Malapit na ang Katapusan ng Israel
1Sinabi sa akin ng Panginoon, 2“Anak ng tao, ako, ang Panginoong Dios, ay nagsasabi sa bansang Israel, ‘Ito na ang katapusan ng buong lupain ng Israel. 3Katapusan na ninyo, dahil ipadarama ko na ang galit ko. Hahatulan ko kayo ayon sa pamumuhay ninyo at pagbabayarin ko na kayo ayon sa lahat ng kasuklam-suklam na ginawa ninyo. 4Hindi ko na kayo kahahabagan. Hahatulan ko kayo sa inyong pamumuhay at sa inyong kasuklam-suklam na ginawa, para malaman ninyo na ako ang Panginoon.’
5“Ako, ang Panginoong Dios, ay nagsasabi: Darating sa inyo ang sunod-sunod na kapahamakan. 6Ito na ang wakas! Ang katapusan ninyo, 7kayong mga nakatira sa lupain ng Israel. Dumating na sa inyo ang kapahamakan. Malapit na ang oras na magkakagulo kayo. Tapos na ang maliligayang araw ninyo sa mga kabundukan. 8Hindi magtatagal at ipadarama ko na sa inyo ang matindi kong galit. Hahatulan ko kayo ayon sa pamumuhay ninyo, at pagbabayarin ko kayo sa mga kasuklam-suklam na ginawa ninyo. 9Hindi ko kayo kahahabagan. Pagbabayarin ko kayo ayon sa inyong pamumuhay at sa mga kasuklam-suklam na ginawa ninyo. At ditoʼy malalaman ninyong ako, ang Panginoon, ang nagparusa sa inyo.
10“Malapit na ang araw ng pagpaparusa. Darating na ang kapahamakan. Sukdulan na ang kasamaan at kayabangan ng mga tao. 11Ang kalupitan nilaʼy babalik sa kanila bilang parusa sa kasamaan nila. Walang matitira sa kanila, pati ang lahat ng kayamanan nila ay mawawala. 12Oo, malapit na ang araw ng pagpaparusa. Hindi na ikatutuwa ng mga mamimili ang naitawad nila at hindi na rin malulungkot ang mga naluging nagbebenta, dahil mararanasan ng lahat ang galit ko. 13Kung may mga nagbebenta mang makakabawi, hindi na sila makakabalik sa pagtitinda dahil ang mga sinabi ko tungkol sa buong bansa ng Israel ay hindi na mababago. Hindi maililigtas ng bawat gumagawa ng kasamaan ang kanyang buhay. 14Kahit na hipan pa nila ang trumpeta para ihanda ang lahat sa pakikipaglaban, wala ring pupunta sa labanan, dahil mararanasan ng lahat ang galit ko.
15“Ang sinumang lalabas ng lungsod ay mamamatay sa digmaan. Ang mananatili naman sa loob ng lungsod ay mamamatay sa sakit at gutom. 16Ang mga makakaligtas sa kamatayan at tatakas papunta sa mga bundok ay iiyak doon na parang huni ng kalapati, dahil sa kani-kanilang kasalanan. 17Manghihina ang mga kamay nila at mangangatog ang kanilang mga tuhod. 18Magsusuot sila ng damit na sako at aahitin ang kanilang buhok para ipahayag ang kanilang pagdadalamhati. Takot at kahihiyan ang makikita sa mukha nila. 19Itatapon nila sa mga lansangan ang mga pilak at ginto nila na parang maruruming bagay. Hindi sila maililigtas ng mga ito sa araw na ipadama ko ang aking poot. Hindi rin nila ito makakain para mabusog sila dahil ito ang dahilan kung bakit sila nagkasala. 20Ipinagmamalaki nila ang mga naggagandahan nilang hiyas na siyang ginamit nila para gumawa ng mga kasuklam-suklam na dios-diosan. Kaya gagawin kong marumi ang mga bagay na ito para sa kanila. 21Ipapasamsam ko ito sa masasamang dayuhan at dudungisan nila ito. 22Pababayaan kong lapastanganin nila at nakawan ang aking templo. Papasukin at lalapastanganin ito ng mga magnanakaw.
23“Bibihagin ang aking mga mamamayan dahil puro patayan at puno ng kaguluhan ang kanilang lungsod. 24Ipakakamkam ko sa mga masasamang bansa ang mga bahay nila. Tatapusin ko ang pagmamataas ng kanilang mga makapangyarihang tao,7:24 Tatapusin … tao: o, Wawasakin ko ang matitibay nilang pader na kanilang ipinagyayabang. at ipalalapastangan ko ang mga sambahan nila. 25Darating sa kanila ang takot at maghahanap sila ng kapayapaan pero hindi nila ito matatagpuan. 26Darating sa kanila ang sunud-sunod na panganib at masasamang balita. Magtatanong sila sa mga propeta, pero wala silang matatanggap na kasagutan. Magpapaturo sila sa mga pari at hihingi ng payo sa mga tagapamahala, pero hindi sila tuturuan at papayuhan. 27Magdadalamhati ang hari at mawawalan ng pag-asa ang mga tagapamahala niya. Ang mga taoʼy manginginig sa takot. Parurusahan ko sila ayon sa kanilang pamumuhay. Hahatulan ko sila kung paano nila hinatulan ang iba. At malalaman nila na ako ang Panginoon.”
Le jour de la fin arrive
1L’Eternel m’adressa la parole et me dit :
2O toi, fils d’homme, ╵voici ce que déclare ╵le Seigneur, l’Eternel,
au pays d’Israël : ╵La fin est arrivée !
Aux quatre extrémités ╵du pays, c’est la fin !
