1Pagkatapos, umalis si Jose at pumunta sa Faraon kasama ang lima sa kanyang kapatid. Sinabi ni Jose sa hari, “Dumating na po ang aking ama at mga kapatid galing sa Canaan, at dala po nila ang mga hayop nila at ang lahat ng kanilang ari-arian. Naroon po sila ngayon sa Goshen.” 2Ipinakilala niya agad sa Faraon ang lima sa kanyang kapatid.
3Tinanong sila ng Faraon, “Ano ang trabaho ninyo?”
Sumagot sila, “Mga pastol po kami ng hayop, katulad ng mga magulang namin. 4Pumunta kami rito para pansamantalang manirahan dahil matindi po ang taggutom sa Canaan, at wala na kaming mapagpastulan ng mga hayop namin. Hinihiling po namin sa inyo na kung maaari ay payagan nʼyo kaming manirahan sa Goshen.”
5Sinabi ng Faraon kay Jose, “Ngayong dumating na ang iyong ama at mga kapatid, 6nakabukas ang Egipto para sa pamilya ninyo. Patirahin sila sa Goshen, na isa sa magagandang lupain sa Egipto. Kung may mapipili ka sa kanila na mapagkakatiwalaan, gawin silang tagapagbantay ng mga hayop ko.”
7Dinala ni Jose ang kanyang ama sa Faraon at ipinakilala. Pagkatapos, binasbasan47:7 binasbasan: o, kinamusta. ni Jacob ang Faraon. 8Tinanong siya ng Faraon, “Ilang taon ka na?”
9Sumagot siya, “130 taon. Maikli at mahirap po ang naging buhay ko rito sa lupa. Hindi ito umabot sa kahabaan ng buhay ng aking mga ninuno.” 10Pagkatapos, muli niyang binasbasan ang Faraon,47:10 muli niyang binasbasan ang Faraon: o, nagpaalam si Jacob sa Faraon na uuwi na siya. at umalis siya sa harapan ng Faraon.
11Ayon sa utos ng Faraon, inilagay ni Jose sa ayos ang kanyang ama at mga kapatid sa Egipto; ibinigay niya sa kanila ang lugar ng Rameses,47:11 Rameses: o, Goshen. na isa sa pinakamagandang lupain sa Egipto. 12Sinustentuhan ni Jose ng pagkain ang kanyang ama, mga kapatid at ang buong sambahayan ng kanyang ama ayon sa dami ng kanilang mga anak.
13Ngayon, malala na ang taggutom kaya wala nang pagkain kahit saan. Nanghina na ang mga tao sa Egipto at sa Canaan dahil sa gutom. 14Tinipon ni Jose ang lahat ng perang ibinayad ng mga taga-Egipto at taga-Canaan na bumili ng pagkain, at dinala ito sa palasyo ng Faraon. 15Dumating ang panahon na naubos na ang perang pambili ng mga taga-Egipto at ng mga taga-Canaan. Pumunta ang mga taga-Egipto kay Jose at sinabi, “Wala na po kaming pera. Kung maaari bigyan na lang ninyo kami ng pagkain dahil mamamatay na kami sa gutom.”
16Sinabi ni Jose, “Kung wala na talaga kayong pera, dalhin nʼyo rito ang mga hayop ninyo at iyon ang ibayad ninyo sa pagkain ninyo.” 17Kaya dinala nila kay Jose ang kanilang mga kabayo, tupa, baka at asno, at ipinalit ito sa pagkain. Sa loob ng isang taon, sinustentuhan sila ni Jose ng pagkain kapalit ng kanilang mga hayop.
18Pagkalipas ng isang taon, pumunta na naman ang mga tao kay Jose at nagsabi, “Hindi po maitatago sa inyo na wala na kaming pera at ang mga hayop namin ay nariyan na sa inyo. Wala na pong naiwan sa amin, maliban sa aming sarili at mga lupain. 19Kaya tulungan nʼyo po kami para hindi kami mamatay at hindi mapabayaan ang mga lupain namin. Payag po kami na maging alipin na lang ng hari at mapasakanya ang mga lupain namin para may makain lang kami. Bigyan nʼyo po kami agad ng mga binhi na maitatanim para hindi kami mamatay at hindi namin mapabayaan ang mga lupain namin.”
20Kaya ipinagbili ng lahat ng taga-Egipto ang mga lupain nila kay Jose dahil matindi na ang taggutom. Binili ni Jose ang lahat ng ito para sa hari, kaya ang mga lupaing iyon ay naging pag-aari ng Faraon. 21Ginawa ni Jose na mga alipin ng Faraon ang mga tao sa buong Egipto. 22Ang mga lupain lang ng mga pari ang hindi nabili ni Jose. Hindi nila kailangang ipagbili ang mga lupain nila dahil sinusustentuhan sila ng Faraon ng pagkain at ng mga pangangailangan nila.
23Sinabi ni Jose sa mga tao, “Ngayon na nabili ko na kayo pati ang mga lupain ninyo para sa Faraon, heto ang binhi para makapagtanim kayo. 24Kapag aani kayo, ibigay ninyo sa Faraon ang 20 porsiyento ng ani ninyo. At sa inyo na ang matitira, para may maitanim kayo at may makain ang buong sambahayan ninyo.” 25Sinabi ng mga tao, “Ginoo, napakabuti po ninyong amo sa amin; iniligtas nʼyo ang buhay namin. Pumapayag po kami na maging alipin ng Faraon.”
