Piotr uzdrawia kalekiego żebraka
1Pewnego dnia Piotr i Jan szli do świątyni na popołudniową modlitwę o godzinie trzeciej. 2Właśnie wtedy niesiono pewnego człowieka, który od urodzenia nie mógł chodzić. Codziennie kładziono go pod bramą świątyni, zwaną Piękną, aby mógł prosić wchodzących o wsparcie. 3Widząc, że Piotr i Jan mają zamiar wejść, poprosił ich o datek. 4Wtedy uważnie spojrzeli na niego, a Piotr rzekł:
—Popatrz na nas.
5Kaleka spojrzał na nich z nadzieją, że zaraz coś od nich dostanie. 6Ale Piotr powiedział:
—Nie mam złota ani srebra. Ale dam ci to, co mam. W imieniu Jezusa Chrystusa z Nazaretu mówię ci: Wstań i chodź!
7Następnie podał mu prawą rękę i pomógł mu wstać. Chory natychmiast odzyskał władzę w stopach i kostkach. 8Z radości podskoczył i zaczął chodzić! Następnie wszedł razem z nimi do świątyni, podskakując i wielbiąc Boga. 9Wszyscy obecni zobaczyli, że chodzi i chwali Boga. 10I rozpoznali w nim tego, który siedział przy Pięknej Bramie i żebrał. Wtedy ogarnęło ich zdumienie z powodu tego, co zobaczyli.
Piotr ponownie przemawia
11Ponieważ uzdrowiony trzymał się blisko Piotra i Jana, wszyscy ruszyli za nimi do krużganka Salomona. 12Widząc to, Piotr zwrócił się do tłumu:
—Izraelici! Dlaczego tak się dziwicie? I dlaczego wpatrujecie się w nas tak, jakbyśmy własną mocą lub pobożnością sprawili, że ten człowiek chodzi? 13Bóg Abrahama, Izaaka i Jakuba—Bóg naszych przodków—otoczył chwałą swojego sługę, Jezusa. Wy Go wydaliście Piłatowi i odrzuciliście, chociaż on chciał Go uwolnić. 14Wzgardziliście Świętym i Prawym, a zażądaliście uwolnienia mordercy. 15Zabiliście Dawcę życia! Bóg jednak wzbudził Go z martwych, czego my jesteśmy naocznymi świadkami! 16Właśnie przez wiarę w tego Jezusa człowiek, którego tu widzicie i którego dobrze znacie, został uzdrowiony. Dzięki Jezusowi, na oczach was wszystkich, odzyskał pełną władzę w nogach! 17Przyjaciele! Teraz jednak wiem, że działaliście w nieświadomości, tak jak i wasi przywódcy. 18Bóg jednak wypełnił to, co wszyscy prorocy kiedyś zapowiedzieli o cierpieniu Mesjasza. 19Opamiętajcie się więc i zwróćcie się do Boga, aby oczyścił was z grzechów. 20Może pocieszy was wtedy i pośle do was Jezusa, Mesjasza. 21Teraz jednak musi On pozostać w niebie aż do czasu ostatecznego odnowienia wszystkich rzeczy. Bóg dawno temu zapowiedział to poprzez swoich świętych proroków. 22Już Mojżesz powiedział bowiem:
„Bóg, wasz Pan, powoła spośród was
proroka podobnego do mnie.
Słuchajcie uważnie wszystkiego, co wam powie.
23Każdy bowiem, kto nie będzie Mu posłuszny,
zostanie wyłączony z ludu i ulegnie zagładzie”.
24Począwszy od Samuela, wszyscy kolejni prorocy zapowiadali wydarzenia minionych dni—kontynuował Piotr. 25—Wy zaś jesteście potomkami tych proroków i uczestnikami przymierza, które Bóg zawarł z waszymi przodkami. On powiedział Abrahamowi:
„Przez twojego potomka
będą błogosławieni wszyscy ludzie na ziemi”.
26To dla was, jako pierwszych—wyjaśniał Piotr—Bóg wskrzesił swojego Sługę, Jezusa, i posłał Go, aby każdemu z was błogosławił, pomagając zerwać z grzesznym życiem.
La guérison d’un paralysé
1Un jour, Pierre et Jean montaient au Temple pour la prière à trois heures de l’après-midi. 2On était juste en train d’y porter un infirme : c’était un homme paralysé depuis sa naissance. On l’installait tous les jours à l’entrée de la cour du Temple, près de la porte appelée la « Belle Porte »3.2 Cette porte se trouvait entre le parvis extérieur (parvis des non-Juifs) et les différents parvis réservés aux seuls Juifs., pour qu’il puisse demander l’aumône à ceux qui se rendaient au sanctuaire. 3Quand il vit Pierre et Jean qui allaient pénétrer dans la cour du Temple, il leur demanda l’aumône.
