Ang Ubasan ni Nabot
1May isang taong taga-Jezreel na ang pangalan ay Nabot. May taniman siya ng ubas sa Jezreel sa tabi ng palasyo ni Haring Ahab ng Samaria. 2Isang araw, sinabi ni Ahab kay Nabot, “Dahil malapit sa palasyo ko ang taniman mo ng ubas, ibigay mo na lang iyan sa akin para gawin kong taniman ng mga gulay. At bilang kapalit, bibigyan kita ng mas magandang ubasan o kung gusto mo, babayaran kita sa nararapat na halaga nito.” 3-4Pero sumagot si Nabot, “Hindi po papayag ang Panginoon na ibigay ko sa inyo ang minana ko sa aking mga ninuno.”
Umuwi si Ahab na malungkot at galit dahil sa sagot ni Nabot sa kanya. Nahiga siya paharap sa dingding at ayaw kumain. 5Pinuntahan siya ni Jezebel na kanyang asawa, at tinanong, “Bakit ka ba nalulungkot? Bakit ayaw mong kumain?” 6Sumagot siya, “Sinabi ko kay Nabot na bibilhin ko ang taniman niya ng ubas o kung gusto niya ay papalitan ko ito ng mas magandang ubasan, pero hindi siya pumayag.” 7Sinabi ni Jezebel, “Hindi baʼt ikaw ang hari ng Israel? Bumangon ka at kumain! Magpakasaya ka dahil ibibigay ko sa iyo ang ubasan ni Nabot na taga-Jezreel.”
8Kaya sumulat si Jezebel sa pangalan ni Ahab, tinatakan niya ito ng tatak ng hari, at ipinadala sa mga tagapamahala at sa iba pang mga opisyal ng lungsod kung saan nakatira si Nabot. 9Ito ang mensahe ng kanyang sulat: “Tipunin ninyo ang mga mamamayan para mag-ayuno, at paupuin ninyo si Nabot sa unahan ng mga tao. 10Pagkatapos, paupuin ninyo sa harapan niya ang dalawang masamang tao para paratangan siya na isinumpa niya ang Dios at ang hari. Pagkatapos, dalhin ninyo siya sa labas ng lungsod at batuhin hanggang mamatay.”
11Ginawa ng mga tagapamahala at ng iba pang mga opisyal ang sinabi sa kanila ni Jezebel sa sulat. 12Tinipon nga nila ang mga mamamayan para mag-ayuno at pinaupo nila si Nabot sa unahan ng mga ito. 13Pagkatapos, may dumating na dalawang masamang tao, umupo sa harapan ni Nabot, at pinaratangan nila ito sa harapan ng mga tao. Sinabi nila, “Isinumpa ni Nabot ang Dios at ang hari.” Kaya dinala nila si Nabot sa labas ng lungsod, at binato hanggang mamatay. 14Pagkatapos, sumulat sila kay Jezebel na binato nila si Nabot at patay na ito.
15Nang malaman ni Jezebel na patay na si Nabot, sinabi niya kay Ahab, “Patay na si Nabot kaya lumakad ka at angkinin mo ang taniman niya ng ubas na itinanggi niyang ibenta sa iyo.” 16Pagkarinig ni Ahab na patay na si Nabot, umalis siya agad para angkinin ang ubasan ni Nabot.
17Sinabi ng Panginoon kay Elias na taga-Tisbe, 18“Humayo kaʼt puntahan si Haring Ahab ng Israel, na nakatira sa Samaria. Naroon siya sa ubasan ni Nabot dahil gusto niya itong angkinin. 19Sabihin mo ito sa kanya: ‘Pagkatapos mong pumatay ng tao, kukunin mo pa pati ang kanyang lupa? Dahil sa iyong ginawa, hihimurin ng mga aso ang dugo mo sa labas ng lungsod, tulad ng paghimod nila roon sa dugo ni Nabot.’ ”
20Pagkakita ni Ahab kay Elias, sinabi niya, “Natagpuan din ako ng kaaway ko!” Sumagot si Elias, “Oo, pumunta ako sa iyo dahil ipinagbili mo ang iyong sarili sa paggawa ng masama sa paningin ng Panginoon! 21Kaya ito ang sinasabi ng Panginoon sa iyo: ‘Padadalhan kita ng kapahamakan. Papatayin ko ang lahat ng iyong angkan na lalaki, alipin man o hindi. 22Lilipulin ko ang pamilya mo katulad ng ginawa ko sa pamilya ni Jeroboam na anak ni Nebat at sa pamilya ni Baasha na anak ni Ahia, dahil ginalit mo ako at ikaw ang naging dahilan ng pagkakasala ng mga Israelita.’
