2 Samuel 1 – TCB & NIRV

Tagalog Contemporary Bible

2 Samuel 1:1-27

Nalaman ni David ang Pagkamatay ni Saul

1Bumalik sina David sa Ziklag pagkatapos nilang matalo ang mga Amalekita. Patay na noon si Saul. Nanatili sila ng dalawang araw sa Ziklag. 2Nang ikatlong araw, may dumating na tao sa Ziklag mula sa kampo ni Saul; punit ang damit niya at may alikabok ang ulo bilang pagluluksa. Lumapit siya kay David at yumukod bilang paggalang sa kanya. 3Tinanong siya ni David, “Saan ka nanggaling?” Sumagot siya, “Nakatakas po ako mula sa kampo ng mga Israelita.” 4Nagtanong si David, “Bakit, ano ang nangyari? Sabihin mo sa akin.” Sinabi niya, “Tumakas po ang mga sundalo ng Israel sa labanan. Maraming napatay sa kanila pati na po si Saul at ang anak niyang si Jonatan.” 5Nagtanong si David sa binata, “Paano mo nalamang patay na sina Saul at Jonatan?” 6Ikinuwento ng binata ang nangyari, “Nagkataon na nandoon po ako sa Bundok ng Gilboa, at nakita ko roon si Saul na nakasandal sa sibat niya. Palapit na po sa kanya ang mga kalaban na nakasakay sa mga karwahe at kabayo. 7Nang lumingon siya, nakita niya ako at tinawag niya ako. Sumagot ako, ‘Ano po ang maitutulong ko?’ 8Tinanong niya kung sino ako. Sumagot ako na isa akong Amalekita. 9Pagkatapos, nakiusap siya sa akin, ‘Lumapit ka rito at patayin mo ako, tapusin mo na ang paghihirap ko. Gusto ko nang mamatay dahil hirap na ako sa kalagayan ko.’ 10Kaya nilapitan ko siya at pinatay dahil alam kong hindi na rin siya mabubuhay sa grabeng sugat na natamo niya. Pagkatapos, kinuha ko po ang korona sa ulo niya at pulseras sa kamay niya, at dinala ko po rito sa inyo.”

11Nang marinig ito ni David at ng mga tauhan niya, pinunit nila ang kanilang mga damit bilang pagluluksa. 12Umiyak at nag-ayuno sila hanggang gabi para kay Saul at sa anak nitong si Jonatan, at para sa mga mamamayan ng Panginoon, ang bayan ng Israel, dahil marami ang namatay sa digmaan. 13Tinanong pa ni David ang binatang nagbalita sa kanya, “Taga-saan ka?” Sumagot siya, “Isa po akong dayuhang Amalekita na nakatira sa lupain ninyo.” 14Nagtanong si David, “Bakit hindi ka man lang natakot na patayin ang piniling hari ng Panginoon?” 15Pagkatapos, tinawag ni David ang isa sa mga tauhan niya at inutusan, “Patayin mo ang taong ito!” Pinatay nga ng tauhan niya ang tao. 16Sinabi ni David, “Ikaw ang dapat sisihin sa kamatayan mo. Ikaw na mismo ang tumestigo laban sa sarili mo nang sabihin mong pinatay mo ang piniling hari ng Panginoon.”

Ang Awit ng Kalungkutan ni David para kina Saul at Jonatan

17Gumawa si David ng isang awit para kay Saul at sa anak nitong si Jonatan, 18at iniutos niyang ituro ito sa mga mamamayan ng Juda. Tinawag itong Awit Tungkol sa Pana at nakasulat ito sa Aklat ni Jashar. Ito ang panaghoy niya:

19“O Israel, ang mga dakilang mandirigma moʼy namatay sa kabundukan mismo ng Israel.

Napatay din ang mga magigiting mong sundalo.

20Huwag itong ipaalam sa Gat, o sa mga lansangan ng Ashkelon,

baka ikagalak ito ng mga babaeng Filisteo na hindi nakakakilala sa Dios.

21O Bundok ng Gilboa, wala sanang ulan o hamog na dumating sa iyo.

Wala sanang tumubong pananim sa iyong bukirin upang ihandog sa Dios.1:21 upang ihandog sa Dios: o, sa sambahan sa matataas na lugar.

Sapagkat diyan nadungisan ng mga kaaway ang pananggalang ng magiting na si Haring Saul.

At wala nang magpapahid dito ng langis upang itoʼy linisin at pakintabin.

