ng daan na papunta sa Efrata. (Ang Efrata ang tinatawag ngayon na Betlehem.)”

8Nang makita ni Israel48:8 Israel: na siya ring si Jacob. ang mga anak ni Jose, nagtanong siya, “Sino sila?”

9Sumagot si Jose, “Sila po ang mga anak ko na ibinigay sa akin ng Dios dito sa Egipto.”

Kaya sinabi ni Israel, “Dalhin sila rito sa akin para mabasbasan ko sila.”

10Halos hindi na makakita si Israel dahil sa katandaan, kaya dinala ni Jose ang mga anak niya papalapit kay Israel. Niyakap sila ni Israel at hinalikan.

11Sinabi ni Israel kay Jose, “Hindi na talaga ako umaasa na makikita pa kita, pero ngayon ipinahintulot ng Dios na hindi lang ikaw ang makita ko kundi pati ang mga anak mo.”

12Kinuha agad ni Jose ang mga anak niya sa kandungan ni Israel at yumukod siya bilang paggalang sa kanyang ama. 13Pagkatapos, inilapit niyang muli ang mga anak niya sa lolo ng mga ito para mabasbasan sila. Si Efraim ay nasa kanan ni Jose, na nasa kaliwa ni Israel at si Manase ay nasa kaliwa ni Jose na nasa kanan ni Israel. 14At ipinatong ni Israel ang kanang kamay niya sa ulo ni Efraim na siyang nakababata, at ipinatong ang kaliwang kamay niya sa ulo ni Manase na siya namang nakatatanda.

15Pagkatapos, binasbasan niya ang mga ito na sinasabi,

“Nawaʼy pagpalain ang mga batang ito ng Dios na pinaglingkuran ng aking mga ninuno na sina Abraham at Isaac, na siya ring Dios na nagbabantay sa akin simula nang ipinanganak ako hanggang ngayon.

16At nawaʼy pagpalain din sila ng anghel na nagligtas sa akin sa lahat ng kapahamakan.

Nawaʼy maalala ako at ang aking mga ninunong sina Abraham at Isaac sa pamamagitan nila.

At nawaʼy dumami pa sila sa mundo.”

17Nang makita ni Jose na ipinatong ng kanyang ama ang kanang kamay nito sa ulo ni Efraim, hindi niya ito ikinatuwa. Hinawakan niya ang kamay ng kanyang ama para ilipat kay Manase, 18At sinabi, “Ama hindi po iyan. Ito po ang panganay; ipatong po ninyo ang kanang kamay ninyo sa ulo niya.”

19Pero sumagot ang kanyang ama, “Oo, alam ko anak. Ang mga lahi ni Manase ay magiging kilala ring mga bansa. Pero mas magiging kilala ang mga lahi ng nakababata niyang kapatid at magiging mas marami ang lahi nito.” 20Kaya ginawa niya si Efraim na nakakahigit kaysa kay Manase. At sa araw na iyon, binasbasan niya ang mga ito na nagsasabing,

“Gagamitin ng mga Israelita ang pangalan mo sa pagbabasbas. Sasabihin nila, ‘Nawaʼy pagpalain ka ng Dios kagaya nina Efraim at Manase.’ ”

21Kaya sinabi ni Israel kay Jose, “Malapit na akong mamatay, pero huwag kayong mag-aalala dahil sasamahan kayo ng Dios at pababalikin kayo sa lupain ng iyong ninuno. 22At ikaw Jose ang magmamana ng Shekem, at hindi ang mga kapatid mo. Ang lupain na iyon na napasaakin dahil sa pakikipaglaban ko sa mga Amoreo sa pamamagitan ng espada at pana.”

Священное Писание (Восточный перевод), версия для Таджикистана

Начало 48:1-22

Якуб благословляет своих внуков – Манассу и Ефраима

1Некоторое время спустя Юсуфу сказали:

– Твой отец болен, – и он взял с собой двух своих сыновей, Манассу и Ефраима.

2Якубу сказали:

– К тебе пришёл твой сын Юсуф, – и Исроил собрался с силами, приподнялся и сел на постели.

3Якуб сказал Юсуфу:

– Бог Всемогущий явился мне в Лузе, в земле Ханона, благословил меня 4и сказал мне: «Я сделаю тебя плодовитым, размножу тебя, произведу от тебя множество народов и дам эту землю в вечное владение твоим потомкам».

5Отныне двое твоих сыновей, рождённых тебе в Египте до моего прихода, станут моими. Ефраим и Манасса будут моими, как Рувим и Шимон; 6дети же, рождённые у тебя после них, будут твоими, они унаследуют часть земли из доли своих братьев – Ефраима и Манассы. 7Когда я возвращался из Паддана48:7 То есть из северо-западной Месопотамии., Рахиля, к горю моему, умерла в земле Ханона, когда мы были ещё в пути, недалеко от Ефрафы. Поэтому я похоронил её там, у дороги в Ефрафу (то есть Вифлеем).

8Увидев сыновей Юсуфа, Исроил спросил:

– Кто это?

9Юсуф ответил отцу:

– Это сыновья, которых Всевышний дал мне здесь.

И тот сказал:

– Подведи их ко мне, чтобы мне благословить их.

10Глаза Исроила ослабли от старости, он почти ослеп. Юсуф подвёл сыновей поближе к своему отцу, и тот поцеловал и обнял их.

11Исроил сказал Юсуфу:

– Я и не мечтал вновь увидеть тебя, а Всевышний дал мне увидеть даже твоих детей.

12Юсуф отвёл их от колен Исроила и поклонился ему лицом до земли. 13Потом Юсуф поставил Ефраима справа от себя, по левую руку от Исроила, а Манассу слева от себя, по правую руку от Исроила, и подвёл их ближе к отцу. 14Но Исроил протянул правую руку и возложил её на голову Ефраима, хотя он и был младше, а левую, перекрестив руки, он возложил на голову Манассы, хотя Манасса был первенцем.

15Потом он благословил Юсуфа и сказал:

– Всевышний, перед Которым ходили

отцы мои Иброхим и Исхок,

Всевышний, Который был защитником48:15 Букв.: «пастухом». Всевышний здесь сравнивается с пастухом, который любит и не оставляет своих овец и который готов положить за них жизнь. моим

всю мою жизнь до сего дня,

16Ангел, Который берёг меня от всякого зла, –

да благословит этих детей.

Пусть продолжится в них моё имя

и имена моих отцов Иброхима и Исхока,

и пусть многочисленно будет их потомство на земле.

17Когда Юсуф увидел, что отец возложил правую руку на голову Ефраима, он огорчился и взял отца за руку, чтобы переложить её с головы Ефраима на голову Манассы.

18Юсуф сказал ему:

– Нет, отец, вот этот – первенец; положи правую руку на его голову.

19Но отец отказался и сказал:

– Я знаю, мой сын, я знаю. От него тоже произойдёт народ, и он тоже станет велик. Но его младший брат будет выше него, и его потомки станут множеством народов.

20И он благословил их в тот день и сказал:

– Ваши имена народ Исроила будет произносить как благословение, говоря: «Да сделает тебя Всевышний подобным Ефраиму и Манассе».

Так он поставил Ефраима впереди Манассы.

21И Исроил сказал Юсуфу:

– Я умираю, но Всевышний будет с вами и возвратит вас в землю ваших отцов. 22Я отдаю тебе, как высшему среди братьев, лишний горный кряж48:22 Лишний горный кряж – или: «город Шахем». Много веков спустя останки Юсуфа были захоронены в Шахеме (см. Иеш. 24:32)., который я отвоевал у аморреев мечом и луком.