23“At tungkol naman kay Jezebel, sinabi ng Panginoon, na kakainin siya ng mga aso sa pader ng Jezreel. 24Ang mga kabilang sa pamilya mo na mamamatay sa lungsod ay kakainin ng mga aso, at ang mamamatay sa bukid ay kakainin ng mga ibon.”
25(Wala ng ibang taong ipinagbili ang sarili sa paggawa ng masama sa paningin ng Panginoon, katulad ng ginawa ni Ahab dahil sinulsulan siya ni Jezebel na kanyang asawa. 26Gumawa siya ng masasamang bagay sa pamamagitan ng pagsamba sa mga dios-diosan, katulad ng ginawa ng mga Amoreo na pinalayas ng Panginoon sa mga Israelita.)
27Pagkarinig ni Ahab sa sinabi ni Elias, sinira niya ang kanyang damit at nagsuot ng sako, kahit sa pagtulog. Nag-ayuno siya at malungkot na nagpalakad-lakad.
28Sinabi ng Panginoon kay Elias na taga-Tisbe, 29“Nakita mo ba kung papaano nagpakumbaba si Ahab ng kanyang sarili sa aking harapan? Dahil sa pagpapakumbaba niya, hindi ko na ipapadala ang kapahamakan sa panahon niya, kundi ipapadala ko ito sa pamilya ng kanyang anak kapag naghari na ito.”
葡萄园事件
1这事以后，又发生了一件事。耶斯列人拿伯有个葡萄园，在撒玛利亚的亚哈王宫附近。 2一天，亚哈对拿伯说：“你的葡萄园靠近我的王宫，你把它让给我作菜园吧。我可以用更好的葡萄园来跟你交换，如果你愿意，我也可以按地价付你钱。” 3拿伯说：“耶和华不准我把祖先的产业给你。” 4亚哈不能如愿，就闷闷不乐地回到宫中，躺在床上生气，饭也不吃。
5他妻子耶洗别过来问他：“王为什么烦闷，不思饮食呢？” 6亚哈回答说：“我要耶斯列人拿伯将他的葡萄园卖给我，如果他愿意，我也可以用别的葡萄园跟他交换，可是他不肯。” 7耶洗别说：“你忘了自己是以色列王吗？起来吃饭吧，高兴点，我必让你得到耶斯列人拿伯的葡萄园。”
8于是，耶洗别以亚哈王的名义写信，并盖上王印，送给跟拿伯同居一城的长老和贵族。 9信上说：“你们要宣告禁食，让拿伯在百姓中坐首位， 10叫两个无赖坐在他对面控告他咒诅上帝和君王，然后把他拉出去用石头打死。” 11与拿伯同居一城的长老和贵族接到来信，便依照信里的指示行事。 12他们宣告禁食，让拿伯在百姓中坐首位， 13又叫两名无赖当众作证指控拿伯咒诅上帝和君王。然后众人把拿伯拖出城外，用石头打死了他。 14事情办好了以后，他们就派人去把拿伯被石头打死的消息告诉耶洗别。
15耶洗别接到消息后，就告诉亚哈说：“耶斯列人拿伯已经死了，你去占他不肯卖给你的葡萄园吧。” 16亚哈听说拿伯死了，就起来，下去霸占拿伯的葡萄园。
17耶和华对提斯比人以利亚说： 18“你去撒玛利亚见以色列王亚哈，他正在拿伯的葡萄园，他到那里要霸占那葡萄园。 19你要对他说，‘耶和华说，你杀了人，还要夺他的产业吗？’然后告诉他，耶和华说，‘狗在哪里舔拿伯的血，也必在哪里舔你的血。’”
20亚哈见了以利亚，说：“我的对头啊，你又来了！”以利亚说：“我又来了，因为你一心做耶和华视为恶的事。 21耶和华说，‘我必降祸给你，彻底毁灭你，铲除你家中所有的男子，不管是奴隶还是自由人。 22我必使你一家的下场像尼八的儿子耶罗波安家和亚希雅的儿子巴沙家一样，因为你惹我发怒，并且使以色列人陷入罪中。’ 23至于耶洗别，耶和华说，‘狗必在耶斯列的城墙边吃耶洗别的肉。 24凡属亚哈的人，死在城中的必被狗吃，死在郊野的必被飞鸟吃。’”
25从来没有人像亚哈那样受妻子耶洗别唆使，一心做耶和华视为恶的事。 26他像被耶和华驱逐的亚摩利人一样祭拜神像，行为可憎。 27亚哈听了以利亚的话，就撕裂衣服，披麻禁食，睡觉也不脱下麻衣，垂头丧气地走来走去。 28耶和华对提斯比人以利亚说： 29“你看见亚哈在我面前如何痛悔了吗？因为他在我面前痛悔，我不会在他有生之日降灾，我要等他儿子执政的时候，才降灾给他家。”
