Ang Mensahe para sa mga Bundok ng Israel
1Sinabi ng Panginoon, “Anak ng tao, magsalita ka laban sa mga bundok ng Israel. Sabihin mo sa kanila, ‘O mga bundok ng Israel, makinig kayo sa sinasabi ng Panginoon. 2Ito ang sinabi ng Panginoong Dios: Sinabi ng mga kalaban ninyo na sa kanila na ang mga bundok ninyo.’
3“Kaya anak ng tao, sabihin mo sa mga bundok ng Israel na ako, ang Panginoong Dios ay nagsasabi: Sinalakay kayo ng mga bansa mula sa ibaʼt ibang dako at sila ngayon ang nagmamay-ari sa inyo. Kinutya nila kayo at inilagay sa kahihiyan. 4-5Kaya kayong mga bundok, burol, mga daluyan ng tubig, lambak, mga gibang lugar at mapanglaw na bayan na sinalakay at kinutya ng mga bansa sa palibot ninyo, pakinggan ninyo ang sasabihin ko. Ako, ang Panginoong Dios ay nagsasabing, lubha akong nagagalit sa mga bansang iyon, lalung-lalo na sa Edom. Sinakop nila ang aking lupain nang may katuwaan at pangungutya, dahil talagang gusto nilang mapunta sa kanila ang mga pastulan nito.
6“Kaya anak ng tao, magsalita ka tungkol sa Israel. Sabihin mo sa mga bundok, burol, daluyan ng tubig at lambak, na ako, ang Panginoong Dios, ay nagsasabi: Tiniis ninyo ang pangungutya ng mga bansa sa palibot ninyo. Kaya dahil sa matindi kong galit, 7ako, ang Panginoong Dios ay sumusumpang mapapahiya rin ang mga bansang iyon. 8Ngunit kayong mga bundok ng Israel, tutubuan kayo ng mga punongkahoy na mamumunga para sa mga mamamayan kong Israel, dahil malapit na silang umuwi. 9Makinig kayo! Aalagaan ko kayo. Bubungkalin at tataniman ko ang mga lupa ninyo. 10Pararamihin ko kayo, kayong mga mamamayan ng Israel. Muling itatayo at titirhan ang mga nawasak ninyong mga bayan. 11Pararamihin ko ang mga tao at mga hayop sa inyo. Patitirahin ko silang muli sa lupain ninyo katulad noon at pauunlarin ko kayo ng higit pa kaysa sa dati, at malalaman ninyong ako ang Panginoon. 12Ibabalik ko ang mga mamamayan kong Israel sa inyo. Sila ang magmamay-ari sa inyo, at hindi nʼyo na muling kukunin ang mga anak nila.”
13Sinabi pa ng Panginoong Dios, “Sinasabi ng mga tao sa inyo na nilalapa ninyo ang inyong mga mamamayan at inuulila ninyo sa kabataan ang inyong bansa. 14Pero mula ngayon, hindi na ninyo lalapain ang inyong mga mamamayan at hindi na ninyo uulilain sa kabataan ang inyong bansa. Ako, ang Panginoong Dios, ang nagsasabi nito. 15Hindi ko na papayagang kutyain o hiyain kayo ng ibang mga bansa. At hindi ko na rin papayagang mawasak ang bansa ninyo. Ako, ang Panginoong Dios, ang nagsasabi nito.”