3Oui, maintenant, ╵c’en est fini de toi,
car je vais déchaîner ╵contre toi ma colère
et je vais te juger ╵pour ta conduite :
je te ferai payer ╵toutes tes abominations.
4Je n’aurai pas pour toi ╵un regard de pitié,
je serai sans merci,
je te rétribuerai ╵pour ta conduite,
et, de tes abominations, ╵tu resteras coupable ;
et vous reconnaîtrez ╵que je suis l’Eternel.
5Voici ce que vous dit ╵le Seigneur, l’Eternel :
Un malheur, oui un malheur sans pareil
va survenir !
6La fin arrive. ╵C’est vrai, elle arrive la fin,
c’en est fini de toi,
la voilà qui arrive.
7La ruine vient pour toi, ╵habitant du pays !
Oui, le moment arrive,
le jour est proche7.7 Voir 13.5 ; 22.21-22 ; Es 2.12 ; Jl 1.15 ; 2.1 ; 4.14 ; Am 5.18 ; Ab 15 ; So 1.7..
Voici : sur les montagnes, ╵c’est la consternation ╵au lieu des cris de joie.
8Maintenant, sans tarder, ╵moi, je vais déverser ╵ma colère sur toi,
et j’irai jusqu’au bout ╵de tout mon courroux contre toi.
Oui, je te jugerai ╵pour ta conduite,
je te ferai payer ╵toutes tes abominations.
9Je n’aurai pas pour toi ╵un regard de pitié,
je serai sans merci,
je te rétribuerai ╵pour ta conduite
et, de tes abominations, ╵tu resteras coupable,
et vous reconnaîtrez ╵que c’est moi, l’Eternel, ╵qui vous aurai frappés.
La ruine se prépare
10Voici le jour ! ╵Elle arrive la ruine !
Oui, elle se prépare,
et le bâton qui va frapper fleurit,
l’arrogance s’épanouit,
11la violence se dresse
pour servir de bâton ╵à la méchanceté.
Il ne restera rien ╵ni de ce peuple,
de ces multitudes bruyantes,
ni de tout son tumulte7.11 tumulte: sens incertain.,
ni de sa gloire.
12Le temps arrive,
le jour approche :
que celui qui achète ╵ne se réjouisse pas,
et que celui qui vend ╵ne se désole pas,
car la colère plane
sur toute cette multitude,
13parce que le vendeur ╵ne retrouvera pas ╵ce qu’il avait vendu,
même s’il demeurait ╵au nombre des vivants.
En effet, la révélation ╵concernant cette multitude ╵ne sera jamais révoquée :
à cause de ses fautes, ╵aucun d’eux ne pourra ╵sauver sa vie.
14On sonnera du cor, ╵et l’on se tiendra prêt,
mais aucun n’ira au combat
car ma colère plane ╵sur toute cette multitude.
Pas d’échappatoire
15Au dehors de la ville, ╵c’est l’épée qui sévit,
au dedans, c’est la peste ╵et la famine.
Celui qui est aux champs
périra par l’épée,
et celui qui est dans la ville,
la peste et la famine ╵le feront succomber.
16Si quelque rescapé ╵parvient à s’échapper,
il s’enfuira vers les montagnes
tout comme les colombes des vallées.
Et ils gémiront tous7.16 L’ancienne version grecque a : et je les ferai mourir.,
chacun pour son péché.
17Leurs mains pendront sans force
et leurs genoux flageoleront.
18Ils porteront ╵des habits de toile de sac
et la frayeur les saisira,
la honte se lira ╵sur chacun des visages,
toutes les têtes ╵seront rasées7.18 Marques de deuil et de tristesse..
19Ils jetteront ╵leur argent dans les rues,
et considéreront ╵leur or comme souillé,
car ni l’argent ni l’or ╵ne pourront les sauver
au jour de la colère ╵de l’Eternel,
ni apaiser leur faim ;
ils ne satisferont ╵aucun de leurs désirs,
car c’est l’argent et l’or ╵qui les ont fait tomber
dans le péché.
20Ils ont mis leur orgueil ╵dans leurs parures magnifiques
et ils s’en sont servis ╵pour fabriquer ╵des idoles abominables ╵et exécrables.
C’est pourquoi tout cela ╵je le rendrai souillé pour eux :
21je le livrerai à des étrangers ╵pour qu’ils le pillent,
comme butin ╵aux méchants de la terre
qui viendront souiller tout cela.
22Je détournerai d’eux ma face
et l’on profanera ╵le lieu que je chéris.
Des brigands y pénétreront ╵et le profaneront.
23Fabriquez-vous des chaînes,
car les crimes font loi ╵dans ce pays,
et la ville est remplie de violence.
24J’amènerai ici ╵les pires des peuples païens
afin qu’ils prennent possession ╵de leurs maisons.
J’abattrai l’orgueil des puissants,
leurs sanctuaires7.24 leurs sanctuaires: selon l’ancienne version grecque. Le texte hébreu traditionnel a : ceux qui les sanctifient. seront profanés.
25Voici : la ruine vient,
ils chercheront la paix ╵sans pouvoir la trouver.
26Désastre sur désastre ╵viendront les submerger,
il y aura un afflux incessant ╵de mauvaises nouvelles.
Ils solliciteront ╵en vain quelque révélation ╵de la part du prophète,
la loi fera défaut au prêtre
et les responsables du peuple ╵seront dépourvus de conseil.
27Le roi prendra le deuil,
et le prince sera vêtu ╵des habits des temps de malheur,
le peuple du pays ╵aura les mains tremblantes.
C’est d’après leur conduite ╵que je les traiterai
et je les jugerai ╵selon leurs propres règles,
et ils reconnaîtront ╵que je suis l’Eternel.