22Sa pamamagitan ng espada ni Saul at pana ni Jonatan, maraming magigiting na kalaban ang kanilang napatay.

23Minahal at kinagiliwan ng mga Israelita sina Saul at Jonatan.

Magkasama sila sa buhay at kamatayan.

Sa digmaan, mas mabilis pa sila sa agila at mas malakas pa sa leon.

24Mga babae ng Israel, magdalamhati kayo para kay Saul.

Dahil sa kanyaʼy nakapagsuot kayo ng mga mamahaling damit at alahas na ginto.

25Ang magigiting na sundalo ng Israel ay napatay sa labanan.

Pinatay din si Jonatan sa inyong kabundukan.

26Nagdadalamhati ako sa iyo, Jonatan kapatid ko!

Mahal na mahal kita; ang pagmamahal mo sa akin ay mas higit pa sa pagmamahal ng mga babae.

27Nangabuwal ang magigiting na sundalo ng Israel.

Ang kanilang mga sandataʼy nangawala.”

New International Reader’s Version

2 Samuel 1:1-27

David Hears That Saul Has Died

1After Saul died, David returned to Ziklag. He had won the battle over the Amalekites. He stayed in Ziklag for two days. 2On the third day a man arrived from Saul’s camp. His clothes were torn. He had dust on his head. When he came to David, he fell to the ground to show him respect.

3“Where have you come from?” David asked him.

He answered, “I’ve escaped from Israel’s camp.”

4“What happened?” David asked. “Tell me.”

He said, “Israel’s men ran away from the battle. Many of them were killed. Saul and his son Jonathan are dead.”

5David spoke to the young man who brought him the report. He asked him, “How do you know that Saul and his son Jonathan are dead?”

6“I just happened to be there on Mount Gilboa,” the young man said. “Saul was there too. He was leaning on his spear. The enemy chariots and chariot drivers had almost caught up with him. 7Then he turned around and saw me. He called out to me. I said, ‘What do you want me to do?’

8“He asked me, ‘Who are you?’

“ ‘An Amalekite,’ I answered.

9“Then he said to me, ‘Stand here by me and kill me! I’m close to death, but I’m still alive.’

10“So I stood beside him and killed him. I did it because I knew that after he had lost the battle he would be killed anyway. So I took the crown that was on his head. I also took his armband. I’ve brought them here to you. You are my master.”

11Then David tore his clothes. And all his men tore their clothes. 12All of them were filled with sadness. They mourned over the whole nation of Israel. They didn’t eat anything until evening. That’s because Saul and Jonathan and the Lord’s army had been killed by swords.

13David spoke to the young man who had brought him the report. He asked, “Where are you from?”

“I’m the son of an outsider, an Amalekite,” he answered.

14David asked him, “Why weren’t you afraid to lift your hand to kill the Lord’s anointed king?”

15Then David called for one of his men. He said, “Go! Strike him down!” So he struck the man down, and the man died. 16That’s because David had said to him, “Anything that happens to you will be your own fault. What your own mouth has spoken is a witness against you. You said, ‘I killed the Lord’s anointed king.’ ”

David’s Song of Sadness About Saul and Jonathan

17David sang a song of sadness about Saul and his son Jonathan. 18He ordered that it be taught to the people of Judah. It is a song that is played on a stringed instrument. It is written down in the Book of Jashar. David sang,

19“Israel, a gazelle lies dead on your hills.

Your mighty men have fallen.

20“Don’t announce it in Gath.

Don’t tell it in the streets of Ashkelon.

If you do, the daughters of the Philistines will be glad.

The daughters of men who haven’t been circumcised will be joyful.

21“Mountains of Gilboa,

may no dew or rain fall on you.

May no showers fall on your hillside fields.

The shield of the mighty king wasn’t respected there.

The shield of Saul lies there. It isn’t rubbed with oil anymore.

22The bow of Jonathan didn’t turn back.

The sword of Saul didn’t return without being satisfied.

They spilled the blood of their enemies.

They killed mighty men.

23“When they lived, Saul and Jonathan were loved and respected.

When they died, they were not parted.

They were faster than eagles.

They were stronger than lions.

24“Daughters of Israel, mourn over Saul.

He dressed you in the finest clothes.

He decorated your clothes with ornaments of gold.

25“Your mighty men have fallen in battle.

Jonathan lies dead on your hills.

26My brother Jonathan, I’m filled with sadness because of you.

You were very special to me.

Your love for me was wonderful.

It was more wonderful than the love of women.

27“Israel’s mighty men have fallen.

Their weapons of war are broken.”