16Sinabi pa ng Panginoon sa akin, 17“Anak ng tao, noong ang mga Israelita ay nakatira pa sa lupain nila, dinungisan nila ito sa pamamagitan ng masasama nilang ugali at pamumuhay. Sa aking paningin, ang kanilang uri ng pamumuhay ay kasindumi ng babaeng may buwanang dalaw. 18Kaya ibinuhos ko sa kanila ang galit ko, dahil sa mga pagpatay nila roon sa lupain ng Israel, at dahil sa pagsamba nila sa mga dios-diosan na siyang nagparumi sa lupaing ito. 19Pinangalat ko sila sa ibang mga bansa. Ginawa ko sa kanila ang nararapat ayon sa mga ugali at pamumuhay nila. 20At kahit saanmang bansa sila pumunta ay ipinapahiya nila ang banal kong pangalan. Sapagkat sinasabi ng mga tao, ‘Sila ang mga mamamayan ng Panginoon, pero pinaalis niya sila sa kanilang lupain.’ 21Nag-alala ako sa aking banal na pangalan na inilagay ng mga mamamayan ng Israel sa kahihiyan saang bansa man sila pumunta. 22Kaya sabihin mo sa mga mamamayan ng Israel na ako, ang Panginoong Dios, ako ang nagsasabi, ‘O mga mamamayan ng Israel, pinababalik ko na kayo sa lupain ninyo, hindi dahil karapat-dapat kayong pabalikin, kundi dahil sa banal kong pangalan na nilalapastangan dahil sa inyo, saan mang bansa kayo mapunta. 23Ipapakita ko ang kabanalan ng marangal kong pangalan sa mga bansa kung saan nilapastangan ninyo ito. At malalaman ng mga bansang iyon na ako ang Panginoon kapag ipinakita ko sa kanila ang aking kabanalan sa pamamagitan ng gagawin ko sa inyo. Ako, ang Panginoong Dios, ang nagsasabi nito. 24Sapagkat kukunin ko kayo sa ibaʼt ibang bansa at pababalikin ko kayo sa sarili ninyong lupain. 25Wiwisikan ko kayo ng malinis na tubig nang maging malinis kayo sa lahat ng karumihan ninyo at hindi na kayo sasamba sa mga dios-diosan. 26Bibigyan ko kayo ng bagong puso at bagong espiritu. At ang matitigas ninyong puso ay magiging pusong masunurin. 27Ibibigay ko rin sa inyo ang aking Espiritu para maingat ninyong masunod ang mga utos koʼt mga tuntunin. 28Titira kayo sa lupaing ibinigay ko sa inyong mga ninuno. Magiging mga mamamayan ko kayo at magiging Dios ninyo ako. 29Lilinisin ko kayo sa lahat ng karumihan ninyo. Bibigyan ko kayo ng napakaraming butil at hindi na kayo magugutom. 30Pagbubungahin ko ng marami ang mga punongkahoy ninyo at pasasaganain ang mga ani ninyo para hindi na kayo hamakin ng mga taga-ibang bansa dahil sa dinanas ninyong gutom. 31At maaalala ninyo ang inyong masasamang ugali at pamumuhay. Kasusuklaman ninyo ang inyong mga sarili dahil sa inyong mga kasalanan at kasuklam-suklam na ginawa. 32Ngunit mga mamamayan ng Israel, gusto kong malaman ninyo na ang lahat ng itoʼy ginagawa ko hindi dahil sa inyo. Dapat ninyong ikahiya ang masasama ninyong pag-uugali. Ako, ang Panginoong Dios, ang nagsasabi nito.’ ”
33Sinabi pa ng Panginoong Dios, “Kapag nalinis ko na kayo sa lahat ng kasalanan ninyo, patitirahin ko kayong muli sa lungsod ninyo, at muli ninyong itatayo ang mga bayan na nawasak. 34Ang mga lupaing walang pakinabang noon ay bubungkalin na ngayon. At ang lahat ng makakakita nito 35ay magsasabi, ‘Ang lupaing walang pakinabang noon, ngayon ay parang hardin na ng Eden. Ang mga lungsod na giba at mapanglaw noon, ngayon ay tinitirhan at napapaderan na.’ 36At malalaman ng mga bansang nakatira sa palibot ninyo na ako ang Panginoong nagtayo ng mga nawasak at nagtanim sa mga ilang na lupain. Ako, ang Panginoon, ang nagsasabi nito, at gagawin ko ito.”
37-38Patuloy pang sinabi ng Panginoong Dios, “Pakikinggan kong muli ang mga kahilingan ng mga mamamayan ng Israel, at ito pa ang gagawin ko sa kanila. Pararamihin ko sila na kasindami ng mga tupa na inihahandog sa Jerusalem sa panahon ng pista. Kaya ang mga nawasak na lungsod ay titirhan na ng maraming tao. At malalaman nila na ako ang Panginoon.”
Ang Mensahe ngadto sa mga Bukid sa Israel
1Miingon ang Ginoo, “Tawo, ingna ang mga bukid sa Israel, ‘O mga bukid sa Israel, pamatia ninyo ang mensahe sa Ginoo. 2Mao kini ang giingon sa Ginoo nga Dios: Miingon ang inyong mga kaaway nga maangkon nila ang inyong mga karaang simbahanan diha sa habog nga mga dapit.’