26Kaya ginawa ni Jose ang kautusan sa lupain ng Egipto na ang 20 porsiyento ng ani ay para sa Faraon. Ang kautusang ito ay nagpapatuloy pa hanggang ngayon. Ang mga lupain lang ng mga pari ang hindi naging pag-aari ng Faraon.
27Tumira ang mga Israelita sa Goshen na sakop ng Egipto. Nagkaroon sila roon ng lupain at dumami pa ang lahi nila.
28Tumira si Jacob sa Egipto sa loob ng 17 taon, nabuhay siya hanggang 147 taon. 29Nang naramdaman niyang malapit na siyang mamatay, tinawag niya si Jose at sinabi, “Kung maaari, ilagay mo ang kamay mo sa pagitan ng dalawang hita47:29 ilagay … hita: Tingnan ang “footnote” sa 24:2. ko at manumpa ka na ipagpapatuloy mo ang pagpapakita ng iyong kagandahang-loob sa akin. Huwag mo akong ilibing dito sa Egipto. 30Kapag namatay na ako, ilibing mo ako sa libingan ng aking mga ninuno.”
Sumagot si Jose, “Gagawin ko po ang sinasabi ninyo.”
31Sinabi ni Jacob, “Sumumpa ka sa akin.” Kaya sumumpa si Jose sa kanya. Lumuhod si Jacob sa kanyang higaan para magpasalamat sa Dios.
雅各全家定居埃及
1约瑟来到法老面前，对他说：“我父亲和我的弟兄们已经带着他们的羊群、牛群和所有的一切从迦南来了，现在就在歌珊。” 2约瑟从弟兄中带了五个人去见法老。 3法老问他们：“你们做什么工作？”他们回答说：“仆人们祖祖辈辈都是牧羊的。 4迦南的饥荒很严重，羊群没有草吃，所以我们到这里来寄居，求你准许仆人们住在歌珊。” 5法老对约瑟说：“你父亲和弟兄们都来了， 6整个埃及就在你面前，尽管安排他们住在国中最好的地方。他们可以住在歌珊。如果你知道他们中间有能干的人，可以派他们看管我的牲畜。”
7约瑟又带父亲雅各去见法老，雅各就为法老祝福。 8法老问雅各：“你多大岁数了？” 9雅各回答说：“我在世上寄居一百三十年了，我的日子又苦又短，不像我祖先那样高寿。” 10雅各为法老祝福后，就告退了。 11约瑟遵照法老之命把埃及最好的地方——兰塞境内的土地给他父亲和弟兄们居住，作他们的产业。 12约瑟按各家人口提供粮食给父亲、弟兄及其他家人。
饥荒
13饥荒很严重，到处都缺粮，埃及和迦南都饱受饥荒之苦。 14约瑟把埃及人和迦南人向他买粮的银子收集起来，存放在法老的库房里。 15埃及人和迦南人的银子都用光了，埃及人就来见约瑟，对他说：“我们的钱财都用光了，求你给我们粮食，免得我们饿死在你面前。” 16约瑟说：“你们的钱财如果用尽了，可以用你们的牲畜来交换粮食。” 17于是，他们把牲畜赶到约瑟那里，用他们的牛、羊、驴和马跟约瑟换粮食。那一年，他们就依靠换来的粮食生活。
18到了第二年，他们又来见约瑟，对他说：“不瞒我主，我们的钱都用光了，牲畜也给你了，除了我们自己和田地以外，我们一无所有。 19求你不要让我们人死地荒。我们愿意用自己和我们的田地来换粮食，我们和我们的田地都归法老。求你给我们种子，我们好活下去，不致饿死，土地也不致荒废。”
20埃及人为饥荒所迫，纷纷卖掉自己的田地。约瑟替法老收购了埃及全国的田地，最后，所有的田地都归法老了。 21约瑟使埃及全境的人都成为法老的奴仆。 22约瑟唯独没有买祭司的田地，因为祭司吃法老的俸禄，有足够的供给，不用卖地。 23约瑟对百姓说：“我为法老买了你们和你们的土地，这里有种子，你们可以拿去耕种。 24但是你们要把收成的五分之一给法老，其余的，你们可以留下来作种子和全家人的口粮。” 25他们说：“你救了我们的命，求你恩待我们，让我们做法老的奴仆吧。” 26于是，约瑟立下一条法令，到今天还有效，就是埃及出产的五分之一归给法老。只有祭司的田地不归法老。
27以色列人住在埃及的歌珊，在那里获得了产业，人口兴旺。 28雅各在埃及住了十七年，他一共活了一百四十七岁。
29他快要离世的时候，把儿子约瑟叫来，说：“你如果恩待我，请你把手放在我大腿底下起誓，你会以慈爱和信实待我，不把我葬在埃及。 30我与祖先同眠后，你要把我带出埃及安葬在我祖先的身边。”约瑟说：“我必照你说的做。” 31雅各要约瑟起誓，约瑟照做了。于是，以色列在床头47:31 “在床头”或译“拄着拐杖”。敬拜上帝。
