Ang Manna at mga Pugo
1Mula sa Elim, nagpatuloy sa paglalakbay ang mamamayan ng Israel hanggang sa makarating sila sa ilang ng Zin, na nasa gitna ng Elim at ng Sinai. Nakarating sila roon sa ika-15 araw ng ikalawang buwan mula nang lumabas sila sa Egipto. 2Doon sa ilang, nagreklamo ang lahat ng mga Israelita kina Moises at Aaron. 3Sinabi nila, “Mabuti pang pinatay na lang kami ng Panginoon sa Egipto! Doon, kahit paanoʼy nakakakain kami ng karne at ng lahat ng pagkain na gusto namin. Pero dinala nʼyo kami rito sa ilang para patayin kaming lahat sa gutom.”
4Pagkatapos, sinabi ng Panginoon kay Moises, “Makinig ka! Magpapaulan ako ng pagkain mula sa langit para sa inyo. Bawat araw, mangunguha ang mga Israelita ng pagkain nila para sa araw na iyon. Sa ganitong paraan, masusubok ko kung susundin nila ang mga utos ko. 5Sabihin mo sa kanila na doblehin nila ang kukunin nilang pagkain tuwing ikaanim na araw ng bawat linggo.”
6Kaya sinabi nila Moises at Aaron sa lahat ng mga Israelita, “Ngayong gabi, malalaman ninyo na ang Panginoon ang naglabas sa inyo sa Egipto, 7at bukas ng umaga, makikita ninyo ang makapangyarihang presensya ng Panginoon. Sapagkat narinig niya ang mga reklamo ninyo. Sino ba kami para sa amin kayo magreklamo?” 8Sinabi pa ni Moises, “Bibigyan kayo ng Panginoon ng karne na kakainin ninyo sa gabi at bubusugin niya kayo ng tinapay sa umaga, dahil narinig niya ang pagrereklamo ninyo sa kanya. Hindi kayo nagrereklamo sa amin kundi sa Panginoon. Sino ba kami para sa amin kayo magreklamo?”
9Sinabi nina Moises at Aaron, “Sabihin ninyo sa buong mamamayan ng Israel na lumapit sila sa presensya ng Panginoon dahil narinig niya ang pagrereklamo ninyo.”
10Habang nagsasalita si Aaron sa buong mamamayan ng Israel, tumingin sila sa ilang at nakita nila ang makapangyarihang presensya ng Panginoon sa ulap. 11Sinabi ng Panginoon kay Moises, 12“Narinig ko ang mga pagrereklamo ng mga Israelita. Sabihin mo sa kanilang gabi-gabi silang kakain ng karne at araw-araw silang magpapakabusog sa tinapay. At malalaman ninyong ako ang Panginoon na inyong Dios.”
13Nang dapit-hapon ding iyon, dumagsa ang mga pugo at napuno nito ang buong kampo. Kinaumagahan, basa ng hamog ang buong kampo. 14Nang mawala ang hamog, may nakita silang maliliit na bagay sa lupa na puting-puti. 15Hindi nila alam kung ano ito kaya nagtanungan sila, “Ano kaya iyan?” Sinabi ni Moises sa kanila, “Iyan ang pagkain na ibinigay ng Panginoon sa inyo para kainin. 16Sinabi ng Panginoon na ang bawat isa sa inyoʼy mag-ipon nito ayon sa inyong pangangailangan; mga isang salop bawat tao.”
17Kaya nanguha ang mga Israelita ng mga pagkaing ito; marami ang kinuha ng iba habang ang iba naman ay kaunti lang. 18Nang takalin nila ito, isang salop ang nakuha ng bawat tao. Ang nagtipon ng marami ay hindi sumobra, at ang nagtipon ng kaunti ay hindi naman kinulang. Tamang-tama lang ang nakuha ng bawat isa.
19Sinabi ni Moises sa kanila, “Walang magtitira nito para sa susunod na araw.” 20Pero ang iba sa kanilaʼy hindi nakinig kay Moises, nagtira sila para sa susunod na araw. Pero inuod ito at bumaho. Kaya nagalit si Moises sa kanila.
21Tuwing umaga, nangunguha ang bawat isa ayon sa kanyang kailangan. At kapag uminit na, natutunaw ang pagkaing hindi nila nakukuha. 22Sa ikaanim na araw, doble ang kanilang kinukuha – mga dalawang salop bawat tao. Kaya pumunta ang mga pinuno ng mamamayan ng Israel kay Moises at nagtanong kung bakit doble. 23Sinabi ni Moises sa kanila, “Iniutos ng Panginoon na magpahinga kayo bukas dahil Araw ng Pamamahinga, na banal na araw para sa Panginoon. Kaya lutuin ninyo ang gusto ninyong lutuin, at ilaga ang gusto ninyong ilaga. Ang matitira ay ilaan para bukas.”
24Kaya itinira nila ito para sa susunod na araw ayon sa iniutos ni Moises. At nang sumunod na araw hindi ito inuod o bumaho.
25Sinabi ni Moises sa kanila, “Kainin nʼyo iyan ngayon, dahil ngayon ang Araw ng Pamamahinga para sa Panginoon. Wala kayong makikita niyan ngayon. 26Makakakuha kayo ng pagkaing ito sa loob ng anim na araw, pero sa ikapitong araw ay magpahinga kayo. Sa araw na iyon, wala kayong makukuhang pagkain.”
27May mga tao pa ring lumabas para manguha ng pagkain sa ikapitong araw, pero wala silang nakita. 28At sinabi ng Panginoon kay Moises, “Hanggang kailan ba susuwayin ng mga taong ito ang aking mga utos at katuruan? 29Alalahanin ninyo na binigyan ko kayo ng Araw ng Pamamahinga, kaya nga tuwing ikaanim na araw ay dinodoble ko ang pagkain ninyo. Dapat manatili sa bahay niya ang bawat isa sa ikapitong araw. Walang lalabas para kumuha ng pagkain.” 30Kaya nagpahinga ang mga tao sa ikapitong araw.