3“Busa, tawo, ingna ang mga bukid sa Israel nga ako, ang Ginoo nga Dios, nagaingon: Gisulong kamo sa mga nasod nga naggikan sa nagkalain-laing direksyon, ug karon gipanag-iyahan na nila kamo. Gibiaybiay nila kamo ug gipakaulawan. 4-5Busa, kamo nga mga bukid, mga bungtod, mga kapatagan, mga agianan sa tubig, mga dapit nga nangagun-ob, ug mga naawaaw nga lungsod nga gilaglag ug gibiaybiay sa mga nasod sa palibot, pamatia ninyo ang akong isulti. Ako, ang Ginoo nga Dios, nagaingon nga labihan gyud ang akong kasuko niana nga mga nasod labi na gyud ang Edom, kay giilog nila ang akong yuta uban sa tumang kalipay ug pagbiaybiay, kay buot gyud nila nga maangkon ang mga sabsabanan niini.
6-7“Busa, tawo, sultihi ang yuta sa Israel; ingna ang mga bukid, mga bungtod, mga agianan sa tubig, ug mga kapatagan nga ako, ang Ginoo nga Dios, nagaingon, ‘Nagaantos kamo sa pagpakaulaw kaninyo sa mga nasod sa inyong palibot. Busa tungod sa labihan kong kasuko, ako, ang Ginoo nga Dios, nanumpa nga mag-antos usab sa kaulaw kana nga mga nasora. 8Apan kamo, mga bukid sa Israel, manubo ang mga kahoy diha kaninyo, ug mamunga kini alang sa akong katawhan nga mga Israelinhon, kay hapit na silang mopauli. 9Pamati! Atimanon ko kamo. Daruhon ko ang inyong yuta ug tamnan. 10Padaghanon ko ang inyong mga nagpuyo—ang tibuok katawhan sa Israel. Tukoron pag-usab ang inyong mga lungsod nga nangaguba, ug puy-an kini sa akong katawhan. 11Padaghanon ko ang inyong mga tawo ug ang inyong mga mananap. Papuy-on ko pag-usab ang mga tawo diha kaninyo sama kaniadto, ug pauswagon ko kamo labaw pa kaysa kaniadto. Unya mahibaloan ninyo nga ako mao ang Ginoo. 12Ibalik ko ang akong katawhan nga mga Israelinhon diha kaninyo. Panag-iyahon nila kamo, ug dili na gyud ninyo kuhaon pag-usab ang ilang mga kabataan.’ ”
13Nagpadayon sa pagsulti ang Ginoo nga Dios, “Nagaingon ang mga tawo kaninyo nga ginapamatay36:13 ginapamatay: sa literal, ginapangaon. Mao usab sa bersikulo 14. ninyo ang inyong mga nagpuyo ug gipamuo ang mga kabataan sa inyong nasod. 14Apan sukad karon, dili na ninyo patyon ang inyong mga nagpuyo ug undangon na ang pagpamuo ug kabataan sa inyong nasod. Ako, ang Ginoo nga Dios, ang nagaingon niini. 15Dili ko na tugotan nga bugalbugalan kamo o pakaulawan sa uban nga mga nasod. Ug dili ko na tugotan nga malaglag ang inyong nasod. Ako, ang Ginoo nga Dios, ang nagaingon niini.”
