Przypowieść o siewcy
1Gdy ponownie przyszedł nad jezioro, aby nauczać, zgromadził się wokół Niego wielki tłum ludzi. Poprosił więc o łódź, usiadł w niej i stamtąd mówił do zebranych. 2Przemawiając, posługiwał się przypowieściami:
3—Posłuchajcie! Pewien rolnik postanowił zasiać ziarno. Gdy rozsiewał je na polu, 4niektóre nasiona upadły na udeptaną ścieżkę i zostały wydziobane przez ptaki. 5Inne ziarna upadły na cienką warstwę gleby, pod którą była skała. 6Te, choć szybko wyrosły, wkrótce zwiędły w słonecznym upale i zginęły, ponieważ w płytkiej glebie ich korzenie nie znalazły dosyć wody. 7Jeszcze inne upadły między chwasty i niebawem zostały przez nie zagłuszone, tak że nie dały żadnego plonu. 8Niektóre jednak trafiły na dobrą glebę. Wzeszły, wyrosły i dały po trzydzieści, po sześćdziesiąt, a nawet po sto ziaren plonu. 9Kto ma uszy do słuchania, niech słucha uważnie!
10Później, gdy znalazł się sam na sam z Dwunastoma i innymi uczniami, zapytali Go:
—Co oznacza Twoja przypowieść?
11—Wam dano zrozumieć tajemnice dotyczące królestwa Bożego—wyjaśnił. —Ale ludzie, którzy do niego nie należą, nie rozumieją ich.
12Będą patrzeć,
lecz nie zobaczą,
będą słuchać,
lecz nie usłyszą.
Niczego nie zrozumieją
i nie zwrócą się do Boga,
aby przebaczył ich grzechy.
13Jeśli jednak nie potraficie zrozumieć tego prostego przykładu, jakże pojmiecie inne przypowieści, które wam jeszcze opowiem?
14Siewca sieje słowo. 15Ziarno posiane na udeptanej ścieżce to ci, którzy słyszą słowo, ale natychmiast zjawia się przy nich szatan i wykrada to, co zapadło w sercu. 16Ziarno na gruncie skalistym oznacza tych, którzy słuchają i z radością przyjmują słowo. 17Brak im jednak mocnych korzeni. Są niestali i w obliczu trudności lub prześladowań z powodu słowa załamują się. 18Ziarnem posianym wśród chwastów są ludzie, którzy słuchają słowa, 19ale zmartwienia, pogoń za bogactwem i inne rzeczy zagłuszają je, tak że nie przynosi ono w ich życiu żadnego plonu. 20Dobra gleba oznacza natomiast tych, którzy słuchają słowa, przyjmują je i wydają obfity plon: trzydzieści, sześćdziesiąt, a nawet sto razy większy.
Lampa na podwyższeniu
21Później Jezus zapytał ich:
—Czy ktoś zapala lampę, aby ją zaraz zasłonić? Przecież nie mógłby korzystać z jej światła?! Stawia ją raczej wysoko, aby wszystko oświetlała i była użyteczna. 22Wszystko, co jest teraz ukryte, wyjdzie kiedyś na światło dzienne. 23Kto ma uszy do słuchania, niech słucha uważnie! 24Dobrze zastanówcie się nad tym, co słyszycie: jaką miarą mierzycie, taką wam odmierzą i jeszcze wam dodadzą. 25Ten, kto ma, otrzyma jeszcze więcej, a temu, kto nie ma, zostanie odebrane nawet to, co posiada.
Przypowieść o zasiewie
26Posłuchajcie! Z królestwem Bożym dzieje się tak, jak z posianym przez rolnika ziarnem. 27W miarę upływu czasu nasiona kiełkują i rosną—bez jego pomocy! 28Sprawia to sama ziemia. Najpierw ukazują się źdźbła, potem kształtują się kłosy, a w końcu dojrzewa ziarno. 29Wtedy przychodzi rolnik i kosi pole, bo jest pora na żniwo.
Przypowieść o ziarnie gorczycy
30Jak inaczej mam wam opisać Boże królestwo?—zapytał Jezus. —Z czym jeszcze można je porównać? 31Podobne jest ono do małego ziarnka gorczycy, które—będąc chyba najmniejszym z ziaren— 32wyrasta na krzew zaliczany do największych, a na jego rozłożystych gałęziach ptaki budują sobie gniazda.
33Takimi przypowieściami posługiwał się Jezus, by w jak najbardziej przystępny sposób przekazać ludziom Bożą naukę i by byli w stanie ją pojąć. 34Nauczając ludzi publicznie, używał wyłącznie przypowieści, lecz później, gdy był sam z uczniami, wszystko im wyjaśniał.
Jezus ucisza burzę
35Gdy zapadł wieczór, Jezus zwrócił się do uczniów:
—Przepłyńmy na drugi brzeg jeziora.