31Tinawag na “manna” ng mga Israelita ang pagkain. Para itong maliliit at mapuputing buto, at matamis kagaya ng manipis na tinapay na may pulot. 32Sinabi sa kanila ni Moises, “Ipinag-utos ng Panginoon na magtago kayo ng isang salop na ‘manna’ para sa susunod pang mga henerasyon, para makita nila ang pagkaing ibinigay ko sa inyo sa ilang nang inilabas ko kayo sa Egipto.”
33Sinabi ni Moises kay Aaron, “Kumuha kayo ng sisidlan at lagyan ito ng isang salop na ‘manna’. Pagkatapos, ilagay ninyo ito sa presensya ng Panginoon para sa susunod pang mga henerasyon.” 34Sinunod ito ni Aaron ayon sa sinabi ng Panginoon kay Moises. Inilagay ni Aaron ang “manna” sa Kahon ng Kasunduan para maitago. 35Kumain ang mga Israelita ng “manna” sa loob ng 40 taon, hanggang sa makarating sila sa lupain ng Canaan. 36(Bawat araw, nag-iipon ang bawat isa sa kanila ng isang “omer” na “manna”, mga isang salop).
天粮
1以色列全体会众从以琳出发，来到以琳和西奈中间的汛旷野，时值他们离开埃及后的第二个月的十五日。 2以色列全体会众在旷野向摩西和亚伦发怨言说： 3“我们还不如当初在埃及就死在耶和华手中。在那里，我们至少可以围在肉锅旁吃个饱。现在，你把我们带到旷野来，是要叫全体会众饿死在这里吗？”
4耶和华对摩西说：“我要从天上降下食物给你们。百姓可以每天出去拾取他们当天所需的分量，这样我就可以试验他们是否遵行我的训诲。 5到第六天，他们要比平时多拾取一倍，好够两天的分量。” 6摩西和亚伦对以色列百姓说：“今天晚上你们就知道把你们从埃及领出来的是耶和华。 7明天早上，你们会看见祂的荣耀，因为祂听见了你们向祂所发的怨言。我们算什么，你们何必埋怨我们？ 8耶和华听见你们发的怨言了，晚上祂必给你们肉吃，早晨再给你们饼吃。我们算什么？你们埋怨的其实不是我们，而是耶和华。” 9摩西对亚伦说：“你去叫以色列全体会众到耶和华面前来，因为祂已听见他们的怨言。” 10亚伦对以色列全体会众说话的时候，他们向旷野远望，果然看见耶和华的荣光在云彩中显现。 11耶和华对摩西说： 12“我已经听见以色列人的怨言。你告诉他们，‘到了黄昏，你们就会有肉吃，早晨就会有饼可以吃饱，这样你们就知道我是你们的上帝耶和华。’”
13到了黄昏，果然有许多鹌鹑飞来，把营地都遮盖了。到了早晨，营区四周的地上布满露水， 14露水蒸发以后，旷野便出现一层薄薄的、像白霜的东西。 15以色列人见了，不知道是何物，便彼此议论说：“这是什么？”摩西对他们说：“这就是耶和华给你们的食物。 16耶和华吩咐你们要按自己和家人的食量来拾取，每人约拾取两升。”
17于是，以色列人遵命而行，有些拾的多，有些拾的少。 18后来，他们用俄梅珥16:18 “俄梅珥”，量器，约“两升”。量的时候，就发现多拾的没有剩余，少拾的也没有缺乏，刚好是每人所需要的量。 19摩西又吩咐他们说：“你们所拾取的，不可留到早晨！” 20可是，有的人不听，留了一些。到第二天早上，食物已腐烂生虫，发出恶臭，摩西就向他们发怒。 21于是，百姓每天早晨出营拾取食物，各人按着所需分量拾取，到太阳升起后，食物就融化了。 22到第六天，他们就拾取双倍的分量，也就是每人四升。会众的首领来禀告摩西， 23摩西对他们说：“耶和华说，‘明天是安息日，是向耶和华守的圣安息日。你们要把一切食物预备好，或烤或煮，吃剩的可以留到明天。’” 24百姓就照摩西的吩咐，把吃剩的食物留到第二天早晨，食物没有发臭生虫。 25摩西对他们说：“你们今天就吃这些吧，因为今天是耶和华的安息日，地上不会有食物让你们拾取。 26你们有六天可以拾取食物，但第七天是安息日，没有食物可以拾取。” 27到了第七天早晨，有些人仍然出去要拾取食物，结果什么也找不到。 28耶和华对摩西说：“你们到什么时候才肯遵行我的诫命和吩咐呢？ 29要知道，耶和华已将安息日赐给你们，所以第六天我会赐你们双倍的食物。第七天，人人都要留在营中，不许外出。” 30于是，百姓在第七天休息。
31以色列人称这种食物为吗哪，它形状像芫荽的种子，白色，味道像用蜜糖制成的薄饼。 32摩西说：“以下是耶和华的吩咐，‘把两升的吗哪存留起来，直到世世代代，以便你们的子子孙孙可以看见上帝带你们离开埃及时在旷野赐给你们的食物。’” 33于是，摩西吩咐亚伦：“拿个罐子盛满两升的吗哪，放在耶和华面前，留到世世代代。” 34亚伦便照耶和华给摩西的吩咐，把吗哪放在约柜前保存起来。 35以色列百姓就在旷野吃了四十年的吗哪，直到他们到达有人烟的迦南为止。 36一俄梅珥等于十分之一伊法。