4Les deux apôtres fixèrent les yeux sur lui.
– Regarde-nous ! lui dit Pierre.
5L’infirme les regarda attentivement : il pensait qu’il allait recevoir d’eux quelque chose.
6Mais Pierre lui dit : Je n’ai ni argent ni or, mais ce que j’ai je te le donne : au nom de Jésus-Christ de Nazareth, lève-toi et marche3.6 Plusieurs manuscrits omettent lève-toi et. !
7Et, en même temps, il le prit par la main droite et le fit lever. Aussitôt, ses pieds et ses chevilles se raffermirent, 8d’un saut il fut debout et se mit à marcher. Il entra avec eux dans la cour du Temple : il marchait, il sautait de joie et louait Dieu.
9Tout le monde le vit ainsi marcher et louer Dieu. 10On le reconnaissait : c’était bien lui qui était toujours assis à mendier près de la « Belle Porte » du Temple.
En voyant ce qui venait de lui arriver, les gens étaient remplis de stupeur et de crainte. 11Quant à lui, il ne quittait plus Pierre et Jean. Tout le peuple accourut et se rassembla autour d’eux dans la cour du Temple, sous le portique de Salomon3.11 Ce portique, du côté est, clôturait la partie de la cour du Temple où les non-Juifs pouvaient entrer (voir Jn 10.23 ; Ac 5.12)., et ils étaient stupéfaits.
Pierre explique le miracle
12Quand Pierre vit cela, il s’adressa à la foule :
Hommes israélites, qu’avez-vous à vous étonner ainsi de ce qui vient de se passer ? Pourquoi nous fixez-vous avec tant d’insistance comme si c’était nous qui, par notre propre pouvoir ou notre piété, avions fait marcher cet homme ? 13Non, c’est le Dieu d’Abraham, d’Isaac et de Jacob3.13 Ex 3.6, 15., le Dieu de nos ancêtres, qui vient ici de manifester la gloire de son serviteur Jésus – ce Jésus que vous avez livré à Pilate et renié devant lui alors qu’il était décidé de le remettre en liberté. 14Oui, vous avez renié celui qui est saint et juste. A sa place, vous avez demandé comme faveur la libération d’un meurtrier. 15Ainsi vous avez fait mourir l’auteur de la vie. Mais Dieu l’a ressuscité : nous en sommes témoins.
16Et c’est parce que nous croyons en Jésus, que la puissance de ce Jésus que nous avons invoqué a rendu à cet homme que vous voyez et que vous connaissez, la force de se tenir debout. Oui, cette foi qui est efficace par Jésus a donné à cet homme une parfaite guérison, comme vous pouvez tous vous en rendre compte.
17A présent, mes frères, je sais bien que vous avez agi sans savoir ce que vous faisiez, aussi bien vous que vos chefs. 18Mais Dieu a accompli de cette manière ce qu’il avait annoncé d’avance par tous ses prophètes : le Messie qu’il avait promis d’envoyer devait souffrir. 19Maintenant donc, changez et tournez-vous vers Dieu pour qu’il efface vos péchés. 20Alors le Seigneur vous accordera des temps de repos, et il vous enverra celui qu’il vous a destiné comme Messie : Jésus.
21En attendant, il doit demeurer au ciel jusqu’au jour où l’univers entier sera restauré, comme Dieu l’a annoncé depuis des siècles par la bouche de ses saints prophètes.
22Ainsi Moïse a dit :
Le Seigneur votre Dieu suscitera pour vous, du milieu de vos compatriotes, un prophète qui sera comme moi : vous écouterez tout ce qu’il vous dira3.22 Dt 18.15-16.. 23Celui qui refusera d’obéir à ce prophète3.23 Dt 18.19.sera exclu de mon peuple par la mort3.23 Lv 23.29..
24Tous les prophètes qui ont parlé, depuis Samuel et ses successeurs, ont annoncé aussi d’avance les temps que nous vivons aujourd’hui.
25Vous êtes les héritiers de ces prophètes, les bénéficiaires de l’alliance que Dieu a conclue avec nos ancêtres lorsqu’il a promis à Abraham : Toutes les familles de la terre seront bénies à travers ta descendance3.25 Gn 22.18 et 26.4.. 26C’est pour vous, en premier lieu, que Dieu a ressuscité son serviteur ; et il vous l’a envoyé pour vous bénir, en détournant chacun de vous de ses mauvaises actions.