16Miingon pa gyud ang Ginoo kanako, 17“Tawo, sa dihang nagpuyo pa ang mga Israelinhon sa ilang yuta, gihugawan nila kini pinaagi sa ilang mga binuhatan. Sa akong panan-aw, ang ilang gibuhat sama kahugaw sa babaye nga gidugo. 18Busa gipatagamtam ko kanila ang akong kasuko tungod sa ilang pagpamatay diha sa yuta sa Israel, ug tungod sa ilang pagsimba sa mga dios-dios nga nakahugaw niini nga yutaa. 19Gipatibulaag ko sila ngadto sa uban nga mga nasod. Gihimo ko kanila kon unsay angay sa ilang binuhatan. 20Bisan asang nasod sila moadto, ginapakaulawan nila ang akong balaan nga ngalan. Kay nagaingon ang mga tawo, ‘Mga katawhan sila sa Ginoo, apan gipapahawa niya sila sa ilang yuta.’ 21Nabalaka gyud ako sa akong balaan nga ngalan nga gipakaulawan lang sa katawhan sa Israel bisan asang nasod sila moadto. 22Busa ingna ang katawhan sa Israel nga ako, ang Ginoo nga Dios, nagaingon, ‘O katawhan sa Israel, pabalikon ko kamo sa inyong yuta dili tungod kay angayan kamo sa pagdawat niini. Himuon ko kini tungod sa akong balaang ngalan, nga inyong gipakaulawan bisan asang mga nasod kamo moadto. 23Ako, ang Ginoo nga Dios, nagaingon nga ipakita ko ang pagkabalaan sa akong dungganon nga ngalan nga inyong gipakaulawan diha sa mga nasod. Unya mahibaloan nianang mga nasora nga ako mao ang Ginoo kon ipakita ko kanila ang akong pagkabalaan pinaagi sa himuon ko kaninyo. 24Kay kuhaon ko kamo gikan sa nagkalain-laing mga nasod ug ibalik sa inyong kaugalingong yuta. 25Wisikan ko kamo ug limpyo nga tubig aron malimpyohan kamo sa tanang kahugaw, ug dili na kamo mosimba pag-usab sa mga dios-dios. 26Hatagan ko kamo ug bag-ong kasingkasing ug bag-ong espiritu. Ang gahi ninyo nga kasingkasing himuon kong matinumanon nga kasingkasing. 27Hatagan ko usab kamo sa akong Espiritu aron masunod ninyo pag-ayo ang akong mga tulumanon ug mga lagda. 28Magapuyo kamo sa yuta nga gihatag ko sa inyong mga katigulangan. Mahimo ko kamo nga katawhan ug ako mahimo nga inyong Dios. 29Limpyohan ko kamo sa tanan ninyong kahugaw. Hatagan ko kamo ug abunda nga trigo, ug dili na kamo mag-antos sa kagutom. 30Pabungahon kog daghan ang mga kahoy ug padaghanon ko ang inyong mga ani aron dili na kamo maulawan ngadto sa uban nga mga nasod tungod sa kagutom. 31Unya mahinumdoman ninyo ang inyong daotan nga mga gawi ug binuhatan, ug kangil-aran ninyo ang inyong kaugalingon tungod sa inyong mga sala ug mangil-ad nga mga buhat. 32Apan gusto kong mahibaloan ninyo nga wala ko kini himoa alang kaninyo. O katawhan sa Israel, angay kamo nga maulaw sa inyong pagbuhat. Ako, ang Ginoo nga Dios, ang nagaingon niini.’ ”
33Nagpadayon sa pagsulti ang Ginoo nga Dios, “Sa higayon nga malimpyohan ko na kamo sa tanan ninyong mga sala, papuy-on ko kamo pag-usab sa inyong mga lungsod, ug tukoron ninyo pag-usab ang mga nangaguba nga mga dapit. 34Ang yuta nga kaniadto awaaw, pagadaruhon na, ug ang tanang makakita niini 35magaingon, ‘Ang yuta nga kaniadto walay pulos, karon nahisama na sa tanaman sa Eden. Ang mga lungsod nga kaniadto nangaguba ug naawaaw, karon may mga paril na ug ginapuy-an na!’ 36Unya ang nahibilin nga mga nasod sa inyong palibot mahibalo nga ako, ang Ginoo, mao ang nagpatukod sa nangaguba ug nagpatanom sa mga naawaaw nga mga yuta. Ako, ang Ginoo, ang nagaingon niini. Ug himuon ko gyud kini.”
37-38Nagpadayon pa gyud sa pag-ingon ang Ginoo nga Dios, “Dunggon ko usab ang pagpakilooy sa katawhan sa Israel, ug mao kini ang himuon ko kanila: Himuon ko silang sama kadaghan sa panon sa mga karnero nga ginahalad sa Jerusalem panahon sa pista. Busa ang nangaguba nga mga lungsod mapuno na pag-usab sa daghang mga tawo. Unya mahibaloan nila nga ako mao ang Ginoo.”