36I natychmiast wyruszyli, pozostawiając tłum na brzegu, a Jego—tak jak był—zabrali do łodzi. Także kilka innych łodzi popłynęło za nimi. 37Niebawem zerwała się straszliwa burza. Wysokie fale zalewały łódź, tak że zaczęła tonąć. 38Jezus tymczasem spał w tylnej części łodzi. Zrozpaczeni uczniowie obudzili Go krzycząc:
—Mistrzu! Czy nie obchodzi Cię to, że zaraz utoniemy?
39On wstał, wstrzymał wiatr, a morzu rozkazał:
—Ucisz się!
Wiatr natychmiast ustał i zaległa głęboka cisza.
40—Dlaczego się tak boicie?—zapytał uczniów. —Czy jeszcze nie macie wiary?
41—Kim On jest—zastanawiali się, przejęci lękiem—że nawet wiatr i jezioro są Mu posłuszne?
撒種的比喻
1耶穌又到湖邊講道，周圍聚集了許多人，耶穌只好上到湖邊的船上坐下，眾人都站在岸上。 2耶穌用比喻教導他們許多事，在教導中祂說： 3「聽著！有一個農夫出去撒種。 4撒種的時候，有些種子落在路旁，被飛鳥吃掉了； 5有些落在石頭地上，因為泥土不深，種子很快就發芽了， 6然而因為沒有根，被太陽一曬就枯萎了； 7有些落在荊棘叢中，荊棘長起來便把嫩苗擠住了，以致不能結實； 8有些落在沃土裡，就發芽生長，結出果實，收成多達三十倍、六十倍、一百倍！」 9然後祂說：「有耳可聽的，都應當聽。」
10當耶穌獨自一人的時候，十二使徒和追隨祂的人來請教比喻的意思。 11耶穌說：「上帝國的奧祕只讓你們知道，對於外人，我只用比喻， 12使他們『看了又看，卻不領悟；聽了又聽，卻不明白，免得他們回心轉意，得到赦免。』」
13耶穌又對他們說：「你們不明白這個比喻，又怎能明白其他比喻呢？ 14農夫撒的是上帝的道。 15種子落在路旁，是指人聽了道，撒旦立刻過來奪去了撒在他們心裡的道。 16種子落在石頭地上，是指人聽了道後，立刻歡喜地接受了， 17但他們心裡沒有根基，不過是暫時接受，一旦為道遭受患難和迫害，就立刻放棄了。 18種子落在荊棘叢中，是指人雖然聽過道， 19但生活的憂慮、錢財的迷惑和其他慾望把道擠住了，以致不能結出果實。 20種子落在沃土裡，是指人聽了道，領受了，又結出果實，收成多達三十倍、六十倍、甚至一百倍。」
燈的比喻
21耶穌繼續說：「人會把燈拿來放在籃子底下或床底下嗎？當然不會，他一定會把它放在燈臺上。 22隱藏的事是不能掩蓋的，終會顯露出來。 23有耳可聽的，就應當聽。」 24耶穌又說：「要好好思想你們所聽到的，你們用什麼量器量給人，就用什麼量器量給你們，甚至要多給你們。 25因為凡有的，還要給他更多；凡沒有的，連他僅有的也要奪去！」
種子生長的比喻
26祂又說：「上帝的國就像一個人在地上撒種。 27他天天日出而作，日落而息。種子就在他不知不覺中漸漸發芽長大。 28大地會使種子生長，先發苗後吐穗，最終結出飽滿的籽粒。 29莊稼成熟後，他就拿起鐮刀來收割，因為收成的時候到了。」
芥菜種的比喻
30耶穌說：「我們拿什麼比作上帝的國呢？用什麼比喻來解釋呢？ 31上帝的國就像一粒芥菜種。它是種子中最小的， 32但種在地裡，卻能長得比各樣蔬菜都大，有粗大的枝條，可以讓飛鳥在它的樹蔭中築巢。」
33耶穌用了許多類似的比喻，按照眾人所能領悟的，把上帝的道講給他們聽。 34祂總是用比喻對他們講論，只有單獨和門徒在一起的時候，才把一切解釋清楚。
平息風浪
35那天晚上，耶穌對門徒說：「我們渡到對面去吧。」 36他們就離開眾人，上了耶穌乘坐的船，一起渡到湖的對岸，還有其他船隻跟著去。 37忽然，湖面上狂風大作，波浪撞擊船身，船內幾乎灌滿了水。 38耶穌卻還在船尾枕著枕頭睡覺。門徒叫醒了祂，說：「老師，我們快淹死了，你怎麼不管呢？」
39耶穌起來斥責狂風，對著湖面說：「靜下來！停下來！」於是就風平浪靜了。 40祂對門徒說：「你們為什麼這樣害怕呢？你們還是沒有信心嗎？」
41他們極其害怕，彼此議論說：「祂到底是誰？連風浪都聽祂的！」
